Reagerend sterkte is een vorm van hoge snelheidssterkte die de rek-verkorte cyclus als basis heeft. De cyclus is een actieve spierverlenging gevolgd door samentrekking van dezelfde spieren. Opgeschort of beperkt, reactief sterkte komt bijvoorbeeld voor bij neuromusculaire aandoeningen.
Wat is reactiekracht?
Reactiekracht is nodig voor mensen om te presteren vormen van beweging zoals sprongen, sprints of worpen. Al dergelijke bewegingen zijn in wezen reactief van aard. Het zenuw-spiersysteem overwint verschillende weerstanden met innervatieprocessen en metabolische processen om spieren samen te trekken. Dit proces wordt concentrisch werk genoemd. Verschillende soorten krachten karakteriseren het zenuw-spiersysteem. Een daarvan is reactiekracht. In de sportgeneeskunde verwijst dit naar de kracht die nodig is voor reactieve bewegingen. Dienovereenkomstig kenmerkt reactieve kracht reactieve bewegingen. Reeksen van bewegingen voor lage sprongen, sprints of woofing-bewegingen worden bijvoorbeeld als zodanig beschouwd. Een proces van reactiekracht is bijvoorbeeld de rek-verkorte cyclus in de spieren. Deze cyclus komt overeen met de actieve verlenging van de spieren gevolgd door spiercontractie. Reactieve bewegingen bestaan altijd uit een snelle opeenvolging van meegeven en overwinnen van werk dat plaatsvindt tegen een verzet in. Naast reactief sterkteerkent de sportgeneeskunde maximale kracht en snelle kracht als soorten kracht. Reactieve sterkte wordt beschouwd als een speciale vorm van snelle sterkte.
Functie en taak
Reactieve bewegingen zijn een snelle opeenvolging van excentrische en concentrische werkmodi van het spierstelsel. In de excentrische fase slaat het tendo-musculaire systeem een bepaalde hoeveelheid kinetische energie op in zijn parallelle en seriële elastische structuren. In de concentrische fase komt de opgeslagen energie vrij. Dit resulteert in een toename van kracht en kracht. Reactieve kracht hangt af van fundamentals van neuromusculaire factoren en stretching vermogen van peesstructuren. De bases want de beschreven toename van het vermogen is de rek-verkorte cyclus om de spierspoel te activeren. Een excentriekeling stretching van de spieren in combinatie met het onafhankelijke elasticiteits- en innervatiegedrag wordt gevolgd door een concentrische fase. Deze concentrische fase werkt met de pre-activering en de
opgeslagen spanningsenergie en reflex-innervatie van de voorgaande fase. De spiervezel doorsnede bepaalt prestatie. Daarnaast de samenstelling en elasticiteit of innervatiegedrag van de spieren, ligamenten en pezen bepaal de prestatie van de reactiekracht. Het innervatie- en elasticiteitsgedrag wordt reactief spanningscapaciteit genoemd. De reactiekracht komt overeen met de excentrisch-concentrische snelle kracht voor de kortste koppeling van beide fasen van het werk. In eenvoudigere bewoordingen is reactiekracht het menselijk vermogen om momentum te genereren in de rek-verkorte cyclus. In de rek-verkorte cyclus creëren het lichaamsgewicht of andere spieren een excentrische en concentrische samentrekking van een specifieke spier. De spier is tegelijkertijd plastic en elastisch. Om deze reden moet de contractie onmiddellijk na de spierrek plaatsvinden en zich concentreren op een fase waarin de spieren zich nog niet hebben aangepast aan de rekoefening. Deze rek-verkorte cyclus profiteert van de opgeslagen energie van eerdere bewegingen en verloopt daarom bijzonder snel. Sommige bronnen spreken van energieopslag in de spieren. Anderen zien de bindweefsel als opslagplaats. De pezen en ligamenten ervaring stretching tot het uiterste tijdens de rek-verkort cyclus. Om deze reden is rekbaarheid een kritische factor in reactieve sterkte. Rekbaarheid verschilt van persoon tot persoon, dus reactiekracht verschilt ook van persoon tot persoon.
Ziekten en kwalen
Na typisch sportverwondingen, reactieve sterkte is beperkt. Om het terug te krijgen, vindt meestal revalidatie plaats, inclusief plyometrie. Dit is een hoge snelheid krachttraining programma dat de rekreflex van pezen en spieren. Bovendien krijgt de patiënt de controle over het spierspoelapparaat terug via plyometrie. De training is niet beperkt tot sportverwondingen, maar maakt deel uit van de standaardtraining voor hoogspringers, sprinters, basketballers of keepers. Bij alle bovengenoemde sporten zijn sprintsnelheid en springkracht cruciale vaardigheden. Naast de oefeningen voor springkracht zijn er plyometrische trainingssessies voor het bovenlichaam, die bijvoorbeeld worden gebruikt bij bokstraining of na sportverwondingen naar de bovenste ledematen. De plyometrische training komt overeen met een bevordering van de rekverkortingscyclus. Het eigen lichaamsgewicht zorgt voor een voorspanning in het spierstelsel tijdens de trainingen. Meestal worden diepe sprongen uitgevoerd op hellende vlakken om zo veel mogelijk voorbelasting te creëren. Een goede reactiekracht beschermt atleten in de toekomst tegen blessures. De training vindt echter binnen revalidatie na sportblessures alleen plaats in combinatie met voorafgaande spiertraining, omdat plyometrie op verzwakte spieren traumatische letsels kan veroorzaken. Personen met verminderde reactiekracht zijn over het algemeen gevoeliger voor sportblessures en krijgen in eerste instantie trainingssessies om de rekbaarheid te bevorderen. Een lage rekbaarheid en een dergelijke verminderde reactiekracht zijn meestal gerelateerd aan een algemeen gebrek aan lichaamsbeweging. De reactieve sterkte kan echter ook worden beperkt of zelfs geëlimineerd in de context van bepaalde ziekten. Dit is bijvoorbeeld het geval bij neuromusculaire aandoeningen. De belangrijkste ziekten van deze inhomogene groep zijn de myopathieën en de neuropathieën. Myopathieën zijn inherente aandoeningen van het spierstelsel die niet geassocieerd zijn met een neuronale oorzaak en die zich manifesteren als spierzwakte. De neuropathieën zijn daarentegen ziekten van het perifere gebied zenuwstelsel die van invloed zijn op beide single zenuwen of meerdere zenuwen en manifesteren zich ook als spierzwakte en zelfs verlamming. In sommige gevallen wordt de neuropathie veroorzaakt door inflammatoire schade aan de zenuwen. Polyneuropathieën kan met name het gevolg zijn van eerdere verwondingen, virale infecties, vergiftiging, vitamine tekortkomingen of autoimmuunziekten Het Guillain-Barré-syndroom is een voorbeeld van een auto-immuunziekte met neuropathieën. Deze neuromusculaire aandoeningen komen even vaak voor na het gebruik van chemotherapeutica, vooral in combinatie met platina. drugs.
