Plots rommelt het in de borst, dan absolute radiostilte. Dergelijke kortstondige aanvallen zijn meestal onschadelijk, maar soms zijn ze voorbodes van een hart- voorwaarde. Een gezond hart- spier trekt ongeveer 60 tot 80 keer per minuut samen en ontspant zich kort daarna weer om te pompen bloed door de bloedsomloop. Een miniatuurkrachtcentrale, de sinusknoop in de rechter hartkamer, zorgt ervoor dat dit levensritme wordt gehandhaafd. Deze kleine plexus van pezen zendt regelmatig elektrische impulsen uit die de hart-'s beat. Het menselijk hart heeft dus gespecialiseerde cellen die enerzijds dienen om elektrische impulsen op te wekken en anderzijds om deze impulsen door de hartspieren te verspreiden.
Wat gebeurt er als het hart klopt?
Indien de sinusknoop mislukt, is er verre van radiostilte. Een ander deel van het elektrische pad, genaamd de AV-knooppunt, grijpt in. Als ook deze noodtoevoer uitvalt, kan de His-vezelbundel de rol van de klokgenerator overnemen, maar met een aanzienlijk verlaagde pulsfrequentie van slechts 40 slagen per minuut. Op de lange termijn is dit te weinig. Artsen spreken dan van gevaarlijk bradycardie. De circulatie komt tot stilstand en de persoon kan zelfs het bewustzijn verliezen. Als de hartslagsequentie continu turbulent is (tachycardie), is er ook iets mis met het elektrische systeem van het hart. 13 tips voor een gezond hart
Hartritmestoornissen: oorzaken
Hartritmestoornissen kan een uiting zijn van een organische ziekte van de hartspier of geïsoleerde schade aan de stimulusvormende en geleidingsstructuren van het hart. In sommige gevallen is de organische of functionele basis voor hartritmestoornissen kan worden vastgesteld bij de geboorte van een persoon. In dit geval, hartritmestoornissen kan in het begin voorkomen jeugd of later in het leven. De volgende oorzaken komen echter veel vaker voor - vooral in westerse geïndustrialiseerde landen:
- Hoge bloeddruk
- Bloedsomloopstoornissen van de kransslagaders
- Hartaanval
- Hartklep defect
- Hartspierontsteking of
- Een pathologisch verzwakt hart
Maar ook een overactieve schildklier of kalium deficiëntie brengt soms de levensmotor uit de pas. Tot op zekere hoogte, elektrolytstoornissen of bijwerkingen van drugs worden ook beschouwd als triggers van hartritmestoornissen. Omdat de hartfunctie ook sterk wordt beïnvloed door het autonome zenuwstelselkunnen psychologische factoren ook een belangrijke rol spelen bij de ontwikkeling van hartritmestoornissen. Maar: niet achter elke struikelende en onregelmatige hartslag zit een ziekte. Spanning en lichamelijke inspanning, cafeïne en alcohol, en zelfs bepaalde medicijnen kunnen de "stroomtoevoer" in het hart verstoren. De gevolgen zijn hartkloppingen en extra beats, genaamd extrasystolen in technische taal.
Symptomen en kenmerken van hartritmestoornissen
Als het hart blijvend afwijkt van het normale kolfritme, bestaat de kans op ernstige schade aan volksgezondheid en soms zelfs compleet hartfalen Het probleem: bij hartritmestoornissen is er vaak een duidelijk verschil tussen de beoordeling van de aandoening door de arts en de beperking van de patiënt. Zo kan het gebeuren dat zelfs levensbedreigende hartritmestoornissen die enkele minuten duren, nauwelijks worden opgemerkt door patiënten. Andere patiënten kunnen daarentegen het gevoel hebben dat hun voorwaarde wordt ernstig aangetast, zelfs door sporadisch terugkerende extra hartslagen die op zichzelf volkomen onschadelijk zijn. Afhankelijk van het type en de duur kunnen hartritmestoornissen de volgende symptomen veroorzaken:
- Hartkloppingen en hartkloppingen
- Onregelmatige polsslag
- Duizeligheid
- Lees minder
- Flauwvallen
In extreme gevallen kan een kwaadaardige aritmie of plotselinge hartdood optreden. Belangrijke onderscheidende criteria voor hartritmestoornissen zijn enerzijds hun plaats van oorsprong (atrium of ventrikel), anderzijds hun duur en ook of ze voorkomen in de context van een acute hartziekte, bijvoorbeeld bij een hartinfarct. , of in een chronisch beschadigd hart.
Vaak: atriale flutter
In het algemeen zijn aritmieën die afkomstig zijn uit het atrium meestal onschadelijk van aard, terwijl aritmieën die afkomstig zijn uit het ventrikel soms levensbedreigende vormen aannemen, vooral in gevallen van gevorderde organische hartziekte. spiertrekkingen van de atria is de meest voorkomende vorm van hartritmestoornissen Ouderen en mensen met hartfalen worden er in het bijzonder door getroffen boezemfibrilleren of fladderen. Hoewel de onderliggende ziekte altijd eerst moet worden behandeld, boezemfibrilleren moet ook worden gestopt zodat hartfalen verergert niet. Dit wordt gedaan door middel van een procedure genaamd cardioversie, waarbij het hart wordt hersteld naar zijn normale kloppende volgorde met medicatie of met behulp van een elektrische schokken Er zijn echter ook gevallen waarin behandeling voor boezemfibrilleren Is niet nodig. Dit kunnen bijvoorbeeld patiënten zijn die een normaal hebben hartslag ondanks aritmie en zijn symptoomvrij. Het verhoogde risico op bloed bloedstolsels, die kunnen verstoppen schepen en, in het ergste geval, een beroerte, moet bij deze patiënten altijd worden vermeden.
Levensbedreigende ventriculaire fibrillatie
Klokstoringen van de hartslag worden altijd gevaarlijk wanneer ze leiden tot een drastische daling van de pompcapaciteit. Dit gebeurt wanneer een snelle hartslag de hartspier niet de tijd geeft om volledig samen te trekken en de hartkamers niet langer kunnen worden gevuld met bloed Het extreme geval is het gevreesde ventriculaire fibrillatie, waarbij de hartspier alleen op een ongecoördineerde manier samentrekt. Het tempo kan oplopen tot wel 300 van dergelijke onregelmatige slagen per minuut. Met deze helse snelheid kan het hart niet eens in de buurt komen om de bloedsomloop van bloed te voorzien. Zonder snelle tussenkomst is het resultaat hartfalen. Rescue wordt geleverd met een elektrische schokken geleverd door a Defibrillator Het kleine apparaatje kan het risico van overlijden door een levensbedreigende aritmie vrijwel elimineren.
Progressie van hartritmestoornissen
Wat betreft het beloop van aritmieën is het niet mogelijk om in individuele gevallen nauwkeurige voorspellingen te doen. Hartritmestoornissen kunnen levenslang zijn of alleen in een bepaalde levensfase voorkomen, of ze kunnen permanente, onaangename metgezellen worden naarmate de organische hartziekte voortschrijdt. Om hun karakter nauwkeuriger te kunnen beoordelen en om een mogelijk behandelplan op te stellen, is het essentieel dat de arts de hartritmestoornissen in een rustende of ECG op lange termijn Dit betekent dat een elektrocardiogram moet worden geschreven op het moment van de aanhoudende aritmie. Zodra de aritmie duidelijk is gediagnosticeerd, kan de arts beslissen of er onmiddellijk medicatie nodig is therapie moet worden overwogen en de patiënt kan vervolgens symptoomvrij naar huis gaan of dat een langer ziekenhuisverblijf nodig is voor verdere evaluatie.
