Videonystagmografie

Videonystagmografie is een diagnostische methode van oor, neus-, en keelmedicatie gebruikt voor differentiële diagnose van vestibulaire aandoeningen door oogbewegingen te registreren. Het sensorimotorische systeem (zintuiglijke waarneming en beweging) is verantwoordelijk voor een intact gevoel van evenwicht, waarvan de centrale component de vestibulo-oculaire reflex (VOR) is. Door informatie uit het labyrint via de vestibulaire zenuw (evenwicht zenuw) naar kerngebieden in de hersenstam en uiteindelijk voor de oogspieren maakt de reflex houdingsregulatie, blikstabilisatie en oriëntatie in de ruimte mogelijk. Een disfunctie van het systeem kan leiden tot duizeligheid (duizeligheid) en aantasting van het gevoel van evenwicht​ Bij de patiënt manifesteert dit zich bijvoorbeeld als ataxie (bewegingsstoornis coördinatie), vegetatieve symptomen (misselijkheid/ misselijkheid) of verstoring van de blikstabilisatie, die objectief gezien kan worden als nystagmus (oog tremor) en geregistreerd met behulp van videonystagmografie. Afhankelijk van de richting of het type nystagmus, verkrijgt men aanwijzingen voor de oorzaak of lokalisatie van de schade aan het vestibulaire apparaat.

Indicaties (toepassingsgebieden)

De indicatie voor nystagmografie is duizeligheid (duizeligheid) of evenwichtsstoornis. Dit is een symptoom dat, vanuit een differentiaal diagnostisch oogpunt, ten grondslag kan liggen aan een verscheidenheid aan ziekten. Een opname van nystagmus kan informatie geven over de oorzaken van duizeligheid​ A. Perifere vestibulaire disfunctie (evenwichtsstoornissen):

  1. Acuut eenzijdig vestibulair verlies.
    • Plotselinge eenzijdige verstoring van het evenwichtsgevoel, vaak daarna griep-achtige infecties.
    • Plotselinge, gewelddadige, ronddraaiende duizeligheid die enkele dagen aanhoudt. Misselijkheid (misselijkheid) en braken.
    • Horizontale / roterende spontane nystagmus, verergerd onder suspensie van fixatie. Het getroffen labyrint is hyperexcitabel / niet-exciteerbaar bij het testen van thermische labyrinten.
  2. Goedaardige paroxismale positionele duizeligheid (BPLS).
    • Verstoring van het evenwichtsorgaan door zwevende deeltjes in de endolymfe (vloeistof in het binnenoor).
    • Gewelddadige, terugkerende (terugkerende) aanvallen van draaiduizeligheid, meestal veroorzaakt door bepaalde lagers.
    • Roterende nystagmus naar één kant na het aannemen van de hoofd hangende positie en nystagmus in de tegenovergestelde richting wanneer het hoofd weer omhoog wordt gebracht (positioneringstest, Hallpike-manoeuvre).
  3. de ziekte van Menière
  4. Bilateraal perifeer vestibulair verlies.
    • Evenwichtsklachten als gevolg van bilateraal vestibulair orgaanfalen. Meestal systemische oorzaken zoals ototoxisch (oorvergiftiging) drugs of industriële schadelijke agentia (blootstelling aan milieu / werkplek). Lokaal ook mogelijk door labyrintitis (ontsteking van het labyrint) of aangeboren (aangeboren) afwijkingen.
    • Geen nystagmus detecteerbaar omdat er geen overheersing van één kant is. Bij thermisch labyrinttesten is nystagmus erg mild.

B- Centrale / neurale vestibulaire disfunctie:

  1. Ischemieën (circulatiestoornissen) in de hersenstam (Bv cerebellair infarct).
  2. Ontsteking (bijv. multiple sclerose).
  3. Infecties (bijv. Virale encefalitis).
  4. Tumoren (bijv. Cerebellopontine-hoektumoren, gliomen, Enz.).
  5. Stofwisselingsstoornissen (bijv. Wernicke-Korsakow-syndroom).
  6. Trauma (bijv. hersenstam kneuzing).

Centrale verstoringen van het evenwichtsgevoel resulteren in karakteristieke nystagmus:

  • Blikrichting nystagmus (reguliere blikrichting nystagmus: treedt op bij het kijken in een bepaalde richting (niet bij recht vooruit kijken) of blikrichting nystagmus onregelmatig: bij recht vooruit kijken en het veranderen van de blikrichting verandert de nystagmus van intensiteit).
  • Puur roterende of puur verticale nystagmus.
  • Geen remming van nystagmus door optische fixatie
  • Optokinetische reflex gestoord of afwezig

Contra-indicaties

Er zijn geen contra-indicaties voor videonestagmografie alleen. Individuele contra-indicaties moeten echter in overweging worden genomen bij het selecteren van verschillende vormen van nystagmusprovocatie:

Thermische labyrinttesten moeten perforatie van het trommelvlies uitsluiten. Als perforatie bekend is, warm /koud als alternatief kan luchtstimulatie worden uitgevoerd.

De procedure

Onder obscuratie (verwijdering van optische fixatie) kan een infraroodcamera automatisch volgen leerling bewegingen om spontane of geïnduceerde nystagmus vast te leggen. De resultaten worden automatisch geanalyseerd door een computer, waarbij bijvoorbeeld de snelheid van de langzame nystagmusfase bijdraagt ​​aan de analyse.

De onderzoekstechniek

Een videomasker met ingebouwde camera wordt op de patiënt geplaatst. Bovendien kan het masker worden verduisterd om visuele fixatie te voorkomen. Nystagmus kan vervolgens op verschillende manieren worden geïnduceerd en meestal worden de volgende onderzoeksstappen uitgevoerd:

  1. Registratie van een spontane nystagmus: er wordt een test uitgevoerd om te bepalen of een nystagmus aanwezig is zonder hoofd of lichaamsbewegingen. Het testen wordt uitgevoerd met en zonder blikfixatie en in verschillende oogposities.
  2. Blik-volgende test: De patiënt volgt willekeurig een langzame beweging, waarbij hij let op de aanwezigheid van saccades (schokkerige inhaalbewegingen).
  3. Optokinetische stimulatie: wanneer de hoofd stevig wordt vastgehouden, wordt een gestreept patroon dat zoveel mogelijk van het gezichtsveld vult naar links en rechts verplaatst. Optokinetische nystagmus is fysiologisch en zou bij gezonde personen aanwezig moeten zijn.
  4. Rotatiestimulatie: door middel van een roterende stoel wordt een roterende nystagmus geïnduceerd, die ook fysiologisch is en informatie geeft over de juiste functie van bijvoorbeeld de vestibulooculaire reflex (VOR).
  5. Thermische irritatie: spoelen van de buitenkant gehoorgang Met koud en warm water irriteert de labyrinten individueel, dus het moet fysiologisch zijn om nystagmus op te wekken.
  6. Positie- en houdingstest: nystagmus kan worden uitgelokt door verschillende hoofd- of lichaamshoudingen aan te nemen. Bij het testen van de statische positie wordt de patiënt langzaam in een liggende, rechter-, linker- en hangende lichaamshouding geplaatst en getest op nystagmus. De ingenomen positie zelf is de trigger van de oogbeweging. De dynamische positioneringstest (volgens Hallpike-Dix) is daarentegen een methode waarbij een nystagmus wordt getriggerd door een positieverandering. De patiënt wordt daarbij snel bewogen van zitpositie naar hoofdhangende positie en weer terug naar zitten, waardoor de beweging een positionele nystagmus kan veroorzaken.

Mogelijke complicaties

Alleen met videonystagmografie worden geen complicaties verwacht. Vanwege de verschillende soorten nystagmusinductie kunnen echter andere reacties dan oogbewegingen optreden:

  • Misselijkheid (misselijkheid) en braken (vegetatieve symptomen vooral tijdens roterende en thermische stimulatie).
  • Toegenomen duizeligheid
  • Korte desoriëntatie / duizeligheid