Hypopigmentatie is een specifiek symptoom van de mens huid or haar Hypopigmentatie wordt meestal gekenmerkt door het feit dat het aantal melanocyten sterk wordt verminderd. Het symptoom kan ook optreden bij de vorming van de huid kleurstof melanine is verminderd. In principe kan hypopigmentatie zowel aangeboren als verworven zijn.
Wat is hypopigmentatie?
Symptomen van hypopigmentatie kunnen in verschillende delen van het menselijk lichaam voorkomen. In de meeste gevallen is het haar, iris alsmede de huid zijn aangetast. In de dermatologische wetenschap behoort hypopigmentatie tot de zogenaamde secundaire uitbloeiingen. Secundaire uitbloeiingen zijn veranderingen in de huid die optreden als gevolg van primaire afwijkingen. Voorbeelden van typische secundaire uitbloeiingen zijn onder meer roos of zweren. Pigmentafwijkingen die kenmerkend zijn voor hypopigmentatie kunnen voorkomen op een enkele huidplaats en met lokale beperking of op meerdere plaatsen. Er zijn ook pigmentstoornissen die de hele huid aantasten. Afhankelijk van de vorm van hypopigmentatie kunnen verschillende symptomen optreden. De lichte huidvlekken variëren in grootte, kleur, uitdrukking en symmetrie, afhankelijk van de oorzaak en het stadium.
Oorzaken
De oorzaken van hypopigmentatie kunnen variëren. In principe zijn er zowel aangeboren als verworven oorzaken voor de vorming van de typische symptomen. Congenitale hypopigmentatie kan zich uiten in verschillende syndromen. Waaronder albinismepoliose, vitiligo, nevus achromicus, Waardenburg-syndroom, Angelman-syndroom of Piebaldism. Aan de andere kant zijn typische syndromen van verworven hypopigmentatie bijvoorbeeld het syndroom van Sheehan, canities, Simmond cachexia, Progeria aldultorum, Sutton nevus of Leucoderma syphilicum. Verworven hypopigmentatie omvat ook psoriasis, littekens or lepra Veel voorkomende pigmentstoornissen in de vorm van hypopigmentatie komen bijvoorbeeld voor in witte vlekziekte (vitiligo) evenals in albinisme. In het geval van albinisme, de pigmentstoornis verschijnt over het hele lichaam. Niet alleen de huidskleur is beduidend lichter, maar ook de iris en haar van de getroffen personen. Typisch zijn witte of lichte vlekken op de huid witte vlekziekte Deze zijn volledig gedepigmenteerd en hebben een scherpe rand. In de meeste gevallen verschijnen deze lichte vlekken op de huid in het gebied van het gezicht en nek, op de ruggen van de handen, ellebogen en knieën, evenals op de navel en het genitale gebied. Slechts zeer zelden wordt bijna het gehele huidoppervlak aangetast door de vlekjes.
Ziekten met dit symptoom
- Pigmentstoornis
- Witte vlekziekte
- Lepra
- albinisme
- Waardenburg-syndroom
- psoriasis
- Angelman-syndroom
- Piebaldisme
- Sheehan-syndroom
Diagnose en verloop
Er zijn talloze methoden beschikbaar voor de diagnose van hypopigmentatie. Deze zijn voornamelijk afhankelijk van het type of het syndroom van hypopigmentatie in kwestie. Bij veel hypopigmentaties, melanine deficiëntie is de onderliggende oorzaak van het verschijnen van de huidverandering. De redenen voor dit tekort aan huidpigment melanine kan heel verschillend zijn. Ze zijn nog niet voldoende onderzocht. Voorlopig is het aantal melanocyten in de epidermis bepalend. Hoe minder melanocyten er in de huid zitten, hoe minder melanine het lichaam kan aanmaken. Dienovereenkomstig ziet de huid er bleek uit. In de context van witte vlekziektewordt een gelokaliseerd tekort aan melanine gezien, waarschijnlijk als gevolg van een auto-immuunreactie. Er zijn verschillende stappen nodig om melaninedeficiëntie te diagnosticeren die verband houdt met hypopigmentatie. Eerst wordt een grondige geschiedenis van de getroffen patiënt afgenomen. Dit omvat de bespreking van erfelijke ziekten of andere mogelijke oorzaken, zoals medische therapieën of specifieke medicijnen die melaninedeficiëntie kunnen veroorzaken. In bepaalde omstandigheden kan het nodig zijn om een monster te nemen van het deel van de huid dat is aangetast door hypopigmentatie en een biopsie Hierdoor is het mogelijk om meer te weten te komen over de achtergrond en mogelijke oorzaken van zowel het melaninedeficiëntie als de hypopigmentatie. In de meeste gevallen is hypopigmentatie een relatief ongevaarlijke ziekte. Bovendien vordert het meestal maar langzaam. Zo worden de lichtpuntjes bij een witte vlekziekte met het ouder worden en worden meer, maar dit is vanuit medisch oogpunt geen reden tot bezorgdheid.
Complicaties
Hypopigmentatie, een gebrek aan pigment in de huid en dus een oplichting, is meestal het gevolg van een gebrek aan melanine. Hypopigmentatie is meestal een symptoom van een onderliggende ziekte die melanocyten, de melanineproducerende cellen in de huid, vernietigt. Afhankelijk van de ziekte doen zich verschillende complicaties voor. Een oorzaak kan bijvoorbeeld een zijn ontsteking die, indien onbehandeld, systemisch kan verspreiden in de zeldzaamste gevallen (bloedvergiftiging dit kan fataal zijn. Een typische ziekte van gebrek aan pigmentatie is albinisme. Hier heeft de getroffen persoon geen melanocyten, de huid is volledig bleek en daarom gevoelig voor UV straling Korte blootstelling aan de zon leidt tot ernstige huidirritatie en zelfs zonnebrand bij mensen met albinisme. Bovendien is er het risico op het ontwikkelen van huid kanker is verhoogd bij de getroffenen. Naast de huid worden meestal ook de ogen aangetast, omdat daar ook melanine kan ontbreken. Het resultaat is een verminderd gezichtsvermogen, dat zelfs kan leiden naar blindheid Bovendien is er, vooral op schoolleeftijd, sprake van discriminatie van klasgenoten, waardoor de getroffen persoon wordt blootgesteld aan een high spanning factor, die kan leiden naar Depressie. Een soortgelijke voorwaarde, maar alleen gelokaliseerd en die dezelfde complicaties veroorzaakt, is witte vlekziekte (vitiligo). Fenylketonurie kan ook hypopigmentatie veroorzaken. Indien onbehandeld, kan dit leiden tot psychische ontwikkelingsstoornissen bij de pasgeborene, die kunnen leiden tot handicaps. Epileptische aanvallen en spierspasmen zijn ook het gevolg.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij hypopigmentatie moet onderscheid worden gemaakt tussen een aangeboren en een verworven vorm. Huid en haar zijn veel lichter dan normaal bij hypopigmentatie. De oorzaak is een sterke afname van melanocyten, die verantwoordelijk zijn voor de vorming van huidpigment. Typische voorbeelden van aangeboren hypopigmentatie zijn albinisme met totale lichte kleuring van haar en nagels en vitiligo met een gedeeltelijk lichtgekleurde huid in de vorm van verschillende grootte en onregelmatig omrande plekken. In het geval van de aangeboren vorm van hypopigmentatie is een bezoek aan de dokter niet nodig. De situatie is anders met verworven hypopigmentatie. De oorzaak is hier bijvoorbeeld huidziekten zoals psoriasis. Littekens lijken ook vaak beduidend lichter dan hun omgeving. Bovendien werken chemische stoffen op de huid, waaronder componenten van schoonheidsmiddelenkan de inname van bepaalde medicijnen en mechanische invloeden tot verkleuring van de huid leiden. Voor medische verduidelijking dient het eerste bezoek aan de huisarts te zijn, die zal beslissen over het verdere verloop van de behandeling na het nemen van een medische geschiedenis Hij verwijst zijn patiënten vaak door naar een dermatoloog, oftewel een dermatoloog.
Behandeling en therapie
De therapie van hypopigmentatie wordt in principe uitgevoerd afhankelijk van de onderliggende oorzaak in elk geval. Als een tekort aan melanine veroorzaakt door medicatie verantwoordelijk is voor het ontstaan van hypopigmentatie, moet de bijbehorende medicatie worden stopgezet en een vervangende medicatie worden voorgeschreven. Evenzo schoonheidsmiddelen die hypopigmentatie hebben veroorzaakt, moet worden stopgezet. Aangezien de meeste hypopigmentatie vanuit medisch oogpunt overwegend onschadelijk is, is dat in veel gevallen niet therapie Is benodigd. Vanuit esthetisch oogpunt wordt hypopigmentatie door veel getroffenen echter als een smet ervaren en kan het daardoor ernstige psychologische problemen veroorzaken. In zo'n geval, psychotherapie is aanbevolen. Anders is cosmetische behandeling ook een optie.
Vooruitzichten en prognose
In de meeste gevallen is hypopigmentatie een onschadelijk symptoom. Het kan aangeboren zijn en gedurende het hele leven voorkomen. Patiënten met hypopigmentatie moeten zichzelf echter tegen de zon beschermen en nooit lange tijd in direct zonlicht doorbrengen zonder zonnebrandcrème Dit kan een ernstige huid veroorzaken brandwonden en irritatie. De ogen kunnen ook worden beschadigd door fel zonlicht bij hypopigmentatie, zodat blindheid kan voorkomen. De getroffen persoon heeft meestal een zeer lichte huid en zeer licht haar. Als het symptoom aangeboren is, vindt meestal geen behandeling plaats. Door het gebruiken van schoonheidsmiddelenkan het symptoom relatief gemakkelijk worden verholpen. Er is echter eigenlijk geen reden om de hypopigmentatie te verbergen. Als het te wijten is aan een chronische oorzaak of medicatie, is de eerste stap om de oorzaak van de ziekte te achterhalen en deze te behandelen. Pasgeborenen en jonge kinderen met hypopigmentatie hebben een speciale behandeling nodig. Bij adolescenten kunnen pesten en plagen ook optreden als gevolg van hypopigmentatie. In dit geval is het raadzaam om bij psychische problemen een psycholoog te raadplegen.
het voorkomen
Beton maatregelen voor de preventie van hypopigmentatie bestaan niet, aangezien de symptomen ofwel aangeboren zijn of relatief spontaan optreden. Soms hormonaal actief drugs zoals de anticonceptiepil zijn verantwoordelijk voor de symptomen, zodat de instructies in de bijsluiter moet altijd worden gevolgd. Ontstekingen van de huid moeten door een arts worden opgehelderd om de ontwikkeling van hypopigmentatie te voorkomen. Cosmetische producten met een huidverlichtende werking dienen ook altijd verantwoord te worden gebruikt en alleen na overleg met een arts.
Wat u zelf kunt doen
Als hypopigmentatie wordt geërfd, is er geen effectieve behandelingsmethode of zelfbehandeling.therapie Het symptoom zelf is echter onschadelijk en leidt niet tot andere medische problemen op het lichaam. Als de hypopigmentatie wordt veroorzaakt door een medicijn, moet dit medicijn worden stopgezet of vervangen door een ander medicijn. In dat geval moet een arts worden geraadpleegd voor advies. Hetzelfde geldt voor cosmetica. Als hypopigmentatie optreedt na gebruik van een bepaald huidverzorgingsproduct, moet het worden stopgezet en vervangen door een ander product. In elk geval kunnen de aangetaste gebieden worden hersteld, zodat ze niet bijzonder opvallen. Als de patiënt niet tevreden is met zijn eigen huid, helpen eenvoudige gesprekken met vrienden of met zijn eigen partner vaak. In veel gevallen is de anticonceptiepil ook verantwoordelijk voor hypopigmentatie. In dit geval moeten de getroffenen goed letten op de bijsluiter en eventueel overstappen op een andere pil. Er is echter geen zelfhulpoptie voor dit symptoom. Als de patiënt zich ongemakkelijk voelt bij de hypopigmentatie en een verminderd zelfrespect veroorzaakt, is een bezoek aan een schoonheidsspecialiste of psycholoog noodzakelijk.
