fludarabine is een cytostatisch medicijn dat wordt gebruikt voor de therapie van kwaadaardige ziekten. Voor dit doel wordt het intraveneus toegediend als een infuus.
Wat is fludarabine?
fludarabine is een cytostatisch medicijn dat wordt gebruikt voor de therapie van kwaadaardige ziekten. Voor dit doel wordt het intraveneus toegediend als een infuus. fludarabine, ook bekend als fludara of fludarabine-5-diwaterstof fosfaat, is een medicijn dat behoort tot de groep van purine-analogen. De stof is een zogenaamd gefluoreerd nucleotide-analoog van vidarabine. Nucleotide-analogen hebben structurele en / of functionele overeenkomsten met nucleotiden. Nucleotiden zijn de basisbouwstenen van desoxyribonucleïnezuur (DNA) en ribonucleïnezuur (RNA). Purines zijn ook belangrijke bouwstenen van nucleïnezuren In tegenstelling tot de meeste nucleotiden bevat fludarabine geen β-D-ribofuranose, maar eerder β-D-arabinofuranose. Bovendien vervangt fluor adenine in de 2-positie. Fludarabine wordt voornamelijk gebruikt voor de behandeling van laag-maligne niet-Hodgkin-lymfoom Bovendien wordt het gebruikt voor de behandeling van acute leukemieën. Chronische lymfatische leukemie (CLL) wordt ook behandeld met fludarabine.
Farmacologische werking
Fludarabine wordt intraveneus toegediend. Het medicijn bereikt de cellen via de bloedbaan. In de cellen wordt fludarabine een actieve metaboliet. Een metaboliet is een tussenproduct in een biochemische route. In dit geval wordt de metaboliet fludarabine ATP genoemd. De omzetting vindt plaats door middel van fosforylering. Bij fosforylering, a fosfaat groep is gehecht aan een organisch molecuul. Dit resulteert in de vorming van een fosforproteïne. Fludarabine ATP is de feitelijk actieve vorm van fludarabine. Het medicijn verstoort de DNA-synthese en remt ribonucleotide-reductase. Dit enzym vormt de laatste schakel in de synthese van DNA-bouwstenen. Zonder ribonucleotide-reductase kan het organisme geen DNA-bouwstenen produceren. Telkens wanneer een cel zich deelt of DNA-schade moet herstellen, vertrouwt deze op ribonucleotide-reductase. Veel kanker cellen verhogen de omloopsnelheid van ribonucleotide-reductase door middel van modificaties. Hierdoor kunnen ze sneller verdelen. Fludarabine lost dit probleem op. Door ribonucleotide-reductase kunnen de cellen langzamer of helemaal niet delen. Sinds kanker cellen delen zich meestal zeer vaak, ze worden vooral beïnvloed door de werking van het medicijn. Fludarabine remt echter niet alleen ribonucleotidereductase maar ook DNA-polymerase. Net als ribonucleotide-reductase is DNA-polymerase een enzym. Het katalyseert de DNA-synthese uit deoxyribonucleotiden en speelt dus een belangrijke rol bij de DNA-replicatie. Wanneer DNA-polymerase wordt geremd, kan genetische informatie niet langer correct worden gekopieerd. Bovendien wordt het fludarabine-nucleotide opgenomen in het DNA van de aangetaste cel. Dit leidt tot apoptose van de cel. Apoptose is ook bekend als geprogrammeerde celdood. Door het genetisch materiaal te beschadigen, veroorzaakt de cel zijn eigen dood en gaat hij verloren.
Medische toepassing en gebruik
Fludarabine wordt gebruikt om laag-maligne niet-Hodgkin-lymfoom 'Niet-Hodgkin-lymfoom'is een verzamelnaam voor alle maligniteiten van het lymfestelsel, behalve de ziekte van Hodgkin Niet-pijnlijke vergroting van de weefselvocht knooppunten is typerend voor de ziekte, evenals een neiging tot en vatbaarheid voor infectie. Patiënten kunnen er ook last van hebben koorts, nachtelijk zweten, gewichtsverlies, en 피로 Fludarabine wordt ook gebruikt om acute leukemieën te behandelen. Leukemieën zijn ook in de volksmond bekend als bloed kankers. Het zijn maligniteiten van het hematopoëtische of lymfestelsel. In bredere zin kunnen leukemieën worden geclassificeerd als kankers. Acute leukemieën omvatten acute myeloïde leukemie (AML) en acute lymfoblastische leukemie (ALLE). Beiden worden behandeld met fludarabine. Chronische leukemieën kunnen ook worden onderscheiden tussen een myeloïde en een lymfoïde variant. Fludarabine wordt alleen gebruikt bij de behandeling van chronische lymfocytica leukemie CLL is een laag-kwaadaardige, leukemische non-Hodgkin lymfoom van B-cellen. Het is de vorm van leukemie die het meest voorkomt in de westerse wereld.
Risico's en bijwerkingen
De belangrijkste bijwerking van fludarabine is uitgesproken myelosuppressie. Myelosuppressie is beenmerg remming. de Depressie van de beenmerg oorzaken bloed formatie om te stoppen. Dit leidt tot een tekort aan rood bloed cellen (erytrocyten), witte bloedcellen (leukocyten) en bloedplaatjes (trombocyten) in het organisme. Het ontbreken van rode bloedcellen leidt tot bloedarmoede Dit komt tot uiting in gevoeligheid voor infecties, 피로 en haaruitval. Het gebrek aan witte bloedcellenleukopenie, resulteert ook in een sterke gevoeligheid voor infecties. Trombocytopenie, het gebrek aan bloedplaatjes, leidt tot een verhoogde neiging tot bloeden. Myelosuppressie is levensbedreigend. De combinatie van myelosuppressie en immunosuppressie is bijzonder gevaarlijk. Fludarabine vermindert CD4-helpercellen, CD8-suppressorcellen en natuurlijke killercellen. Antilichamen ook afnemen. Dit kan leiden tot ernstige infecties die in de ergste gevallen fataal zijn. Net als bij andere cytostatica drugskunnen patiënten die fludarabine gebruiken, last krijgen misselijkheid, zwakheid, koorts en verlies van eetlust Een overdosis kan ook ernstige neurologische symptomen veroorzaken. Overdosering kan fatale gevolgen hebben. Fludarabine mag niet worden gebruikt bij overgevoeligheid voor purine-analogen. Verder nierinsufficiëntie mag niet aanwezig zijn wanneer het medicijn wordt toegediend. Gedecompenseerd hemolytisch bloedarmoede is ook een contra-indicatie. Vanwege ernstige bijwerkingen en cytotoxische effecten, mag fludarabine niet worden gebruikt tijdens zwangerschap en borstvoeding. Interacties bestaan met pentostatine, dipyridamol, remmers van adenosine opname, en met verschillende vaccins.
