Rhesus-incompatibiliteit, in de volksmond bekend als bloed groep onverenigbaarheid, treft vooral zwangere vrouwen en hun ongeboren kinderen in hun tweede zwangerschap. In het geval van resus-incompatibiliteit, de resusfactor bij de moeder bloed komt niet overeen met dat van het ongeboren kind, dat kan leiden te significant volksgezondheid complicaties voor de baby. Tijdens reguliere screening onderzoeken tijdens de zwangerschapcontroleert de gynaecoloog het risico van de moeder en de baby aan de hand van de moeder bloed tellen en met de hulp van ultrageluid examens. Op deze manier behandeling voor elk resus-incompatibiliteit die aanwezig kunnen zijn, kan uit voorzorg worden gestart.
Wat is resus-incompatibiliteit?
Rhesus-incompatibiliteit verwijst naar een incompatibiliteit van de bloedgroepen van een zwangere vrouw en haar ongeboren kind, wat verband houdt met de resusfactor. Dit kan zowel positief als negatief zijn. Rhesus-incompatibiliteit, die gevaarlijk is voor het ongeboren kind, komt altijd alleen voor in de seconde van een vrouw zwangerschap De voorwaarde voor Rh-incompatibiliteit is dat de moeder de Rh-factor negatief (Rh-negatief) in haar bloed draagt. Aan de andere kant worden zowel de ongeboren baby als zijn vader Rh-positief getest. De Rh-factor van ongeveer 15 tot 20 procent van de Europeanen is negatief, terwijl alle andere Rh-positief zijn. Vanwege het verschil in resusfactoren tussen de moeder en het ongeboren kind, vertoont het afweersysteem van de vrouw een reactie op de rode bloedcellen van de baby tijdens de tweede periode. zwangerschap, wat resus-incompatibiliteit wordt genoemd.
Oorzaken
Resus-onverenigbaarheid in de tweede zwangerschap treedt op wanneer er bloedcontact is tussen de resus-negatieve moeder en de resus-positieve baby tijdens de geboorte van de eerste baby. In deze constellatie moet de vader resuspositief zijn. Dit bloedcontact veroorzaakt antilichamen om zich in het bloed van de moeder te ontwikkelen tegen de positieve resusfactor van het kind, wat kan leiden te significant volksgezondheid problemen bij de baby. Als een zwangere vrouw al een miskraam of een bloedtransfusie, is voorzichtigheid ook geboden tijdens de eerste zwangerschap om onverenigbaarheid met resus te voorkomen, zoals antilichamen mogelijk al gevormd zijn. In deze gevallen worden resus-negatieve vrouwen tijdens de eerste zwangerschap profylactisch behandeld voor resus-incompatibiliteit.
Symptomen, klachten en tekenen
Rhesus-onverenigbaarheid (hemolytische ziekte) kan op twee manieren voorkomen: bij het eerste kind door contact met het bloed van de moeder, en bij het tweede door de moeder. immuunsysteem het herkennen van bepaalde bloedgroepkenmerken of deze factoren in het bloed van het kind als onverenigbaar tijdens de zwangerschap. De symptomen zijn in beide gevallen identiek. Een van de belangrijkste kenmerken van resus-incompatibiliteit is bloedarmoede Dit wordt aangegeven door tekens zoals opvallend bleek huid of gebrek aan zuurstof in het organisme van het kind. De oorzaak hiervan is het onvoldoende aantal rode bloedcellen. Rode bloedcellen zijn de eenheden die kunnen absorberen en transporteren zuurstof Organen zoals de lever or milt kan in omvang toenemen als gevolg van een verhoogde bloedproductie. De laatste tracht te compenseren bloedarmoede. Nam toe bilirubine uitscheiding in het bloed van de pasgeborene kan optreden als gevolg van de verhoogde afbraak van bloedcellen. Dit is te zien in de klassieke symptomen van geelzucht bij de pasgeborene. De medische behandeling moet uiterlijk in deze fase beginnen. Dit komt doordat de aanhoudende toename van bilirubine wel leiden aan bilirubine-afzettingen bij de baby hersenen Als gevolg van ernstig bloedarmoedekunnen permanente symptomen optreden zoals infantiele ontwikkelingsblokkades of gehoorproblemen. Foetale hydrops, een resus-incompatibiliteit die vaak fataal is, wordt aangegeven door water retentie in het foetale lichaam. Deze symptomatologie is vaak fataal voor de geboorte.
Diagnose en verloop
Resus-incompatibiliteit wordt gedetecteerd door analyse van de bloedgroep en resusfactor in het bloed van de moeder aan het begin van de zwangerschap van een vrouw. Dit onderzoek maakt deel uit van de gebruikelijke prenatale zorg die wordt uitgevoerd door de gynaecoloog. Daarnaast volgt de gynaecoloog de ontwikkeling van het ongeboren kind met behulp van ultrageluid examens. Tijdens deze kan hij afwijkingen detecteren zoals oedeem of hydrops foetalis, die te wijten zijn aan resus-incompatibiliteit. als er al een resus-negatieve vrouw is gevormd antilichamen in haar bloed als gevolg van een eerdere zwangerschap, a bloedtransfusie of miskraamis een vroege behandeling van de Rhesus-incompatibiliteit absoluut noodzakelijk. Anders ernstige schade aan het kind, zoals bloedarmoede, hersenen schade of water retentie kan het gevolg zijn. Met een tijdige behandeling is er weinig risico voor het kind om blijvende schade op te lopen door resus-incompatibiliteit.
Complicaties
In de moderne geneeskunde zijn complicaties als gevolg van incompatibiliteit met resus zeldzaam dankzij uitgebreide screening en profylaxe. Rhesus-incompatibiliteit moet worden behandeld omdat anders het leven van het kind in gevaar is. Wanneer antilichamen via de moeder in de bloedbaan van het kind komen, hechten ze zich aan de rode bloedcellen van het kind en vernietigen ze deze. Het aantal rode bloedcellen is verminderd en veroorzaakt bloedarmoede bij het kind (hemolytische anemie Het resulterende gebrek aan zuurstof in het lichaam van het ongeboren kind kan ontwikkelingsstoornissen en schade aan organen bevorderen. Omdat rode bloedcellen uitgeput zijn, kan de beenmerg, lever en milt probeer het verlies en de zwelling als gevolg daarvan tegen te gaan. Dit veroorzaakt de lever overbelasting, de zwelling schaadt de bloedstroom, en water lekt uit het bloed in de lichaamsweefsels van het kind. Deze ophoping van vocht is zichtbaar op ultrageluid Als het niet wordt behandeld, kan het kind in de baarmoeder overlijden. Na de geboorte bestaat er een risico op zuurstoftekort door bloedarmoede. Bovendien kan er overdreven zijn geelzucht, die zonder mankeren moeten worden behandeld om te voorkomen dat de afbraakproducten zich in de hersenen en het veroorzaken van ernstige neurologische schade. Als dit ernstig is geelzucht niet op de juiste manier wordt behandeld door ervaren artsen, is het leven van het kind in acuut gevaar.
Wanneer moet je naar een dokter?
Het vroegste geval waarin een arts zal ingrijpen, is wanneer een aanstaande resus-negatieve moeder tijdens haar tweede zwangerschap geen antilichamen aanmaakt. In dit geval wordt resusprofylaxe gebruikt om resus-onverenigbaarheid tussen de 28e en 30e week van de zwangerschap te voorkomen. Als onderdeel van medische profylaxe wordt de aanstaande moeder geïnjecteerd met anti-D-immunoglobinen of antilichamen tijdens de 28e tot 30e week van de zwangerschap en binnen 72 uur na de bevalling. Dit vernietigt de Rhesus-positieve bloedcellen van de baby die zich in de moeder bevinden circulatie Met deze profylactische maatregel lijdt het ongeboren kind geen schade, omdat de antilichamen snel worden afgebroken. Het enige dat wordt gegarandeerd, is dat het moederorganisme geen antilichamen aanmaakt. Als een pasgeboren baby resus-incompatibiliteit heeft, hangt dit af van de ernst van dit fenomeen. Medische behandeling is in de meeste gevallen onvermijdelijk vanwege bloedarmoede en geelzucht. In een milder geval van resus-incompatibiliteit, fototherapie met blauw licht kan voldoende zijn. Het effect is dat de bilirubine moleculen kan worden afgebroken en uitgescheiden. Gebeurt dit niet, dan kan de pasgeborene hersenbeschadiging oplopen. In een ernstig geval van resus-incompatibiliteit is er geen uitweg zonder bloedtransfusies. In dergelijke gevallen kunnen transfusies zelfs tijdens de zwangerschap nodig zijn. Dankzij de medische vooruitgang kan er vandaag de dag iets worden gedaan om ervoor te zorgen dat beide overleven.
Behandeling en therapie
Behandeling van resus-incompatibiliteit vindt plaats tijdens de eerste zwangerschap. In de 28e week van de zwangerschap ontvangt de aanstaande moeder met een negatieve resusfactor preventieve resusfactorantistoffen, die de ontwikkeling van resus-incompatibiliteit voorkomen. Ook binnen drie dagen na de geboorte van de resuspositieve baby, nog een administratie van deze anti-D immunoglobulinenof antilichamen, wordt gegeven. Dit herhaalde zich administratie elimineert het risico dat de baby rhesus-onverenigbaarheid ontwikkelt tijdens een volgende zwangerschap. Om het risico van resus-incompatibiliteit uit te sluiten, wordt tijdens de zwangerschap ook een antistofscreeningtest uitgevoerd in het bloed van de moeder. Als er afwijkingen optreden, kan tijdig worden gereageerd om resus-incompatibiliteit uit te sluiten en de risico's voor het ongeboren kind te minimaliseren. Als er complicaties optreden, kan dit verschillende gevolgen hebben voor de pasgeborene. Als het beloop van resus-incompatibiliteit tamelijk mild is, fototherapie or bloedtransfusie zijn meestal voldoende voor de pasgeboren baby. Bij zware cursussen, zoals hydrops foetalismoet de pasgeboren baby intensieve medische zorg krijgen om te overleven ondanks de onverenigbaarheid van resus.
het voorkomen
Om resus-incompatibiliteit te voorkomen, is het essentieel dat zwangere vrouwen regelmatig worden gecontroleerd bij hun gynaecoloog. Bloedonderzoek bij de moeder en echografie van het ongeboren kind kunnen het risico van resus-incompatibiliteit vrijwel elimineren.
Follow-up
In het geval van resus-incompatibiliteit, niet speciaal of direct maatregelen van nazorg zijn meestal mogelijk, en soms zelfs niet nodig. Getroffen personen moeten echter vroeg om een diagnose vragen en een behandeling starten om te voorkomen dat complicaties of andere medische aandoeningen zich ontwikkelen naarmate de ziekte voortschrijdt. Hoe eerder resus-incompatibiliteit wordt vastgesteld, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. Daarom moet een arts worden geraadpleegd bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte. Behandeling is in de regel pas nodig na de geboorte van het kind. Voor de geboorte en tijdens de zwangerschap zijn verder onderzoek en regelmatige controle door een arts echter erg belangrijk. De kinderen zijn afhankelijk van het slikken van verschillende medicijnen. Dit verlicht het ongemak aanzienlijk en voorkomt ook complicaties. Soms zijn de ouders afhankelijk van de steun en ook van de hulp van vrienden en familie. Dit kan de ontwikkeling van Depressie en andere psychologische stoornissen. Het verdere verloop van resus-incompatibiliteit is sterk afhankelijk van het tijdstip van diagnose, hoewel de levensverwachting van de aangedane persoon meestal niet wordt verminderd door de ziekte.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van resus-intolerantie is het essentieel om medische hulp in te roepen. De opties die artsen ter beschikking staan, zijn levensreddend in het geval van de intolerantie van het organisme. Anders dreigt de voortijdige dood van de moeder of het kind. In ernstige gevallen en in geval van weigering van behandeling, kan de dood van moeder en kind optreden. De alternatieve geneeswijzen of zelfs huismiddeltjes zijn niet effectief op dit gebied. Omdat het een probleem en incompatibiliteit is van bloedgroepen administratie van medicatie is verplicht. Daarom moet in het geval van een bestaande zwangerschap samenwerking met een arts worden gezocht en gehandhaafd. Al bij de eerste onregelmatigheden, een gevoel van ongesteldheid of een diffuus gevoel van ziekte, moet een arts worden geraadpleegd. Alleen op deze manier kan worden gegarandeerd dat het nodige maatregelen evenals controles van de volksgezondheid voorwaarde worden in een vroeg stadium geïnitieerd. Andere benaderingen, die binnen de reikwijdte van zelfhulp vallen, bestaan niet in het geval van resus-incompatibiliteit. Als de zwangere vrouw zich aan de behandelingsopties houdt, zijn complicaties of bijwerkingen tegenwoordig nauwelijks te verwachten. Dankzij de medische mogelijkheden overleven zowel moeder als kind in de huidige tijd.
