otosclerose is een degeneratieve ziekte van de innerlijke en middenoor Door zogenaamde botveranderingen in het petroïde bot, geluidsoverdracht van de trommelvlies naar het binnenoor wordt belemmerd. Het resultaat is gehoorverlies, welke kan leiden tot doofheid als de otosclerose vordert.
Wat is otosclerose?
Omdat otosclerose wel leiden bij doofheid dient tijdig een KNO-arts te worden geraadpleegd. Otosclerose is een benige verandering van het slaapbeen. De drie gehoorbeentjes, de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel, zijn via het binnenoor verbonden met het steenbeen. Voor dit arrangement staat de trommelvlies, die via de gehoorbeentjes en het binnenoor geluid overbrengt naar de gehoorzenuw. In een gezonde innerlijke en middenoorzijn de gehoorbeentjes beweegbaar met elkaar verbonden. Bij otosclerose, ossificatie van de stijgbeugel treedt op als gevolg van ontstekings- en degeneratieve processen. Dit beperkt de beweeglijkheid van de stijgbeugel, waarna geluid niet meer of slechts gedeeltelijk wordt overgedragen. Gehoorproblemen zoals tinnitus optreden. In het verdere verloop leidt de ziekte tot gehoorverlies en uiteindelijk tot doofheid. Otosclerose komt over het algemeen gelijktijdig in beide oren voor en voornamelijk tussen de 20 en 45 jaar.
Oorzaken
Otosclerose kan verschillende oorzaken hebben, hoewel een primaire oorzaak van de ossificaties tot op heden niet duidelijk is toegewezen. Omdat otosclerose vaak wordt voorafgegaan door ontstekingsziekten en virale infecties, mazelen, rodehond en de bof kan een mogelijke trigger zijn voor de ziekte. Bovendien kunnen zogenaamde auto-immuunprocessen otosclerose veroorzaken. In dit geval van het lichaam immuunsysteem reageert allergisch op zijn eigen lichaam en bestrijdt het. Otosclerose kan ook een erfelijke component hebben. De ziekte komt vaker voor in gezinnen waarin andere familieleden de ziekte al hebben. De gen betrokken is nog niet ontcijferd, maar studies tonen aan dat kinderen van wie de ouders otosclerose hebben, zeer waarschijnlijk ook de ziekte zullen ontwikkelen. Een andere oorzaak kan hormonaal zijn evenwicht Omdat otosclerose vooral vrouwen treft, kunnen hormonale invloeden de ziekte veroorzaken. Met name omdat zwangere vrouwen en vrouwen die innemen anticonceptiva ("Anticonceptiepillen") hebben een grotere kans op het ontwikkelen van otosclerose.
Typische symptomen en tekenen
- Gehoorverlies
- Doofheid (doofheid)
- Klachten vergelijkbaar met gehoorverlies
- tinnitus
Diagnose en verloop
Otosclerose wordt gediagnosticeerd door de KNO-arts. Vooral in de vroege stadia van de ziekte blijkt de diagnose echter moeilijk. Wanneer de ziekte voor het eerst begint, heeft deze geen symptomen, dus er kunnen verschillende jaren verstrijken waarin otosclerose onopgemerkt blijft. Als otosclerose wordt vermoed, wordt in het begin een gehoortest uitgevoerd. Bovendien is de stapediusreflex - de functie van de middenoor spieren - wordt getest. Met deze test kunnen pathologische veranderingen worden gedetecteerd. Er wordt ook een gehoortest met een stemvork uitgevoerd. Deze tests worden gebruikt om te bepalen hoe ernstig de gehoorverlies is al. In de regel wordt een conductief gehoorverlies vastgesteld. Een spraaktest laat zien of de getroffen persoon gesproken woorden al minder goed verstaat dan een gezond persoon. Beeldvormingsmethoden zoals Röntgenstraal, CT, MRI en scintigrafie worden ook gebruikt om de diagnose te bevestigen. Met deze onderzoeksmethoden kunnen zowel ontstekingen als botveranderingen worden gedetecteerd, zodat het stadium van otosclerose kan worden bepaald. Het beloop van otosclerose is afhankelijk van verschillende factoren. Hoe eerder otosclerose wordt opgespoord en behandeld, hoe gunstiger de prognose. Als de chirurgische behandeling tijdig wordt uitgevoerd, kan het gehoorverlies aanzienlijk worden verbeterd. Als het in de vroege stadia wordt behandeld, kan gehoorverlies soms zelfs volledig worden geëlimineerd. Als otosclerose niet op tijd wordt behandeld, is gehoorverlies het gevolg, en dat kan wel leiden om doofheid in de verdere cursus te voltooien.
Complicaties
Door otosclerose hebben getroffen personen voornamelijk last van ongemak in de oren. Er is een plotseling gehoorverlies dat zonder een bepaalde reden optreedt. Evenzo kan in het ergste geval volledige doofheid van de getroffen persoon optreden als er geen sprake is van een gehoorverlies. therapie wordt geïnitieerd. Vooral bij jonge mensen kan gehoorverlies leiden tot ernstig psychisch ongemak of Depressie en daarmee de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen. Bovendien is het niet ongebruikelijk tinnitus of andere oorgeluiden optreden, die de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen. Dit kan verder leiden tot slaapproblemen, wat kan resulteren in een algemene prikkelbaarheid en ontevredenheid van de getroffen persoon. Het verdere verloop van otosclerose hangt echter sterk af van de ernst en het tijdstip van diagnose. In veel gevallen kan otosclerose volledig worden behandeld, zonder bijzondere complicaties. Hoorzitting AIDS kan ook worden gebruikt om de symptomen van gehoorverlies te beperken. De behandeling zelf wordt uitgevoerd door middel van een chirurgische ingreep en leidt niet tot verder ongemak. De levensverwachting van de patiënt wordt ook niet beïnvloed of verminderd door de ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Een verminderd gehoor is reden tot bezorgdheid. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra bepaalde frequenties uit de omgeving niet meer te horen zijn of er een algemene gehoorvermindering is. Als de getroffen persoon merkt dat hij of zij in het dagelijks leven geen geluiden meer kan waarnemen zoals gewoonlijk of dat hij of zij minder kan horen in vergelijking met andere mensen, moet een arts worden geraadpleegd. In principe is het aan te raden om gedurende het hele leven met regelmatige tussenpozen een controle te hebben om de kwaliteit van het gehoor goed te kunnen beoordelen en direct te kunnen reageren bij veranderingen. Als eenzijdig gehoor of de ontwikkeling van oorsuizen optreedt, wordt overleg met een arts aanbevolen. In het geval van een toename van symptomen of doofheid, moet zo snel mogelijk medische hulp worden ingeroepen. Anders bestaat het risico op levenslange doofheid. Veranderingen in gedrag, verhoogd risico op ongevallen of letsel en prikkelbaarheid duiden ook op een onregelmatigheid. Een bezoek aan de dokter is aan te raden zodra er ontwenningsgedrag of een agressieve houding is. Fluiten in het oor, oorsuizen of slapeloosheid en hoofdpijn moet worden onderzocht en behandeld. Als de klachten plotseling en abrupt optreden, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Dit is een acuut, maar niet levensbedreigend voorwaarde waarvoor zo snel mogelijk medische hulp nodig is.
Behandeling en therapie
Er is momenteel geen medicamenteuze behandeling voor otosclerose. Als er geen operatie kan worden uitgevoerd, kan een hoortoestel het gehoor verbeteren. Als de ziekte echter is gevorderd tot het punt van doofheid, horen AIDS helpt mogelijk niet of slechts in beperkte mate. Otosclerose wordt behandeld door middel van een operatie. Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee procedures, stapedectomie en stapedotomie. Bij stapedectomie worden de stijgbeugel en het aangrenzende deel van de voetplaat van de stijgbeugel verwijderd. Het gehoorbeen wordt dan vervangen door een stapesplastiek (ook wel prothese genoemd). De stapesplasty neemt de functie van de stijgbeugel over en brengt de trillingen van het geluid over. Stapedectomie wordt meestal uitgevoerd onder plaatselijke verdoving (plaatselijke verdoving). In dit geval kan de arts al tijdens de operatie controleren of er gehoorveranderingen aanwezig zijn. Bij een stapedectomie worden niet de hele stijgbeugel verwijderd, maar alleen de benen. Bij deze procedure wordt een klein gaatje in de voetplaat van de stijgbeugels geboord en wordt een kleine prothese ingebracht, die vervolgens aan het aambeeld wordt bevestigd. Deze prothese (gemaakt van platina Teflon) brengt de trillingen van het geluid over en verbetert zo het gehoor van de getroffen persoon.
Vooruitzichten en prognose
Het verdere verloop en de vooruitzichten op herstel van patiënten met otosclerose hangen voornamelijk af van de timing en het type behandeling. Over het algemeen is er een kans op ten minste een gedeeltelijke regeneratie van gehoorvermogen. In eerste instantie, ondanks medische tegenmaatregelen, blijft het gehoor achteruitgaan of stagneert het op het reeds gediagnosticeerde niveau. Zonder gepast therapiewordt het risico van aanzienlijk verminderde akoestische waarneming als zeer hoog beschouwd. Als gevolg hiervan treden langdurig gehoorverlies en, in ernstige gevallen, doofheid op. Vroegtijdige chirurgische ingreep verhoogt de kans op herstel aanzienlijk. Ongeveer 90 procent van de patiënten bereikt een merkbare of volledige vermindering van de symptomen. duizeligheid is een veel voorkomende complicatie. Deze stoornissen duren meestal maar een paar dagen. Soms duizeligheid kan langer aanhouden. In zeldzame gevallen blijft de operatie zonder het gewenste resultaat en leidt dit tot een verdere verslechtering van het gehoor. Familiale ophoping van otosclerose kan als waarschuwingssignaal dienen. Bij veelvuldig voorkomen is echter ook een preventief onderzoek aan te raden tinnitus of onverklaarbare gehoorbeperkingen. Een oor, neus- en keelspecialist zal overeenkomstige veranderingen in de gehoorgang in een vroeg stadium en daarmee het uitzicht op een compleet eliminatie van de symptomen. Ernstige progressies kunnen worden voorkomen door een grondige controle.
het voorkomen
Momenteel zijn er geen preventieve maatregelen maatregelen om otosclerose te voorkomen. Als er sprake is van een familiale aanleg, moet regelmatig een KNO-arts worden geraadpleegd om de geluidsoverdracht van het gehoor te laten onderzoeken. Als oorgeluiden zoals zoemen, neuriën, enz. vaak voorkomen, dient een arts te worden geraadpleegd voor een grondig onderzoek. Als tinnitus al is gediagnosticeerd, moeten regelmatig controles worden uitgevoerd, zodat eventuele otosclerose op tijd kan worden opgespoord en behandeld.
Nazorg
Na de operatie, pijn en complicaties moeten worden vermeden. Na de operatie wordt een eerste gehoortest uitgevoerd. In aanvulling op, wondverzorging en wond genezen staan centraal. antibiotica worden gegeven om mogelijke infectie te voorkomen. Als onderdeel van de nazorg voor de operatie worden de hechtingen en de tamponade verwijderd. De nazorg wordt verleend door een KNO-arts. Wennen aan een hoortoestel kost tijd. Door het hoortoestel te gebruiken worden niet alleen stemmen maar ook geluiden en ruis op de achtergrond versterkt. Ruimtelijk horen is niet meer mogelijk. Indien mogelijk moet het hoortoestel worden geplaatst en gebruikt. Nauwe contacten moeten worden betrokken om de patiënt te helpen zichzelf te helpen. Hierover wordt de sociale omgeving van de patiënt geïnformeerd volksgezondheid verandering. Ze moeten de optimale manieren krijgen om met de patiënt te communiceren. Daarnaast moet de nazorg worden verleend door een audicien. Hij controleert de technische functionaliteit en de pasvorm. Als de patiënt aan de gehoorstoornis lijdt, kan een begeleidende psychotherapeutische behandeling het lijden verminderen en de acceptatie van de beperking positief beïnvloeden. Bovendien kunnen patiënten praten aan andere mensen met otosclerose in een zelfhulpgroep over hoe om te gaan met het dagelijks leven en over problemen.
Wat u zelf kunt doen
Mensen met otosclerose kunnen medische ondersteuning bieden therapie door verschillende te nemen maatregelen Ten eerste, normaal Grensverkeer van symptomen is belangrijk. De patiënt kan een klachtendagboek aanmaken en daarin bijvoorbeeld het hoorvermogen of noteren pijn in het gebied van het oor. Bovendien moet ook gebruik worden gemaakt van de voortgangscontroles die door de arts worden voorgesteld, omdat otosclerose relatief snel kan vorderen. Het gehoor kan worden verbeterd door te horen AIDS en andere hulpmiddelen. Als het gehoor ondanks alles blijft verslechteren maatregelenmoet de arts worden geïnformeerd. Patiënten die sterk aan ostosclerose lijden, kunnen het beste met een therapeut praten. Hoewel de voorwaarde is niet levensbedreigend, doofheid, duizeligheid en andere symptomen kunnen de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen. Dit maakt het dichtbij Grensverkeer van symptomen en regelmatige aanpassing van medicatie des te belangrijker. Ten slotte moeten mogelijke triggers voor ziekte van het binnenoor worden gevonden. In overleg met de huisarts kan worden vastgesteld wanneer de gehoorklachten voor het eerst optraden en in welke situaties deze verergeren. Het is dan vaak voldoende om leefgewoonten aan te passen of de hormoonhuishouding te corrigeren evenwicht met medicatie.
