Passagesyndroom na een bypass-operatie
Bypass-chirurgie is een poging om de bloed stromingssituatie in de hart- door vernauwingen in de kransslagaders met het eigen bloed van het lichaam schepen Dit is meestal een routineprocedure. De patiënt is normaal gesproken echter verbonden met een hart--long machine tijdens de operatie.
Deze machine kan tijdelijk de functie van de hart- en longen. Na dit type operatie hebben patiënten echter een significant verhoogd risico om postoperatief een zogenaamd passage-syndroom te ontwikkelen. Patiënten lijken rusteloos, soms gedesoriënteerd en niet meewerkend, bijvoorbeeld door zelf katheters of infuusnaalden te verwijderen.
Het bewustzijn is meestal licht vertroebeld, vergelijkbaar met een half-slaaptoestand, maar paranoïde toestanden en wanen kunnen ook voorkomen. Dit kan gepaard gaan met zweten, een toename van bloed druk (zie hypertensie) en tachycardie (Zie hartritmestoornissen) als tekenen van activering van het autonome zenuwstelsel (zie zenuwstelsel). De symptomen beginnen plotseling, in verband met chirurgische ingrepen, vaak met een vertraging van enkele dagen na de ingreep, en gaan uren of dagen met wisselende ernst door. De getroffenen kunnen zich de afleveringen daarna vaak niet meer herinneren.
Diagnostiek
Oorzaken van acute organische psychosyndromen bij intramurale patiënten zijn onder meer medicijnen (bijwerkingen), stofwisselings- en minerale stoornissen, infecties, maar ook psychologische reacties op de waargenomen dreiging van de ziekte. Vanwege hun frequentie en gevaarlijkheid is het bijzonder belangrijk om bijvoorbeeld hypoglykemie van de patiënt (bloed suiker controle; zien suikerziekte mellitus), zuurstoftekort (bloedgasanalyse) en systemische infecties ("sepsis"; controle van ontstekingswaarden in het bloedmonster en koorts maten).
Behandeling
Nadat het passage-syndroom duidelijk is vastgesteld, is een speciale behandeling nodig die zich richt op het stabiliseren van de psychische toestand van de patiënt voorwaarde De mate waarin behandeling nodig is, hangt grotendeels af van de ernst en ernst van het passage-syndroom. Bij sommige patiënten duurt de verwarring niet lang en is goede zorg voldoende om de patiënt te helpen weer in een mentale toestand te komen volksgezondheid.
Desalniettemin wordt meestal een therapie met geschikte medicatie aanbevolen door de artsen, omdat dit de voorwaarde van verslechtering. De focus is dat de patiënt zich weer kan oriënteren en in hoge mate voor zichzelf kan zorgen en voor zichzelf kan zorgen zolang er geen andere ernstigere ziekte aanwezig is. Medisch worden patiënten met een passerend syndroom behandeld neuroleptica.
Dit is een medicijn uit de groep van psychotrope geneesmiddelen Ze worden gebruikt om ziekten te behandelen die het denken en vooral de waarneming schaden.neuroleptica hebben een kalmerend effect op de zintuiglijke waarneming door de overdracht van excitatie door de neurotransmitter dopamine in de hersenen de synapsen Bij een doorgaand syndroom worden ze vaak via de ader, dus ze hebben een snel effect bij acute hechting en verlichten de symptomen.
De medicijnen haloperidol of risperidon worden vaak in de kliniek gebruikt. Ze werken kalmerend en verbeteren ook de slaap van de patiënt, zodat hij of zij gemakkelijker kan rusten en zijn of haar symptomen fundamenteel verbeteren. Als de patiënt ook aan een depressieve stoornis lijdt, kan de neuroleptica kan ook worden aangevuld met psychotrope geneesmiddelen.
Antidepressiva of benzodiazepines worden dan ook afgenomen. Dit laatste is ook een kalmerings- en slaapmiddel, dat ook zijn effect ontwikkelt door de neurotransmitters aan de synapsen in de hersenen Bovendien worden de symptomen behandeld die worden veroorzaakt door de situatie van de patiënt.
Daarom wordt geschikte medicatie gegeven om te behandelen hoge bloeddruk en pols. Als de patiënt ondanks een continuïteitssyndroom wordt ontslagen omdat hij thuis voldoende kan worden verzorgd door familieleden, moet alcoholische dranken worden vermeden. Vanwege het effect dat alcohol heeft op de hersenenkunnen de symptomen weer verergeren.
In de meeste gevallen wordt het passage-syndroom echter voorafgegaan door een zware operatie, waardoor de patiënt in het ziekenhuis vaak nog langer wordt gevolgd en verzorgd. In de beginfase is vaak intensieve medische zorg nodig. Voor familieleden, van de patiënt voorwaarde is vaak niet begrijpelijk en vormt een grote last. Ze moeten ook worden ondersteund en geïnstrueerd over hoe ze de patiënt het beste kunnen helpen en ondersteunen. Voor velen is het een uitdaging om met iemand om te gaan die niet helemaal zichzelf is.
Alle artikelen in deze serie:
