Functie van het zenuwstelsel
De zenuwstelseldient als onderdeel van het organisme om prikkels op te nemen, te controleren en te reguleren en heeft een grote invloed op het lichaam. Het is “communicatief” verbonden met het lichaam en de omgeving. De werking van het zenuwstelsel kan als volgt vereenvoudigd worden: Via een stimulusontvanger (sensor, receptor) worden stimuli van de zintuigen waargenomen en gestuurd via een gevoelige zenuwvezels naar de centrale zenuwstelsel (CZS).
Hier wordt de aangeleverde (afferente) informatie verwerkt. De informatie wordt meestal gecodeerd als een elektrisch signaal (actiepotentiaal). Bij de verwerking zijn verschillende zenuwcellen betrokken.
De overdracht van informatie vindt onder meer plaats via boodschappersubstanties (transmitters). Eindelijk bereikt de informatie een ontladende motor (efferent) zenuwvezels, dat zich van het centrale zenuwstelsel naar het "verre centrum" (periferie) beweegt, naar het succesvolle orgaan, bijvoorbeeld een spiercel. Daar wordt de verwerkte informatie doorgegeven en treedt er een reactie op, bijvoorbeeld de spier wordt aangespannen zenuwcel (neuron) heeft veel dendrieten, die een soort verbindingskabel zijn naar andere zenuwcellen om met hen te communiceren.
- Zenuwcel
- dendrite
Anatomie van het ruggenmerg
De spinal cord is strengachtig en heeft een (ventrale of anterieure) groef aan de voorzijde, die de ventrale mediane fissuur wordt genoemd. De spinal cord slagader (A. spinalis anterior) loopt door deze groef. Direct tegenover de anterieure fissuur bevindt zich nog een inkeping, de zogenaamde dorsale median sulcus posterior.
Dit gaat verder naar binnen in een septum, het zogenaamde septum medianum dorsale. De voorste inkeping, dwz de fissuur mediana ventralis / anterior en het posterieure septum verdelen de spinal cord in twee helften, die spiegelbeelden van elkaar zijn.
- Sulcus medianus posterieur
- Hinterhorn grijze stof
- witte materie
- Voorste hoorn grijze substantie
- Fissuur mediana anterieur
Een dwarsdoorsnede van het ruggenmerg toont de grijze massa in het binnenste gebied en "vlinder-achtig ”gevormd, die is verdeeld in een voorste en een achterste“ hoorn ”.
De grijze massa wordt omkaderd door de vezelachtige substantia alba, die zich duidelijk onderscheidt door zijn witte kleur. Afhankelijk van de lokalisatie, de “vlinder vorm ”van de grijze massa kan variëren. In de ruggenmergsecties ter hoogte van de borst en de lendenen bevat de grijze substantie een kleine laterale hoorn aan elke kant naast de voor- en achterhoorns, die zijn plaats inneemt tussen de twee hoorns.
In het midden van de grijze massa bevindt zich het centrale kanaal (canalis centralis), in doorsnede verschijnt het als een klein gaatje. Het centrale kanaal is gevuld met drank en vertegenwoordigt de binnenste liquorruimte van het ruggenmerg. Een lengtedoorsnede laat zien dat het ruggenmerg op sommige plaatsen verdikkingen heeft die immittumescences worden genoemd.
Deze bevinden zich in het cervicale en lumbale of sacrale gebied en zijn het gevolg van een toenemend aantal zenuwlichamen en zenuwprocessen in dit gebied, die verantwoordelijk zijn voor de zenuwvoorziening van de extremiteiten, dwz de armen en benen. De brede voorhoorn (Cornu anterius) van de grijze ruggenmergsubstantie bevat de zenuwcel lichamen waarvan de extensies (axonen) naar verschillende spieren bewegen (zogenaamde motorneuronen). De extensies van het zenuwcel lichamen van de voorhoorn vormen het voorste motorische (dwz beweging) deel van de wervelkolom zenuwwortel, die uit de zijkant van het ruggenmerg komt.
De achterhoorn van het ruggenmerg is het toegangspunt voor het achterste, gevoelige deel van de spinale zenuwwortels, dat de 'vilt'-informatie die in de periferie wordt gegenereerd, doorgeeft aan de hersenen (bv pijn, temperatuur, tastzin). In tegenstelling tot de motorische zenuwcellichamen, bevinden de zenuwcellichamen die verantwoordelijk zijn voor de gevoeligheid zich in het zogenaamde ruggenmerg ganglion, die zich buiten het ruggenmerg bevindt (maar nog steeds in de wervelkanaal). Toch zijn er ook cellichamen (strengcellen) in de achterhoorn te vinden, maar deze behoren tot de lange voorste en laterale strengen van de witte stof.
De laterale hoorn omvat de vegetatieve zenuwcellen (neuronen) van de sympathische zenuwstelsel (in het thoracale en lumbale merg) en de parasympathische zenuwstelsel (in het sacrale merg). De beschreven 3 hoorns verschijnen alleen als "hoorns" in doorsnede ("vlinder Vleugels"). Driedimensionaal gezien zijn het eigenlijk kolommen in de context waarvan we ook spreken van columnae (liezen).
De voorste kolom van de voorhoorn wordt columna anterior genoemd, de achterste kolom van de achterhoorn en de laterale kolom van de laterale hoorn heet columna lateralis. De columnae moeten niet worden voorgesteld als strengen van gelijke dikte lopend door het hele ruggenmerg van boven naar beneden. De celgroepen vormen kleine kolommen, die zich over meerdere segmenten (ruggenmerglagen) kunnen uitstrekken.
Deze celgroepen worden kernen genoemd. De cellen van zo'n groep zijn dan telkens verantwoordelijk voor de innervatie van bepaalde spieren. Als een celgroep zich bijvoorbeeld over meerdere segmenten uitstrekt, komen de celextensies (axonen) ook uit het ruggenmerg via meerdere anterieure wortels.
Na hun uitgang komen de axonen weer bij elkaar om een zenuw te vormen, die zich vervolgens in een spier trekt. In dit geval spreekt men van een perifere zenuw. Als een perifere zenuw beschadigd is, leidt dit tot perifere verlamming, wat resulteert in volledig falen van de bijbehorende spier. Als, aan de andere kant, een zenuwwortel van het zenuwstelsel is beschadigd, leidt dit tot radiculaire verlamming (radix = wortel), dwz bepaalde functies van verschillende spieren gaan verloren.
Op het gebied van de armen en benen is er een bijzonderheid: hier de wervelkolom zenuwen vormen zenuwplexus, de zogenaamde plexus. Het huidgebied dat wordt geleverd door de zenuwvezels van een segment wordt de dermatoom. De spiervezels die worden geleverd door de zenuwprocessen van een segment worden myotoma genoemd.
Er moet aan worden herinnerd dat het niet één segment is dat een spier levert, maar onder bepaalde omstandigheden veel deelfuncties van verschillende spieren. Rondom het centrale kanaal bevinden zich ook zenuwvezels die de twee helften van het ruggenmerg verbinden, de zogenaamde commissure-vezels (commissura grisea). Deze zorgen ervoor dat de ene helft weet wat de andere helft doet.
Deze evenwicht dient het evenwichtsproces. De commissuurvezels behoren tot het eigen apparaat van het ruggenmerg. Dit omvat ook die zenuwcellen en hun vezels, die met elkaar communiceren op het niveau van het ruggenmerg en zo processen mogelijk maken zonder de centrale circuits van de hersenen. Dit omvat bijvoorbeeld het eigen ruggenmerg reflexen.
