Moedervlek doet pijn
A moedervlek veroorzaakt normaal gesproken geen pijn. Indien pijn of jeuk optreedt, moet een kwaadaardige degeneratie worden opgehelderd volgens de ABCDE-regel (asymmetrie, beperking, verkleuring, diameter en ontwikkeling). In aanvulling op pijnjeuk, bloeding, schilfering of tintelingen kunnen ook symptomatisch zijn en moeten door een dermatoloog worden onderzocht. Hoewel melanoma is niet noodzakelijk aanwezig, de moedervlek nauwlettend gevolgd en het verloop ervan gedocumenteerd.
Geschiedenis
Meestal zijn moedervlekken goedaardig en kunnen ze indien nodig operatief worden verwijderd. Eenmaal verwijderd, a moedervlek komt niet terug. Er kan echter een kwaadaardige tumor uit ontstaan, daarom moet deze goed worden geobserveerd.
Omdat de risico's van chirurgische verwijdering van moedervlekken relatief beheersbaar zijn, is alles merkbaar huidveranderingen worden meestal onmiddellijk verwijderd. In een operatie uitgevoerd onder plaatselijke verdoving, de mol wordt in zijn geheel uit de huid gesneden. Tijdens deze procedure moet erop worden gelet dat er voldoende afstand wordt gehouden tot de omringende huid.
De noodzakelijke veiligheidsafstand is afhankelijk van de dikte en diameter van de vermoedelijke moedervlek. Gemiddeld wordt ongeveer 1-2 centimeter gezonde huid verwijderd. Verder moet de behandelende chirurg ervoor zorgen dat alle lagen behalve de spierfascia volledig verwijderd zijn in het gebied van de aangetaste huid. Als het doel is om een opvallende moedervlek in het gebied van het gezicht te verwijderen, kan de chirurgische ingreep worden uitgevoerd met de hulp van een speciale microscoop (microscoopgestuurde chirurgie).
Op deze manier hoeft de veiligheidsafstand niet te ver te worden verlengd, waardoor het risico op lelijke littekens wordt verkleind. Aangezien kwaadaardige melanomen de neiging hebben om uit te zaaien naar de bloedbaan en / of het lymfestelsel, moet biopsie is meestal niet nodig. Na verwijdering van de moedervlek wordt de volledige huidverandering naar een geschikt laboratorium gestuurd en onderzocht op kwaadaardige celstammen.
Als een kwaadaardige melanoma wordt gediagnosticeerd na verwijdering van de moedervlek, het verwijderen van de nabijgelegen weefselvocht knooppunten kunnen nodig zijn. Patiënten kunnen ook een opvallende moedervlek laten verwijderen met een speciale laser (zie volgende sectie). Typische complicaties die kunnen optreden wanneer een patiënt een opvallende moedervlek heeft verwijderd, zijn allergische reacties op de plaatselijke verdoving toegediend en / of andere gebruikte materialen (hechtingen, ontsmettingsmiddelen, Enz.).
Bovendien bestaat de kans op hevig bloeden tijdens of na de chirurgische behandeling. Om deze reden moet ervoor worden gezorgd dat bloed-verdunnende medicatie (bijv. ASS of Marcumar) wordt stopgezet voordat de moedervlek is verwijderd. In sommige gevallen treden infecties langs het wondgebied op na verwijdering van de moedervlek.
Roodheid, zwelling en warmteontwikkeling zijn de eerste tekenen van een dergelijke wondinfectie. Met behulp van een geschikt antibioticum kan een dergelijke infectie snel worden ingeperkt. Over het algemeen kan worden gezegd dat het verwijderen van een moedervlek zeer zelden tot complicaties leidt.
Angst voor de bijwerkingen van de operatie mag daarom niet voorkomen dat een patiënt een mogelijk degeneratieve moedervlek laat verwijderen. Afhankelijk van de dikte en diameter van de moedervlek in kwestie, varieert de prognose na verwijdering. In de regel hebben kleine melanomen die niet lang in de huid aanwezig zijn een goede kans op genezing.
Dit feit is te wijten aan het feit dat de metastatische neiging van een kwaadaardig melanoma is strikt afhankelijk van de groeiperiode. Hoe sneller een verdachte moedervlek wordt verwijderd, hoe kleiner de kans op uitzaaiingen en hoe groter de kans op genezing. Metastasen van het kwaadaardige melanoom worden in de meeste gevallen gevonden.
Dit feit maakt duidelijk waarom een reeds uitgezaaide moedervlek een slechte prognose heeft, zelfs nadat de patiënt deze heeft laten verwijderen.
- Hersenen
- Long
- Skelet of
- Op andere huidgebieden
Een moedervlek is een goedaardige proliferatie van de pigmentproducerende cellen van de huid. Als het om cosmetische of medische redenen (vermoedelijke maligniteit) moet worden verwijderd, is laserverwijdering naast chirurgische verwijdering een goede optie.
Hiervoor wordt de moedervlek vooraf gekoeld of, indien nodig, verdoofd met een plaatselijke verdoving. Afhankelijk van de kleur, diepte en grootte van de mol worden verschillende golflengtes gebruikt. De hoogenergetische straal van de laser zorgt ervoor dat de doelcel wordt opgewarmd en zelfs vernietigd.
De laserverwijdering is niet perfect en brengt het risico van herhaling met zich mee. Het is ook mogelijk dat de moedervlek alleen maar bleker wordt, maar niet helemaal verdwijnt. Aangezien het verdachte weefsel echter ernstig wordt verbrand door de hitte van de laser, is het niet langer mogelijk om het weefsel te onderzoeken op kwaadaardigheid.
Er zijn veel verschillende soorten lasers. Uit de naam van de behandelmethode kan meestal worden afgeleid welk medium wordt gebruikt om de stralen op te wekken, bijvoorbeeld CO2-laser, diodelaser, robijnlaser. Na de behandeling wordt de huid meestal een paar dagen rood, en in diepe en grote behandelingsgebieden kan een licht roze, lichtgekleurde vlek achterblijven.
In de weken voor en na de behandeling, zonnebaden, bezoek aan solariums en sigaretten roken moet worden vermeden. Mollen of lever vlekken zijn voor sommige mensen vervelende huidsymptomen. Om deze reden komen veel patiënten met de meest absurde ideeën om van de kleine vlekjes af te komen.
Inmiddels worden zelfs speciale crèmes aangeboden waarmee een moedervlek zogenaamd vanzelf kan worden verwijderd, maar voor deze producten kan geen daadwerkelijke medische werkzaamheid worden aangetoond. Daarnaast circuleert er informatie over vermeend effectieve huismiddeltjes waarmee moedervlekken zelf kunnen worden verwijderd. Citroenzuur dient om bijvoorbeeld donker te verlichten huidveranderingen effectief en zorgen er zo voor dat deze minder opvallen.
Ook het aanbrengen van appelazijn op de betreffende huidzones dient om een moedervlek te kunnen verwijderen. Daarnaast passen sommige patiënten ook veel drastischer maatregelen toe. Veel getroffen personen proberen een moedervlek te verwijderen door deze weg te snijden of door wurging.
Vanuit medisch oogpunt kan in principe worden gezegd dat een patiënt nooit zelf mag proberen een storende of opvallende moedervlek te verwijderen. Verdacht huidveranderingen moet worden onderzocht door een dermatoloog. Alleen een dermatoloog kan beoordelen of er kwaadaardige cellen bij betrokken zijn en of operatieve verwijdering noodzakelijk is.
De leek is ondanks enkele aanwijzingen (bijvoorbeeld de ABCDE-regel) niet in staat om gewetensvol de aanwezigheid van een kwaadaardig melanoom uit te sluiten. Bovendien mag het verwijderen van een dergelijke huidverandering alleen worden uitgevoerd door een specialist en onder plaatselijke verdoving. De gebruikte verdoving veroorzaakt ook een vernauwing van de kleinste bloed schepen en remt dus de bloedstroom in het operatiegebied.
Zonder geschikte anesthesie kan het uitsnijden van een moedervlek buitengewoon pijnlijk zijn en gepaard gaan met hevig bloeden. Bovendien kan de patiënt die zelf een moedervlek verwijdert, ernstige en soms levensbedreigende infecties veroorzaken. De ontwikkeling van sepsis (bloed vergiftiging) is ook niet ongebruikelijk bij dergelijke onafhankelijke pogingen.
Patiënten die een vervelende moedervlek willen verwijderen, moeten zich er ook van bewust zijn dat het onjuist verwijderen van een kwaadaardige huidverandering kan leiden tot de overdracht van gedegenereerde cellen in het bloed en / of het lymfestelsel. In dit geval de ontwikkeling van orgel metastasen is waarschijnlijk. Het feit dat een verdachte moedervlek met spoed tot aan de spierfascia moet worden verwijderd, is ook in tegenspraak met de veronderstelling dat volledige verwijdering door de patiënt zelf mogelijk is.
Bovendien is de kans op het ontwikkelen van onaantrekkelijke littekens veel groter als een patiënt besluit de moedervlek zelf te verwijderen. Een laatste argument tegen het onafhankelijk verwijderen van huidveranderingen is het feit dat de nieuwe vorming van de moedervlek vaak is waargenomen. Een moedervlek bestaat meestal uit melonocyten, dwz cellen die melanine.
De moedervlek is echter vaak ook afkomstig van bloedvat cellen, bindweefsel cellen of een aantal andere cellen. Daarom kan er ook een moedervlek ontstaan in het oog, waar alle drie de bovengenoemde celtypen zich bevinden. De diagnose van een moedervlek in het oog komt meestal als een verrassing voor de patiënt, aangezien de achtergrond van het oog van buitenaf niet zichtbaar is.
Een mol van de choroïde, die de oogbal van achteren omringt, kan alleen worden gedetecteerd door een oogarts. De moedervlek kan ook jarenlang onopgemerkt blijven (omdat het asymptomatisch is) en kan alleen worden gedetecteerd tijdens een routineonderzoek. Als het oogarts merkt een verandering op, zoals plotselinge groei of vervorming, moet de moedervlek worden verwijderd.
Dit gebeurt ofwel door een kleine chirurgische ingreep aan het oog, door middel van laserverwijdering of door radiotherapie. Nadien wordt een follow-up ten minste om de zes maanden aanbevolen. Frequente manifestaties in het oog zijn, naast de choroïde, de oogleden, de iris en bindvlies. De arts documenteert ook de bevindingen en noteert de positie, grootte, vorm, kleur en diameter om de moedervlek tijdens zijn verloop te kunnen beoordelen. Ultrageluid of fluoresceïne angiografie (beeldvorming van bloed schepen) wordt soms gebruikt om de beeldvorming te verbeteren.
