De term spijsverteringskanaal vat talrijke organen samen die verantwoordelijk zijn voor de opname, reductie, transport, gebruik en uitscheiding van het voedsel dat we eten. Deze omvatten de mondholte Met tong, tanden en speekselklieren, de slokdarm, maag, dunne darm en dikke darm, maar ook de organen die stoffen produceren die essentieel zijn voor de spijsvertering, zoals de alvleesklier, galblaas en lever Al deze organen kunnen ontstoken raken, wat zich soms kan uiten in specifieke symptomen.
De ontsteking kan acuut of chronisch zijn. Men spreekt van een chronische ontsteking wanneer er gedurende een periode van weken tot maanden terugkerende ontstekingsfakkels optreden. Hieronder worden de belangrijkste en meest voorkomende ontstekingen van bepaalde organen, in het bijzonder die verantwoordelijk voor het verkleinen, transporteren en opnemen van voedselcomponenten, kort weergegeven. De volgende teksten dienen voornamelijk om een overzicht te geven.
Maagzuur
- Oorzaak: tussen de slokdarm en de maag er is een sluitspier die alleen opengaat als we voedsel hebben ingenomen dat in de maag moet komen. Tussen de inname van voedsel sluit deze spier de maag richting de slokdarm zodat er geen zuur maagsap in de slokdarm kan komen. Als deze spier echter zwakker wordt, zodat hij zijn sluitfunctie niet meer volledig kan absorberen, wordt het corrosieve maagzuur komt de slokdarm binnen.
In tegenstelling tot het slijmvlies in de maag van een gezond persoon, is het slijmvlies van de slokdarm niet ontworpen voor zoutzuur en kan het ontstoken raken. Een ontsteking van de slokdarm wordt ook wel oesofagitis Bovendien kan het slijmvlies van de slokdarm zichtbaar worden beschadigd.
De symptomen treden ook op als de sluitspier grotendeels intact is, maar er meer maagzuur wordt aangemaakt dan normaal. Dit is vooral het geval bij een ongezonde dieet en stress.
- Symptomen: de meest voorkomende vorm van Maagzuur, zoals de naam suggereert, is een brandend sensatie achter de borstbeen Bij het begeleiden van de getroffen personen horen af en toe een bitter tot zuur smaak in de mond.
Deze symptomen treden meestal op na het eten van voedsel, maar ook na het nuttigen van koffie, alcohol en sigaretten. Ze worden verergerd als ze plat liggen. In het ergste geval, vooral tijdens het liggen, kan het maagzuur in de longen terechtkomen, wat leidt tot hoestaanvallen en vervangende sluitspieren.
- Diagnose: De diagnose wordt vaak door de arts gesteld op basis van de symptomen van de patiënt.
Door middel van een zogenaamd gastroscopiekan een kleine camera, die in de slokdarm en maag wordt ingebracht, worden gebruikt om te beoordelen in hoeverre mogelijke slijmvliesbeschadiging en ontsteking van de slokdarm is gevorderd. Bovendien kan een pH-meting in de slokdarm worden uitgevoerd om zoutzuur te detecteren. Een drukmeting van de sluitspier tussen de slokdarm en de maag kan informatie geven over hoe goed deze zijn functie vervult.
- Therapie:Maagzuur is nu heel gewoon voorwaarde in geïndustrialiseerde landen en er zijn tal van medicijnen beschikbaar om de symptomen te verlichten.
Sommige verminderen de productie van zoutzuur in de maag, andere neutraliseren het maagzuur. Welk medicijn het beste bij de symptomen van de getroffen persoon past, hangt af van hoe ver de symptomen al gevorderd zijn en hoe lang ze hebben geduurd. De behandelend arts kan hierover meer informatie geven. Als de medicamenteuze therapie niet succesvol is, is er nog steeds de mogelijkheid van een kleine chirurgische ingreep waarbij een deel van de maag van buitenaf rond de slokdarm wordt geplaatst. Als gevolg van voedselopname vult de maag zich, die vervolgens de slokdarm comprimeert en zo het defecte voorkomt
