Niet alle mensen krijgen een dicht en en sterk haar en een gezonde hoofdhuid. Lelijke stoornissen van de hoofdhuid en haar vacht, waaronder het vervelende en terugkerende roos (hoofd roos), maken sommige mensen bijna wanhopig.
Wat is roos (hoofdroos)?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de mens haar Met roos laag. Klik om te vergroten. Hoofdhuidroos is zichtbare onregelmatigheden van de hoofdhuid. Deze verschijnselen verschijnen in individueel verschillende manifestaties en zijn niet altijd visueel vergelijkbaar. In de context van roos, die ook andere delen van het lichaam kan aantasten, hoofd roos is beperkt tot het harige hoofd. In de dermatologie, hoofd roos, evenals andere soorten roos die de huid van de persoon, vertegenwoordigen zeker verschijnselen die behandeling vereisen. Haar- of hoofdroos treedt op met specifieke begeleidende symptomen en wordt als dood gekenmerkt huid cellen. Er zijn daarbij droge en vette hoofdroos.
Oorzaken
Zoals alle lichaamscellen, de huid cellen van het hoofd sterven regelmatig af en komen los van de hoofdhuid in de vorm van roos. Als oorzaken voor de, hetzij permanent en in grote mate of slechts af en toe terugkerende, hoofdroos komen heel verschillende oorzaken aan de orde. Een van de meest voorkomende oorzaken van de verhoogde vorming van roos op het hoofd is een schimmel genaamd Pityrosporum ovale. Deze schimmel komt voornamelijk voor op een vette hoofdhuid vanwege een overproductie van talgklippen, leidend tot hoofdroos. Bovendien kan roos ook worden veroorzaakt door verschillende andere huidaandoeningen, zoals atopische dermatitis, psoriasis of zogenaamde contactallergieën. De huidschimmel Pityosporum ovale wordt beschouwd als de veroorzaker van kleine schimmelkorstmossen, die zich manifesteren als hoofdroos. Dit type schimmel is een gist schimmel en vindt optimale leef- en voortplantingsomstandigheden, vooral op een vette hoofdhuid.
Symptomen, klachten en tekenen
Roos is merkbaar wanneer haar of hoofdhuid met de handen wordt aangeraakt. Ook bij het kammen of borstelen is de kleine wit huidschubben, die loskomen van de hoofdhuid, zijn merkbaar. Roos is dode huidcellen. Meestal is het een cosmetisch probleem, dat met de juiste verzorgingsproducten kan worden opgelost. Roos kan echter ook wijzen op ziekten. Er wordt onderscheid gemaakt tussen droge en vette roos. Als de hoofdhuid te droog is door droge verwarmingslucht of onjuiste verzorging, schilfert kleine witte roos af. Droge roos kan ook een indicatie zijn van psoriasis Als er te veel talg wordt geproduceerd, ontstaat er vettige roos. Deze huidschubben zijn groter, gelig en plakkerig. Vóór de daadwerkelijke vorming van roos treedt meestal jeuk op. Als de hoofdhuid ontstoken is door veelvuldig krabben, wordt de vorming van roos bovendien bevorderd. Als de hoofdhuid droog en rood gekleurd is, is er een gevoel van spanning. Onbehandelde roos leidt tot ernstige roodheid en zwelling van de hoofdhuid. Er kunnen korsten en afzettingen ontstaan. De met korst bedekte gebieden branden en huilen. Haaruitval kan ook een gevolg zijn van hoofdhuidroos. Roos kan niet alleen op de hoofdhuid voorkomen, maar ook op de wenkbrauwen De symptomatologie is vergelijkbaar.
Diagnose en verloop
De schimmel bevindt zich altijd op de normale hoofdhuid. Het produceert geen roos tot de talgklippen scheiden meer vet af. De schimmel neemt deze vetten op en metaboliseert ze. Er worden stoffen gevormd, die worden weergegeven in een onaangename jeuk en brandend op de hoofdhuid met hoofdroos. Door te krabben kan de hoofdhuid ontstoken raken en kunnen er infecties ontstaan. Dit veroorzaakt op zijn beurt een hernieuwde replicatie van ontstoken hoofdhuidcellen, wat leidt tot een verhoogd optreden van hoofdhuidroos. In sommige gevallen worden specifieke haarverzorgingsproducten beschouwd als oorzakelijke factoren bij klassieke roos.
Complicaties
Complicaties zijn eerder niet te verwachten bij gewone roos op het hoofd. Het mag alleen door de dermatoloog of schoonheidsspecialist worden bepaald of het een te droge hoofdhuid is of het resultaat van ongeschikte haarverzorging maatregelen Hoofdroos is meestal eerder een cosmetisch dan een medisch relevant probleem, maar hoofdroos kan ook voorkomen bij neurodermitis en psoriasis of als resultaat van kwikvergiftiging van tandheelkundige materialen. Als een verwachte complicatie van psoriasis of contact eczeem, roos hoort thuis in de handen van een dermatoloog. Hij kan de oorzaak van de verergerde symptomen vaststellen en vervolgens een specifieke behandeling starten. Amalgaamgerelateerde restverschijnselen moeten mogelijk worden behandeld door een milieuarts via ontgifting maatregelen Hoofdroos kan ook wijzen op seborroïsch eczeem behandeling nodig heeft. Hier, zelfbehandeling met conventionele antiroos shampoos wel leiden op complicaties zoals ontsteking van de hoofdhuid. De agressieve anti-roos shampoos kan de geïrriteerde hoofdhuid nog meer uitdrogen. Dit kan leiden op ontstekingsprocessen en huidirritaties veroorzaakt door bacteriën In het geval van seborrheic eczeemzijn speciale antischimmel- en ontstekingsremmende haarverzorgingsproducten nuttig. Een uitgesproken neiging tot roos kan ook leiden op psychologische secundaire problemen. De getroffenen ontwikkelen minderwaardigheidscomplexen. Ze worden depressief als er geen verbetering is. Getroffen personen voelen zich ongemakkelijk in het gezelschap van anderen omdat hun voorwaarde is zo duidelijk en lijkt ons onfris voor anderen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als conventionele middelen zoals antiroosshampoo niet werken, is het de moeite waard om naar de dokter te gaan. Er kan tenslotte iets ernstigs schuilgaan achter een paar roos. Het haar kan uitvallen en er kunnen ernstigere littekens ontstaan. Als er lange tijd niets aan wordt gedaan, blijft het haar permanent weg. Verhoogde jeuk, huilvlekken of puisten op de hoofdhuid zijn duidelijke waarschuwingssignalen dat een arts moet worden geraadpleegd. In het kantoor van de dokter kan worden opgehelderd wat de oorzaak van de roosplaag is. Of een allergische reactie of er zit bijvoorbeeld een schimmelinfectie achter, onderzoekt de arts met behulp van een weefselmonster. Vaak helpt het niet om verschillende producten te proberen om van de roos af te komen. Als bijvoorbeeld vettig haar de oorzaak is en er wordt een vochtinbrengend product tegen gebruikt, kan dit de symptomen alleen maar verergeren. Daarom zou een bezoek aan de dokter heel gepast zijn. Alleen de arts kan de juiste medicatie voorschrijven. In het begin of voor de normale opheldering van de symptomen is een bezoek aan de huisarts voldoende; indien nodig is echter ook een dermatoloog nodig, die de roos specifieker kan behandelen.
Behandeling en therapie
Om roos op het hoofd te verminderen, zijn er nogal verschillende behandelingsopties in het geding. In het bijzonder als onderdeel van eentherapie, kunnen de getroffen vrouwen of mannen effectief gebruiken drugs van de apotheek, die de ontwikkeling van roos op het hoofd afremmen. Deze drugs worden genoemd antischimmelmiddelen or antimycotica en werken voornamelijk tegen een huidschimmel die de vorming van roos veroorzaakt. Deze actieve stoffen worden gebruikt in de vorm van medicinale shampoos en worden aangebracht bij het wassen van het haar. Trouwens, producten die salicylzuur, selenium disulfide en teerhoudende stoffen zijn ook geschikt tegen hoofdroos. Nadat de schimmeldodende middelen uit het antischimmelmiddel in de hoofdhuid zijn opgenomen, kan deze goed worden uitgespoeld. Als gevolg hiervan is er een aanzienlijke vermindering van de schimmelgroei op de hoofdhuid, wat leidt tot een afname van hoofdhuidroos. Deze behandeling duurt meestal vier weken en kan worden vervangen door conventionele shampoos totdat de hoofdhuidroos weer verschijnt. Gaat het om het ontstaan van hoofdroos door andere oorzaken, dan wordt een afwijkende behandeling uitgevoerd. Naast het gebruik van cortisone, een weglating van allergie-veroorzakende haarverzorgingsproducten als allergene stoffen, evenals de therapie van andere veroorzakende huidziekten komen in twijfel.
het voorkomen
Preventie tegen de ontwikkeling van roos is in principe haalbaar. Dit kan al beginnen met het feit dat een zachte en zorgvuldige haarverzorging wordt uitgevoerd. Stoffen die de hoofdhuid permanent irriteren, zoals haar kleurstoffen en permanenten moeten ook af en toe worden gepauzeerd om de vorming van roos te voorkomen. Verder als onderdeel van het preventieve maatregelen tegen roos is het zinvol om ph-neutrale haarshampoos te gebruiken en resten na het wassen goed uit te spoelen. Haarverzorgingsproducten met een high alcohol inhoud stimuleren de talgklippen om meer olie af te scheiden. Deze dienen daarom bij roos te worden vermeden. Na het wassen van het haar is het raadzaam om ze niet te warm te föhnen en geen te ontvettende wasmiddelen te gebruiken.
Nazorg
Hoofdroos is meestal niet ernstig voorwaarde dat vereist een bezoek aan de dokter. De typische symptomen zijn meestal probleemloos te verhelpen met behulp van een antiroosshampoo. Aangezien er daarna symptoomvrij is, is er geen geplande nazorg nodig. Bij een recidief kunnen patiënten weer hun toevlucht nemen tot een in de handel verkrijgbare haarshampoo. Als preventieve maatregel is een adequate haarhygiëne voldoende. Getroffen personen moeten één keer per dag voor hun hoofdhaar zorgen. Te vaak wassen kan bij een gezond persoon roosvorming veroorzaken, evenals onvoldoende zorg. Sommige patiënten klagen vaak over roos. Als ze maanden aanwezig zijn en in de handel verkrijgbare shampoos niet werken, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. In dit geval kunnen andere ziekten de roos veroorzaken. De arts zal proberen de oorzaken weg te nemen. Er worden geplande vervolgonderzoeken georganiseerd totdat de symptomen verdwijnen. Naast een interview, a bloed test, een allergietest en het verkrijgen van een pathogeenkweek spelen een belangrijke rol. Over het algemeen kan hoofdroos voornamelijk worden voorkomen met preventieve maatregelen. Dit zijn echter vooral de verantwoordelijkheid van de patiënt. Vooral het gebruik van in de handel verkrijgbare shampoos leidt tot goede resultaten. Geplande vervolgonderzoeken zijn daarentegen meestal alleen nodig bij huidaandoeningen.
Wat u zelf kunt doen
Roos is meestal onschadelijk. Desalniettemin worden ze door de getroffenen als een last ervaren. Er zijn er echter enkele huismiddeltjes en maatregelen waarmee de witte resten zonder medische hulp kunnen worden behandeld. Typische triggers van roos moeten worden vermeden. Deze omvatten sterk zonlicht, heet föhnen en een onbalans dieet Als het haar regelmatig wordt geverfd of gestrekt, kan dit ook leiden tot roos. EEN yoghurt of wrongelpak kan ook effectief zijn. Zorgvuldig ingemasseerd helpt de kuur bij ernstige roos en voorziet de hoofdhuid van het nodige vocht. Als de roos niet verdwijnt of zelfs sterker wordt, is een bezoek aan de dermatoloog aan te raden. Soms zijn de klachten gebaseerd op ernstige oorzaken. De arts kan ook geschikte medicijnen voorschrijven en verdere maatregelen voorstellen om roos te verminderen. Roos zou snel moeten verdwijnen met een goede huidverzorging en een gezonde levensstijl. Bij sommige mensen zijn ze echter genetisch bepaald. Als er een genetische aanleg is, kan voldoende zorg met geschikte antiroosproducten helpen. Het gerichte gebruik van huismiddeltjes ondersteunt de verzorging van het haar.
