Een somatoforme stoornis vertegenwoordigt een symptoomcomplex dat niet of niet voldoende kan worden verklaard door organische oorzaken. Het gaat om functionele klachten die psychisch gerelateerd zijn spanning en druk op de patiënt. Somatoforme stoornissen komen zeer vaak voor en treden in de meeste gevallen slechts tijdelijk op.
Wat is een somatoforme stoornis?
Een somatoforme stoornis is een lichamelijk gevoel van ongemak waarvoor geen organische oorzaak kan worden gevonden. Alle organen kunnen worden beïnvloed door functionele stoornissen veroorzaakt door een ontregeling van het autonome zenuwstelsel Als er na uitgebreid onderzoek van de patiënt geen organische veranderingen worden gevonden, moet de diagnose 'somatotrope stoornis' worden gesteld. De meeste mensen (meer dan 80 procent) lijden in de loop van hun leven in ieder geval tijdelijk aan somatotrope aandoeningen. In de meeste gevallen is dit voorwaarde duurt slechts een korte tijd en wordt meestal geassocieerd met buitengewone levenssituaties. In 5 tot 20 procent van alle gevallen worden de symptomen echter chronisch. Symptomen als uitputting, 피로, gastro-intestinale problemen, cardiovasculaire klachten of seksuele problemen worden veelvuldig waargenomen. Om een diagnose te stellen, is het echter noodzakelijk om alles uit te sluiten andere mogelijke oorzaken van de symptomen om patiënten psychotherapeutische behandeling aan te bieden.
Oorzaken
De oorzaken van somatoforme stoornissen zijn divers. Ze komen voort uit de leefsituatie van de betreffende patiënt. Aangenomen wordt dat de interactie van psychologische, sociale en biologische factoren de trigger is. Er kan ook een genetische basis zijn. In de meeste gevallen zijn dat psychosociale redenen leiden op kenmerkende klachten. Een oorzaak kan langdurig negatief zijn spanning, die op de lange termijn veroorzaakt functionele stoornissen van bepaalde organen. Ook leidt te veel aandacht voor onschadelijke symptomen in combinatie met de angst dat het iets ergers zou kunnen zijn, vaak tot aanzienlijk ongemak zonder dat organische oorzaken duidelijk zijn. Vaak manifesteren mentale processen en conflicten die verband houden met de emoties van woede, wrok, angst of ontevredenheid, zich als fysieke symptomen. Vroeg jeugd traumatische ervaringen spelen vaak ook een rol.
Symptomen, klachten en tekenen
Somatoforme stoornissen manifesteren zich in veel verschillende symptomen. Ademhaling, globusgevoel of kortademigheid komen bijvoorbeeld vaak voor. In de borstkan er een beklemmend gevoel, een prikkelend gevoel, een gevoel van druk of hartkloppingen optreden. Verder hebben veel patiënten last van problemen met de spijsvertering zoals misselijkheid, maag pijn, bovenste pijn in de buik, opgeblazen gevoel, winderigheid, diarree or constipatie Vrouwen kunnen ook gynaecologische klachten krijgen. Frequent urineren net zoals pijn stoornissen worden ook waargenomen. Over het algemeen worden somatoforme stoornissen onderverdeeld in somatisatiestoornissen, hypochondrische stoornissen en somatoforme autonome stoornissen. Somatisatiestoornissen omvatten veel veranderende lichamelijke symptomen die minstens twee jaar aanhouden en niet door organische oorzaken kunnen worden verklaard. Waaronder pijn, problemen met de spijsverteringneurologische symptomen en seksuele disfunctie. Het ziektebeeld van hypochondrie wordt gekenmerkt door het feit dat de getroffen persoon ervan overtuigd is dat hij of zij lijdt aan een ernstige ziekte en niet anders kan worden overtuigd. De getroffen patiënten observeren zichzelf consequent en waarderen onschadelijke symptomen sterk. Als er geen lichamelijke oorzaken worden gevonden, wordt de dokter gewisseld. Somatotrope autonome stoornissen zijn symptomen van organen die rechtstreeks door de autonome worden gevoed zenuwstelsel Hier, hartneurosen, maag klachten, hyperventilatie, frequent urineren of prikkelbare darm worden vaak waargenomen. Nogmaals, organische oorzaken kunnen niet worden gevonden.
Diagnose en verloop van de ziekte
Om een somatoforme aandoening te diagnosticeren, is het erg belangrijk om een organische oorzaak van de klachten zonder twijfel uit te sluiten. Dit omvat naast de gebruikelijke laboratoriumtesten ook beeldvormingsprocedures. Nogmaals, het zou fataal zijn om te intensieve diagnostiek uit te voeren als er al een somatoforme stoornis wordt vermoed. De patiënt zou zich nog meer concentreren op het vinden van een organische oorzaak en zou nog meer terughoudend zijn om zijn problemen psychotherapeutisch op te lossen.Natuurlijk moet de diagnose ook anders worden gediagnosticeerd dan andere psychische stoornissen zoals Depressie Bij de diagnose moet echter ook rekening worden gehouden met het feit dat somatoforme stoornis vaak ook gepaard gaat met psychische stoornissen zoals verslavingen, Angst stoornissen, Depressie, obsessief-compulsieve stoornis, en persoonlijkheidsstoornissen. Een belangrijk criterium voor somatoforme autonome stoornis is de aanwezigheid van minimaal zes symptomen van twee orgaangroepen die niet organisch gerelateerd zijn en al minimaal twee jaar aanwezig zijn.
Complicaties
Bij somatoforme autonome disfunctie is de grootste uitdaging voor de arts en voor de patiënt om onderscheid te maken tussen psychosomatische en fysieke oorzaken van de symptomen. Moeilijkheden doen zich niet alleen voor bij de eerste diagnose. Er zijn verschillende complicaties mogelijk als een bijkomende lichamelijke ziekte niet tijdig wordt herkend. Bovendien is het denkbaar dat een daadwerkelijke verslechtering van een bestaande fysieke disfunctie verkeerd geïnterpreteerd kan worden als psychosomatisch. Sommige mensen die aan somatoforme autonome stoornissen lijden, ervaren symptomen die verband houden met een specifiek orgaan. Een voorbeeld hiervan is hartneurose. Een patiënt met hartneurose kan zich niet alleen ontwikkelen hart- problemen, maar kan ook een ander orgaan ontwikkelen voorwaarde Omgekeerd kan een persoon die lijdt aan fysieke hartklachten bovendien worstelen met somatoforme autonome stoornissen die verband houden met de hart- of andere autonome functies. Daarom zijn grondige onderzoeken vereist om fysieke complicaties uit te sluiten. Voor de behandeling van somatoforme autonome stoornissen presenteert dit echter een catch-22-situatie: medische onderzoeken kunnen (en moeten) fysieke oorzaken van de symptomen uitsluiten - maar tegelijkertijd kunnen deze onderzoeken het psychologische gevoel van ziekte verergeren. Verder is het mogelijk dat medische onderzoeken en behandelingen directe schade aanrichten of dat de lichamelijk gezonde patiënt via andere patiënten besmet raakt met een ziekteverwekker. Mogelijke complicaties van somatoforme autonome disfunctie omvatten ook psychische problemen zoals Depressie en angst.
Wanneer moet je naar een dokter?
Met deze voorwaardeheeft de patiënt behandeling nodig. Er kunnen ernstige ongemakken en complicaties optreden, die in het ergste geval ook de levensverwachting van de getroffen persoon kunnen verminderen. Om verdere klachten te voorkomen, dient een arts te worden geraadpleegd. Slechts in zeer zeldzame gevallen geneest deze aandoening zichzelf. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan ernstige spijsverteringsproblemen. Er is aanzienlijke pijn in de maag of zelfs ernstig misselijkheid. Erge, ernstige pijn in de bovenbuik of een permanent gevoel van volheid kan ook op de ziekte duiden en moet door een arts worden onderzocht. Vaak, constipatie komt ook voor. Bovendien kunnen psychische stoornissen of andere psychische klachten ook wijzen op de ziekte. Voor deze ziekte kan in eerste instantie een huisarts of een internist geraadpleegd worden. De verdere behandeling hangt echter sterk af van de exacte oorzaken en de exacte manifestatie van de aandoening. In de regel leidt de ziekte niet tot een verminderde levensverwachting van de getroffen persoon.
Behandeling en therapie
De therapie van een somatoforme stoornis is vaak erg moeilijk. Voorwaarde is het opbouwen van een vertrouwensrelatie tussen patiënt en arts. Dit wordt echter vaak niet gegeven omdat de patiënt ogenschijnlijk op zoek is naar een organische oorzaak voor zijn klachten. Er zijn dus constante veranderingen van artsen in de hoop dat de diagnose, soms door de patiënt zelf gesteld, op een bepaald moment zal worden bevestigd. De arts moet de patiënt echter plausibel kunnen uitleggen over de ziekte om een succesvolle follow-up te kunnen geven psychotherapie De patiënt moet gemotiveerd worden om op basis van deze kennis aan zijn of haar problemen te werken.
het voorkomen
De preventie van een gegeneraliseerde en chronische vorm van somatoforme stoornis begint vroeg jeugd Zo worden gedragsstructuren van ouders geleerd en overgenomen om later in het leven met de eigen problemen om te gaan. Daarbij is het ook mogelijk om te leren omgaan met fysieke symptomen die altijd voorkomen. Wanneer lichamelijk ongemak de aandacht van anderen oproept die anders niet zouden plaatsvinden, leert de opgroeiende persoon een verkeerde copingstrategie voor zijn of haar levensproblemen. Daarom kan een positieve en levensgerichte opleiding veel bijdragen aan de volksgezondheid van de persoon.
Nazorg
Somatoforme stoornissen treffen verschillende delen van het lichaam, bijvoorbeeld de vrouwelijke buik of de cardiovasculair systeem Daarom hangt de vorm van nazorg die bij een somatoforme stoornis past, af van de specifieke symptomen van de patiënt. Bij het overwegen van de juiste nazorg moet ook rekening worden gehouden met de individuele toestand van de patiënt. Nazorg is echter in ieder geval aan te raden om lichamelijk en geestelijk te brengen volksgezondheid terug in harmonie. De patiënt moet zich tijdens de nazorg bewust worden van de interactie (zowel positief als negatief) tussen het fysieke en het psychische. Bovendien zijn het voorkomen van een terugval en het langdurig stabiliseren van de patiënt de doelen van de nazorgbehandeling. Dit geldt vooral als de patiënt eerder in een kliniek is behandeld voor somatoforme stoornissen en moet terugkeren naar zijn of haar vertrouwde omgeving. Het is handig om de getroffen persoon het adres van een plaatselijke huisarts of psycholoog te geven. De patiënt kan bij dit aanspreekpunt terecht als er na afloop van de behandeling een acute crisissituatie is en ingrijpen noodzakelijk is. Het raadplegen van een specialist in een noodgeval moet sterk worden aangespoord, omdat het risico van verslechtering van de toestand of terugval in een dergelijke situatie zeer groot is.
Wat u zelf kunt doen
Indien aanwezig volksgezondheid stoornissen kunnen ondanks talrijke onderzoeken niet worden opgehelderd, de getroffen persoon moet kalm blijven. Als er geen bewezen organische stoornis is, moet meer rekening worden gehouden met emotionele factoren. Verdere wisselingen van artsen worden vaak niet aanbevolen. Een ongelukkige levensstijl, een verminderd gevoel van welzijn of verschillende soorten onvervulde verlangens kunnen dat wel leiden op gezondheidsstoornissen. Als doelen in het leven niet zijn bereikt of als iemands leven zich niet ontwikkelt volgens plannen of richtlijnen die zijn uitgewerkt, moet dit nader worden onderzocht. Afhankelijk van de persoonlijkheid kunnen deze problemen zelfkritisch in twijfel worden getrokken en veranderd. Het is echter raadzaam om therapeutische hulp te zoeken. Het is voor veel van de getroffenen effectief gebleken als een neutraal persoon een extra stimulans kan zijn voor de herbeoordeling van cognitieve patronen. De stressoren van het dagelijks leven moeten in principe worden verminderd. Bovendien moeten de dagelijkse routines worden geoptimaliseerd en aangepast aan de behoeften van het organisme. Verbeteringen kunnen in veel gevallen worden bereikt met een gezonde en evenwichtige dieet Bovendien moeten er sociale contacten worden gelegd en onderhouden. Voldoende vrijetijdsactiviteiten zijn ook belangrijk, zodat een passend evenwicht tot het dagelijks leven kan worden bereikt. Cognitieve training en ontspanning technieken zijn effectief gebleken voor veel patiënten. Ze helpen bestaande symptomen te verlichten en bevorderen een gevoel van welzijn.
