Vaginale verzakking verwijst naar een naar buiten uitsteeksel van de vagina. Het wordt ook vaginale verzakking genoemd en is medisch gezien een vaginale verzakking van de vierde graad.
Wat is een vaginale verzakking?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de baarmoeder in baarmoederverzakking Bij vaginale verzakking kan de baarmoeder steekt verder naar buiten uit. Klik om te vergroten. Vaginale verzakking is het naar buiten uitsteeksel van de vagina. Er is minimaal een min of meer zichtbare lekkage van de vaginale slijmvlies Deze afscheiding is te zien in het genitale gebied van de vrouw. De vagina steekt dus uit het lichaam en komt dus tussen de vleien Bovendien kan de vaginale verzakking worden verlengd door het verlaten van andere organen. Deze organen bezetten dan de ruimte die voorheen door de vagina werd vastgehouden. Of dit gebeurt, hangt onder andere af van welk deel van de vagina lekt. Bijvoorbeeld de hals (minder vaak de baarmoeder), urinebuis en blaas kan ook worden beïnvloed. Minder vaak lekt de achterste vaginale wand ook, wat kan leiden tot rectale betrokkenheid. Vaginale verzakking kan verder worden onderverdeeld, en de omvang moet worden bepaald. Volledige vaginale verzakking wordt prolapsus vaginae completus sive totalis genoemd, en cervicale betrokkenheid wordt prolapsus vaginae et cervicis genoemd. Gedeeltelijke vormen waarbij de afdaling van de inwendige vrouwelijke geslachtsorganen niet leidt tot een sterk zichtbare verzakking, worden dan ook ook wel prolapsus vaginae incompletus sive partialis genoemd. Het onderscheid tussen vaginale verzakking en vaginale verzakking is relevant voor de definitie: Vaginale verzakking betekent een verandering in de lokalisatie van de interne organen, terwijl vaginale verzakking expliciet lekkage betekent. Vaginale verzakking heeft vier graden van ernst en vaginale verzakking is de vierde graad van vaginale verzakking. In de andere drie graden is er geen lekkage van organen. In deze context, betrokkenheid van de urinewegen blaas heet cystocele, betrokkenheid van de urinebuis heet urethrocystocele en betrokkenheid van de darm wordt rectocele genoemd. In de meeste gevallen hangt dit samen met de mate van vaginale verzakking. Als het onderste derde deel erbij betrokken is, is urethrocystocele bijna onvermijdelijk. Bij tweederde volgt de cystocele, en als de achterste vaginawand is losgeraakt, kan er een rectocele ontstaan. De corresponderende organen komen dan de ongebruikte ruimte binnen en verplaatsen soms bovendien de componenten van de vagina.
Oorzaken
De oorzaken van vaginale verzakking zijn geworteld in het vasthoudapparaat van de vagina en in de stress die een vrouw ervaart. Het vasthoudapparaat zelf, dat grotendeels uit ligamenten en spieren bestaat, staat in de loop van de jaren onder druk. Elke bevalling is een bijzondere uitdaging, zeker bij grote kinderen en meerlingen. Dienovereenkomstig herstelt een vagina zelden volledig van een geboorteproces, maar is hij nog steeds functioneel. Zelden is een eenmalige geboorte de oorzaak van een vaginale verzakking. In plaats daarvan kunnen vaginale geboorten sterk variëren - afhankelijk van de volksgezondheid, leeftijd en lichaamstype van de vrouw die bevalt. In sommige gevallen treedt letsel op in de vagina zelf en in het vasthoudapparaat als gevolg van overstrekking. De zogenaamde moederbanden worden bijzonder belast tijdens de bevalling. Menopauze en veroudering spelen ook een rol. Het vasthoudapparaat verliest bijvoorbeeld zijn elasticiteit door veroudering en kan veranderingen in de positie van de interne organen overeenkomstig. Bijna elke vrouw daarbuiten menopauze heeft ook een lichte vaginale afhanging. Dit wordt als normaal beschouwd. Lifestyle is sterk verantwoordelijk voor de volksgezondheid van de vaginale structuren. Bijvoorbeeld zijn te zwaar heeft een contraproductief effect vanwege de constant verhoogde druk. Hetzelfde geldt voor chronisch constipatie en frequent, ernstig hoesten. Onjuist tillen van zware lasten is ook een risicofactor voor het optreden van allerlei soorten verzakkingen. Verwijdering van de baarmoeder (hysterectomie) kan ook leiden tot vaginale verzakking, voor zover de resulterende vaginale blinde zak niet voldoende is beveiligd. Het kan zijn weg naar beneden vinden als gevolg van de zwaartekracht en naar buiten lekken. Over het algemeen is het gebruikelijk dat vaginale verzakking zich geleidelijk ontwikkelt en dat vaginale lekkage wordt veroorzaakt door een enkele gebeurtenis en dus zichtbaar wordt.
Symptomen, klachten en tekenen
Tekenen van een naderende vaginale verzakking zijn soms moeilijk te detecteren, aangezien het vrij zijn van symptomen de norm is totdat de feitelijke verzakking optreedt. Soms kunnen veranderingen in de vagina echter al worden gedetecteerd door visuele inspectie. De vaginale verzakking zelf veroorzaakt weinig symptomen. Er kan een gevoel van vreemd lichaam in de vagina zijn. De meeste vrouwen ervaren een gevoel van druk of tractie dat naar beneden lijkt te reiken. Daarnaast is er weer terug pijn dat kan in de loop van de dag erger worden. Erge, ernstige pijnis in deze context echter zeldzaam. De vaginale verzakking is ook zichtbaar, uiterlijk na een lichte verspreiding van de vleien Als het blaas en rectum zijn betrokken, zijn er ook overeenkomstige symptomen op dit gebied. Een urethrocele met cystocele kan leiden naar incontinentie, terwijl een uitgebreide cystocele kan leiden tot urineretentie, en een rectocele kan de ontlasting verstoren.
Complicaties
Complicaties die verband houden met vaginale verzakking komen voornamelijk voort uit de betrokken organen. Zo is er soms niet langer de mogelijkheid om de vaginale verzakking om te keren zonder chirurgische ingreep. Dit brengt de gebruikelijke risico's van een operatie met zich mee. In deze context wordt vaak de baarmoeder verwijderd, wat vruchtbaarheid op natuurlijke wijze verhindert. Hooguit mogelijk urineretentie kan gevaarlijk worden. Dit kan na een bepaalde tijd de nieren aantasten, wat uiteindelijk tot levensbedreigend kan leiden bloedvergiftiging als de blaas niet wordt ontlast.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Een vaginale verzakking zal de getroffen vrouwen meestal snel naar de dokter brengen. De ernstige verandering in de geslachtsorganen is voelbaar en te zien. Bovendien is vaginale verzakking meestal niet eenvoudig handmatig te corrigeren door de aangedane vrouw zelf. In dit geval is een bezoek aan de gynaecoloog aan te raden. Als urineretentie heeft plaatsgevonden, moet ook een spoedafdeling worden bezocht zodat de blaas snel kan worden ontlast en de nieren niet worden aangetast. Over het algemeen verdient elke vaginale verzakking evaluatie en behandeling. Hoewel een dergelijke vaginale verzakking af en toe voorkomt bij sommige diersoorten en zichzelf omkeert, is dit zelden het geval bij mensen.
Diagnose
De diagnose wordt voornamelijk gesteld door uitwendig onderzoek van de vagina. Daarbij kan de arts vrij snel vaststellen of het probleem een hele vaginale verzakking of een aanhoudende vaginale verzakking is. Vaginale verzakking is gemakkelijker te herkennen. Zodra de diagnose hierover is gesteld, wordt ook de onderbuik gecontroleerd (bijvoorbeeld door ultrageluid) om te controleren op mogelijke verplaatsing van andere organen. Een deel van de diagnose bestaat ook uit een medische geschiedenis, waarin patiënt en arts momenten bespreken die mogelijk tot de verzakking hebben geleid. Dit is relevant bij het identificeren van de exacte oorzaak van de vaginale verzakking. Hieruit worden specifieke handelingsinstructies gegeven voor de nazorg na de behandeling.
Behandeling en therapie
Behandeling van vaginale verzakking bestaat uit acute behandeling en nazorg. Acute behandeling heeft tot doel de vagina in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen. Chirurgische en niet-chirurgische ingrepen kunnen worden overwogen. De niet-chirurgische procedure bestaat in wezen uit het gebruik van pessaria. Deze voorwerpen worden in de vagina ingebracht en dienen voornamelijk ter ondersteuning van de baarmoeder. Ze worden dus voornamelijk gebruikt wanneer de baarmoeder door de vagina naar buiten is gegaan. Een pessarium kan van verschillende materialen zijn gemaakt en zeer verschillende vormen hebben. Het is bedoeld voor langdurig gebruik. Anders zijn er chirurgische ingrepen die allemaal als ongecompliceerd worden beschouwd. Dit kan het aanspannen van de vagina (aan de voor- of achterwand) inhouden, waarbij de hals Deze procedure wordt vaak gebruikt voor een gewone vaginale verzakking. Als de baarmoeder ook geheel of gedeeltelijk is betrokken, heeft een hysterectomie de voorkeur. Als organen de resulterende ruimte zijn binnengedrongen als gevolg van de verzakking, worden ze handmatig verplaatst. Soms is het nodig om de organen te fixeren, wat vaak gebeurt via kleine incisies door de buikwand. Nazorg bestaat voornamelijk uit bekkenbodem spiertraining en het vermijden van bepaalde activiteiten.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor vaginale verzakking wordt als gunstig beschouwd. Operatief kunnen bijna alle verzakkingen van dit type naar tevredenheid worden gerepareerd. Soms is het inbrengen van een pessarium ook voldoende. De vrouwen die een vaginale verzakking ondergingen, hoeven geen beperkingen te vrezen met betrekking tot de sensaties op seksueel gebied. Vaginale verzakking heeft ook geen effect op de bevalling en zwangerschap, zolang de baarmoeder niet wordt verwijderd. Er moet echter worden opgemerkt dat een vrouw meer dan één vaginale verzakking kan ervaren. Dit hangt sterk af van de integriteit van haar interne ondersteuningssysteem.
het voorkomen
Vaginale verzakking kan indirect worden voorkomen. De maatregelen die hier worden vermeld, zijn ontworpen om het volksgezondheid van de vagina en de structuren die deze ondersteunen. In dit opzicht is het logisch om bepaalde dingen eenvoudigweg helemaal niet of niet vaak te doen. Als u bijvoorbeeld zware lasten optilt, til deze dan niet vanaf de rug, maar vanaf de knieën. Het resulteert in een rechtere rug met deze tiltechniek, wat betekent dat er minder druk op de vagina komt. Uithoudingsvermogen sporten, zoals zwemmen of fietsen, helpen in het algemeen om de interne en externe spieren te versterken. Bekkenbodem spiertraining is echter de beste preventieve maatregel. Hier kan gericht worden ingegrepen op het retentiegedrag en het gevoel van spanning in het vaginale gebied. Dit verhoogt niet alleen het bewustzijn en de zelfbeheersing: hierdoor wordt ook het vasthoudapparaat van de vagina versterkt. Bekkenbodem spiertraining is zowel een preventieve maatregel als een nazorgmaatregel. Overgewicht moet ook worden verminderd. Degenen die al een vaginale verzakking hebben gehad, moeten afzien van overmatige training van de buikspieren Hierdoor kan de druk op de vagina onder ongunstige omstandigheden toenemen.
Nazorg
Nadat de operatie is uitgevoerd, is het raadzaam voor patiënten om geen zware gewichten te tillen. Daarnaast is het aan te raden om de bekkenbodemspieren op de lange termijn continu te versterken bekkenbodem training Dit heeft een gericht effect op het houdgedrag en de spanning in het vaginale gebied. Ideaal, bekkenbodem training moet correct worden geleerd onder fysiotherapeutische begeleiding en moet dagelijks worden geoefend. Het is dus zowel een preventieve als een nazorgmaatregel. Daarnaast regelmatig sporten, zoals fietsen of zwemmen, is nuttig bij het verbeteren van de algemene fysieke geschiktheid en het voorkomen van een herhaling van vaginale verzakking. Overmatige uitoefening van de buikspieren moet worden vermeden, aangezien dit de druk op de vagina kan verhogen. Sinds ernstig zwaarlijvigheid, chronisch constipatie en chronisch hoesten brengt ook risico's met zich mee, deze factoren moeten worden tegengegaan als onderdeel van de nazorg. Een met succes behandelde vaginale verzakking heeft meestal geen verdere gevolgen voor de gezondheid. Tenzij de baarmoeder is verwijderd, heeft het geen effect op verdere zwangerschappen en geboorten. Het seksuele leven is ook normaal gesproken niet beperkt nadat de genezingsfase is voltooid. Gebrek aan nazorg verhoogt echter het risico op een nieuwe vaginale verzakking.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van een vaginale verzakking zijn er weinig zelfhulpopties die een verandering in het uiterlijk kunnen veroorzaken. Nauwe samenwerking met een arts is daarom bij deze aandoening noodzakelijk. Er kunnen verschillende technieken worden gebruikt om het voorwaarde, die zorgen voor een verbetering van het algemeen welzijn. Specifieke training van de spieren in het bekkenbodemgebied kan helpen om de spieren aan te spannen en daardoor de symptomen te verlichten. De buikwand wordt strakker door bepaalde regelmatig uitgevoerde trainingssessies en verbetert de gezondheid van de getroffen persoon. De oefeningen kunnen alleen of samen in een fysiotherapeutische behandeling aangeleerd en uitgevoerd worden. Als een chirurgische ingreep wordt uitgevoerd, moet voldoende rust worden genomen. Bovendien een gebalanceerd dieet wordt aanbevolen voor optimaal wond genezen Seksuele praktijken moeten worden aangepast aan de behoeften van het organisme. Het volledig opgeven van fysieke nabijheid is echter niet aan te raden, aangezien dit volgens studies in wezen het welzijn en de kwaliteit van leven ondersteunt. pijn moet worden vermeden. Cognitieve training kan helpen om met de pijn om te gaan, evenals het gebruik van verschillende natuurlijke remedies. Door voldoende warmte aan de buik te geven, verminderen veel patiënten het ervaren ongemak.
