Chirurgische therapie
Chirurgie is geïndiceerd wanneer conservatieve therapieën de symptomen niet kunnen elimineren en peesrupturen of een chronisch beloop aanwezig is. Ten minste 6 maanden van niet-succesvolle behandeling met alle conservatieve therapieën moet worden overwogen voordat chirurgische therapieën worden overwogen. Er zijn verschillende chirurgische ingrepen die kunnen worden gebruikt.
In de regel kan echter een pees tendotomie worden uitgevoerd om de symptomen te verlichten. De verschillende chirurgische procedures worden hieronder beschreven:
- Operatie volgens Hohmann: De operatie van Hohmann begint aan de radiale zijde van de elleboog, dus aan de buitenkant. Hier wordt een boogvormige incisie gemaakt van ongeveer 5 cm groot. De spier oorsprong van de stretching spieren worden vervolgens weergegeven en losgemaakt.
De incisie van de pezen verloopt in dwarsrichting, daarom wordt de procedure ook wel transversale incisie genoemd. De elleboogbanden worden ook geïnspecteerd. Veranderingen (bijv. Verklevingen van kraakbeen en bot), die ook kunnen leiden tot pijn, kan verwijderd worden.
- Operatie volgens Wilhelm (denervatie): De operatie volgens Wilhelm is de tweede standaardprocedure voor de behandeling van tennis elleboog.
Deze procedure wordt meestal gebruikt in combinatie met de Hohmann-operatie. Bij deze procedure worden kleine zenuwtakken gescleroseerd, die het buitenste deel van de elleboog innerveren (voeden). Deze operatie wordt ook gebruikt om de elleboog van een golfer te behandelen.
- Operatie volgens Goldie: De operatie volgens Goldie is vergelijkbaar met de procedure volgens Hohmann.
Echter, de incisie van de spier pezen is niet transversaal maar longitudinaal. Dit is dus een longitudinale incisie. Deze procedure wordt volgens Wilhelm ook vaak gecombineerd met de operatie.
- Minimaal invasieve therapie: Een minimaal invasieve behandeling wordt uitgevoerd door middel van een incisie van maximaal 1.5 cm lang aan de buitenkant van de elleboog. Ook hier de spier pezen zijn op dezelfde manier gekerfd als de Hohmann-bewerking. In zeer uitgesproken gevallen is een conventionele chirurgische ingreep echter geschikter, aangezien de botten, spieren en het ligamenteuze apparaat kunnen op deze manier beter worden beoordeeld en weergegeven.
