Wanneer de meeste of alle hersenfuncties falen, maar de functies van de hersenstam, diencephalon en spinal cord blijven, de voorwaarde heet persisterende vegetatieve toestand (PVS). De patiënt lijkt wakker, hoewel hij waarschijnlijk geen bewustzijn heeft. Een ontwaken coma moet worden onderscheiden van de minimaal bewuste toestand (MCS) en opgesloten syndroom, hoewel de overgangen hier vloeiend zijn.
Wat is een ontwakende coma?
Een ontwaken coma of appalisch syndroom wordt gedefinieerd door een holistisch verlies van bewustzijn en het vermogen om te communiceren. Verder zijn er darmen en urinewegen blaas incontinentie Slaap- en waakritmes zijn verstoord, maar basale vitale functies zoals circulatie, ademhaling en spijsvertering werken nog steeds. Patiënten kunnen ook slapen en sporadisch reageren op prikkels. Voor buitenstaanders lijken patiënten wakker, maar deze indruk is grotendeels bedrieglijk. De paden tussen de grote hersenen en hersenen stengel is ernstig beschadigd. Terwijl de hersenen stengel functioneert nog, cerebrale functie vertoont een uitgesproken stoornis. Sommige patiënten worden uiteindelijk wakker, terwijl anderen nooit meer een normale staat van bewustzijn krijgen. Bijgevolg is aanhoudende vegetatieve toestand of appalisch syndroom een complex en zeer ernstig ziektebeeld dat in een ziekenhuis wordt behandeld intensive care afdeling.
Oorzaken
waking coma is altijd een gevolg van zeer ernstige schade aan de hersenen De schade wordt vaak veroorzaakt door een traumatisch hersenletsel of een gebrek aan zuurstof veroorzaakt door circulatiestilstand. Andere oorzaken van deze neurologische aandoeningen zijn onder meer beroerte, hersenvliesontsteking en hersentumors Neurodegeneratieve ziekten, waaronder Parkinson-syndroomkan bijvoorbeeld ook apallisch syndroom veroorzaken. Bovendien zijn er gevallen waarin extreem persistent hypoglycemie wel leiden aan de voorwaarde van wakkere coma. Wat de trigger ook is, er is ernstige schade aan de grote hersenen Vaak worden ook andere belangrijke hersenregio's permanent beschadigd, waardoor een wakend coma of apallisch syndroom ontstaat.
Symptomen, klachten en tekenen
Het zogenaamde waakcoma of apallisch syndroom wordt gekenmerkt door een uitgebreide stilstand van communicatiemogelijkheden. Bij de diagnose heeft de patiënt meestal een intensieve medische behandeling nodig. Hij heeft vaak een ongeval met ernstig hersenletsel overleefd of is door andere omstandigheden in een wakende coma geraakt. Aanvankelijk moet hij kunstmatig worden beademd en intraveneus worden gevoed. Het begin van de vegetatieve toestand is meestal plotseling. Alleen bij bepaalde neurodegeneratieve ziektepatronen kunnen de symptomen zich verraderlijk ontwikkelen. Een typisch symptoom is dat de getroffen persoon wakker lijkt. Ze hebben hun ogen open, maar ze kijken de ruimte in. Het is duidelijk dat ze niet zien wat er om hen heen gebeurt. Of er helemaal geen waarnemingsvermogen is, is de vraag. Vaak ervaren zorgverleners dat dat toenam bloed druk of andere signalen duiden op een bepaald niveau van reactievermogen. Andere symptomen zijn onder meer afasie, incontinentie, spasticiteitof onvrijwillige bewegingspatronen. reflexen en ademhalingsreflexen blijven meestal bestaan. In een later stadium van apallisch syndroom, spierverkorting, spiertrekkingenhartkloppingen, zweten of hypertensie kan gebeuren. Deze symptomen worden beschouwd als tekenen van een autonoom zenuwstelsel dat niet meer normaal functioneert. Slechts in enkele gevallen worden patiënten wakker na jaren in coma te hebben gelegen. In de meeste gevallen ontstaan doorligwonden als gevolg van langdurig liggen. Langdurig ventilatie kan veroorzaken longontsteking, welke kan leiden tot de dood.
Diagnose en verloop
De diagnose van aanhoudende vegetatieve toestand is klinisch en duurt gewoonlijk enkele weken of maanden. Syndromen met ernstige neurologische defecten moeten worden opgespoord. Voor dit doel worden apparatieve diagnostiek gebruikt, waaronder MRI, electroencephalogram, en opgeroepen potentialen. Ze worden in combinatie gebruikt, aangezien geen van deze onderzoeksmethoden alleen geschikt is voor een diagnose. Er moet onderscheid worden gemaakt met andere ziektebeelden zoals opgesloten syndroom en coma. Als een coma is gediagnosticeerd, moeten de familieleden voorbereid zijn op een slaagkans van de behandeling van minder dan 50%. Een betere prognose wordt gegeven als de vegetatieve toestand net begint, de patiënt jong is en er is traumatisch hersenletsel Verbetering van de vegetatieve toestand of het apallisch syndroom is onwaarschijnlijk als hersenstam reflexen meer dan 24 uur afwezig zijn, er is al drie dagen geen pupilrespons, of er is massaal hersenoedeem op CT.
Complicaties
Patiënten die in een aanhoudende vegetatieve toestand terechtkomen, lijden aan zowel acute complicaties als late complicaties die vaak duidelijk worden na het ontwaken. Typische problemen zijn onder meer incontinentie en bedlegerigheid, meestal geassocieerd met andere gevolgen zoals ontsteking, zweren en problemen met de bloedsomloop. Na het ontwaken lijdt de patiënt er meestal aan delirium, die enkele dagen tot weken kan aanhouden. Als de wakende coma langdurig aanhoudt, zijn permanente psychische symptomen ook mogelijk. Een langdurige coma heeft vaak ook gevolgen voor de psyche van de patiënt. Depressieve stemmingen, persoonlijkheidsveranderingen of ernstige dissociatieve stoornissen treden dan op. Angststoornissen kan ook voorkomen in de context van een apallisch syndroom. Een bestaande vegetatieve toestand leidt in het beloop tot een afname van de hersenactiviteit en kan fataal zijn als gevolg van de complicaties. Verbetering van de vegetatieve toestand wordt steeds onwaarschijnlijker naarmate de ziekte voortschrijdt. Als er een voedingssonde bij de patiënt wordt geplaatst, bestaat er een mogelijk risico op verwonding van de maag, dunne darmof slokdarm. In geïsoleerde gevallen wordt de voedingssonde in de luchtpijp geplaatst in plaats van in de slokdarm, wat ernstig letsel en infectie kan veroorzaken. De toegediende medicijnen kunnen in sommige gevallen onvoorziene bijwerkingen veroorzaken.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een arts is nodig zodra de getroffen persoon niet meer reageert, waardoor het onmogelijk is om met hem of haar te communiceren. Een ambulance moet worden gewaarschuwd omdat intensieve medische zorg noodzakelijk wordt. Tot de aankomst van de arts is het noodzakelijk om de telefonische instructies van het medische noodteam op te volgen. Anders bestaat het risico op een plotselinge dood van de betrokken persoon. Als de symptomen optreden na een ongeval, een val of het uitoefenen van kracht, moet zo snel mogelijk worden gehandeld. Vanwege de aard van de voorwaardekan de persoon in coma geen activiteiten ondernemen om hulp te zoeken. Daarom moeten aanwezige personen onmiddellijk reageren. Eerste hulp maatregelen moet worden toegepast om het voortbestaan van de getroffen persoon te garanderen. Onvrijwillige bewegingen, onregelmatigheden van de hart- ritme of een spiertrekkingen van verschillende spieren op het lichaam van de aangedane persoon duiden op een bestaande aandoening. Een gebrek aan ademhaling, een bleek uiterlijk en een blanco blik moeten ook worden geïnterpreteerd als waarschuwingssignalen van het organisme. Als het reactievermogen ondanks alle inspanningen afwezig blijft, reageert het lichaam ook niet op het natuurlijke reflexen en plotselinge veranderingen optreden binnen een paar minuten, moet de spoedarts worden gebeld. In sommige gevallen is de ontwikkeling van volksgezondheid bijzondere waardeverminderingen zijn geleidelijk. Niettemin is in het geval van een ontwakende coma de hulp van aanwezige personen verplicht.
Behandeling en therapie
Behandeling van apallisch syndroom is gebaseerd op de ontwikkelingsfasen van vroege neurologische revalidatie. Acute behandeling is de focus van therapie In deze fase is een tracheotomie wordt meestal uitgevoerd en een voedingssonde wordt door de buikwand geplaatst. In de meeste gevallen wordt via de buikwand ook een urineafvoer geplaatst. Dit zorgt voor vitale functies en stelt de patiënt in staat om de best mogelijke verpleegkundige zorg te krijgen. Daarnaast dienen aanvragen door fysiotherapeuten en logopedisten al in deze fase te worden uitgevoerd. Nadat de acute behandeling is afgerond, volgt de volgende fase. Hier de therapie wordt uitgebreid door neuropsychologisch maatregelen en ergotherapie Voor sommige patiënten muziek therapie wordt ook gebruikt. Het doel van deze behandelmethoden is het verbeteren van mentale, motorische en psychologische functies. In deze fase, die een maand tot een jaar kan duren, wordt het verdere verloop van de toestand van de patiënt volksgezondheid is bepaald. Als er een merkbare verbetering is in mentale en fysieke prestaties, verder maatregelen kan genomen worden. Als de patiënt bewusteloos blijft, wordt gestart met de zogenaamde 'activerende behandelingszorg'. De therapie van een wakkere coma of een apallisch syndroom vindt altijd plaats onder medische begeleiding, aangezien dit zowel door de verzekeraars als door de verzekeraars wordt geëist. gecontroleerd.
het voorkomen
Het ontwaken van coma kan niet direct worden voorkomen. Eventuele ernstige schade aan het hoofd en hersenen moeten worden vermeden, omdat dit een impact kan hebben op de hersenfuncties. Als het coma wake of apallisch syndroom is al aanwezig, specifieke therapeutische maatregelen kunnen de toestand van de getroffen persoon soms een beetje verbeteren.
Nazorg
Na een aanhoudende vegetatieve toestand speelt nazorg een buitengewoon belangrijke rol. Zo blijven patiënten zorg nodig hebben nadat ze uit het ziekenhuis zijn ontslagen, afhankelijk van de mate van activiteitsbeperkingen. Dit geldt ook voor patiënten die hun zelfstandigheid hebben herwonnen. Revalidatie-nazorg vindt plaats op poliklinische basis en strekt zich uit over een langere periode, waarvan de duur niet altijd vast te stellen is. Mogelijke nazorgbehandelingen zijn onder meer 24-uurs verpleegkundige zorg, buiten het ziekenhuis opgenomen intensive care inclusief ventilatie, en een woongemeenschap die ambulante zorg biedt. In milde gevallen kan begeleid wonen ook worden geïmplementeerd. Sommige getroffen personen kunnen zelfs in een speciale werkplaats voor gehandicapten werken. Anderzijds hebben andere getroffenen permanente zorg nodig in een kinderdagverblijf, een praktijk voor ambulante neurorevalidatie of in een wake-comahuis. Vele patiënten kunnen jaren later nog herstellen van het apallisch syndroom in hun vertrouwde omgeving. Consulten zijn mogelijk via verzekeraars voor langdurige zorg. Zij hebben bijvoorbeeld de taak om de getroffenen individueel te adviseren over zorg aan huis. In tal van regio's zijn ook speciale zorgondersteuningspunten beschikbaar. Een belangrijk onderdeel van nazorg is vroege revalidatie. Het zet de acute behandeling vanuit het ziekenhuis voort en omvat therapeutische verpleging, fysiotherapeutische maatregelen, spraak- en sliktherapie, ergotherapie en neuropsychologische behandelingen. Het doel is om de bewustzijnsstaat van de patiënt te verbeteren.
Hier is wat u zelf kunt doen
In een aanhoudende vegetatieve toestand kan de patiënt natuurlijk geen zelfhulpmaatregelen nemen. In deze staat van volksgezondheidlijkt de getroffen persoon wakker te zijn. In feite is zijn bewustzijnsstaat echter minimaal of bestaat niet. In deze situatie is de patiënt volledig afhankelijk van de steun en hulp van het medisch team dat zorg verleent, en van de naasten. Normaal gesproken bevindt de getroffen persoon zich in een intramuraal verblijf. Hier worden de nodige zorgmaatregelen automatisch uitgevoerd door medisch personeel. Het is nuttig en raadzaam voor de familieleden om nauw samen te werken met de verpleegsters of assistenten op de afdeling waar de patiënt wordt behandeld. Dagelijkse controles moeten met regelmatige tussenpozen worden uitgevoerd om ervoor te zorgen dat de steunpunten op het lichaam van de patiënt geen decubitus ontwikkelen wonden Daarom moet het lichaam van de patiënt herhaaldelijk worden bewogen of van positie worden veranderd. Het voortdurend aanbrengen van crème op de contactpunten is ook nuttig gebleken. De omgeving van de patiënt moet meerdere keren per dag van frisse lucht worden voorzien. De zuurstof supply ondersteunt het organisme in het genezingsproces. Tegelijkertijd moet ervoor worden gezorgd dat de patiënt niet bevriest of wordt blootgesteld aan een verhoogd risico op infectie. Hoewel er onvoldoende statistisch bewijs is, rapporteren patiënten consequent achteraf dat communicatie van familieleden naar de patiënt een positieve invloed heeft op het herstelproces.
