Darmontsteking

Onze darmen zijn het belangrijkste onderdeel van het spijsverteringsstelsel. We maken onderscheid tussen de dunne darm en de dikke darm. Direct na de maag volgt de dunne darm, verdeeld in twaalfvingerige darm, evenals lege en gebogen darm.

De belangrijkste taken van dit deel van de darm zijn vertering, opname van voedingsstoffen, mineralen en water, evenals delen van de immuunsysteem​ Bij de Bauhin-klep (Valvula ileocaecalis) de dunne darm gaat over in de dikke darm. Bacterie gelegen in de dikke darm helpen bij het verteren van voedselcomponenten die moeilijk te splitsen zijn (bijv. plantenvezels).

De dikke darm speelt ook een belangrijke rol bij het verdikken van ontlasting. Als delen van de darm ontstoken raken, kunnen verschillende symptomen optreden. Deze omvatten diarree, pijn or braken.

Er wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen acute inflammatoire (bijv. Enteritis) en chronische inflammatoire darmaandoeningen (bijv colitis ulcerosa​ De oorzaak van de ontsteking kan zijn bacteriën, virussenparasieten, schimmels of auto-immuunprocessen.

Symptomen

Als de ontlastingsfrequentie toeneemt tot meer dan 3 per dag, het gewicht van de ontlasting meer dan 200 gram per dag is, of de ontlasting een waterige consistentie heeft, wordt dit diarree genoemd. Vaak gaan twee mechanismen in de darm hand in hand en veroorzaken zo het symptoom: enerzijds veranderen de darmbewegingen zodat voedsel door de spijsverteringskanaal sneller. Hierdoor neemt ook het watergehalte in de darm toe, waardoor de voeding nog sneller wordt uitgescheiden.

Mogelijke redenen voor deze processen kunnen zijn: Ontstekingen in de darm kunnen ernstig zijn pijn​ Afhankelijk van de kwaliteit, locatie en duur van de pijnkan de arts conclusies trekken over het type ontsteking. Bijvoorbeeld in het geval van ontsteking van divertikels (uitstulpingen) in de dikke darm, pijn in de linker onderbuik komt zeer vaak voor.

De pijn is daarom terug te voeren op een specifiek deel van de dram-loops. Als daarentegen de appendix is ​​aangetast, ervaren patiënten pijn in de rechter onderbuik. Zo goed gelokaliseerd pijn in de buik wordt ook wel "somatisch" genoemd.

Ze zijn typisch voor ontstekingen in het darmgebied en hebben meestal een brandend, scherp karakter. Hiervan is de “viscerale” pijn te onderscheiden. Het is nogal moeilijk te lokaliseren en heeft een saai, diffuus karakter.

Meestal treedt het op wanneer de spijsverteringsorganen uitgerekt zijn of zuurstofgebrek hebben. - Slechte opname van voedingsbestanddelen

  • Verhoogde opname van waterbindende stoffen, bijv. Bepaalde zoetstoffen
  • Actieve vloeistofafgifte van de darmslijmvliescellen
  • Ontstekingen van het darmslijmvlies leiden tot vermenging van bloed en cellen

. braken optreedt, vindt een omgekeerde, onvrijwillig gecontroleerde lediging van het maagdarmkanaal plaats. Begeleidend misselijkheid wordt in bijna alle gevallen waargenomen.

Braken kan worden veroorzaakt door drie verschillende mechanismen: Bij de klassieke "gastro-enteritis" is braken een van de meest voorkomende symptomen. Simpel gezegd, ons lichaam gebruikt dit mechanisme om schadelijke pathogenen uit het organisme te verwijderen. In de context van een ontsteking van de darm ervaren de getroffenen vaak een gevoel van zwakte in verschillende mate.

Verantwoordelijk hiervoor is het verlies van water en mineralen, hetzij door braken of diarree. Het lichaam mist volume en elektrolyten, zodat de cardiovasculair systeem in het bijzonder moet meer energie leveren om voor voldoende te zorgen bloed en zuurstoftoevoer naar de organen. In ernstige gevallen, de toediening van vocht en elektrolyten via de ader (infusie) moet daarom worden overwogen.

Ernstige darmontsteking kan veroorzaken koorts​ Vooral patiënten met een chronische inflammatoire darmziekte kan een hogere ontwikkelen koorts bij een ernstige opflakkering. In bijna alle gevallen hangen voedselinname en symptomen van darmontsteking nauw met elkaar samen. Het is daarom niet verwonderlijk dat getroffenen vaak last hebben van gewichtsverlies. - Schade aan de functie van interne organen, met name het spijsverteringssysteem, vooral door bacteriën, virussen of parasieten

  • Stoffen (vergiften) in het bloed, zoals alcohol en medicijnen
  • Psychologische belasting zoals walging, stress of zelfs emoties