Introductie
Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van de voet is een type beeldvorming waarvoor geen röntgenfoto's nodig zijn en kan nuttig zijn als de bevindingen onduidelijk zijn. Bij deze procedure worden waterstofmoleculen (protonen) in het lichaam geëxciteerd, die vervolgens een signaal uitzenden dat wordt gemeten en omgezet in afbeeldingen. Als bijvoorbeeld een breuk kon niet met zekerheid worden uitgesloten of als de leeftijd van een fractuur moet worden bepaald, is MRI de voorkeursmethode.
Ligamenten en spieren van de voet kunnen alleen goed worden gevisualiseerd door MRI als a gescheurde ligament wordt vermoed. Daarnaast wordt er vaak een MRI uitgevoerd om een operatie te plannen. Er zijn echter situaties waarin een MRI niet kan worden uitgevoerd, bijvoorbeeld als de patiënt een gangmaker.
Een MRI van de voet is nodig als a breuk kan niet betrouwbaar worden uitgesloten in röntgenfoto's of computertomografie (CT) of als de bevindingen onduidelijk zijn. Bovendien is de leeftijd van a breuk kan worden geschat met de MRI. Omdat met name het zachte weefsel, dus de ligamenten en spieren, ook goed in de MRI kan worden weergegeven, is deze methode goed geschikt om de mogelijkheid van een ligamentruptuur in de voet uit te sluiten of om de betrokkenheid van ligamenten bij een fractuur uit te sluiten. Chronische spierontsteking kan ook goed worden weergegeven in de MRI van de voet.
Indicaties
Een MRI van de voet is nodig als een breuk niet betrouwbaar kan worden uitgesloten Röntgenstraal of CT of als de bevindingen onduidelijk zijn. Bovendien kan de MRI worden gebruikt om de leeftijd van een fractuur te beoordelen. Omdat met name het zachte weefsel, dat wil zeggen de ligamenten en spieren, ook goed in de MRI kan worden weergegeven, is deze methode zeer geschikt om de mogelijkheid van een gescheurde ligament of de betrokkenheid van ligamenten bij een breuk.
Chronische spierontsteking kan ook goed worden weergegeven in de MRI van de voet. Voorafgaand aan het onderzoek is er een informatief gesprek met de behandelend arts, waarin hij het verloop van het onderzoek aan de patiënt uitlegt en ervoor zorgt dat de MRI de geschikte methode is om het ziektebeeld te onderzoeken. Hij vraagt ook naar mogelijke risico's voor het onderzoek zoals een gangmaker, metaalsplinters in het lichaam of een cochleair implantaat.
Voorafgaand aan de MRI van de voet beslist de radioloog of een contrastmiddel nodig is voor het specifieke probleem en geeft daarover informatie. Vervolgens moet de patiënt sieraden en metalen voorwerpen verwijderen (bril, haar clips, riemen met gespen of bh's met metalen beugels). Soms krijgt de patiënt een patiëntshirt om aan te trekken, hoewel het niet ongebruikelijk is dat de patiënt de kleding aan mag houden als deze de kwaliteit van het onderzoek niet aantasten en er geen gevaar bestaat dat ze door de magneet.
Vervolgens gaat de patiënt met de voeten in de richting van de buis op de tafel liggen. De voet is zo geplaatst dat de patiënt zo stil en comfortabel mogelijk kan liggen zonder de beelden te vervormen door te wiebelen. Gehoorbescherming wordt ook aangetrokken.
Er kan gebruik worden gemaakt van een speciale spoel, een doos met metalen spoelen die de kwaliteit van de opname verbeteren, die over de voet wordt geplaatst. Als contrastmiddel wordt gebruikt in de MRI van de voet, wordt vóór het onderzoek een veneuze toegang geplaatst. Nu worden verschillende sequenties gemaakt, waarbij de buis luide, bonzende geluiden maakt.
Bij de MRI van de voet wordt alleen de voet in de buis gestoken, delen van de been kan ook in de buis zitten. Echter niet het hele lichaam en zeker niet de hoofd zit in de buis. Patiënten die bang zijn voor nauwe ruimtes zouden daarom geen problemen moeten hebben met de MRI van de voet.
Of u zich tijdens de MRI van de voet moet uitkleden of niet, hangt af van de praktijk in de praktijk of het ziekenhuis. Het kan onafhankelijk zijn van het onderzoek dat elke patiënt zich moet uitkleden, behalve ondergoed, en dan een patiëntshirt moet aantrekken. Op sommige afdelingen wordt het echter ook zo gehanteerd dat de patiënt metaalvrije kleding kan dragen (stoffen broek, bh zonder beugel) als alleen een foto van de voet wordt gemaakt.
