Niet elke preoccupatie met gezonde voeding moet onmiddellijk worden beschouwd als een eetstoornis. In de voorwaarde bekend als orthorexia nervosa, lijden patiënten aan een overdreven obsessie met gezonde voeding en bekeren ze ook de mensen om hen heen. In gevallen van voor de hand liggend ondergewichtmoeten familieleden aan deze aandoening denken en de patiënt aanmoedigen om tegenmaatregelen te nemen.
Wat is orthorexia nervosa?
orthorexia nervosa is een eetstoornis voor het eerst beschreven door Dr. Steve Bratman in 1997. Lijders streven ernaar om zo gezond mogelijk te eten, en naarmate de aandoening vordert, verbieden ze zichzelf om steeds meer voedsel te eten dat ze als ongezond beschouwen. Het is niet zozeer de hoeveelheid voedsel als wel de samenstelling die belangrijk is. Patiënten met orthorexia nervosa kan nog steeds last hebben van tekorten omdat ze zich onthouden van steeds meer voedsel, met als resultaat levensbedreigend gewichtsverlies, vergelijkbaar met anorexia, kan voorkomen. Patiënten voelen zich superieur aan iedereen die normaal eetgedrag vertoont en besteden steeds meer tijd aan het kiezen, bereiden en eten van hun maaltijden. Soms zijn ze meerdere uren per dag bezig met eten, waardoor ze ook hun sociale omgeving verwaarlozen. Bij de samenstelling van hun maaltijden stellen ze zichzelf steeds nauwere grenzen.
Oorzaken
Mensen met orthorexia nervosa zijn geobsedeerd door het idee van voedsel en de indeling ervan in gezond en ongezond. Vaak begint de aandoening verraderlijk als een proces om een ander te genezen voorwaarde of het algehele welzijn verbeteren. Verslagen van de media over bio-industrie, diverse voedselschandalen en het besproken gebruik van gentechnologie voor de productie van voedsel kan de trigger worden voor deze aandoening. Bij orthorexia nervosa volksgezondheid bewustzijn gaat veel verder dan het normale niveau van het gedurende een bepaalde tijd vermijden van bepaald voedsel.
Typische symptomen en tekenen
- Eetstoornis
- Ondervoeding
- Gewichtsverlies
- Obsessieve-compulsieve stoornis en / of persoonlijkheidsstoornis, indien toepasselijk.
Diagnose en verloop
De diagnose orthorexia nervosa wordt gesteld door een arts of psycholoog na een gedetailleerd gesprek met de patiënt. Mogelijk zijn tijdens het proces al deficiëntieverschijnselen merkbaar. Omdat de getroffenen zichzelf echter als bijzonder gezond beschouwen, is het meestal niet besef dat ze ziek zijn. In de loop van de ziekte kunnen patiënten last krijgen van concentratie problemen, gebrek aan drive en ondergewicht Het valt ook op dat de getroffenen proberen hun sociale omgeving te bekeren en hen aan te moedigen gezondere eetgewoonten aan te nemen. Vaak nemen degenen die getroffen zijn door orthorexia nervosa onder bepaalde voorwendsels hun eigen eten mee naar feesten, omdat ze niet langer kunnen deelnemen aan een gemeenschappelijke maaltijd.
Complicaties
Orthorexia nervosa kan een onevenwichtigheid bevorderen dieet Mogelijke fysieke complicaties die het gevolg kunnen zijn, zijn onder meer ondergewicht en deficiëntiesymptomen zoals ijzer or vitamine B-12-tekort. Hoewel orthorexia nervosa niet definieerbaar en diagnosticeerbaar is eetstoornis, kan het samen voorkomen met andere eetstoornissen. Een anorexia-persoon kan bijvoorbeeld niet alleen de hoeveelheid beperken calorieën ze eten, maar verbannen ook al het ongezonde voedsel van hun dieet Orthorectici zien hun vaak niet voorwaarde als ziekte, maar als vrije keuze. In dit opzicht lijken ze op veel anorexia. Net als bij anorexia, is de behandeling van orthorectiek in het begin vaak erg moeilijk wanneer er een gebrek aan ziektebewustzijn is. Verschillende psychische aandoeningen en syndromen kunnen zich ontwikkelen als complicaties van of gepaard gaan met orthorexia nervosa. Een van de meest voorkomende zijn depressieve stoornissen. Orthorexia nervosa kan echter ook zonder fysieke of psychologische complicaties verergeren. De verschillen tussen individuele patiënten en hun eetgewoonten zijn te groot om een algemene uitspraak te doen. De meest voorkomende complicatie is sociaal isolement, dat opzettelijk of onbedoeld kan ontstaan. Orthorectici trekken zich vaak terug van anderen omdat ze zich verkeerd begrepen voelen of belachelijk worden gemaakt vanwege hun eetgewoonten.
Wanneer moet je naar een dokter?
De tijd om naar de dokter te gaan, zoals bij alle andere eetstoornissen, is wanneer eetgedrag het lichaam begint te schaden. Bij orthorexia nervosa kan dit net zo snel gebeuren als bij elke andere eetstoornis, zelfs als de getroffenen paradoxaal genoeg proberen om precies te voorkomen dat. De meeste mensen met orthorexia nervosa zullen in het begin niet naar de dokter gaan, omdat ze zelf nog niet zien dat hun eetgedrag allesbehalve gezond is. Vaak worden deficiëntieverschijnselen en lichamelijke symptomen eerst veroorzaakt door de dieet psychologische effecten zijn ook denkbaar. Als de getroffen personen nog minderjarig zijn, dienen hun wettelijke voogden de arts te raadplegen zodra zij het gevoel krijgen dat het streven naar (zogenaamd) gezonde voeding dwangmatige kenmerken aanneemt en de getroffen persoon schade berokkent. Bij orthorexia nervosa volstaat het om contact op te nemen met de huisarts, die de patiënt doorverwijst naar een specialist. Uiteindelijk kan alleen een psycholoog orthorexia nervosa op de lange termijn behandelen. Als een persoon met orthorexia nervosa zichzelf in een acuut gevaarlijke situatie plaatst, dwz weigert volledig te eten of in die mate dat zijn volksgezondheid ernstig wordt bedreigd, bestaat ook de mogelijkheid van gedwongen ziekenhuisopname. Dit zou de patiënt snel helpen, maar dergelijke extreme omstandigheden komen zelden voor bij orthorexia nervosa. Integendeel, op een gegeven moment beseft de getroffen persoon voor zichzelf dat zijn dieet niet bijdraagt aan het zijne volksgezondheid en overlegt eerst met de dokter waarom zijn verwachtingen niet samenvallen met zijn gezondheidstoestand.
Behandeling en therapie
De behandeling van orthorexia nervosa is die van een eetstoornis en wordt poliklinisch of, in ernstige gevallen, opgenomen. Als het ondergewicht levensbedreigend is, moet er mogelijk een voedingssonde worden geplaatst om voeding te geven. Zodra de getroffen persoon is gestabiliseerd, moet psychologische zorg volgen. De patiënt wordt aangemoedigd om eerst de ziekte te begrijpen en daarna het normale eetgedrag aan te leren. Het belangrijkste doel is om de getroffen persoon weer op een ontspannen manier maaltijden te laten ervaren en ervan te laten genieten. Het denken van de patiënt over voedingswaardetabellen en de gezondheidsaspecten van individuele voedingsmiddelen moet ook zodanig veranderen dat hij of zij zichzelf ook trakteert op voorheen verboden voedingsmiddelen omdat deze smaak goed voor hem of haar. Intramuraal therapie is hier een optie. Er zijn echter ook ambulante opties. Psychologische ondersteuning of psychotherapie kan het succes van de behandeling consolideren en oude denkpatronen effectief veranderen. Kortom, bij orthorexia nervosa moet de patiënt absoluut meewerken aan zijn herstel, anders alles maatregelen gewichtstoename verdwijnt en hij zal onmiddellijk na ontslag terugkeren naar de gebruikelijke denkpatronen therapie.
Vooruitzichten en prognose
Een prognose in de aandoening die orthorexia nervosa wordt genoemd, is niet eenvoudig te maken. De getroffenen eten beslist een gezond dieet. De gezondheidswaarde van het gegeten voedsel blijkt echter uit een fanatieke houding en ongezond gedrag ten opzichte van voedsel. Alles dat op basis van ingrediënten of andere criteria niet als gezond wordt beschouwd, wordt niet als voedsel geconsumeerd. De beperkte selectie van voedingsmiddelen die als gezond worden beschouwd, kan leiden tot lijden. Het kan psychische problemen veroorzaken bij de getroffenen. Orthorexia nervosa leidt vaak tot urenlange preoccupatie met gezonde voeding. In dit opzicht zijn medische experts het er niet over eens of orthorexia nervosa gelijkgesteld kan worden met eetstoornissen zoals anorexia nervosa en boulimia nervosa. Feit is dat orthorexia nervosa op lichamelijk vlak vaak geen schade toebrengt aan de gezondheid. De zelfopgelegde voedseltaboes en -regels kunnen de voedselkeuze echter ernstig beperken. Als pathologisatie van voedselkeuzes optreedt als gevolg van orthorexia nervosa, is er in ieder geval sprake van een psychische stoornis. Het is moeilijk om de pathologische waarde van hun gedrag aan de getroffen personen over te brengen. De prognose is op zichzelf positief als psychotherapie kan de oorzaken van de eetstoornis blootleggen en corrigeren. De fixatie op gezonde voeding is echter controversieel onder experts. Doorslaggevend voor de erkenning van orthorexia als ziekte is de mate van lijden.
het voorkomen
Maatregelen voor de preventie van orthorexia nervosa bestaan slechts in beperkte mate. Zodra de preoccupatie met eten een normaal niveau overschrijdt en bijvoorbeeld de uitvoering van de dagelijkse werkzaamheden beïnvloedt of leidt tot blijvende verwaarlozing van sociale contacten, dient persoonlijk eetgedrag zelfkritisch te worden beoordeeld. De eerdere orthorexia nervosa wordt tegengegaan, hoe gemakkelijker het zal uiteindelijk te behandelen zijn op de lange termijn.
Follow-up
In het geval van orthorexia nervosa is de maatregelen en opties voor nazorg blijken in de meeste gevallen relatief moeilijk of zelfs niet beschikbaar voor de patiënt. De getroffen persoon moet bij deze ziekte in de eerste plaats een arts raadplegen, zodat er geen andere complicaties of klachten ontstaan die een negatieve invloed kunnen hebben op de kwaliteit van leven en ook op het dagelijks leven van de getroffen persoon. Zelfgenezing kan in de regel niet plaatsvinden, zodat bij de eerste tekenen een arts moet worden geraadpleegd. Vaak moeten familieleden of vrienden de getroffen persoon ook op de symptomen van orthorexia nervosa wijzen, en in sommige gevallen kan behandeling in een gesloten kliniek nodig zijn. De meeste getroffen personen zijn tijdens de behandeling afhankelijk van de hulp en ook van de steun van hun eigen gezin. Psychologische ondersteuning is ook erg belangrijk, die kan voorkomen Depressie en andere psychologische stoornissen. Tegelijkertijd is een strikte controle van de voeding erg belangrijk, zodat een mogelijke terugval niet optreedt. Het verdere beloop van orthorexia nervosa is daarbij sterk afhankelijk van de manifestatie van de ziekte, zodat daardoor geen algemene voorspelling kan worden gedaan.
Wat u zelf kunt doen
Na de daadwerkelijke behandeling van orthorexia nervosa is nazorg erg belangrijk, zodat secundaire ziekten kunnen worden voorkomen en terugval kan worden voorkomen. Als er na een acute behandeling nog steeds medisch ondergewicht aanwezig is, moet dit zeker tijdens de follow-up worden behandeld. Een gezond lichaamsgewicht is belangrijk zodat veel lichaamsfuncties, zoals lichaamstemperatuur en immuunsysteem, kan weer naar behoren functioneren. Psychotherapeutisch therapie is in de meeste gevallen zeer nuttig tijdens de follow-up van orthorexia. Een goed contact met de therapeut kan een terugval in orthorexia voorkomen. Een belangrijk punt voor follow-up is in ieder geval het vooraf behandelen van de onderliggende oorzaak. Als de oorzaak niet vooraf wordt behandeld, is succesvolle nazorg niet mogelijk. Symptomen van langdurige deficiëntie kunnen het gevolg zijn van orthorexia nervosa. Tijdens de nazorg is het belangrijk om deze deficiëntieverschijnselen ook na de behandeling te compenseren. Als dit niet gebeurt, kunnen de gevolgen van deficiëntieverschijnselen zoals osteoporose, haaruitval, enz. kunnen voorkomen. Voor sommige patiënten is het, zelfs na de behandeling, moeilijk om normaal voedsel te eten dat ze tijdens de ziekte hebben vermeden. Hier kan een uitwisseling met ex-lijders nuttig zijn voor nazorg. Afhankelijk van de dagelijkse situatie van de getroffen persoon,spanning levensstijl wordt aanbevolen zodat er voldoende tijd is voor zelfzorg. Dit is vooral belangrijk in de eerste periode. Hiervoor kan het nuttig zijn om eventueel de werkdruk te verminderen, stressvolle contacten te vermijden of een eventuele therapeutische afwezigheid te regelen.
