Genezing van dwarslaesie

Paraplegie, genezing van paraplegie, transversaal syndroom Medisch: Paraplegie, (spinaal)

Therapie van een dwarslaesie

In de acute fase ligt de focus op genezing van de wervelkolom schokken of paraplegie. Patiënten moeten zo op de intensive care worden geplaatst dat de hart-, bloedsomloop en andere organen kunnen constant worden gecontroleerd. In principe is de genezing van paraplegie hangt natuurlijk af van de onderliggende oorzaak.

Als het letsel aan de spinal cord werd veroorzaakt door een breuk van de Vertebrale lichaamwordt meestal een operatie uitgevoerd om het wervellichaam te corrigeren of drukelementen te verwijderen. Als er een ontstekingsproces aanwezig is, bestaat de genezing uit het innemen van medicijnen (bijvoorbeeld cortisone of, in het geval van multiple sclerose, een speciaal behandelplan) om de ontsteking onder controle te houden. Delen van de spinal cord die al zijn vernietigd door paraplegie kon tot nu toe niet worden beïnvloed door de therapieën / healing, omdat schade aan de zenuwen is onomkeerbaar.

Er zijn echter huidige klinische onderzoeken die zich bezighouden met de ontwikkeling van geneesmiddelen waarvan wordt verwacht dat ze de regeneratie van zenuwcellen bevorderen. De permanente gevolgen van een dwarslaesie als gevolg van spinal cord schade wordt meestal duidelijk na ongeveer zes tot acht weken. Stamcellen zijn cellen in het lichaam die zich nog niet hebben gespecialiseerd (gedifferentieerd) voor een specifieke functie of lokalisatie.

Ze zijn als het ware als grondstof beschikbaar en kunnen vanuit deze toestand in veel verschillende cellen veranderen. Theoretisch is het mogelijk om stamcellen uit de zenuwstelsel en ze gebruiken bij de therapie van beschadigd zenuwweefsel. Hier zijn echter verschillende problemen mee.

Verwijdering is een gevaarlijke chirurgische ingreep omdat de stamcellen uit de wanden van de hersenen's ventriculaire systeem gevuld met cerebrospinale vloeistof. Bovendien zijn er niet veel van dergelijke cellen in het lichaam, waardoor het moeilijk is om voldoende stamcellen te verkrijgen. Normaal gesproken is het in dit geval mogelijk om de cellen in het laboratorium te vermenigvuldigen, maar zelfs hier wordt de situatie gecompliceerd door de lage delingssnelheid (snelheid van celvermenigvuldiging) van neurale stamcellen. De therapie met stamcellen is onderwerp van lopend onderzoek; het proces zal echter waarschijnlijk enkele jaren duren.