De hartzakje is een zak van bindweefsel dat de mens omhult hart- Het draagt ook de naam hartzakje.
Wat is het hartzakje?
De hartzakje staat bekend als het pericardium, pericardum of cavitas pericardialis. Met twee lagen weefsel omgeeft het de mens hart- Door een smal laagje smeermiddel aan te brengen zorgt de dubbelwandige zak ervoor dat het orgel kan bewegen. Sereuze vloeistof, ook wel cerebrospinale vloeistof pericardii genoemd, in een hoeveelheid van 10 tot 15 milliliter dient als smeermiddel. Terwijl de binnenste laag van het pericardium de viscerale folder of epicardiumwordt de buitenste laag het pariëtale pericardium genoemd.
Anatomie en structuur
Samengesteld, bestaat het hartzakje uit twee delen. Dit zijn het pericardium fibrosum en het pericardium serosum. Het pericardium fibrosum vertegenwoordigt de buitenste laag van het pericardium en is gevormd uit strak bindweefsel Aan de basale zijde is er een adhesie met de diafragma (middenrif) en de riep (borstvlies). Het pericardium serosum is samengesteld uit twee bladen (laminae). Dit zijn de lamina visceralis pericardi, die direct op de hart- en wordt ook wel de epicardium, en de lamina parietalis pericardii. De laatste is versmolten met het pericardium fibrosum. Halverwege tussen de twee vellen van het pericardiumserosum bevindt zich een gespleten ruimte die de pericardholte wordt genoemd (cavitas pericardii). In deze holte is ongeveer 10 tot 12 milliliter CSF pericardii aanwezig. Door de uitgescheiden vloeistof kan de wrijving tussen de twee vellen worden verminderd. Bij de majoor bloed schepen, de pericardiale blaadjes vouwen zodat ze in elkaar overvloeien. Bij dit proces worden de proximale vasculaire segmenten omhuld. Tussen de omzetlocaties bevinden zich enkele uitgeholde structuren of uitstulpingen nabij de schepen Door de toewijzing van het pericardium naar het hart, worden twee ruimtes gevormd in het pericardium: de transversale pericardiale sinus en de schuine pericardiale sinus. De transversale pericardiale sinus scheidt het uitgaande bloed schepen, zoals de longstam en de aorta, van de longaders, vena Cava, en inferieure vena cava, die de voedingsvaten zijn. De schuine pericardiale sinus bevindt zich tussen de longaders, die naar het hart lopen. Sensorische innervatie van het pericardium wordt verzorgd door de kleine takken van het middenrif en de vagus zenuwen Ze worden ook wel de rami pericardiaci genoemd.
Functie en taken
De functies en taken van het hartzakje zijn talrijk. Het biedt bijvoorbeeld een stabiele ondersteuning voor het orgel in zijn positie door de sterke verbindingen die zowel op het hart als op de diafragma Op deze manier belangrijk borst structuren zoals de grote bloed schepen, de borstbeen en de ruimte tussen de longen kan altijd in dezelfde positie zijn ten opzichte van het hart. Tegelijkertijd scheidt het hartzakje het hart van het andere borst holte organen. De bindweefsel structuur van het hartzakje, dat nauwelijks kan worden uitgerekt, voorkomt dat het hart overbelast raakt tijdens zware lichamelijke inspanning. Als er fluctuaties in het uitwerpen optreden als gevolg van veranderingen in bloeddruk of ademhaling veroorzaakt de fixatie van het pericardium een egalisatie van de ejectie tussen de linker en rechter ventrikels. De nauwe verbinding tussen het hartzakje en epicardium in de vorm van een smalle opening heeft ook zijn voordelen. Dus in het geval van hartfalen, stretching van de hartspiervezels wordt passief onderhouden. De vloeistof in de pericardholte heeft de functie om wrijvingsweerstand naar het hart te verminderen. In wezen dient het pericardium als een verdringingslaag. Zo omgeeft het enerzijds het hart ter bescherming en anderzijds zorgt het voor samentrekking en uitzetting van de hartspier (myocard).
Ziekten
Het hartzakje van de mens kan door verschillende ziekten worden aangetast. De allereerste hiervan is pericarditis De oorzaken zijn talrijk. In de meeste gevallen wordt het veroorzaakt door virussen zoals adenovirussen, coxsackie-virussen of echovirussen. Bij sommige patiënten pericarditis is het resultaat van een andere ziekte. Metabole, auto-immuunziekten, long- of nieraandoeningen worden meestal overwogen. Ontsteking van het hartzakje komt meestal tot uiting door steken pijn op het gebied van de borstbeen en verhoogde lichaamstemperatuur.Als de patiënt beweegt, diep ademhaalt of hoest, leidt dit vaak tot een toename van pijn In het verdere verloop van pericarditis, de ontwikkeling van een pericardiale effusie is ook mogelijk. Pericarditis zorgt ervoor dat vocht zich ophoopt in het hartzakje. Als de vloeistof een bepaalde hoeveelheid overschrijdt, kan dit de werking van het hart negatief beïnvloeden. Daarom, in het geval van grotere effusies, prik is vereist voor behandeling. De therapie van pericarditis hangt af van de uitlokkende oorzaken. In aanvulling op virussen, bacteriën behoren ook tot de meest voorkomende bedenkers. De meeste patiënten krijgen ontstekingsremmende preparaten en pijnstillers voor pericarditis veroorzaakt door een infectie. echter, de administratie of ACE-remmers vechten hartfalen en diuretica voor drainage is ook mogelijk. Bij secundaire vormen ligt de focus op de behandeling van de onderliggende ziekte in kwestie. Dressler-syndroom, ook bekend als postmyocardiaal syndroom, is een andere mogelijke ziekte van het pericardium. Het komt voor na een hartaanval en gaat gepaard met angina pijn In de meeste gevallen lijdt de getroffen persoon ook aan veranderingen in de bloedbeeld, koorts en pericardiale effusie In zeer zeldzame gevallen kan ook een tumor van het hartzakje optreden.
Typische en veel voorkomende hartaandoeningen
- Hartaanval
- pericarditis
- Hartfalen
- Atriale fibrillatie
- Hartspierontsteking
