De tarsus verbindt de onderste been aan de middenvoet Het speelt een prominente mechanische rol bij belastingoverdracht.
Wat is de tarsal?
De tarsus bestaat uit 7 botten dat kan worden onderverdeeld in 2 secties. In het near-body (proximale) gedeelte, de twee grootste botten zijn gevonden, de talus (enkel bot) en de calcaneus (hielbeen De tweede rij wordt gevormd door het hoefbeen (Os naviculare), het kubusvormige bot (Os cuboideum) en de 3 wiggenbeen botten (Os cuneiforme mediale, intermedium en laterale). De talus is verbonden met de uiteinden van de twee onderste been botten en vormt de bovenste enkel samen met hen. Het rust op de calcaneus, de enige van de 7 botten die in contact staan met de grond. Samen met de Os naviculare vormen de twee botten de onderste enkel gewricht. De 3 ossa cuneiformia en het kubusvormige bot articuleren met de bases van de 5 middenvoetsbeentjes. Alle tarsaal botten vormen de achtervoet, die distaal wordt verbonden door de middenvoet en tenslotte de tenen.
Anatomie en structuur
De onderkant van het scheenbeen en de binnenkant van de twee enkels, die de malleolaire vork vormen, verenigen zich met de taluspoelie om het bovenste te vormen enkelgewricht Door de vorm en de sterke spanning in dit systeem zijn daar alleen bewegingen in één vlak mogelijk, tillen (dorsaalflexie) en laten zakken (plantairflexie) van de voet. De grootste tarsaal bot, de calcaneus, bevindt zich onder de talus en vormt samen met het de achterste kamer van de onderste enkelgewricht. De hoofd van de talus (caput tali) steekt als een ronde cilinder uit in het distale gebied van de tarsus. Het heeft 2 convexe gewrichtsoppervlakken waarmee de calcaneus en de os naviculare zich verbinden om de voorste kamer van de onderste kamer te vormen. enkelgewricht Hier kunnen gecombineerde roterende bewegingen van de voet worden uitgevoerd. Alle andere benige verbindingen van de tarsaal botten naar elkaar en naar de middenvoetsbeentje botten zijn zo stevig vastgemaakt door strakke ligamenten dat slechts kleine verplaatsingen mogelijk zijn (amfiartrose). De calcaneus en het os cuboideum vormen de basis van de longitudinale boog van de voet. De talus en alle andere tarsale botten rusten op deze twee, vastgezet door botten en ligamenten, en vormen het begin van de brugconstructie, die zich voortzet in de middenvoet en eindigt bij het middenvoetsbeentje gewrichten.
Functie en taken
De bewegingen van de voet worden grotendeels bepaald door de boven- en onderzijde van de enkel gewrichten en de controlerende spieren. In de schommel been fase, tijdens het lopen en lopend, een combinatie van dorsaalflexie in de bovenste enkel en verhoging van de binnenrand (supinatie) in de onderste enkel brengt de voet in een positie die een onbelemmerde geleiding van het vrije been mogelijk maakt. Tijdens het springen vindt snelle plantairflexie plaats via de krachtige kuitspieren die zich hechten aan de knobbel van de calcaneus. De resterende gewrichten van de voetwortelbeenderen en middenvoetsbeentjes, die slechts in geringe mate verplaatsbaar zijn, geven de voet over het algemeen een zekere stabiliteit, maar laten deze zich toch aanpassen aan oneffenheden tijdens het stappen. Enerzijds wordt de benige constructie van de longitudinale boog ondersteund door sterke ligamenteuze tracties onder de voetzool, het ligamentum plantare longum en de plantaire aponeurose. Aan de andere kant is de pezen van de teenbuigers lopen gedeeltelijk aan de binnenkant onder de brugboog door en helpen ook bij deze functie. Hierdoor ontstaat een buffersysteem dat schokken en zware gewichten verend kan opvangen en de gewrichten van de voet, benen en wervelkolom kan beschermen. De tarsale botten zijn de meest massieve van het voetskelet. Dit stelt hen zeer goed in staat om het gewicht van het lichaam te dragen. Het unieke ontwerp van de tarsus verdeelt de belasting zeer gunstig en vermindert aanzienlijk spanning op de afzonderlijke onderdelen. Door zijn centrale ligging is de talus de schakel- en distributie centrum in dit proces. Het gewicht dat van boven komt, wordt er via het scheenbeen op overgedragen. Een groot deel wordt doorgegeven aan de massieve calcaneus en bereikt van daaruit de grond. De resterende belasting wordt via de voorste kamer van het onderste enkelgewricht overgebracht naar de aangrenzende voetwortelbeenderen en verder door de boogconstructie naar de voorvoet Dit creëert een belasting distributie over veel elementen met een laag spanning op de afzonderlijke onderdelen.
Ziekten
Alle tarsale botten lopen risico breuk als gevolg van een trauma dat plaatsvindt door directe of indirecte kracht. De calcaneus wordt aangetast wanneer een val van grote hoogte gepaard gaat met een landing erop, zoals arbeidsongevallen en zelfmoordpogingen. Breuken van de talus kunnen optreden als er grote kracht op de enkel wordt uitgeoefend. Dergelijke verwondingen zijn typisch sportverwondingen waarbij de aangedane persoon zijn enkel verdraait met gelijktijdige laterale oppositie of fixatie van de voet. Soortgelijke verwondingsmechanismen kunnen ook breuken in de andere tarsale botten veroorzaken. Als gevolg hiervan ontstaan vaak problemen met de botgenezing. Ofwel blijft er oneffenheid over, zoals in de talus, met daaropvolgende osteoartritis vorming of stofwisselingsstoornissen veroorzaken een verlies van substantie van het botmateriaal. Met name de wiggenbeenderen kunnen worden aangetast door zogenaamde 피로 breuken. Ze ontstaan als gevolg van overbelasting tijdens sport- of beroepsactiviteiten. In tegenstelling tot acute fracturen ontwikkelt hun probleem zich geleidelijk en wordt het in het begin vaak niet herkend omdat de symptomen erg niet specifiek zijn. Een afvlakking van de longitudinale boog, de zogenaamde platte voet, tast op natuurlijke wijze de voetwortelbeenderen aan. De ligamenteuze ondersteuning onder de boog wijkt door teveel spanning en te weinig weerstand, en de boog wordt geleidelijk vlakker. In de laatste fase glijdt de hele rij tarsale botten, die op de calcaneus en het os cuboideum rusten, af. De onderkant van de 3 spijkerschriftbeenderen en de os naviculare bereiken de grond en komen in de zone van drukspanning. Deze stress veroorzaakt ernstige pijn en moet passief worden gecorrigeerd met geschikte orthesen.
