Introductie
De dikke darm (Latijn: Dikke darm), ook wel colon genoemd, maakt deel uit van de 5-6 meter lange darm van mensen, waarin voedsel wordt getransporteerd van de opname door de mond tot zijn uitscheiding in de ontlasting. De dikke darm is verbonden met de dunne darm, waarin de meeste voedingsstoffen uit voedsel al in het lichaam zijn opgenomen. De dikke darm heeft de taak om te verdikken.
Het verwijdert het meeste water en de opgeloste zouten (=elektrolyten) uit het verteerde voedselpulp, zodat alleen vaste ontlasting in de rectum (lat.: rectum) van gezonde mensen. Daarnaast bevat de dikke darm ook de darm bacteriën die belangrijke aminozuren vormen als onderdeel van eiwitten en vitaminen voor mensen.
Alle voorgaande delen van de darm zijn vrij van bacteriën In de dikke darm kan voedsel ook tijdelijk worden opgeslagen voordat het verder wordt getransporteerd en kan slijm vrijkomen voor beter glijden. Als je van buitenaf naar de buik kijkt, ligt de dikke darm ongeveer als een frame om de buikcontour.
Het begint rechtsonder in de appendix (lat .: caecum), loopt omhoog naar de lever onder de rechter ribbenboog, gaat dan naar links onder de ribbenboog naar de milt en dan weer naar beneden aan de linkerkant van de buik naar de rectum en anus Een ontsteking van de darm is in medische terminologie bekend als colitis Het achtervoegsel "-itis" achter de medische term voor het orgaan beschrijft altijd de ontsteking van het orgaan.
Veroorzaken
Ontsteking van de dikke darm kan vele oorzaken hebben, die verantwoordelijk zijn voor kortdurende of, in het ergste geval, levenslange terugkerende ontsteking van de dikke darm. Ontsteking op korte termijn, die dan typisch veroorzaakt gastro-enteritis, wordt meestal veroorzaakt door virussen or bacteriën, zelden door schimmels of protozoa. Sinds infectie met pathogeen virussen of bacterie een infectie wordt genoemd, wordt dit type ziekte dan infectieuze gastro-enterocolitis genoemd als een indicatie van de betrokkenheid van de maag (Latijn: gaster), dunne darm (lat: enterum) en dikke darm (lat: dikke darm) bij de infectie met de bacteriën.
De bacteriën of virussen verantwoordelijk voor de infectieuze ontsteking van de darm zijn meestal E. coli-bacteriën, Yersinia- of Campylobacter-bacteriën, evenals Rota- of Norovirussen. Deze nestelen zich in de darm slijmvlies, waarna het ontstoken raakt en kort na opname van de bacteriën via voedsel of contact diarree, misselijkheid en braken komen voor bij de getroffenen. De meeste van deze infecties genezen vanzelf binnen twee weken en vereisen geen andere behandeling dan het innemen van vocht en zout.
Een ontsteking van de dikke darm door bacteriën is de zogenaamde dysenterie door de Shigella-bacterie in Europa. Het moet niet worden verward met amoebische dysenterie, die wordt veroorzaakt door andere bacteriën en vaker voorkomt in subtropische gebieden. Nog een zeer plotselinge ontsteking van de dikke darm kan veroorzaken appendicitis.
De appendix zelf is het eerste deel van de dikke darm. In appendicitiser is echter slechts een klein aanhangsel van de appendix ontstoken, de zogenaamde appendix vermiformis. Een belangrijke oorzaak van blijvende ontsteking van de dikke darm is de zogenaamde chronische inflammatoire darmziekte.
Hun belangrijkste vertegenwoordigers zijn colitis ulcerosa en De ziekte van Crohn Ze verschillen in uiterlijk en het verloop van de ziekte. Hun oorzaken zijn nog niet volledig bekend, maar auto-immuunprocessen tegen de darm slijmvlies worden vermoed.
Auto-immuun houdt in dat het lichaam de darm niet meer herkent slijmvlies als behorend tot het lichaam en probeert het te bestrijden met behulp van de immuunsysteem, die eindigt in een ontsteking van het slijmvlies dat wordt bestreden. Naast deze oorzaken van chronische inflammatoire darmaandoeningen worden ook genetische componenten, psychologische invloeden en bepaalde voedings- en leefgewoonten onderzocht. De ziekte van Crohn kan door het gehele maagdarmkanaal voorkomen en overal een ontsteking van het wandslijmvlies veroorzaken colitis ulcerosa is beperkt tot de dikke darm.
In colitis ulcerosa, de ontsteking is ook beperkt tot de bovenste laag van het slijmvlies, terwijl in De ziekte van Crohn het kan zich ook verspreiden naar diepere lagen van de darmwand. Beide ziektebeelden zijn intermitterend, wat betekent dat fasen zonder symptomen en bijna ontsteking worden afgewisseld met fasen van ontsteking. Beide ziekten zijn in de meeste gevallen niet te genezen en vereisen een levenslange terugkerende therapie om de terugkerende ontstekingsaanvallen het hoofd te bieden. Terugkerende ontstekingen in de dikke darm kunnen ook zogenaamde divertikels veroorzaken.
Divertikels zijn uitstulpingen of uitstulpingen van de binnenste lagen van de darm naar buiten. Deze komen voor op zwakke punten van de musculatuur van de darmwand, waardoor verhoogde druk in de darm, zoals in constipatie of algemene zwakte van de bindweefsel, kan ervoor zorgen dat de binnenste delen naar buiten uitsteken. De resulterende kleine holtes in de darmwand kunnen ontstoken raken en veroorzaken pijn in de buik door bacteriën die erin groeien of opgehoopte voedselbrij. Hoewel de divertikels in alle secties kunnen voorkomen, worden ze meestal aan het einde van de dikke darm in de S-vormige sigmoïde aangetroffen.
