Anti-NMDA-receptor encefalitis is een ontsteking van de hersenen De medische term voor hersenen ontsteking is encefalitis. Omdat antilichamen tegen de NMDA-receptor zijn aanwezig in deze specifieke vorm van ontsteking, wordt het anti-NMDA-receptor genoemd encefalitis.
Wat is anti-NMDA-receptor-encefalitis?
Anti-NMDA-receptor-encefalitis werd pas een paar jaar geleden als een ziekte geclassificeerd. Samen met diverse andere infectieziekten van de hersenen die grotendeels niet werden herkend, is de ziekte het onderwerp van intensiever onderzoek sinds 2000. Er zijn momenteel echter weinig bevestigde gegevens over de incidentie van anti-NMDA-receptor-encefalitis. Wel kan met een relatief hoge waarschijnlijkheid worden vastgesteld dat circa 80 procent van alle patiënten vrouw is. De gemiddelde leeftijd waarop de ziekte optreedt, is 23 jaar. Het leeftijdsspectrum van patiënten varieert van 22 maanden tot 79 jaar. Het is ook opmerkelijk dat niet alleen mensen anti-NMDA-receptor-encefalitis kunnen oplopen, maar ook andere zoogdieren. IJsbeer Knut uit de dierentuin van Berlijn stierf ook aan anti-NMDA-receptor-encefalitis.
Oorzaken
De oorzaken die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van anti-NMDA-receptor-encefalitis zijn nog niet voldoende onderzocht. Op basis van de huidige kennis kan echter worden aangenomen dat specifieke genetische factoren de ziekte beïnvloeden. Dit komt omdat anti-NMDA-receptor-encefalitis een auto-immuunziekte is. Medisch onderzoek toont dat aan autoimmuunziekten hebben in de meeste gevallen een genetische component. Dit argument wordt ook ondersteund door het enorme verschil in frequentie van de ziekte bij vrouwen en mannen. Er moet ook rekening mee worden gehouden dat bepaalde ontstekingen de ontwikkeling en het begin van anti-NMDA-receptor-encefalitis bevorderen. Dit komt doordat een groot deel van de getroffenen bij het begin van de ziekte aan infecties lijdt. Anti-NMDA-receptor-encefalitis is echter geen besmettelijke ziekte Het belangrijkste is dat de ziekte niet overdraagbaar is op andere individuen, zoals het geval is bij virale infecties. Omdat anti-NMDA-receptor-encefalitis een auto-immuunziekte is, vormt het organisme zich antilichamen tegen de zogenaamde NMDA-receptor in de hersenen Dit is een eiwit dat belangrijk is voor de overdracht van signalen in de hersenen. Bovendien lijdt ongeveer 60 procent van de getroffen volwassenen aan een ovariumtumor, die wordt geassocieerd met anti-NMDA-receptor-encefalitis. Andere patiënten vertonen op hun beurt geen onderliggende ziekte.
Symptomen, klachten en tekenen
In een groot aantal gevallen kondigt anti-NMDA-receptor-encefalitis zich aan met griep-achtige symptomen. Patiënten klagen ook over slaapverlies, eetlust en verwarring. Daarnaast zijn er vaak psychische symptomen in de vorm van angst en bizar gedrag tot waanideeën en hallucinaties Om deze reden zoekt de meerderheid van de patiënten eerst een psychiatrische behandeling. In de loop van een paar weken treden vaak epileptische aanvallen en een verminderd bewustzijn op. Andere mogelijke symptomen van anti-NMDA-receptor-encefalitis zijn onder meer dysfagie en onvrijwillige bewegingen tot en met immobiliteit. Hartritmestoornissen, ademhalingsstoornissen en fluctuaties in bloed druk en lichaamstemperatuur zijn ook mogelijk. Waarnemingen suggereren dat anti-NMDA-receptor-encefalitis mogelijk kan zijn leiden naar autisme-achtige symptomen bij oudere kinderen.
Diagnose en verloop
Er is een aantal onderzoeksmethoden beschikbaar voor de definitieve diagnose van anti-NMDA-receptor-encefalitis. Afhankelijk van het individuele geval beslist de behandelende specialist over de diagnostische procedure. Dusver, immunoglobulinen uit klasse G zijn bij alle patiënten aangetroffen. In aanvulling op, immunoglobulinen uit klasse A werden gedetecteerd bij 30 procent van de patiënten. Momenteel is de uitvoering van deze tests nog niet wereldwijd gestandaardiseerd. Door verschillende laboratoriummethoden is het mogelijk dat anti-NMDA-receptor-encefalitis over het hoofd wordt gezien, zelfs als de getroffen personen overeenkomstige symptomen vertonen. Het vermoeden van de aanwezigheid van anti-NMDA-receptor-encefalitis is meestal gebaseerd op het klinische syndroom. Een verhoogd aantal cellen in het hersenvocht duidt ook op de ziekte. Detectie van endogeen antilichamen tegen de NMDA-receptoren in zowel serum als cerebrospinale vloeistof bevestigt de diagnose. Bovendien vertonen veel patiënten veranderingen in het EEG. Ongeveer de helft van de individuen vertoont ook veranderingen in de hersenen die zichtbaar zijn door MRI.
Wanneer moet je naar een dokter?
Helaas wordt anti-NMDA-receptor-encefalitis relatief laat gedetecteerd omdat de symptomen sterk lijken op de griep of koud, dus de ziekte wordt laat gediagnosticeerd. De getroffen persoon moet echter een arts raadplegen als er een is verlies van eetlust or slapeloosheid Vooral als de symptomen langer aanhouden, moet een arts worden geraadpleegd. Evenzo kunnen veranderingen en stoornissen van de persoonlijkheid, angsttoestanden of een veelzijdigheid wijzen op anti-NMDA-receptor-encefalitis en moeten daarom in elk geval door een arts worden onderzocht. Het is ook niet ongebruikelijk om hart- of ademhalingssymptomen te ervaren, dus patiënten kunnen een fysiek onderzoek. Voorts hallucinaties or slikproblemen kan ook wijzen op anti-NMDA-receptor-encefalitis. Vooral bij kinderen is een vroege diagnose en behandeling noodzakelijk om verdere complicaties te voorkomen. Kinderen kunnen ook symptomen vertonen van autisme in het proces. Over het algemeen kan anti-NMDA-receptor-encefalitis in eerste instantie door een huisarts worden behandeld. In de meeste gevallen is de behandeling van deze ziekte door middel van een operatie om de tumor te verwijderen. Bovendien zijn psychologische behandelingen ook noodzakelijk. Mogelijk hebben de familieleden of de ouders in dit geval ook psychologische behandeling nodig.
Behandeling en therapie
In de loop van anti-NMDA-receptor-encefalitis kan het gebruik van psychotrope geneesmiddelen is meestal nodig. Het doel van deze medicamenteuze behandeling is om de patiënt te kalmeren en angst- en psychotische symptomen te verminderen. Bovendien immunosuppressieve arnze drugs worden gebruikt om te proberen de gebrekkige afweerreacties van het organisme te stoppen. In de meeste gevallen intraveneus immunoglobulinen en glucocorticoïden worden gebruikt. Als een patiënt aan een tumor lijdt, is verwijdering ervan noodzakelijk. De prognose van anti-NMDA-receptor-encefalitis is overwegend positief. Ongeveer 75 procent van degenen met de ziekte kan worden genezen of draagt slechts milde neurologische schade door de ziekte. Ongeveer 21 procent draagt ernstige neurologische stoornissen door de ziekte. Ongeveer vier procent van de getroffenen sterft aan anti-NMDA-receptor-encefalitis. Over het algemeen is de prognose beter voor personen met een tumor die uiteindelijk wordt verwijderd. Als de ziekte vroegtijdig wordt ontdekt en behandeld, is de kans op een volledige genezing zeer groot.
Vooruitzichten en prognose
Een patiënt kan alleen verlichting en genezing van symptomen verwachten bij een intramurale behandeling. Zonder dit zal er een toename zijn van bestaande symptomen en verdere symptomen. Als de ziekte niet gediagnosticeerd en onbehandeld blijft, kan deze een fatale afloop hebben. Zonder tussenkomst kan het ontstekingsproces van de hersenen ongehinderd doorgaan en leiden tot uitval van individuele systemen. Uiteindelijk dreigt een systemische ineenstorting met de dood tot gevolg. Zonder competente medische zorg neemt het risico op overlijden en de aanwezigheid van blijvende schade aanzienlijk toe. Als er tijdig intensieve medische behandeling plaatsvindt, zijn de vooruitzichten op herstel afhankelijk van het verloop van de ziekte. In gevallen van anti-NMDA-receptor-encefalitis die in een vroeg stadium wordt gedetecteerd, zijn er goede medicamenteuze behandelingsopties die kunnen worden toegepast. In deze gevallen kan de patiënt verwachten na enkele weken uit het ziekenhuis te worden ontslagen. Vervolgbehandelingen zijn echter noodzakelijk en er bestaat een risico op terugval. Het is nog niet mogelijk om een prognose op lange termijn te geven omdat de ziekte een recent ontdekte ziekte is. Het werd een paar jaar geleden voor het eerst gediagnosticeerd, dus het onderzoek ernaar is nog niet volledig voltooid. Wat tot nu toe bekend is, is dat zelfs enkele jaren na het begin van de ziekte gerichte therapieën kunnen worden gebruikt om de huidige toestand van de ziekte te verbeteren. volksgezondheid.
het voorkomen
Omdat anti-NMDA-receptor-encefalitis nog niet voldoende is bestudeerd, geen harde conclusies over maatregelen om de ziekte te voorkomen zijn tot op heden mogelijk. Omdat het een auto-immuunziekte is met een genetische component, kan worden aangenomen dat preventieve maatregelen anders dan screening bestaat mogelijk niet.
Follow-up
Vervolgzorg blijkt meestal relatief moeilijk bij anti-NMDA-receptor-encefalitis, dus de getroffen personen vertrouwen in de eerste plaats op medische behandeling voor deze ziekte. In dit opzicht kan een volledige genezing niet altijd worden gegarandeerd, waardoor de levensverwachting kan afnemen. De behandeling van anti-NMDA-receptor-encefalitis wordt meestal uitgevoerd met behulp van medicatie. Patiënten moeten ervoor zorgen dat de medicatie regelmatig en correct wordt ingenomen en ook mogelijk overwegen interacties met andere medicijnen om complicaties en andere klachten te voorkomen. Hoe eerder de anti-NMDA-receptor-encefalitis wordt gedetecteerd, hoe groter de kans op volledige genezing. Als anti-NMDA-receptor-encefalitis wordt veroorzaakt door een tumor, moet deze meestal operatief worden verwijderd. Na een dergelijke chirurgische ingreep moeten getroffen personen altijd rusten en hun lichaam niet onnodig inspannen. Spanning moet ook altijd worden vermeden. Verder regelmatig onderzoek van het lichaam voor kanker zijn nuttig om te voorkomen dat de tumor zich verspreidt. Over het algemeen kan contact met andere patiënten met anti-NMDA-receptor-encefalitis ook een positief effect hebben op het beloop van de ziekte, aangezien dit vaak leidt tot informatie-uitwisseling.
Wat u zelf kunt doen
Anti-NMDA-receptor-encefalitis is een genetische ontstekingsziekte van de hersenen. Getroffen personen lijden aan verhoogde infecties tot het begin van de symptomen, die niet overdraagbaar zijn. Bij dit symptoom kunnen zelfhulpmethoden slechts in beperkte mate worden toegepast. Allereerst slechte leefgewoonten zoals roken, medicatie, medicijn en alcohol misbruik moet worden weggegooid. Een licht dieet rijk aan vitaminen en voedingsmiddelen die rijk zijn aan omega-3 vetzuren steun het immuunsysteem, vooral wanneer psychotrope geneesmiddelen worden gebruikt. Zodra staten van uitputting en verlies van eetlust komen vaker voor, op basis van voedingswaarde dieet is een belangrijke ondersteuning bij de psychologische behandeling van het symptoom. Immunosuppressieve preparaten remmen de gebrekkige afweerreactie van het organisme. Meer dan de helft van de volwassen vrouwen die door het symptoom worden getroffen, heeft een ovariumtumor. Daarom, wanneer de ziekte verschijnt, een grondige gynaecologisch onderzoek moet worden uitgevoerd als een zelfhulpmaatregel. Als er veel slikken en cardiovasculaire problemen optreden, moet de medische hulpdienst worden gebeld. Om voorlopig het hoofd te kunnen bieden aan het dagelijks leven als het symptoom voortschrijdt, is het raadzaam hulp te zoeken bij familie of derden. Begeleid wonen of tijdelijk verblijf in een psychiatrische revalidatiekliniek wordt aanbevolen. Naarmate de ziekte vordert, kan het leiden tot verwarring, paniekgedrag met oncontroleerbare bewegingen, wanen, hallucinatiesen epileptische aanvallen. Dus het gebruik van kalmerend medicatie met gelijktijdige psychologische zorg wordt uitgelegd.
