Definitie
Met behulp van beeldvormende technieken kunnen verschillende ziekten en verwondingen op het gebied van de enkel gewricht kunnen van elkaar worden onderscheiden. Enkel gewrichtsblessures komen vaak voor sportverwondingen. Ernstige overstrekking van de ligamenten tijdens "knikken" (supinatie trauma) leidt tot letsel aan het ligamentapparaat.
Een nauwkeurige diagnose van de aangetaste ligamenten zonder beeldvorming is meestal moeilijk. Om deze reden wordt magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) gebruikt, die, in vergelijking met andere beeldvormingsprocedures (Röntgenstraal, CT), zorgt voor een betere visualisatie van de ligamenten, kraakbeen en andere zachte weefselstructuren. Bovendien kunnen MRI-onderzoeken worden gebruikt om tekenen van slijtage in de kraakbeen en inflammatoire veranderingen in de gewrichten. Tumorachtige laesies van de zachte weefsels en botten kan ook worden beoordeeld.
Indicaties
In vergelijking met andere beeldvormingsmethoden wordt MRI gekenmerkt door een bijzonder hoog weke delen contrast. Dit betekent dat structuren van bindweefsel (bijv. ligamenten, kraakbeen), spieren en vetweefsel in het bijzonder zijn duidelijk van elkaar te onderscheiden. Om deze reden is MRI de eerste keuze voor de diagnose van gescheurde ligamenten in het gebied van de enkel gewrichts-, ontstekings- en kraakbeen- en peesblessures.
Patiënten met ligament- en spierpeesblessures in de enkel klagen vaak over ernstig pijn in de voet (in rust of tijdens het lopen) of enkelgebied, van een gevoel van instabiliteit of beperkte beweging. Ernstige zwelling in het gebied van de enkel is ook mogelijk. Ontsteking in het gebied van de gewrichten komt voor bij reumatoïde aandoeningen (inclusief reumatoïde artritis).
In dit geval, de gewrichten worden aangevallen door die van de patiënt immuunsysteem, die zich manifesteert door pijn, zwelling en beperkte mobiliteit. Tekenen van slijtage in het gebied van de kraakbeenoppervlakken van de gewrichten komen vaker voor op oudere leeftijd of bij zware belasting. Deze manifesteren zich ook door pijn en beperkte mobiliteit van de voet.
Er zijn twee verschillende soorten enkelgewrichten: het bovenste enkelgewricht en het onderste enkelgewricht. Verwondingen aan het ligamenteuze apparaat komen het vaakst voor in het gebied van de buitenste ligamenten van het bovenste enkelgewricht. Een laterale buiging van de voet leidt vaak tot een sterke overstrekking van de buitenste ligamenten met gevaar voor scheuren.
Het is een klassieke sportblessure, die vaker voorkomt bij voetbal, handbal en tennis. Het veroorzaakt aanvankelijk ernstig pijn in de enkel gebied (stekend, gelokaliseerd), vergezeld van zwelling. Deze pijn straalt in de loop van de tijd steeds meer uit naar de voet en benen.
