Tekenen van een gescheurde spiervezel
De eerste tekenen van een gescheurd spiervezel zijn niet altijd duidelijk. Afhankelijk van de mate, meer of minder pijn treedt op. Deze kunnen in de loop van de tijd ook toenemen.
Het gescheurde spiervezel in de bovenarm wordt vaak veroorzaakt tijdens krachttraining Als de eerste pijnen optreden die voor de betrokkene nog draaglijk zijn, wordt de training vaak voortgezet. In de meeste gevallen verergert dit het letsel en leidt het tot ernstiger pijn.
De pijn symptomen zijn meestal hetzelfde: plotseling begin, ernstig en aanhoudend. In rust neemt de pijn meestal langzaam af en treedt opnieuw op wanneer de beweging wordt hervat. Elke positie van de arm die de spieren belast, doet pijn - of het nu spanning is of stretching Dit is te vergelijken met spierpijn, waarbij pijn ook optreedt bij overbelasting van de spieren. Het verschil zit in de intensiteit van de pijn en de extra functionele beperking die kan optreden.
Diagnose van een gescheurde spiervezel
Naast een uitvoerige bevraging van de patiënt (anamnese) na het ongeval en de klachten, dient de patiënt klinisch onderzocht te worden. De bovenarm wordt nauwkeurig gecontroleerd en er wordt gelet op zwelling, roodheid en deuken (weefselspleten) of bultjes. Verder dient de arts de spieren van voorzichtig maar grondig te palperen de bovenarm (palpatie) en zoek naar pijn of blauwe plekken (hematomen). Een ultrageluid onderzoek (echografie) van de aangedane bovenarmspier kan ook baanbrekend zijn, aangezien in het geval van een gescheurde spiervezelkan de breuk zelf of een zwelling in het getroffen gebied soms worden gedetecteerd. MRI wordt ook beschouwd als een geavanceerde beeldvormingsmogelijkheid voor het detecteren van een gescheurde spier vezel in de bovenarm.
Symptomen en complicaties van een gescheurde spiervezel van de bovenarm
De belangrijkste symptomen van a gescheurde spiervezels op de bovenarm zijn pijn. Deze worden omschreven als zeer sterk, stekend en persistent. Patiënten kunnen nauwelijks bewegen, spannen, strekken of kracht uitoefenen met behulp van de bovenarm. Daarnaast zwelling, terugtrekking van de spier (herkenbaar als een deuk) of verkleuring (hematoom) kunnen voorkomen op de plaats van de gescheurde spier vezel.
Deze resulterende verkleuringen zijn bloedingen in het omliggende weefsel van de aangetaste spier. Als de bloeding erg sterk is, kan dit leiden tot een degeneratie van de effusie van bloed en de ingroei van bindweefsel erin. De bindweefsel kan dan littekenweefsel vormen, wat de kracht en contractie van de aangetaste spier aanzienlijk kan beperken.
De aangedane bovenarmspier is daardoor gevoeliger voor verdere verwondingen. Een andere complicatie die kan optreden na een breuk van de spiervezel van de bovenarm is de vorming van een capsule (cyste) rond de blauwe plek die zich heeft ontwikkeld, die, net als de bindweefsel die zich ontwikkelt, kan de spierkracht en contractiliteit beperken. Bovendien kan voortijdige belasting van de bovenarm leiden tot chronische ontsteking met verkalking en daaropvolgende ossificatie (myositis ossificans), die ook de functionaliteit en kracht van de bovenarm kunnen verminderen.
Als een breuk van een bovenarmspier wordt vermoed, moeten de volgende eerste maatregelen worden genomen in overeenstemming met de PECH-regel (rust, ijs, compressie, elevatie): De aangedane bovenarm moet zo snel mogelijk worden gekoeld gedurende ongeveer 15-20 minuten. De kou veroorzaakt de bloed schepen in en rond de aangetaste spier om te samentrekken, waardoor - door het lekken van bloed naar het omliggende weefsel te verminderen - de ontwikkeling van complicaties door grote blauwe plekken wordt voorkomen. Vanwege het risico op bevriezing mag het koelijs echter nooit rechtstreeks op de huid worden aangebracht.
Verder moet de arm worden geïmmobiliseerd met behulp van een compressieverband en hoog geplaatst, omdat dit ook de doorstroming van bloed in het omringende weefsel. Nadat de onmiddellijke maatregelen zijn genomen, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd om de verdere procedure te bespreken en ingewikkelde processen te identificeren. In eerste instantie moet de strikte rust van de bovenarm worden gehandhaafd.
Dit is de beste manier voor de aangetaste spiervezels om zichzelf te regenereren. De spontane genezende krachten zijn relatief hoog bij a gescheurde spier vezel op de bovenarm. Vaak zijn echter ondersteunende maatregelen zoals warmte therapie, massages of zalven worden door veel patiënten gezien als hulp en versnelling van het genezingsproces.
De objectieve effectiviteit van de genoemde therapiemogelijkheden is echter omstreden in professionele kringen. Bovendien kunnen ontstekingsremmende en pijnstillende medicijnen (bijv Diclofenac) kan helpen om de pijnsymptomatologie te verlichten. In het geval van een zeer grote scheur in de spiervezels op de bovenarm, die gepaard gaat met ernstige pijn en disfunctie, kan in zeldzame gevallen ook een operatie nodig zijn, wat de schade kan beperken, maar ook kan resulteren in een verlengde regeneratieperiode.
Ondertussen wordt behandeling met tapes gebruikt om een breed scala aan problemen van het bewegingsapparaat te behandelen. Deze zelfklevende plastic strips worden volgens een specifiek systeem op de huid aangebracht en zijn bedoeld om het genezingsproces te verkorten. Zo kunnen tapes ook gebruikt worden bij problemen aan de bovenarm.
Na een breuk van de spiervezel is het vooral belangrijk om de spier te immobiliseren en te verlichten. Om het gemakkelijker te maken de spieren weer te gaan gebruiken of te trainen, kan het wellicht mogelijk zijn om zonder volledige immobilisatie te doen, omdat het spierweefsel anders continu zou worden afgebroken. Afhankelijk van welke grote spier de gescheurde spiervezels bevindt zich - of het nu in de biceps of triceps is - de Kinesiotape moet anders worden toegepast.
De tape verhindert tot op zekere hoogte dat de gewonde spier overdreven beweeglijk wordt en stabiliseert het overeenkomstige deel van het bewegingsapparaat. Het genezingsproces wordt dus verkort en de tijd die de spier nodig heeft om zijn oude activiteiten te hervatten, wordt geminimaliseerd. Desalniettemin is het belangrijk om het weefsel voldoende tijd te geven om te regenereren, anders kan het letsel erger worden.
De tape kan vakkundig en meestal tegen een kleine vergoeding worden aangebracht door een fysiotherapeut of geschoolde arts (ook huisarts) of door een leek. Voor dat laatste zijn er verschillende websites die videomateriaal aanbieden waarin het tapproces stap voor stap wordt uitgelegd. Als de biceps bijvoorbeeld wordt beïnvloed door een gescheurde spiervezelser wordt een I-vormige tape gebruikt, die zich van de elleboog tot de schouder moet uitstrekken. de strook wordt van de ene kant afgesneden tot ongeveer een zesde van de totale lengte (voor 30 cm is dit 5 cm), van de andere kant ongeveer vier zesde (voor 30 cm is dit 20 cm).
Hierdoor ontstaat op een bepaalde manier een X. Om de tape te plakken, moet de arm worden gestrekt. Het deel van de tape dat niet wordt afgeknipt, wordt in de elleboog geplaatst, met de korte zijden naar de onderarm, die daar zijn opgelost.
De twee lange stroken, die ontstaan door de grote incisie, worden nu in een boog links en rechts van de bicepsspier gelijmd, zodat ze deze omlijsten. Ze moeten elkaar aan de voorkant van de schouder ontmoeten en daar ook eindigen. Op deze manier wordt het verloop van de spier gereproduceerd van de basis tot de oorsprong en heeft de tape, indien correct aangebracht, een ondersteunend effect.
Bij een gescheurde spiervezel op de bovenarm dient altijd een orthopedisch chirurg of sportarts te worden geraadpleegd. Naast de voorgeschreven therapie kan homeopathische behandeling worden gegeven. Dit kan de kalmerende maatregelen van de conventionele geneeskunde aanvullen.
Er worden verschillende natuurlijke remedies gebruikt in de vorm van wraps, zalven, druppels en bolletjes. Kwarkwikkels of wraps met klei kunnen door hun verkoelende effect een zwelling van het beschadigde weefsel veroorzaken. Zalven met arnica or smeerwortel zouden een ontstekingsremmend effect hebben en kunnen aanvullend worden aangebracht.
Arnica montana (berglotion) kan ook in druppelvorm worden ingenomen. Deze remedie zou een decongestivum en ontstekingsremmend effect hebben. Ook moet de vorming van kneuzingen worden verminderd, wat een aanzienlijk positieve invloed kan hebben op het genezingsproces van een gescheurde spiervezel. Andere homeopathische middelen zijn Calendula (goudsbloem) en Apis mellificia (honing bee), waarvan de effecten over het algemeen vergelijkbaar zijn. De dosering moet door een competent persoon individueel aan de patiënt worden aangepast.
Alle artikelen in deze serie:
