Note
U bevindt zich hier in het subthema Symptomen en tekenen van burn-outs. Algemene informatie over dit onderwerp vind je onder Burn-out. De symptomen van burn-out zijn zeer divers en verschillen vaak sterk van persoon tot persoon.
Lichamelijke symptomen zijn onder meer bloed drukschommelingen, impotentie, slaapstoornissen, verlies van eetlusthartkloppingen, tinnitus, hoofdpijn, vaak griep-achtige infecties, indigestie en rug pijn. De psychische symptomen van burn-out kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën: Verdere symptomen op psychologisch niveau zijn schuldgevoelens, wantrouwen, stemmingswisselingen, nerveus tics en spanning. De patiënten isoleren zich steeds meer sociaal, verliezen hun interesse in hobby's en vrijetijdsactiviteiten en hebben de neiging hyperactief te worden.
In sommige gevallen kan een verhoogde consumptie van alcohol, tabak, koffie of zelfs drugs worden waargenomen. Het gevaar van verslaving neemt enorm toe. Al deze symptomen kunnen, maar hoeven niet, optreden.
Burnout syndroom vertoont vaak parallellen met het boreout-syndroom. "Vervelen" betekent "vervelen" in het Engels. Dienovereenkomstig beschrijft het syndroom de onderuitdaging en ontevredenheid op de werkplek.
Deze voorwaarde heeft ook symptomen zoals emotionele uitputting en verminderde prestaties. - Emotionele uitputting (vermoeidheid): de getroffenen lijden aan een gebrek aan drive, zwakte, vermoeidheid, zinloosheid, berusting, angst en lusteloosheid. Ze verliezen het vermogen om te herstellen en zich te identificeren met hun baan.
Deze symptomen gaan zo ver als cognitieve beperkingen zoals gebrek aan concentratie, vergeetachtigheid en prestatieverlies. - Falen ervaren: ondanks buitensporige inspanning ervaren de getroffenen hun prestaties als onvoldoende of slecht. Het resulterende verschil tussen de vereiste en de geleverde prestatie wordt toegeschreven aan persoonlijke nutteloosheid.
Het gevoel van succes is dus afwezig en leidt tot het tweede symptoom. - Depersonalisatie: dit is het verlies van het persoonlijkheidsgevoel. De getroffenen zien zichzelf of personen of objecten in hun omgeving als veranderd, vreemd en onwerkelijk.
Dit leidt tot toenemende onverschilligheid en het werk wordt een puur onpersoonlijke routine. Over het algemeen kan een opkomend burn-out syndroom worden onderverdeeld in verschillende ontwikkelingsfasen, die gepaard gaan met verschillende symptomen. Startfase: In de beginfase tonen mensen met burn-out een grote betrokkenheid, grote ambitie, vaak onrealistisch hoge verwachtingen van zichzelf en de te overwinnen situatie, en een groot enthousiasme.
"Uitbranden" betekent "uitbranden" en een gezegde zegt: "Alleen degenen die een keer opgebrand zijn, kunnen doorbranden! Dat is wat het werkelijk lijkt te zijn. Mensen die vanaf het begin ongemotiveerd en lusteloos zijn of desinteresse tonen, lopen nooit het risico op een burn-out.
De eerste tekenen van vermoeidheid zoals uitputting nemen toe hoofdpijn, prikkelbaarheid en vermoeidheid worden genegeerd of afgezwakt, zijn herstelfasen niet toegestaan. Hetzelfde geldt voor frustratie en toenemende teleurstelling wanneer gaandeweg duidelijk wordt dat niet aan de hoge verwachtingen kan worden voldaan. Deze feiten worden ook onderdrukt of genegeerd.
Privébehoeften worden steeds meer naar de achtergrond geduwd totdat de verwaarlozing voor de betrokkene nauwelijks merkbaar is. Verminderde inzet, emotionele terugtrekking: deze fase wordt gekenmerkt door een steeds negatievere houding tegenover de werkplek of werkgever en collega's. Vaak wordt een nieuw opkomend cynisme waargenomen.
De getroffen persoon identificeert zich niet meer met zijn werk en trekt zich steeds meer terug. Vaak wordt alleen 'dienst volgens het boekje' verricht en draagt de betrokkene nauwelijks eigen ideeën en suggesties bij. Gevorderde fase, sociale terugtrekking: De reeds genoemde lichamelijke symptomen bereiken hun hoogtepunt in deze fase.
De getroffenen lijden aan apathie, concentratieverlies, gevoelens van angst en hulpeloosheid, enorme desinteresse. Er ontwikkelt zich een sterke defensieve houding tegen kritiek en de getroffen persoon kan zijn werk niet of niet met de grootste inspanning aan. Onder sociale retraite wordt hier verstaan het vermijden van sociale contacten, vaak in combinatie met een overdreven gehechtheid aan een bepaalde persoon.
Het emotionele, mentale en fysieke leven wordt steeds afgeplat. De persoon verliest gewoonlijk prestaties en betrokkenheid / interesse op alle gebieden van het leven. In het laatste stadium van het burn-out syndroom ervaart de patiënt enorme gevoelens van wanhoop en hulpeloosheid, die kunnen toenemen tot Depressie. Vaak ontwikkelt zich een overheersend gevoel van zinloosheid, wat soms zelfs kan leiden tot zelfdestructief gedrag of zelfs zelfmoord.
