Paardenmunt (Mentha longifolia) is een plant van het muntgeslacht en maakt deel uit van de labiates-familie. Het is ook bekend onder de naam langbladige munt. De oude muntsoort is nog steeds in het wild te vinden in wetlands en oevergebieden. Het wordt in de volksgeneeskunde vooral gebruikt bij maagdarmklachten en tegen hoofdpijn.
Voorkomen en teelt van paardenmunt
Tijdens de bloeitijd, die duurt van juli tot september, draagt ​​paardenmunt roze bloemen. In sommige gevallen kunnen de bloemen ook witachtig of zelfs paars zijn. Paardenmunt is een kruidachtige plant die snel en eeuwig groeit. Het bereikt meestal een groeihoogte van ongeveer een halve meter. Onder gunstige omstandigheden en een goede ligging kan het echter groeien ruim een ​​meter. Op de groene stengels zitten langwerpige ovale bladeren. Ze zitten direct op de stengel of hebben een hele korte bladsteel. Ze groeien tussen de vier en negen centimeter lang en één tot twee centimeter breed. De bladeren hebben ruige haren en zijn ook aan de voorkant getand. Tijdens de bloeitijd, die duurt van juli tot september, draagt ​​paardenmunt roze bloemen. In sommige gevallen kunnen de bloemen ook witachtig of zelfs paars zijn. Op het punt waar de bloeiwijze begint, vertakt de stengel zich als pluimen. De afzonderlijke pluimtakken hebben dan valse kransen met veel kleine bloemen. Deze vormen op hun beurt dichte valse spikes. De paardenmunt is nog steeds te vinden in Europa, Centraal-Azië, Klein-Azië en Afrika. In Europa komt hij vooral voor in het middelgebergte of in de laaglanden van de Alpen. In de Allgäuer Alpen groeit hij zelfs op een hoogte van bijna 2000 meter. De plant geeft de voorkeur aan nat en stikstof-rijke bodems. Daarom wordt het voornamelijk aangetroffen in de buurt van rivieren, meren of in depressies in de grond. Paardenmunt is ook inheems in de buurt van nederzettingen of landbouwgebieden. Ondergronds vormt de plant zogenaamde wortellopers. Dus in goede groeiomstandigheden kan het zich vormen massa staat.
Effect en toepassing
In tegenstelling tot zijn familieleden, doet paardenmunt dat niet geur or smaak bijzonder goed. De geur wordt door sommige mensen nogal onaangenaam of zelfs muf ervaren. De belangrijkste bestanddelen van paardenmunt zijn etherische oliën, karvon, flavonoïden, linalool, myrceen, sabineen, piperitonoxide en limoneen. De bloemen en de bladeren worden tussen juni en september geoogst, omdat ze dan het hoogste gehalte aan actieve ingrediënten bevatten. Voor een thee gemaakt van paardenmunt worden twee theelepels paardenmuntblaadjes over een kwart liter koud water​ De infusie moet gedurende tien minuten afgedekt worden afgedekt en kan daarna worden gespannen. Indicaties voor paardenmuntthee zijn vooral klachten in het maagdarmkanaal. Wanneer een maaltijd nogal zwaar is in de maag, verstoorde spijsvertering of misselijkheid en winderigheidkan paardenmunt verlichting bieden. Ook voor krampen pijn van de galblaas en gal kanalen, zorgt paardenmunt voor een betere afvoer en verhoogde productie van galsap. In de maagstimuleert de plant de afscheiding van maagsappen. Dit versnelt de maaglediging en stimuleert de eetlust. Vooral voor mensen die er last van hebben verlies van eetlust Vanwege verschillende ziekten is paardenmunt een bewezen remedie gebleken. Paardenmunt heeft een anti-winderige werking en kan dus verzachtend werken pijn in de buik die is ontstaan ​​als gevolg van verhoogde gasvorming. Voor chronisch maag aandoeningen, zoals chronische gastritis, paardenmunt moet worden gecombineerd met planten die zacht zijn voor de maag. Paardenmunt kan ook worden gebruikt om te behandelen prikkelbare darm syndroom, omdat het de spieren van de darmen merkbaar ontspant. Een vers bladkompres gemaakt van paardenmuntblaadjes helpt de jeuk te verlichten insectenbeten​ Het verse plantkompres heeft een lokaal verkoelend, verdovend en ontstekingsremmend effect. Daarom kan het ook worden gebruikt om kleine te behandelen wonden​ Van de blaadjes van paardenmunt kun je ook een olie maken. Plet hiervoor de vers gesorteerde bladeren en giet er een maagdelijke vette olie overheen. Het mengsel van olie en planten moet dan ongeveer twee weken op een lichte plaats staan. Twee keer per dag moet het mengsel enkele minuten worden geroerd om ervoor te zorgen dat alle actieve ingrediënten uit het plantmateriaal worden vrijgegeven. Na twee weken kan de olie dan door een linnen doek of ander filter worden gezeefd. Daarna wordt de olie afgevuld in een donkere fles en dient deze op een koele, donkere en goed afgesloten plaats bewaard te worden. Het olie-extract uit de bladeren van paardenmunt is bijzonder geschikt voor de behandeling van zenuwpijn​ Neuralgieën zijn pijnen die zich verspreiden in het leveringsgebied van een zenuw. Ze kunnen bijvoorbeeld worden veroorzaakt door ontsteking of stofwisselingsstoornissen. Pijnlijke plekken moeten twee tot drie keer per dag worden ingewreven met het extract van paardenmuntolie. Voorzichtigheid is echter geboden als zuigelingen moeten worden behandeld met de extracten van de plant. Muntoliën mogen nooit worden gebruikt bij jonge kinderen rond de neus- or mond, omdat de etherische oliën ademhalingsstilstand kunnen veroorzaken.
Gezondheidsbelang, behandeling en preventie.
Muntplanten werden duizenden jaren geleden als medicinale plant gebruikt in Afrika, Azië en ook in Europa. Archeologen ontdekten bijvoorbeeld overblijfselen van munt in de graven van Egyptische farao's. De plant had ook medicinale en mystieke betekenis in andere culturen, bijvoorbeeld bij de Kelten. De Griekse arts Dioscorides gebruikte munt al in de eerste eeuw na Christus om te behandelen krampen en hik. In contrast met pepermunt (Mentha piperita), heeft paardenmunt zich niet echt gevestigd als medicinale plant op de Europese breedtegraden. In het beste geval wordt het gebruikt in de volksgeneeskunde. Anders wordt de plant eerder gebruikt in de Aziatische of Indiase keuken of in de zoetwarenindustrie als alternatief voor pepermunt olie.
