Acuut ademhalingsfalen wordt door artsen gedefinieerd als een plotseling begin van kortademigheid, ook bekend onder de Engelse term 'ademnoodsyndroom bij volwassenen”Of kortweg ARDS.
Wat is acuut ademhalingsnoodsyndroom?
Schok longof acuut respiratoir falen, beschrijft de voorwaarde van plotselinge kortademigheid. Dit wordt veroorzaakt door schade aan de longen. Dit zogenaamde schokken long wordt veroorzaakt door een ontsteking van het longweefsel, wat kan worden veroorzaakt door verschillende invloeden. De gevolgen als ze niet op tijd worden behandeld, kunnen zijn: schokken aandoeningen, bewusteloosheid tot orgaanfalen en hart- mislukking. Schok longof acuut respiratoir falen, beschrijft de voorwaarde van plotselinge kortademigheid. Dit wordt veroorzaakt door longschade. De patiënt krijgt heel weinig lucht, zodat de carbon dioxidegehalte in de bloed gestaag toeneemt en de zuurstof inhoud neemt af. Het klinische beeld van acuut respiratoir falen kan ook orgaanfalen, shock, bewusteloosheid en hart- mislukking.
Oorzaken
In de regel wordt acuut respiratoir falen altijd voorafgegaan door een reeds bestaande voorwaarde dat het longweefsel beschadigt. Deze randvoorwaarden kunnen echter behoorlijk gevarieerd van aard zijn, variërend van longontsteking op letsel door vergiftiging. De belangrijkste oorzaken zijn onder meer inademing van schadelijke stoffen zoals rook of het opzuigen van stoffen zoals maagsap. Maar indirecte effecten kunnen dat wel leiden om de longen te shockeren, zoals verwondingen en stollingsstoornissen. Het resultaat is longoedeem as bloed de permeabiliteit van het vat neemt toe in de longblaasjes. Dit leidt tot een drukverlaging in sommige vasculaire gebieden met een gelijktijdige drukverhoging in andere delen van het longweefsel. In aanvulling op, eiwitten uitlekken. Als gevolg hiervan is het zuurstof levering aan de bloed neemt sterk af en de carbon het dioxyde-gehalte neemt toe.
Symptomen, klachten en tekenen
Acuut longfalen kondigt zich meestal aan via verschillende waarschuwingssignalen. Vanwege de schade aan het longweefsel, ademhaling wordt in het begin moeilijk. Om dit tegen te gaan, verhogen de getroffen personen hun ademhalingsfrequentie, wat uiteindelijk leidt tot hyperventilatie en hyperventilatie. Als gevolg hiervan treedt acute ademnood op, meestal geassocieerd met een paniekaanval die zich manifesteert in duizeligheid, zweten en acute angst voor de dood. Daarbij worden de vingernagels en lippen van de getroffen persoon blauw. Naarmate de ziekte voortschrijdt, kunnen verschillende symptomen optreden, afhankelijk van de fase van longfalen. In de eerste fase treedt weefselschade op die gepaard kan gaan met een toename van ademnood, bloeding en hoesten. In de tweede fase nemen de aanvankelijke symptomen in intensiteit toe en wordt de getroffen persoon meestal bewusteloos. In de derde en laatste fase treedt shock op en kan orgaanfalen of shock het gevolg zijn. Eerstehulpverleners herkennen acute ademhalingsinsufficiëntie aan het feit dat de getroffen persoon problemen heeft ademhaling of is al ernstig aan het hyperventileren. Een verhoogde pols en de kenmerkende piepende ademhaling duiden ook op acuut respiratoir falen, dat onmiddellijk moet worden behandeld door een spoedarts.
Diagnose en verloop
In de meeste gevallen begint shocklong met de volgende symptomen: door de schade aan het longweefsel ervaren patiënten aanvankelijk moeilijk ademhaling Om dit tegen te gaan, beginnen ze sneller te ademen, wat leidt tot hyperventilatie Na enige tijd kunnen de vingernagels en lippen van de getroffen persoon blauw worden. In de vervolgcursus onderscheiden experts drie verschillende fasen: Binnen de eerste fase wordt het biochemische proces dat al onder “Oorzaken” is genoemd in gang gezet door de weefselschade. In de tweede fase worden de symptomen intenser, zodat in de derde en laatste fase de patiënt alleen de long heeft volume van een baby, omdat het grootste deel van het longweefsel niet meer functioneert als gevolg van de ontsteking Afhankelijk van hoe lang de toestand van shockademhaling aanhoudt, is de lage zuurstof niveau kan leiden tot bewusteloosheid, shock, orgaanfalen of hart- mislukking. Medische professionals stellen dan meestal de diagnose ARDS in het licht van de vorige ziekte. Idealiter moet de patiënt, voordat hij de eerste tekenen vertoont, worden geclassificeerd als een patiënt met een risico op een shocklong. De eerste tekenen worden dan duidelijk bij het luisteren naar de longen in de vorm van een ratelend geluid röntgenstraal onderzoek kan in dit geval een nauwkeurigere diagnose opleveren, omdat het afzettingen in de longblaasjes benadrukt, wat kan duiden op het begin van een shocklong.
Complicaties
Acuut respiratoir falen is een zeer gevaarlijke aandoening voor het menselijk lichaam en moet daarom onmiddellijk worden behandeld. Zelfs als het longfalen slechts van korte duur is, is het essentieel om een spoedarts te bellen of naar het ziekenhuis te gaan. In het ergste geval kan longfalen hier leiden tot de dood, omdat de organen van de patiënt niet van voldoende zuurstof worden voorzien. Hoe langer het zuurstofgebrek duurt, des te ernstiger worden de organen beschadigd. De hersenen, in het bijzonder ernstige schade oploopt, zodat de patiënt na het longfalen handicaps kan ervaren, evenwicht problemen en spraakstoornissen Enkele minuten na acuut respiratoir falen worden de ledematen van de patiënt blauw. Als de patiënt is flauwgevallen, moet hij of zij kunstmatig worden beademd. Dit wordt gedaan door mondnaar de mond ventilatie totdat de spoedarts arriveert of de patiënt wakker wordt. Tijdens dit ventilatie neus- moet gesloten worden gehouden, zodat de lucht niet kan ontsnappen. Als het longfalen niet onmiddellijk wordt behandeld, treedt de dood na ongeveer 13 minuten op. Om deze reden is snelle hulp en behandeling door de spoedarts noodzakelijk. Als de patiënt nog wakker is en hyperventileert, moet hij gerustgesteld worden.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als acuut respiratoir falen wordt vermoed, moet onmiddellijk een spoedarts worden geraadpleegd. Medische hulp is nodig als symptomen zoals hyperventilatie of kortademigheid optreden. Bovendien moeten medische hulpdiensten worden gebeld als ademhaling gedurende enkele minuten moeilijk is of als er tekenen van zijn hyperaciditeit worden waargenomen. Patiënten met acute ademhalingsinsufficiëntie ervaren aanvankelijk meestal milde ademhalingsproblemen, die uiteindelijk leiden tot hyperventilatie en bewustzijnsverlies. Als een of meer van deze symptomen optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Een ander alarmsignaal is een blauwe verkleuring van de lippen of vingernagels, die meestal optreedt in de tweede fase van acuut respiratoir falen en waarvoor onmiddellijke medische noodbehandeling vereist is. Idealiter zouden risicopatiënten echter moeten worden geclassificeerd als risico voor een shocklong, zelfs voordat de eerste waarschuwingssignalen verschijnen. Dienovereenkomstig wordt een bezoek aan de dokter al aanbevolen als reanimatie optreedt bij het ademen of als de algemene toestand zonder duidelijke reden afneemt. Mensen met andere reeds bestaande aandoeningen, evenals rokers en andere risicogroepen, moeten onmiddellijk een arts raadplegen met longklachten.
Behandeling en therapie
Om acuut respiratoir falen op de best mogelijke manier te behandelen, nemen artsen hun toevlucht tot ventilatie therapie als eerste stap. Dit komt omdat het allerbelangrijkste in eerste instantie is om de zuurstoftoevoer naar het bloed te herstellen, en hier wordt technische ondersteuning geboden door ventilatoren. Afhankelijk van hoe ver het longfalen al is gevorderd, is extra zuurstoftoevoer via een beademingsmasker echter niet meer voldoende en moet de patiënt worden geïntubeerd. Hier wordt een buis rechtstreeks in de luchtpijp ingebracht via de mond or neus- Dit moet vergezeld gaan van een PEEP. Deze zogenaamde ‘uitademingsfasedruk’ zorgt ervoor dat de longblaasjes uitzetten tijdens het uitademen, waardoor de zuurstofopname verbetert. Het is echter ook essentieel om de oorzaak te behandelen die überhaupt tot de schade aan het longweefsel heeft geleid. Dit wordt meestal met medicijnen behandeld.
Vooruitzichten en prognose
Bij acuut respiratoir falen kan de patiënt in het ergste geval overlijden. In dit geval lijden patiënten gewoonlijk aan ernstige kortademigheid, paniekaanvallen of zweten. Als er geen onmiddellijke behandeling is, kan de getroffen persoon ook het bewustzijn verliezen en mogelijk zichzelf bij een val verwonden. Hyperventilatie komt ook voor. In de verdere cursus, de interne organen krijgen niet voldoende zuurstof en bloed, zodat ze in het ergste geval doodgaan of onherstelbaar worden beschadigd. De hersenen wordt ook beschadigd door het verminderde aanbod, zodat later verlamming of mentale beperking kan optreden. Het verdere verloop van acuut respiratoir falen hangt in grote mate af van de oorzaak en de behandeling. Mondnaar de mond reanimatie kan worden gebruikt om de symptomen te bestrijden totdat er een spoedarts arriveert, die vervolgens een causale behandeling kan uitvoeren. De levensverwachting van de patiënt kan aanzienlijk worden verminderd door acuut longfalen. De patiënt kan ook aanzienlijke beperkingen ervaren in zijn of haar verdere dagelijkse leven.
het voorkomen
De zekerste manier om een shocklong te voorkomen, is door de onderliggende aandoeningen die er toe kunnen leiden intensief te behandelen, zelfs voordat het ademhalingsfalen veroorzaakt. Als er toch longfalen optreedt, moet dit zo vroeg mogelijk worden opgespoord om ernstige gevolgen te voorkomen. Hier is het belangrijk dat artsen de mogelijkheid van een shocklong overwegen bij de eerste tekenen van onverklaarbare ademnood. Acuut respiratoir falen is mogelijk levensbedreigend. Patiënten hebben meestal onmiddellijke spoedbehandeling met luchtwegen nodig intubatie.
Follow-up
Veel patiënten met een shocklong sterven eraan falen van meerdere organen door gebrek aan oxygenatie. Slechts 50-60 procent van de patiënten overleeft acuut respiratoir falen. Deze mensen moeten vervolgmedische zorg krijgen. Hiermee worden eventuele nawerkingen van ventilatie behandeld, evenals eventuele pulmonaire fibrose die zich kunnen ontwikkelen na ventilatie. Dit kan onder medische behandeling achteruitgaan. Dit kan echter enkele maanden duren. Gedurende deze tijd passende nazorg maatregelen zijn essentieel. Echter, pulmonaire fibrose kan ook leiden tot blijvende longschade als deze niet achteruitgaat. Acuut longfalen wordt vaak omschreven als "acuut ademhalingsnoodsyndroom" of shocklong. Deze symptomatologie gaat vaak gepaard met systemische ontstekingsprocessen. Deze worden beschreven als "Systemisch Inflammatoir Reactiesyndroom". Afhankelijk van de ernst van de ademhalingsproblemen, meer of minder intensieve opvolging maatregelen zijn noodzakelijk. Het drama van aanhoudende longschade kan leiden tot ernstige ademhalingsproblemen voor de rest van iemands leven. Zonder uitgebreide zorg - die zo nodig permanent beademing vereist - is de patiënt ondanks overleving hulpeloos. Als bedlegerige of rolstoelgebonden longpatiënt is hij vatbaarder voor trombose or embolie Hij loopt ook meer risico dan anderen voor luchtweginfecties of longontsteking na acuut respiratoir falen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Als u acute ademhalingsinsufficiëntie heeft, bel dan onmiddellijk een arts voor noodgevallen. Totdat de ambulance arriveert, eerste hulp maatregelen moet worden gestart. Ten eerste moet de getroffen persoon worden geïmmobiliseerd of in een positie worden achtergelaten die hij of zij op zijn gemak acht. Als de getroffen persoon bewusteloos raakt, moeten de polsslag en ademhaling regelmatig worden gecontroleerd om vroegtijdig stoppen van de bloedsomloop te detecteren. Als de bloedsomloop stopt, onmiddellijk reanimatie maatregelen moeten worden genomen. Geschikte maatregelen zijn onder meer hart massage of mond-op-mond reanimatie Reanimatiemaatregelen moeten worden voortgezet tot circulatie hervat of de ambulance arriveert. Als longfalen wordt vermoed, moet ook contact worden opgenomen met de ambulancedienst. Typische waarschuwingssignalen zijn onder meer ademhalingsmoeilijkheden, pijn in de borst gebied, een snelle pols en innerlijke rusteloosheid. Soms is er ook een bloederige hoesten en een gevoel van duizeligheid Als een of meer van deze symptomen optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Patiënten met een overeenkomstige eerdere ziekte dienen verdachte symptomen te bespreken met de verantwoordelijke arts. Home remedies en zelfmaatregelen daarbuiten eerste hulp moet worden onthouden van in elk geval van acuut respiratoir falen.
