Oppositie is een beweging van de duim om naar de andere vingers van de hand te kijken. De beweging is een belangrijk onderdeel van alle grijpbewegingen en is niet alleen mogelijk bij mensen, maar ook bij dieren zoals primaten en vogels. Oppositie kan onmogelijk zijn met schade aan de mediane zenuw betrokken of met spinal cord laesies van segmenten C6 tot Th1.
Wat is verzet?
Oppositie is een beweging van de duim om naar de andere vingers van de hand te kijken. Grijpbewegingen maken deel uit van het dagelijkse leven van mensen. Voor deze grijpbewegingen is de weerstand van de duim een cruciaal element. De oppositie of opposibiliteit van de duim verwijst naar zijn vermogen om de andere vingers te weerstaan. Sommige dieren kunnen een dergelijke positie niet alleen met de duim realiseren, maar ook met de eerste teen. De menselijke duim krijgt zijn verzetbaarheid soms door zijn anatomische positie. In vergelijking met de andere vingers is de duim van een mens 130 graden verdraaid. Hierdoor kan de zogenaamde tanggreep plaatsvinden tussen de duim en een van de lange vingers. In oppositie voert de duim een beweging uit die de hele palmaire zijde van de handpalm tegenover de andere vingers plaatst. Bij diersoorten zoals primaten of zelfs vogels speelt de weerstand van voet- of klauwbenen een even belangrijke rol als bij mensen, omdat ze alleen op die manier bepaalde voedselbestanddelen kunnen vastgrijpen.
Functie en taak
De duim realiseert zijn oppositionele beweging door contracties van de tegenstander pollicis spier. Deze spier bevindt zich in de thenar-musculatuur en wordt motorisch geïnnerveerd door de mediane zenuw Dit is een gemengde zenuw van motorische en sensorische paden die afkomstig zijn van de brachiale plexus. De mediane zenuw komt voort uit de laterale en mediale fasciculus van deze plexus. De vezelige delen zijn afkomstig van spinal cord segmenten C6 tot Th1. De oorspronkelijke takken lopen in distale richting. Nabij de inbrengplaats van de coracobrachialis-spier kruist de zenuw de brachiale slagader totdat het er mediaal aan is. Langs de mediale ellepijp loopt de medianuszenuw naar de onderarm, waar het tussen de hoofden van de pronator teres-spier ligt. Tussen de flexor digitorum profundus en superficialis-spieren bereikt het de pols door een afdaling. Van daaruit strekt het zich uit onder het retinaculum flexorum in de handpalm. In de handpalm wordt de medianuszenuw een laterale en mediale tak. De medianuszenuw innerveren het gehele ulnaire gedeelte van de flexor digitorum profundus-spier, met één uitzondering, en is dus betrokken bij de musculatuur van bijna alle flexoren van de onderarm De musculatuur van de bal van de duim, dwz de thenar-musculatuur, wordt ook motorisch geïnnerveerd door deze zenuw. De oppositie van de duim wordt uitgevoerd door de pollicis-spier van de tegenstander, die deel uitmaakt van de aldus geïnnerveerde musculatuur van de thenar. De spier begint bij het Os-trapezium en de ligamenten van de handpalm. De korte pees loopt schuin in distale en laterale richtingen. De oppositie van de duim door deze twee anatomische structuren stelt mensen in staat grijpende bewegingen en de tanggreep uit te voeren. Soms het kleine vinger zou ook tegenstelbaar zijn. Het kan in de richting van de handpalm bewegen door de digiti minimi-spier van de tegenstander, wat in de breedste zin overeenkomt met oppositie. In engere zin is alleen de duim in staat tot volledige oppositie in de menselijke anatomie, en dus tot oppositie tegen de rest van de vingers.
Ziekten en kwalen
De opponeerbaarheid van de duim heeft in de klinische praktijk alleen waarde als deze beperkt of zelfs ter ziele is. Als de medianuszenuw bijvoorbeeld beschadigd is, kan de geleidbaarheid ervan afnemen. Schade aan deze zenuw kan worden veroorzaakt door mechanische compressie van de zenuwbaan, bijvoorbeeld bij ongevallen. Aan de andere kant, elk ondervoeding of vergiftiging kan ook de geleidbaarheid van het perifere apparaat aantasten zenuwen In het geval van een dergelijke stoornis wordt de term neuropathie gebruikt. In de meeste gevallen zijn neuropathieën secundaire verschijnselen die verband houden met een primaire ziekte zoals suikerziekte mellitus of chronische afhankelijkheid van neurotoxische stoffen. In extreme gevallen kan neuropathie van de medianuszenuw volledige verlamming van de motorische zenuw veroorzaken. Als een dergelijke verlamming aanwezig is, is de patiënt niet langer in staat om de duim te weerstaan. Evenzo kan de duim niet langer worden weerstaan als de bemiddeling spinal cord segmenten C6 tot Th1 worden aangetast door beschadiging. Laesies van het ruggenmerg worden schade aan de centrale genoemd zenuwstelsel Dergelijke schade kan verband houden met neurologische aandoeningen of met tumor ziektenruggenmerginfarcten of mechanische verwondingen van de wervelkolom. Neurologische ziekten omvatten bijvoorbeeld de auto-immuunziekte multiple sclerose Bij deze ziekte is de immuunsysteem identificeert ten onrechte het zenuwweefsel van het centrale zenuwstelsel zenuwstelsel als vijandig en oorzaken ontsteking in het. Deze ontstekingen kunnen naast het ruggenmerg ook het ruggenmerg aantasten hersenen Met name in het ruggenmerg leiden ze vaak tot verlamming van bepaalde spieren en kunnen ze dus ook verantwoordelijk zijn voor verlamming van de duim. Oppositie pijn kan ook voorkomen. Ze kunnen bijvoorbeeld te wijten zijn aan ontsteking van de betrokken structuren. Een breuk in de botten bij de duim kan ook worden geassocieerd met pijn dat is merkbaar tijdens oppositie. Vaker, spiervezel tranen van de tegenoverliggende duimspier veroorzaken de pijn op oppositie.
