Veillonella Parvula: infectie, transmissie en ziekten

Veillonella parvula is een soort van bacteriën ingedeeld in de Acidaminococcaceae. De soort leeft normaal gesproken als commensaal in de menselijke mondflora en darm. De soort kan een opportunistische ziekteverwekker worden, vooral in de aanwezigheid van immunodeficiency.

Wat is Veillonella parvula?

Veillonella is vernoemd naar de Franse bacterioloog Adrien Veillon. Het is een geslacht van de Acidaminococcaceae, ook voorheen bekend als Veillonellaceae. Het bacteriële geslacht maakt deel uit van de fysiologische mondflora en veroorzaakt tandheelkundige cariës onder bepaalde omstandigheden. Veillonella zijn ook te vinden in de darmflora en vaginale flora. Bacterie van het geslacht blijven leven in de pens van herkauwers, waar ze de omzetting van melkzuur om te acetaat en propionaat in een penssymbiose. Alle soorten van het geslacht zijn obligaat anaëroob bacteriën met gramnegatief kleurgedrag, optredend in de vorm van kokken. Ze staan ​​bekend om hun fermentatievermogen van melk geven​ Veillonella parvula is een soort van het geslacht Veillonella die onder bepaalde omstandigheden als een menselijke ziekteverwekker wordt geassocieerd en dus een opportunistische ziekteverwekker kan worden genoemd. Bacteriën van de soort zijn bijvoorbeeld geïsoleerd uit patiënten met endocarditis, parodontitis, hersenvliesontstekingof osteomyelitis​ Enkele gevallen van bloedvergiftiging zijn ook gerapporteerd in verband met de bacteriesoort. Bacteriestammen van de soort hebben geen actieve voortbeweging en komen voornamelijk voor in kettingopstellingen. Hun grootte is ongeveer 0.4 micrometer. De stammen van de soort hebben een buitenste schil van lipopolysacchariden, die wordt geïnterpreteerd als een virulentiefactor van de bacteriesoort.

Voorkomen, verspreiding en kenmerken

De soort Veillonella parvula vormt geen sporen en komt als commensaal voor in de menselijke darm en in de gedenkplaat van de mondflora. De bacteriesoort kan niet leven zonder putrescine en cadaverine, die belangrijke componenten zijn van het eigen peptidoglycaan van de soort. Plasmalogenen en ether fosfolipiden ook make-up de soort, waardoor de vloeibaarheid van het membraan wordt gereguleerd. Bacteriën van de soort Veillonella parvula worden, in tegenstelling tot andere bacteriën, niet gemetaboliseerd koolhydraten maar gebruik biologisch zuren zoals melk geven voor energie. Omdat bacteriën van deze soort niet kunnen fermenteren koolhydraten, de omzetting van melk geven naar vinylpropionaat en vinylacetaat is hun belangrijkste bron van energieproductie. De bacteriën hebben geen hexokinase, maar wel het enzym methylmalonyl-CoA decarboxylase. Hierdoor kunnen de bacteriën succinaat metaboliseren in aanwezigheid van lactaat. Ze gebruiken de resulterende vrije energie om hun stroom te voorzien natrium ion pompen. De organismen leven strikt anaëroob. Ze hebben dus geen elementair nodig zuurstof om te overleven en groeien, maar worden in feite in hun groei geremd door de aanwezigheid van zuurstof. Ze leven vaak in een wederzijds voordelige relatie met andere micro-organismen, bijvoorbeeld met de bacteriën van de natuurlijke mondflora. De stofwisselingsprocessen van de verschillende orale bacteriën zijn nauwkeurig op elkaar afgestemd, zodat de aanwezigheid van de ene soort de aanwezigheid van een andere bevordert. In veel gevallen maken menselijke pathogene bacteriën gebruik van de aanwezigheid van Veillonella parvula voor hun eigen voordeel, en gebruiken ze de soort dus als hun persoonlijke virulentiefactor. In principe wordt de bacteriesoort Veillonella parvula beschouwd als een commensaal die het menselijk organisme niet schaadt of direct ten goede komt. Omdat bacteriestammen echter ook zijn geïsoleerd bij patiënten met infecties zoals endocarditis, parodontitis, hersenvliesontsteking, en osteimyelitis, is er soms praten van opportunistisch pathogenen die een verzwakking van de immuunsysteem voor hun eigen voordeel en zo onder bepaalde omstandigheden infecties bevorderen.

Ziekten en kwalen

In hersenvliesontsteking, de pia mater en arachnoid mater in het gebied van de hersenen ontstoken raken. Dit fenomeen kan worden veroorzaakt door bacteriën zoals de soort Veillonella parvula. Bacteriële meningitis is verdeeld in een etterende en een niet-etterende vorm en veroorzaakt symptomen zoals algemene tekenen van infectie met koorts, 피로 en hoofdpijn​ Deze symptomen zijn geassocieerd met misselijkheid, braken, terug pijn, stijf nek en opisthotonus. Bovendien zijn er vaak bewustzijnsstoornissen, die gepaard kunnen gaan met desoriëntatie of verlies van realiteit en apathie, en zelfs coma.Krampen, fotofobie en huidveranderingen zijn ook typische symptomen van de mogelijk levensbedreigende ziekte. Osteomyelitis geassocieerd met het bacteriële geslacht is ook acuut of chronisch ontsteking, maar in dit geval tast het het bot aan en verspreidt het zich vaak secundair naar het beenmerg. Osteomyelitis komt vaak voor na een operatie en wordt dan meestal veroorzaakt door het ziekenhuis kiemen​ Osteomyelitis veroorzaakt door de ziekteverwekker Veillonella parvula is een endogene infectie, aangezien de bacteriën van deze soort afkomstig zijn uit het eigen lichaam van de patiënt. In parodontitis, de bacteriesoort veroorzaakt ontsteking van het parodontium. Vaak komt het primaire focus van infectie bij osteomyelitis of meningitis veroorzaakt door de pathogeen Veillonella parvula overeen met een focus van infectie in het orale gebied, van waaruit de bacteriën zich verspreiden naar de doelorganen. Naast het bot en hersenen hart- kan ook worden beïnvloed door de infectie, zoals in endocarditis of endocarditis. In zeldzame gevallen bloedvergiftiging (bloed vergiftiging) is gemeld na infectie met Veillonella parvula. In bloedvergiftiging, de bacteriën zijn aanwezig in de bloed en veroorzaken een systemische ontstekingsreactie van het gehele organisme. Immuun-gezonde patiënten zijn minder vatbaar voor dergelijke sepsis omdat hun immuunsysteem vernietigt bacteriën in de bloed binnen zeer korte tijd zodat ze zich niet verder verspreiden. Ziekte, ouderdom en medicamenteuze therapieën met cytostaticakan bijvoorbeeld de immuunsysteem en zo sepsis bevorderen.