Oorzaken
Ontsteking van de voorvoet, middenvoet en achtervoet kunnen veel verschillende oorzaken hebben. Een ontsteking van de voet kan in principe zijn oorsprong vinden in ziekteverwekkers zoals bacteriën, schimmels en virussen. Auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis en zogenaamde reactieve artritis, die kan optreden als gevolg van een bacteriële infectie van het maagdarmkanaal, de urinewegen of de geslachtsorganen, kunnen ook een rol spelen.
Ontsteking kan echter ook worden veroorzaakt door jicht. Dit is een stofwisselingsziekte die ontstaat door een ophoping van urinezuurkristallen in de gewrichten. Bij een acute aanval van jichtHet is bijvoorbeeld meestal voornamelijk de metatarsofalangeale gewricht van de grote teen die is aangetast en vooral tot ernstig leidt pijn tijdens rollende bewegingen.
Chronische gewrichtsdegeneratie (artrose) kunnen soms ook ontstoken raken en vervolgens tot ernstig leiden pijn en ongemak. In het geval van een nagelbedontsteking van een teen bevindt de ontsteking zich voornamelijk in het gebied van de punt van de teen. Bacterie, virussen of schimmels kunnen door open gebieden het nagelbed binnendringen en tot een uitgesproken ontstekingsreactie leiden en zich verspreiden naar andere delen van de voet.
De oorzaken van een dergelijke laesie zijn talrijk. Onder andere onjuiste voetverzorging, chemicaliën, snijwonden en verwondingen en drukpunten kunnen verwondingen aan de voet veroorzaken. Veel voorkomende en bekende ziekteverwekkers die leiden tot nagelbedontsteking zijn bacteriën zoals stafylokokken en streptokokken, herpes virussen en gistschimmels.
De meest ernstige vorm van nagelbedontsteking is een ontsteking veroorzaakt door de bacterie kiemen stafylokokken en streptokokken. In principe moet een oppervlakkige ontsteking worden onderscheiden van een diepe ontsteking. Bij een puur oppervlakkige infectie is lokale antiseptische therapie met crèmes voldoende.
Zodra een infectie dieper reikt, moet antibiotische of chirurgische therapie worden uitgevoerd. Mensen met een zwakke immuunsysteem worden vooral getroffen door zo'n diepe bacteriële ontsteking van het nagelbed. In dit geval, suikerziekte mellitus (diabetes) komt vaak voor in de voorgeschiedenis. zelfs in het geval van een nagelbedontsteking veroorzaakt door gistschimmels heeft de meerderheid van de patiënten een slecht gereguleerde suikerziekte mellitus in hun geschiedenis, wat een optimale voedingsbodem biedt voor deze schimmels.
Herpes Virussen daarentegen blijven daar een leven lang als ze eenmaal het lichaam zijn binnengedrongen. Situaties waarin het lichaam wordt blootgesteld aan verhoogde stress, ziekte of zelfs UV straling ervoor zorgen dat deze virussen zich vermenigvuldigen met symptomen. Ontsteking van de voet kan ook worden veroorzaakt door drukpunten (decubitus) in het hielgebied, wat vaak voorkomt tijdens langdurige bedrust als de hiel niet voldoende profylactisch wordt beschermd.
Drukpunten met zweer formatie (ulcusvorming) moet hier ook worden vermeld, wat vaak veroorzaakt kan worden door te strakke schoenen bij patiënten met perifere zenuwschade veroorzaakt door suikerziekte mellitus of ook door perifere arteriële vasculaire ziekte. Deze zweren kunnen dan ontstoken raken door kolonisatie met de huid kiemen. De diagnose is gebaseerd op een interactie van medische geschiedenis, laboratoriumdiagnostiek, fysiek onderzoek en beeldvorming.
De eerste stap is om de symptomen te achterhalen. Het is belangrijk om erachter te komen wanneer de symptomen zijn begonnen, hoe intens ze zijn, of ze vaak voorkomen en of rusten de symptomen zal verlichten. Deze vragen helpen de examinator om het aantal mogelijke ziektes te beperken.
Dit wordt gevolgd door een klinisch onderzoek van de voet. Bij dit onderzoek wordt bijzondere aandacht besteed aan externe veranderingen zoals roodheid, zwelling, wonden of drukpunten. De volgende diagnostische stap wordt meestal gevolgd door een laboratoriumchemisch onderzoek van de bloed, die een onderzoek omvat van de ontstekingswaarden zoals het C-reactief proteïne (CRP), de bloedbezinkingssnelheid (BSG) of de leukocyten (witte bloedcellen).
Daarnaast kunnen ook radiologische methoden zoals conventionele röntgenstraling, magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) of computertomografie (CT) worden gebruikt. Als een nagelbedontsteking verantwoordelijk is voor voetklachten, kan een uitstrijkje worden gebruikt om de ziekteverwekker te identificeren. Als dit niet mogelijk is, kan er een zogenaamde kweek worden gemaakt, waardoor eventuele ziekteverwekkers zich kunnen vermenigvuldigen.
