Genezing | Morbus Ledderhose

Genezing

M. Ledderhose is een goedaardig bindweefsel proliferatie, die kan worden behandeld met verschillende therapeutische benaderingen. Conservatieve behandelingen maken het mogelijk om de progressie van de nodulaire gezwellen te voorkomen of zelfs volledig te elimineren. M. Ledderhose heeft echter de eigenschap bij terugval op te treden en een progressief (= voortschrijdend) verloop te volgen.

Dit betekent dat zelfs na een succesvolle therapie en na fasen van symptoomvrijheid een nieuwe episode optreedt en de nodulaire veranderingen weer symptomatisch worden. Zelfs chirurgische verwijdering kan geen levenslange garantie bieden dat de ziekte niet opnieuw zal optreden. Het recidiefpercentage is erg hoog, net als bij het analoge klinische beeld van de ziekte van Dupuytren.

Risicofactoren

Waarom überhaupt een ziekte Ledderhose optreedt, is tot op de dag van vandaag helaas nog niet precies bekend. Momenteel zijn er al gedefinieerde risicofactoren die het optreden van plantaire fasciale fibromatose bevorderen. Deze omvatten: Andere factoren waarvan het duidelijke verband echter nog niet kon worden aangetoond: Roken, alcoholisme, lever ziekten, schildklieraandoeningen, stress.

• Familiale frequentie van de ziekte
• Geslacht (mannen worden vaker getroffen dan vrouwen)
• Fibromatose in de hand (dit verhoogt het risico tot 10-65%)
• Induratio penis plastica-ziekte
• Epilepsie
• Diabetes mellitus

Analogen met de ziekte van Dupuytren

Het klinische beeld van M. Ledderhose behoort, net als de contractuur van Dupuytren, tot de groep van goedaardige bindweefsel gezwellen die bekend staan ​​als fibromatose. Ledderhose-ziekte is een bindweefsel ziekte van de peesplaat (aponeurose) van de voeten, de plantaire aponeurose. Evenzo wordt de ziekte aan de handen de ziekte van Dupuytren genoemd en treft ze de peesplaat van de hand, de palmaire aponeurose.

Wat beide gemeen hebben, is dat het een goedaardige proliferatie van bindweefsel is die kan uitgroeien tot het omringende weefsel en grotendeels gebaseerd is op de proliferatie van speciale cellen, de zogenaamde myofibroblasten. Bovendien hebben beide ziekten een hoog risico op herhaling na chirurgische verwijdering, dwz zelfs na volledige verwijdering kunnen de nodulaire veranderingen keer op keer terugkeren. Een derde verwante ziekte tast de penis aan en wordt ‘Induratio penis plastica’ genoemd, een littekenvorming op bepaalde huidlagen, die gepaard gaat met een pijnlijke kromming van de penis tijdens erectie en het risico op erectiele dysfunctieVan de drie bovengenoemde fibromatosen is de contractuur van Dupuytren het meest voorkomende en bekendste klinische beeld.

Ondanks de vele overeenkomsten verschillen M. Ledderhose en M. Dupuytren op een aantal punten. Enerzijds wordt de ziekte van Dupuytren gekenmerkt door een remming van vinger extensie, vandaar het synoniem contractuur van Dupuytren (contractuur = verkorting van spieren en pezen). Dit symptoom komt echter niet voor bij de voet, omdat de tenen meestal niet in deze mate worden aangetast. Aan de andere kant zijn de nodulaire veranderingen in de plantaire aponeurose van de voet meestal veel groter dan die in de palmaire aponeurose van de hand.