Stuitbeen fractuur

Definitie

De stuitbeen breuk is een fractuur van het coccygeale bot. De Os coccygis is het laagste bot van de wervelkolom en bestaat uit 3-5 Vertebrale lichaam onderdelen. Deze wervellichamen zijn echter door een synostose (= versmelting van twee botten). De stuitbeen is het startpunt voor sommige spieren en ligamenten van het bekkengebied.

Oorzaken

Os coccygis kan op de billen worden gepalpeerd en is vanwege zijn ligging vatbaar voor breuken. Een val of een harde trap tegen de billen kan daarom al snel leiden tot een stuitbeen breuk. Minder vaak een coccygeal breuk treedt op na voortdurende belasting van het bot, zoals na het fietsen op een lange fiets. In dit geval is het stuitbeen breuk gaat meestal gepaard met osteoporose. osteoporose beschrijft het klinische beeld van verminderd botdichtheid en sterkte, wat leidt tot een verhoogde gevoeligheid voor botbreuken botten.

Symptomen

Getroffen personen klagen over zeer ernstige pijn in het billengebied na een stuitbeenfractuur. Dit soort pijn is ook bekend als coccygodynie. Het wordt gekenmerkt door sterk pijn in het gebied van het stuitbeen met straling in het anale, lumbale en heupgebied, meestal veroorzaakt door een stuitbeenfractuur.

Coccygeale anomalieën, blauwe plekken, ernstig constipatie of verwondingen tijdens de geboorte kunnen ook coccygodynie veroorzaken. Na een stuitbeenfractuur zijn zwelling en hematomen (blauwe plekken) de belangrijkste oorzaken van pijn en pijn. Een rectaal onderzoek door een arts kan een pijnlijke verschuiving van het stuitbeen aantonen.

De fractuur van het stuitbeen wordt vaak gevolgd door klachten tijdens stoelgang, geslachtsgemeenschap en zelfs tijdens normaal rustig zitten. Zodra er enige vorm van spanning is in de omringende bekkenspieren, kan er pijn worden uitgelokt, bijvoorbeeld als je moet niezen. Een gebroken stuitbeen veroorzaakt hevige pijn in het aangetaste bilgebied.

De pijn wordt vaak omschreven als saai en ondragelijk. Ernstige pijn wordt ook samengevat onder de technische term coccygodynie. Dit is een aanval van hevige pijn in het gebied van het stuitbeen, die kan uitstralen naar de anale, lumbale en heupgebieden.

De pijn van coccygodynie wordt beschreven als steken, trekken en brandend. Ondanks de straling is de coccygeale fractuur relatief goed gelokaliseerd rugpijn en billen. Omdat de Os coccygis het startpunt is voor sommige spieren en ligamenten van het bekkengebied, kunnen spanning en druk worden overgedragen op het bot.

Dit veroorzaakt ook hevige pijn. De algehele belasting van het getroffen gebied door veel beweging en langdurig zitten verergert de intensiteit van de pijn. De pijn vóór de behandeling van de stuitbeenfractuur moet worden onderscheiden van die erna.

Patiënten zijn in de regel pijnvrij na een succesvolle therapie. Pijn treedt alleen op als conservatieve behandeling niet voldoende is. Langdurige pijn moet daarom altijd de leidraad zijn bij het overwegen en aanpassen van de therapiekeuze.

Na een operatie kunnen littekens en algemene genezingsprocessen pijn veroorzaken. De pijnintensiteit mag echter niet vergelijkbaar zijn met die direct na de fractuur. Medicamenteuze behandeling van pijn is onafhankelijk van het tijdstip van het ziekteproces.

Pijnstillers (analgetica) zijn bijzonder geschikt omdat ze niet alleen de pijn verlichten, maar ook ontstekingsremmend werken. Bij vermoeden van een stuitbeenfractuur wordt eerst het beloop van de blessure besproken. Als de patiënt een harde val op het stuitbeen beschrijft met daaropvolgende langdurige, sterke pijn, wordt de diagnose van een stuitbeenfractuur moeilijker.

In de regel wordt een palpatie (= onderzoek door palpatie) van het coccygeale bot uitgevoerd om te testen of er pijn is opgetreden. Deze palpatie kan van buitenaf of transrectaal worden uitgevoerd. Bij een transrectaal onderzoek voegt de arts een vinger in de anus en palpeert het stuitbeen, dat zich aan het einde van de wervelkolom bevindt.

Als het stuitbeen is gebroken, veroorzaken lichte bewegingen van het stuitbeen ernstige pijn. Deze diagnostische maatregel alleen is echter niet voldoende om een ​​gebroken stuitbeen te vinden. Coccygeale luxaties, blauwe plekken of tumoren en verwondingen tijdens de geboorte kunnen vergelijkbare pijn veroorzaken.

Daarom is het belangrijk om aanvullend een beeldvormingsprocedure te raadplegen. Röntgenstraal diagnostiek is hiervoor bijzonder geschikt. In de regel worden 2 röntgenfoto's van het stuitbeen loodrecht op elkaar gemaakt om het bot goed te beoordelen. Bij een stuitbeenfractuur hoeven meestal geen verdere diagnostische maatregelen te worden genomen.