Diagnose
Het onderzoek door de arts gebeurt meestal liggend. De arts plaatst een hand in de liesstreek en probeert een uitstulping, verdikking of een opening in de buikwand te voelen. Om de onderzoekscondities te verbeteren, kan de patiënt hoesten of gespannen de buikwand.
Mogelijke liesbreuken worden dan prominenter. Niettemin is de diagnose van een liesbreuk zonder een uitstekende herniazak kan bij vrouwen moeilijk zijn. De diagnose kan worden bevestigd door een ultrageluid onderzoek of, in meer gecompliceerde gevallen, door middel van magnetische resonantiebeeldvorming (MRI).
Therapie
An liesbreuk operatief behandeld moeten worden vanwege het risico op opsluiting. In 90% van de gevallen is een operatie onder regionale anesthesie mogelijk, maar als de operatie laparoscopisch wordt uitgevoerd (laparoscopie = laparoscopie van de buikwand), moet de operatie onder worden uitgevoerd narcose. De werking van de liesbreuk wordt uitgevoerd in drie stappen.
In de eerste stap wordt een incisie gemaakt in de lies, wordt de spierwand doorgesneden en wordt de herniazak doorzocht. In de tweede stap wordt de herniazak geopend, vervolgens wordt de inhoud van de hernia terug in de buikholte bewogen en wordt de herniazak met hechtingen gesloten. In de derde stap wordt de herniale opening gesloten.
De herniale opening wordt gesloten volgens het principe van versterking van de achterwand van het lieskanaal. De achterwand van het lieskanaal ligt in de richting van de buik en kan op twee verschillende manieren worden versterkt. Versterking kan worden bereikt door een het enten hechting en verdubbeling van de spierfascia.
Deze methode wordt bijvoorbeeld gebruikt bij chirurgie volgens Bassini of bij chirurgie volgens Shouldice. Bij vrouwen kan het lieskanaal strak rond het baarmoederband of het ligament worden gesloten. teres uteri kan worden doorgesneden om sluiting van het lieskanaal mogelijk te maken.
Een andere chirurgische techniek bereikt de versterking door een spanningsvrije implantatie van een plastic gaas, wat kan worden gedaan in een open of laparoscopische operatie. Deze techniek wordt bijvoorbeeld gebruikt bij operaties in Liechtenstein. Hoe lang de operatie van een liesbreuk precies duurt, hangt af van het type ingreep. Er wordt onderscheid gemaakt tussen open en laparoscopische (minimaal invasieve) ingrepen.
Gemiddeld is de pure duur van de operatie ongeveer een half uur. Wel dient opgemerkt te worden dat voor de operatie de patiënt kennis moet maken met de operatie en na de operatie tijd nodig heeft voor een extra verblijf op de verkoeverkamer. Daarom is de totale duur van de operatie aanzienlijk langer.
Bij een liesbreuk is een operatie niet altijd nodig. Als de hernia bijvoorbeeld een willekeurige bevinding is en geen of zeer weinig symptomen vertoont, kan een zogenaamd "waakzaam wachten" worden uitgevoerd. In dit geval worden de symptomen en de herniazak regelmatig gecontroleerd om elke verslechtering uit te sluiten.
Symptomatische liesbreuken worden meestal geopereerd. Een uitzondering is het opsluiten van een herniazak, die altijd direct wordt geopereerd. De keuze van de chirurgische ingreep hangt voornamelijk af van het feit of er in het verleden al een hernia is opgetreden. Er wordt onderscheid gemaakt tussen open en minimaal invasieve (laparoscopische) chirurgische technieken:
- Open chirurgische behandeling van hernia wordt meestal uitgevoerd met een mesh-insert, die naast de hechting ook het doorbraakpunt ondersteunt (Liechtenstein-procedure).
- Laparoscopische ingrepen zijn de zogenaamde Tapp (Transabdominal Preperitoneal Plastic) en de TEP (Total Extraperitoneal Plastic).
Alle artikelen in deze serie:
