Serratia, of serratia zoals ze ook worden genoemd, behoren tot de darmfamilie bacteriën (enterobacteriën). De meerderheid van pathogenen zijn onschadelijk voor mensen met een intact immuunsysteem. Ze vormen echter een groot risico in ziekenhuizen en babyafdelingen.
Wat zijn serratia?
Serratia is de naam van een staafvormige bacterie die in 1819 werd ontdekt door de Italiaanse apotheker en natuurkundige Bartolomeo Bizio. Hij vond het op verwende polenta en noemde het naar Serafino Serrati, een 18e-eeuwse natuurkundige die hij vereerde. Het geslacht Serratia omvat 15 soorten. Serratia marcescens is de meest voorkomende soort van de bacterie. Het kreeg de namen mirakelbacil en gastheerschimmel omdat het roodachtige pigmenten vormt op gastheren die lijken op druppels van bloed De verkleuringen werden destijds als een goddelijk wonder beschouwd.
Voorkomen, verspreiding en eigenschappen
Serratia wordt niet alleen aangetroffen bij mens en dier darmflora, zijn ook te vinden in de bodem, water, en zelfs planten. Individuele Serratia-soorten verschillen in termen van de habitats die ze kiezen. Gekleurde Serratia-soorten geven de voorkeur aan zoetwaterhabitats zoals de lente water en putten, terwijl niet-gepigmenteerde bronnen de voorkeur geven aan rivierwater. ziekteverwekkers leven van planten en groenten hebben de taak organisch materiaal af te breken. Bovendien kunnen Serratia-stammen worden gedetecteerd in voedingsmiddelen zoals eieren, vlees van pluimvee en zuivelproducten. Omdat de staafvormige bacterie wereldwijd in alle soorten media wordt aangetroffen, is het bijna onmogelijk om er niet mee in aanraking te komen. Een andere transmissieroute is van persoon tot persoon. Om besmet te raken via druppeltjes die Serratia bevatten, is het voldoende om hoesten en kort niezen. Serratia kan aëroob maar ook anaëroob leven en is gramnegatief. De ziekteverwekker beweegt met behulp van kleine flagellen. Het vormt geen sporen. De meeste Serratia-culturen die op vaste kweekmedia worden gekweekt, hebben een roodachtige of roze kleur. Sommige Serratia-soorten zijn niet gepigmenteerd. De verkleuring is te wijten aan het prodigiosine dat wordt geproduceerd door de serratia in kwestie. De bacteriën leven van koolhydraten zoals glucose, fructose, galactose, maltose, en een beetje suiker alcoholen. Zuren en gassen worden geproduceerd als bijproducten. Sommige vertegenwoordigers van de enterobacteriën, zoals Serratia odorifera, geven een intense aardappelachtige geur af. Serratia kan bètalactamasen produceren. Deze enzymen maken het gebruik van beta-lactam antibiotica niet effectief door hun bèta-lactamring te ontbinden. Serratia bacteriën groeien optimaal bij temperaturen tussen 20 en 37 ° C en pH tot 9. Ze produceren de virulentiefactoren gelatinase, DNAse, lipase, endotoxine en bacteriocine. Serratia marcescens kan de dodelijke witte pokkenziekte veroorzaken bij Acrospora-koralen, die nu grote delen van koraalriffen wereldwijd bedreigen. Koraalsterfte wordt veroorzaakt door Serratia pathogenen die afkomstig zijn van rioolwater dat onbehandeld wordt geloosd zeewater.
Ziekten en kwalen
Serratia is voor de meeste mensen volkomen onschadelijk. Bij mensen met een verzwakt immuunsysteem en bij pasgeborenen kunnen de enterobacteriën echter ernstige infecties veroorzaken. Dit gebeurt meestal tijdens ziekenhuisverblijven. De getroffenen komen in contact met de bacterie in de intensive care afdeling Het inbrengen van endoprothesen brengt ook een hoog risico op infectie met serratia met zich mee. De enterobacteriën komen het menselijk lichaam binnen via een besmet infuus solutions en katheters. In het slechtste geval, bloed vergiftiging (bloedvergiftiging) is het resultaat. Serratia marcescens en Serratia liquefaciens zijn het gevaarlijkst voor het menselijk lichaam. Zieke mensen die als intramurale patiënt worden behandeld, lopen een groter risico om de ziekteverwekker op te lopen dan degenen die poliklinisch worden behandeld. Het besmettingspercentage is ongeveer twee procent voor Urineweginfectie en één procent voor bloedvergiftiging en longontsteking (op basis van poliklinische patiënten). Daarnaast komen soms infecties met de bacterie voor op zuigelingenafdelingen (premature baby's) en verpleeghuizen. Oorzaken zijn slechte hygiëne en onvoldoende desinfectie van de implantaten en canules gebruikt. Pasgeboren kinderen, vooral premature baby's, lopen een hoog risico omdat hun immuunsysteem nog niet volledig ontwikkeld is. Ze hebben ook dunner huid, zodat serratia gemakkelijker hun lichaam kunnen binnendringen. mensen die consumeren drugs intraveneus hebben ook een verhoogd risico op het oplopen van een infectie door de bacterie. Serratia kan verschillende ziekten veroorzaken. Waaronder bloedvergiftiging (bloed vergiftiging), luchtweginfecties tot en met longontsteking, urineweginfecties, hersenvliesontsteking (ontsteking van de hersenen), wondinfecties, endocarditis (ontsteking van de binnenbekleding van de hart-), En osteomyelitis (ontsteking van de beenmerg Slechts een paar soorten Serratia kunnen goed worden bestreden antibiotica De ziekteverwekkers zijn resistent tegen cefalosporines Om het juiste medicijn te vinden, wordt een antibiogram gemaakt (resistentietest). Bewezen middelen zijn acylaminopenicillines, aminoglycosiden zoals amikacine en ciprofloxacine Bovendien bevatten carbapenems (meropenem, imipenem) zijn nuttig bij de behandeling van ziekten veroorzaakt door serratia.
