Elektrisch behoort tot het geslacht van elecampane. Het wordt al sinds de oudheid als medicinale plant gebruikt.
Voorkomen en teelt van elecampane
Elektrisch is een kruidachtige vaste plant die een maximale groeihoogte van twee meter kan bereiken. Opvallend aan het geneeskrachtige kruid zijn de gele bloemhoofdjes. Elektrisch (Inula helenium) is de naam die wordt gegeven aan een plant die behoort tot het geslacht van elecampane (Inula), dat ongeveer honderd soorten omvat. Het maakt deel uit van de madeliefjesfamilie (Asteraceae). Al in de oudheid werd elecampane gebruikt als een kruiden plant voor koken evenals een medicinale plant. Het kruid is in Duitsland ook bekend onder de namen Brustalant, Schlangenkraut, Odinskopf, Helenenwurz, Altkraut, Edelwurz of Darmkraut. Elecampane is een kruidachtige vaste plant die een maximale groeihoogte van twee meter kan bereiken. Opvallend aan het geneeskrachtige kruid zijn de gele bloemhoofdjes. De bladeren groeien tot 50 centimeter lang. Aan hun onderkant hebben ze haren gevoeld. Ook typerend voor elecampane is de aromatische geur van de sterke wortelstok. De oorsprong ligt in Centraal-Azië en Klein-Azië. In de moderne tijd vindt de teelt ervan echter ook plaats in Europese regio's zoals Duitsland, Nederland, Spanje en op de Balkan. De medicinale plant gedijt het beste op plaatsen die halfschaduw en vochtig zijn. De bloeiperiode van de alant is tussen juni en september.
Effect en toepassing
In elecampane zijn er ingrediënten zoals onder andere inuline, elecampane, alaninezuur, helenine, alantolacton en etherische oliën. Helenin is primair verantwoordelijk voor de genezende werking van de plant. Door de mix van ingrediënten bereikt de plant een positief effect bij bronchiale catarre of verlies van eetlust. De administratie van de plant kan op verschillende manieren worden gedaan. In de meeste gevallen wordt het in de vorm van thee gebruikt. Voor de bereiding wordt een theelepel alantwortel over een kop heet gekookt water De infusietijd van de thee is tien minuten. Na het zetten zeeft de gebruiker de thee en drinkt hij deze in kleine slokjes op. De aanbevolen dosis is één tot drie kopjes per dag. Als de inname langer duurt dan zes weken, moet een pauze van de elecampane-thee worden genomen om ongewenste langetermijneffecten te voorkomen. Na de pauze kan de thee weer zes weken worden gedronken. Elecampane is ook uitstekend te mengen theesoorten Het kan bijvoorbeeld samen met longkruid worden ingenomen, zoethout wortels en weegbree vertrekt naar hoesten klachten. Een andere bewezen vorm van administratie is de tinctuur. Het kan worden bereid door de wortels van alanth in een pot met een schroefdop te doen en er de spirit van wijn of dubbelgranen schnaps overheen te gieten. Vervolgens wordt dit mengsel verzegeld om een tot zes weken te laten trekken. Na het persen vult de gebruiker de inhoud van de pot in een donkere fles. Van de afgewerkte tinctuur kunnen 10 tot 50 druppels per dag worden toegediend. Als het concentratie is te sterk, het is mogelijk om het mee te verdunnen water In de middeleeuwen werd elecampane-wijn ook vaak als remedie gebruikt. Om het te maken, is 50 gram elecampaanwortels nodig voor één liter wijn. De producent doet ze in een pot met schroefdop en schenkt er witte wijn overheen. Na overgieten in een donkere fles, een tot drie bril drank kan een dag worden ingenomen. Voor uitwendig gebruik is een alantzalf geschikt. Het wordt op traditionele wijze gemaakt van verse alantwortels en reuzel. De eerste stap is het snijden en koken van de alantwortels. Deze worden gestampt totdat een pulp is gevormd. Vervolgens wordt het vruchtvlees gemengd met reuzel. De fabrikant zeeft het mengsel vervolgens door een doek. Ten slotte wordt de zalf in een smeltkroes gegoten, waar deze afkoelt. Andere externe toepassingen zijn onder meer kompressen met elecampane-thee, wassingen en het aanbrengen van de bladeren op chronisch huid ontstekingen of wonden.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Al in de oudheid en in de middeleeuwen waardeerden mensen de therapeutische effecten van de alant. Dus in die tijd diende het voor de behandeling van long ziekten of schurft De medicinale plant moest ook beschermen tegen de pest In moderne tijden wordt elecampane echter zelden gebruikt. Alant-thee is zeer geschikt om aandoeningen van de luchtwegen te bestrijden hoestenDeze omvatten acuut of chronisch bronchitis, gierend hoesten, tuberculose en longontsteking Het wordt aanbevolen om elecampane te gebruiken als aanvulling op de conventionele geneeskunde. De medicinale plant vergemakkelijkt het ophoesten van slijm, vermindert krampen en gaat irritatie van de hoest tegen. Bovendien heeft elecampane antibacteriële en ontstekingsremmende effecten, wat ook een positief effect heeft op luchtwegaandoeningen. Behandeling met elecampane kan ook nuttig zijn bij aandoeningen van de spijsverteringsorganen. Je gebruikt het voor winderigheid, maag problemen, intestinale ontsteking, diarree or gal problemen. In tegenstelling tot vroeger staat tegenwoordig de behandeling van hoestklachten echter op de voorgrond. Andere interne toepassingen zijn onder meer kortademigheid, angina, amandelontsteking, verlies van eetlust, bloedarmoede, pijn op de borst, urineretentie, krampen en pleuris Uitwendig kan elecampane worden gebruikt om verschillende ontstekingen van de huid Dit kunnen zweren zijn, eczeemjeuk of slechte genezing wonden Een nadeel van elecampane is het mogelijke optreden van bijwerkingen. Dus bij intern gebruik diarree en braken, verlammingsverschijnselen, convulsies zijn binnen het bereik van de mogelijkheid. Bij uitwendig gebruik kan irritatie van de slijmvliezen optreden. Sommige mensen zijn ook vatbaar voor allergische reacties. In geval van overdosering, gastro-intestinale symptomen zoals diarree zijn te verwachten.
