Welke dokter moet ik zien? | Morbus Ledderhose

Welke dokter moet ik zien?

In de regel wordt de huisarts geraadpleegd bij de eerste keer dat symptomen optreden of wanneer de tumor op de voetzool zonder symptomen wordt opgemerkt, aangezien de leek meestal niet weet wat dit bindweefsel verandering kan zijn. Afhankelijk van ervaring en de uitrusting van beeldapparatuur (ultrageluid), kan de huisarts zelf de diagnose stellen. Voor meer duidelijkheid kan hij ook een verwijzing voor een MRI geven naar een radioloog (radioloog), die uiteindelijk de diagnose kan bevestigen met behulp van de beelden.

Ook voor conservatieve therapeutische maatregelen kan de huisarts geraadpleegd worden. Afhankelijk van de verdere behandeling moet de nodulaire verandering mogelijk operatief worden verwijderd door een chirurg. Dit zijn veelal voetchirurgen, die de ingreep als intramuraal maar vaak ook ambulant uitvoeren. Omdat voetchirurgie een specialiteit is, wordt aanbevolen om de operatie in een gespecialiseerde kliniek te laten uitvoeren.

Therapie

Een belangrijke richtlijn bij de behandeling van de ziekte van Ledderhose is het remmen van de ontsteking en pijnen om het vermogen van de patiënt om te lopen te behouden. Er kunnen zachte inlegzolen worden voorgeschreven die de inwendige druk op de knooppunten kunnen voorkomen. Voor de ontsteking en pijnworden vaak niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen voorgeschreven, evenals steroïde-injecties in de knooppunten.

In de vroege stadia, radiotherapie met zachte röntgenfoto's geeft vaak goede resultaten. Verder therapie met schokken golven of de injectie van collagenases, die de verharde knobbeltjes zouden moeten losmaken, heeft ook goede resultaten opgeleverd. Bij bestaande klachten en in gevorderde stadia vereist de ziekte van Ledderhose een operatie.

Radicale verwijdering van de plantaire fascia wordt vaak aanbevolen, omdat zelfs sneller groeiende knooppunten vaak opnieuw verschijnen met minimale chirurgie. Er moet echter ook aan de patiënt worden uitgelegd dat de kans op terugkeer van fibromatose 25% is. Daarnaast moeten de risico's van een operatie aan de voetzool worden uitgelegd.

zenuwen, spieren en zicht zijn dicht bij elkaar en kunnen gewond raken. Het gebruik van radiotherapie bij de behandeling van Ledderhose is de ziekte vooral belangrijk in de vroege stadia. In sommige onderzoeken is de effectiviteit van radiotherapie is getoond.

Ten aanzien van de toegepaste straling dient onderscheid te worden gemaakt tussen twee verschillende vormen van straling. Er worden milde röntgenstraling (orthovolt-therapie) en elektronenbundels gebruikt. De stralingsenergie die bij deze behandelingen van de Ledderhose-ziekte wordt gebruikt, is slechts een fractie van die voor kwaadaardige, solide tumoren.

Desalniettemin bestaat er een zeker risico voor de behandelde persoon, daarom krijgen in de regel alleen personen ouder dan 45 jaar bestralingstherapie. De behandelingsopties voor de ziekte van Ledderhose kunnen worden onderverdeeld in conservatieve en chirurgische behandelingsopties. Als conservatieve methoden niet succesvol zijn, kan een operatie worden overwogen.

Er zijn twee verschillende opties voor operaties aan de knooppunten aan de voetzool. Enerzijds kunnen alleen de knooppunten worden verwijderd. Dit geeft aanvankelijk symptoomvrijheid, maar gaat gepaard met een grote kans dat zich in de loop van de tijd verdere, nog agressievere en grotere knobbeltjes zullen ontwikkelen.

De kans op herhaling bij dit type verwijdering is maximaal 85%. De tweede mogelijkheid is het verwijderen van de knobbeltjes en het gelijktijdig verwijderen van de zogenaamde plantaire fascia (plantaire fasciaectomie). Deze fascia is een peesplaat die zich op de voetzool bevindt en het startpunt is voor de ontwikkeling van de knooppunten.

Maar zelfs na het verwijderen van de plantaire fascia kunnen recidieven optreden. De kans op herhaling na deze operatie is ongeveer 25%. Omdat de kans op herhaling veel lager is, adviseren veel artsen dit laatste bij de keuze tussen operaties. Dit wordt ook gerechtvaardigd door het feit dat de optredende recidieven agressiever zijn en een tweede operatie een grotere kans op complicaties heeft door het gevormde littekenweefsel.

Er moet echter worden vermeld dat het verwijderen van de plantaire fascia niet zonder gevolgen is voor de getroffen persoon. Zo kunnen tijdens het lopen nog meer klachten optreden, waarover de behandelende arts voorafgaand aan de operatie moet informeren. Als de huid zo ernstig is beschadigd door de bindweefsel gezwellen dat het over een groot gebied moet worden verwijderd, kan het nodig zijn om een ​​huidtransplantatie op de voetzool uit te voeren.

Bij beide operaties moet de aangedane voet maximaal drie weken worden beschermd. Dit is nodig om de wond zo snel mogelijk te laten genezen en de kans op herhaling te verkleinen. Naast de klassieke behandelmethoden, zoals conservatieve en / of chirurgische zorg en radiotherapie, homeopathie wordt steeds populairder.

Met verschillende homeopathische middelen, homeopathie is bedoeld om te verlichten pijn en ontsteking. Een stof die zou moeten helpen bij de homeopathische behandeling van de ziekte van Ledderhose is mierenzuur (Acidum formicicum). De behandeling omvat het injecteren van mierenzuur in het gebied van plantaire aponeurose, dat wil zeggen op de plaats van manifestatie.

Deze procedure wordt door patiënten als zeer pijnlijk beschreven, maar moet meerdere keren worden herhaald om de therapie te laten slagen. Momenteel zijn er echter geen onderzoeken die het voordeel of de effectiviteit van een homeopathische behandeling bevestigen. Als het therapeutische voordeel onvoldoende is en de pijn tijdens de toediening van mierenzuurinjecties te ernstig is, is het daarom niet ongebruikelijk dat patiënten hun toevlucht nemen tot medicamenteuze of chirurgische behandeling.