Behandeling van een geactiveerde artrose
Allereerst is het belangrijk dat het gewricht feilloos wordt geïmmobiliseerd, dat wil zeggen dat het niet te zwaar wordt belast. Koelen - bijvoorbeeld met koelkussens of koele kompressen - kan de symptomen tijdelijk verlichten. Het toepassen van warmte - bijvoorbeeld door middel van infrarood lampen - kan gebruikt worden bij de behandeling van artrose, maar moet worden opgeschort in het geval van geactiveerde artrose, omdat dit het ontstekingsproces versnelt.
Pijnstillers worden meestal ook toegediend om de pijn. Pijnstillers met een ontstekingsremmende component worden hier vaak gebruikt, die ook de ontsteking van het gewricht als oorzaak tegengaan. Typische voorbeelden zijn ibuprofen of ASS (aspirine).
In ernstige gevallen, cortisone wordt zelfs rechtstreeks in de gewrichtsruimte geïnjecteerd. Een andere invasieve behandelingsoptie is om prik het overtollige vocht in het gewricht (drainage). De zogenaamde radiosynoviorthese, waarbij licht radioactieve stoffen in de gewrichtsruimte worden geïnjecteerd, behoort ook tot de mogelijkheden, maar moet zorgvuldig worden overwogen. De effectiviteit van zalven die op de huid worden aangebracht, is controversieel. U kunt meer informatie vinden over de therapie van artrose hier.
Duur van een geactiveerde artrose
De duur van een geactiveerde artrose hangt sterk af van de ernst van de acute ontsteking en de betreffende behandeling. Het duurt meestal tot twee weken voordat de gewrichtseffusie vanzelf verdwijnt. Dan de overige symptomen zoals pijn en zwelling zal ook langzaam afnemen.
De reactie op de therapeutische maatregelen verschilt echter ook van persoon tot persoon, vooral de voorwaarde van het aangetaste gewricht is essentieel. In het ergste geval is de geactiveerde artrose kan permanent worden (zogenaamde chronificatie). Dit is echter meestal pas het geval na meerdere afleveringen van geactiveerd artrose. Om dit te voorkomen voorwaardeer moet echter zo vroeg mogelijk naar een gerichte therapie worden gezocht. Aangezien de artrose zelf niet te genezen is, moet de behandeling worden voortgezet, zelfs na het einde van de geactiveerde artrose.
Voorspelling
De geactiveerde artrose kan meestal weer worden “gedeactiveerd”. Dit betekent dat de ontsteking verdwijnt en het gewricht herstelt. De artrose zelf kan echter niet worden genezen en blijft in het niet-ontstoken gewricht.
Hierdoor bestaat de kans dat elk gewricht met de onderliggende ziekte artrose weer een geactiveerde artrose krijgt. Hoe vaker er al een geactiveerde artrose in een gewricht is opgetreden, hoe groter de kans dat geactiveerde artrose na een steeds kortere tijd weer zal optreden. De knie is een van de gewrichten meest frequent getroffen door artrose.
Omdat de knie dagelijks moet worden gebruikt, komt ook hier vaak geactiveerde artrose voor. Dit komt vaak voor als gevolg van stress zoals langdurig staan, lopen of natuurlijk na het sporten. Typisch, afgezien van pijn, is met name oververhitting van de knie, die door de patiënt zelf kan worden gedetecteerd.
Aangezien de kniegewricht van een van de belangrijkste gewrichten op het lichaam en een chirurgische ingreep moeilijk is, moeten de actieve fasen van artrose kort worden gehouden om chronificatie te voorkomen. Hoe vaker een geactiveerde artrose uitbreekt, hoe korter de tussenliggende symptoomvrije fasen. Nadere inlichtingen op artrose van de kniegewricht kan hier worden gevonden.
geactiveerde retropatellaire artrose bevindt zich in het zogenaamde femoropatellaire gewricht tussen de knieschijf en dij bot. Retropatellar betekent achter (retro) de knieschijf (knieschijf). Schade aan de kraakbeen op de rug van de patella komt bij veel mensen voor zonder dat ze klachten hebben.
Deze reeds bestaande artrose leidt des te vaker tot een geactiveerde artrose, die dan symptomatisch wordt. Getroffen personen voelen vooral pijn bij het traplopen of bergafwaarts lopen. .
De heup gewricht is ook een van de gewrichten meest frequent getroffen door artrose. In het geval van geactiveerd heup gewricht artrose, geen zwelling of oververhitting kan worden gedetecteerd vanwege de lage positie van het heupgewricht. Er is echter hevige pijn, die typisch uitstraalt in de lies.
Ook hier treedt, afhankelijk van de ernst van de ziekte, de pijn op tijdens en na inspanning of zelfs in rust. Nadere inlichtingen over het onderwerp heupartrose vind je hier. Artrose kan zich op verschillende plaatsen in de voet manifesteren.
Enerzijds is er de enkel gewrichtsartrose, aan de andere kant is er de zogenaamde tarsaal artrose. Enkel gewrichtsartrose komt het meest voor bij atleten, vooral als ze acute verwondingen aan de ligamenten in de enkelgewricht. Geactiveerde artrose van de enkel gewricht manifesteert zich meestal door pijn tijdens beweging.
Typisch is dan een verlichtende houding wanneer lopend of het rollen van de voet. De tarsaal artrose treft op zijn beurt meestal oudere mensen. Het zogenaamde Lisfranc-gewricht wordt meestal aangetast.
Pijn bij het rollen is hier ook typerend en patiënten ervaren de pijn sterker in de achterkant van de voet. Soms is ook een zwelling aan de achterkant van de voet voelbaar of zelfs te zien. Leer meer over enkelgewricht artrose hier.
Indien geactiveerd, artrose in de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen (zogenaamde hallux rigidus) gaat gepaard met de typische symptomen van roodheid, zwelling en pijn. Een ander typisch symptoom is een verhoogde bewegingsbeperking tijdens de extensie (dorsale extensie) van de grote teen. Dit kan ertoe leiden dat bij hevige pijn het gehele looppatroon wordt verstoord: de voet kan dan niet meer worden afgerold en er kan zelfs hinken ontstaan.
Meestal worden drie gewrichten het vaakst aangetast door vinger artrose: de vingeruiteinden, de middelvingergewrichten en de duim zadelgewricht. Wanneer vinger gewrichtsartrose wordt geactiveerd, de zwelling is vooral uitgesproken door de dunne huidlaag. Daarnaast zijn er in actieve fasen ook zogenaamde sifonknobbeltjes (nodulaire verdikkingen op de gewrichten).
Zelfs op de lange termijn raken de vingers vaak vervormd. Pijn komt vooral 's ochtends voor en ook het sluiten van de vuist is pijnlijk. De bewegingsbeperking is ook bijzonder uitgesproken bij geactiveerd vinger artrose.
Patiënten beschrijven vaak een stijfheid van de vingers. Artrose van de schouder (zogenaamde omarthrosis) komt veel minder vaak voor dan artrose van heup en knie, maar is niet minder pijnlijk voor de getroffen patiënten. Typisch zijn bewegingsbeperkingen en pijn die niet erg specifiek kunnen worden gelokaliseerd.
Vaak zijn bewegingen waarbij de arm naar buiten wordt gespreid of opgetild echter bijzonder pijnlijk. Pijn kan ook ontstaan door druk op bepaalde punten, dit is vooral merkbaar wanneer de pijn 's nachts optreedt in bepaalde liggende houdingen. Lees meer over schouder artrose hier.
Het AC-gewricht (acromioclaviculair gewricht, ook wel het acromioclaviculaire gewricht genoemd) kan ook worden aangetast door artrose. Wanneer de artrose wordt geactiveerd, treden pijn en toenemende bewegingsbeperking op, vergelijkbaar met artrose van het schoudergewricht. De pijn treedt ook op als de arm wordt opgetild, maar in tegenstelling tot artrose van het schoudergewricht, komt het voornamelijk voor bij het heffen naar de andere kant.
Ook hier kan pijn optreden bij het liggen in bepaalde houdingen. Een zwelling kan worden gedetecteerd en in sommige gevallen kan de patiënt het zelf voelen. U vindt er meer informatie over artrose van het acromioclaviculaire gewricht hier.
