Mucormycose was voorheen ook bekend als cycomycose. Het is de derde meest voorkomende schimmelinfectie na candidiasis en aspergillose. De ziekte komt voornamelijk voor bij mensen met een immunodeficiency.
Wat is mucormycose?
Mucormycose is een schimmelinfectie met een snelgroeiend beloop. De veroorzakers zijn schimmels uit de zygomyceet-familie. Normaal gesproken behoren zygomyceten tot de saprofyten. Saprofyten voeden zich uitsluitend met dood organisch materiaal. In het geval van immunodeficiencyDe feitelijk onschadelijke saprofyten kunnen echter parasieten worden en ernstige schade aan het lichaam toebrengen. Vooral de neushoornvorm van de ziekte wordt gevreesd. In dit geval komen de schimmels de hersenen via de neusbijholten en veroorzaken de meest ernstige schade.
Oorzaken
De veroorzakers van mucormycose zijn filamenteuze schimmels die groeien draadvormig. Omdat ze meestal onschadelijk zijn, maar onder bepaalde omstandigheden ernstige schade kunnen aanrichten, worden ze geclassificeerd als facultatief pathogene schimmels. De meest voorkomende pathogenen van mucormycose zijn schimmels van de geslachten Mucor, Rhizomucor, Rhizopus, Lichtheimia en Cunninghamella. De schimmels hebben een wereldwijde (alomtegenwoordige) distributie en worden voornamelijk in de bodem aangetroffen. Normaal gesproken zijn mensen immuun voor deze schimmels. Echter, met een verzwakt immuunsysteem, kunnen ze zich verspreiden in de luchtwegen, maagdarmkanaal of op de huid In het proces wordt het pathogenen doordringen weefsel en bloed schepen Best snel. In het bijzonder patiënten met diabetische ketoacidose, patiënten daarna stamceltransplantatie or orgaan transplantatie, evenals patiënten die corticosteroïden krijgen therapie of personen met ernstige brandwonden zijn vatbaar. Patiënten met T-celdefecten of gevorderde HIV-infectie zijn ook bijzonder vatbaar voor mucormycose.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij mucormycose kunnen vijf vormen worden onderscheiden. Ze zijn allemaal levensbedreigend:
- De meest voorkomende vorm is rhinoorbitocerebrale mucormycose. Het komt voornamelijk voor bij kinderen met suikerziekte mellitus of in leukemie patiënten. Kenmerkende symptomen van deze vorm van progressie zijn roodheid, pijn en zwelling in het gebied van het gezicht en de baan. De infectie begint in de sinussen en veroorzaakt sinusitis Daar. De nasale afscheidingen zijn bloederig. Bovendien kunnen laesies van zwart weefsel van de neusslijmvlies verschijnen.
De filamenteuze verlengstukken van de schimmels breken door de huid en groeien in de weefsels en botten, zodat de zachte weefsels van het gezicht, de baan, de hersenvliezen en de frontale hersenen kan ook worden beïnvloed. Schade aan slagaders en aders leidt ook tot toename trombose en een infarct. Veranderingen in het bewustzijn, centrale verlamming en visuele stoornissen duiden op betrokkenheid van de centrale zenuwstelsel.
- Bij pulmonale mucormycose worden de longen voornamelijk aangetast door de schimmels. Ook hier treden trombosen en infarcten op. Deze gaan vaak vergezeld van koorts, kortademigheid, en pijn op de borst. Kanker patiënten met acute leukemie worden in het bijzonder getroffen. De infectie kan het gevolg zijn van rhinoorbitocerebrale mucormycose. Het ontwikkelt zich daarna echter meestal direct in de longen inademing van de schimmelsporen.
- Bij kinderen met acute leukemiewordt verspreide mucormycose het vaakst gevonden. Het begint in de longen en verspreidt zich vervolgens via de bloedbaan naar de andere organen en de centrale zenuwstelsel Verspreide mucormycose is bijna altijd dodelijk.
- Primaire gastro-intestinale mucormycose wordt minder vaak gediagnosticeerd. Het wordt gekenmerkt door zweren in het maagdarmkanaal en komt voornamelijk voor bij onvolgroeide pasgeborenen. De zweren lopen het risico op perforatie. Door penetratie van de pathogenen in de bloed schepen, infarcten kunnen hier ook voorkomen.
- Mucormycose van de huid wordt gezien bij patiënten met ernstige brandwonden of bij leukemiepatiënten. Zwart necrose van de huid is typerend voor deze vorm van progressie.
Diagnose en verloop van de ziekte
Klinische en radiografische bevindingen zijn vergelijkbaar met die van andere schimmelinfecties. Daarom kan de diagnose alleen worden gesteld met behulp van cultureel, microscopisch of histopathologisch bewijs van de ziekteverwekker. Diagnostisch materiaal kan worden verkregen door middel van biopsieën of chirurgische procedures. Mogelijke procedures voor het verkrijgen van materiaal omvatten biopsieën van huid of weke delen, endoscopieën van de neus- en sinussen, bronchoscopie met lavage of CT-geleide biopsieën.Bij rhinocerebrale mucormycose onthult diagnostische beeldvorming ook mucosale verdikking in het gebied van de neusbijholten Pulmonale mucormycose toont niet-specifieke en uitgebreide laesies van de longen op radiografie. Er kunnen fragmentarische infiltratie, smelten of pleurale effusies zichtbaar zijn. Als de baan is aangetast, een pathologische massa verschijnt daar. Naast detectie van pathogenen, gedetailleerde beeldvorming door computertomografie en MRI is altijd vereist. Alleen op deze manier kan de volledige omvang van de infectie worden opgespoord.
Complicaties
Bij de patiënt kunnen verschillende symptomen optreden als gevolg van mucormycose. In de regel moet deze ziekte in ieder geval door een arts worden behandeld, omdat deze levensbedreigend kan zijn en in het ergste geval tot de dood van de patiënt leidt. De getroffenen lijden voornamelijk aan ernstige zwelling in het gezicht en ook in de oogkas. Er zijn neusbloedingen en ook veranderingen in bewustzijn. Gewoon denken en handelen is voor de getroffen persoon slechts moeilijk mogelijk en de meeste patiënten hebben last van ernstige visuele stoornissen. Zonder behandeling, koorts en kortademigheid treden dan op, wat kan leiden tot verlies van bewustzijn. Pijn op de borst kan ook voorkomen. Zweren vormen zich in de darmen of maag, wat ook kan leiden tot het overlijden van de getroffen persoon. De kwaliteit van leven neemt aanzienlijk af door mucormycose en het dagelijks leven wordt voor de patiënt veel moeilijker. De behandeling van mucormycose vindt plaats met behulp van medicatie of chemotherapie Het is niet te voorspellen of dit zal resulteren in een positief beloop van de ziekte. In veel gevallen wordt de levensverwachting aanzienlijk verminderd door mucormycose.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Mucormycose moet in een vroeg stadium door een arts worden opgehelderd. Uiterlijk wanneer typische symptomen zoals huidveranderingen in de mond en infecties in het gebied van de neus- en keel worden opgemerkt, moet een medische professional worden geraadpleegd. Anders verdere uitbreiding van het necrose kan gebeuren. Tekenen zoals toevallen, afasie of hemiplegie duiden op een gevorderde ziekte die onmiddellijk moet worden geëvalueerd. Mensen met chronische infectieziekten, terugkerende infecties of een algemeen verzwakte immuunsysteem zijn bijzonder vatbaar voor de ontwikkeling van mucormycose en moeten dringend medische hulp inroepen als dit gebeurt volksgezondheid verslechtert merkbaar. Hetzelfde geldt voor ouderen en zieke mensen, zwangere vrouwen en kinderen. Naast de huisarts, KNO-artsen en specialisten voor infectieziekten worden aanbevolen. Kinderen moeten altijd eerst bij de verantwoordelijke kinderarts worden aangeboden. Als volksgezondheid problemen ontstaan na de behandeling, de verantwoordelijke arts moet worden geïnformeerd vanwege het risico op herhaling. Constant medisch Grensverkeer is ook geïndiceerd tijdens de behandeling van mucormycose.
Behandeling en therapie
Behandeling van mucormycose is multimodaal. De hoeksteen is altijd schimmelwerend chemotherapie Bovendien worden pogingen ondernomen om het onderliggende immunologische of metabolische defect te elimineren. Dit vormt de voedingsbodem voor de schimmels. Als de onderliggende ziekte niet wordt geëlimineerd, zullen de schimmels zich daarna weer verspreiden chemotherapie De behandeling wordt aangevuld met antischimmelmiddelen drugs zoals amphotericine B. De duur van de therapie hangt af van de mate van mucormycose. Afhankelijk van leeftijd, ziekteverwekker en onderliggende ziekte varieert het sterftecijfer van 50 tot 70 procent. Alleen met consistent therapie hebben patiënten enige overlevingskans. De prognose wordt verslechterd door verspreide infecties, kanker als de onderliggende ziekte, en ziekten die verband houden met een tekort aan granulocyten. Ooit de centrale zenuwstelsel wordt bereikt, is de ziekte bijna altijd dodelijk.
Vooruitzichten en prognose
Over het algemeen kan voor mucormycose een ongunstige uitkomst worden aangenomen. Volgens statistische onderzoeken sterft 50 tot 70 procent van de mensen met de ziekte. Daardoor wordt het risico op vroegtijdig overlijden anders verdeeld. Het neemt toe met verdere basisziekten en een hoge leeftijd. Als de symptomen zich hebben verspreid naar het centrale zenuwstelsel, is de dood meestal onvermijdelijk. Over het algemeen kunnen personen met een verzwakt immuunsysteem en een stofwisselingsziekte worden beschouwd als relatief vatbaar voor mucormycose. Bij hen is de ziekte relatief ernstig en leidt meestal tot levensbedreigende complicaties. De tot nu toe beschikbare therapeutische benaderingen zijn meestal niet toereikend. Juist dit feit veroorzaakt het hoge sterftecijfer. In ieder geval alleen consistent therapie kan bijdragen aan herstel. In een vroeg stadium met de behandeling beginnen, belooft betere vooruitzichten. In de praktijk blijkt vaak problematisch dat een exacte diagnose niet mogelijk is. In veel gevallen wordt de behandeling daarom louter op verdenking gestart. Alleen het overlijden laat dan toe om de ziekte vast te stellen. In het recente verleden heeft de wetenschap moleculair biologische methoden ontwikkeld voor een diagnose. Hiervan zijn verbeteringen te verwachten.
het voorkomen
Tot op heden bestaat er geen effectieve en specifieke profylaxe voor mucormycose. Mucormycose bij kinderen of adolescenten met suikerziekte mellitus kan worden voorkomen door een optimale aanpassing van bloed glucose Aanhoudend verhoogd bloed glucose niveaus brengen het immuunsysteem in gevaar en bevorderen schimmelinfecties.
Follow-up
In het geval van mucormycose, heel weinig maatregelen en opties voor directe nazorg zijn in de meeste gevallen beschikbaar voor de getroffen persoon. Om deze reden moet de getroffen persoon zo snel mogelijk een arts raadplegen om herhaling van symptomen en complicaties te voorkomen. In de regel kan mucormycose niet alleen worden genezen. De meeste getroffenen zijn afhankelijk van hulp en zorg van hun eigen familie. In veel gevallen kan dit ook voorkomen Depressie en andere psychische klachten of verstoringen. Bovendien is het niet ongebruikelijk dat u verschillende medicijnen moet nemen om de symptomen van deze ziekte volledig te beperken. De getroffen persoon moet altijd letten op een regelmatige inname en ook op een juiste dosering om de symptomen permanent en vooral correct te verlichten. In de regel moet de getroffen persoon zich ook bijzonder goed tegen infecties beschermen. In dit verband moeten ook vaccinaties worden uitgevoerd om de ontwikkeling van verschillende ziekten te voorkomen. In sommige gevallen vermindert mucormycose ook de levensverwachting van de patiënt. Het verdere verloop is echter sterk afhankelijk van het tijdstip van diagnose, zodat in dit geval meestal geen algemene voorspelling kan worden gedaan.
Wat u zelf kunt doen
Mucormycose moet altijd worden onderzocht en behandeld door een arts. Medische therapie kan worden ondersteund door een verandering in levensstijl en verschillende zelfhulp maatregelen Tijdens bestraling of chemotherapie moet de getroffen persoon het rustig aan doen. Een speciale dieet vermindert de typische gastro-intestinale klachten en bevordert de regressie van de metastasen Tegelijkertijd moeten eventuele allergieën worden opgehelderd en moeten eventuele ingenomen medicijnen worden gecontroleerd en indien nodig aangepast. Patiënten die regelmatig hun toevlucht nemen tot hoofdpijn tablets of andere medicijnen dienen de arts hierover te informeren. Optimaal afgestelde medicatie verkleint de kans op complicaties en kan ook het herstel bevorderen. Als trombose, visuele stoornissen, verlamming of andere problemen zijn al ontstaan als gevolg van de mucormycose, deze moeten apart worden behandeld. De arts zal de patiënt hiervoor doorverwijzen naar een specialist. De belangrijkste zelfhulpmaatregel is het bijhouden van klachten en symptomen, omdat hierdoor het stadium van mucormycose nauwkeurig kan worden bepaald en de behandeling optimaal kan worden gekozen. Bovendien kunnen ernstige complicaties in een vroeg stadium worden opgespoord en behandeld voordat ze levensbedreigend zijn voorwaarde ontwikkelt. Omdat een schimmelinfectie een langdurige ziekte is, moet u medisch worden behandeld Grensverkeer is zelfs na de eerste behandeling geïndiceerd.
