Mentaal vertraging treedt op wanneer een persoon geen nieuwe informatie kan verwerken en toepassen. Naast een afname van intelligentie worden ook sociale vaardigheden ernstig aangetast. Een verstandelijke beperking kan aangeboren of verworven zijn. Een verstandelijke beperking kan niet worden genezen, maar kan, afhankelijk van de ernst ervan, worden behandeld om de getroffen persoon dat wel te laten doen leiden een "normaal" leven.
Wat is een verstandelijke beperking?
Een verstandelijke beperking is wanneer het vermogen om nieuwe of reeds bekende informatie te begrijpen of toe te passen ernstig wordt aangetast. Bovendien neemt het vermogen om nieuwe vaardigheden te leren en toe te passen af. Vanwege de verminderde of verminderde intelligentie is het zelden mogelijk voor getroffenen om leiden een zelfvoorzienend (onafhankelijk) leven. Door de verstandelijke beperking zijn ook de sociale vaardigheden aangetast. De term "verstandelijke handicap" is ook afhankelijk van de samenleving en haar normen. Mentaal vertraging kan beginnen vóór de geboorte in de baarmoeder. Volgens de WHO (World Gezondheid Organisatie), de term "mentaal vertraging”Omvat ook de ziekte autisme, aangezien mensen die hieraan lijden meestal cognitieve beperkingen hebben. Ook ontwikkelingsstoornissen en psychische problemen komen aan bod, al wordt betwist of deze als verstandelijke beperking moeten worden aangemerkt. In het geval van dementie, eerder aangeleerde vermogens gaan verloren, zodat men hier spreekt van een verstandelijke beperking. Het onderscheid tussen verstandelijke en verstandelijke beperking is vloeiend, waardoor een duidelijke indeling vaak niet te maken is. Sommige getroffen personen kunnen dat wel leiden een onafhankelijk leven met passend therapie Hoe ernstiger de verstandelijke beperking, des te waarschijnlijker is het dat getroffen personen de rest van hun leven afhankelijk zullen zijn van hulp en zorg van derden.
Oorzaken
Een verstandelijke beperking kan vele oorzaken hebben. Er wordt onderscheid gemaakt tussen endogene en exogene factoren. Endogene factoren zijn onder meer de erfelijke component. Stoornissen veroorzaakt door genetische defecten, zoals Downsyndroom, worden van generatie op generatie overgeërfd. Exogene factoren zijn onder meer oorzaken die al zijn opgetreden tijdens zwangerschap en hebben de embryo-. In aanvulling op alcohol en drugsmisbruik, kunnen eetstoornissen ook de hersenontwikkeling verstoren. Mentale retardatie kan ook het gevolg zijn van chemotherapie en straling therapie Als een zwangere vrouw wordt gediagnosticeerd met kankermoet, samen met alle behandelende artsen, worden overwogen wat maatregelen moeten worden genomen om het leven van zowel moeder als kind te beschermen. De mens hersenen is erg gevoelig voor zuurstof tekort. Met name bij risicovolle zwangerschappen een gebrek aan zuurstof kan optreden tijdens de bevalling, wat vaak kan resulteren in een meer of minder uitgesproken verstandelijke beperking.
Symptomen, klachten en tekenen
Omdat een verstandelijke beperking wordt bepaald door een laag intelligentiequotiënt (IQ), treden doorgaans veel verschillende symptomen op. Verstandelijk gehandicapte kinderen denken en doen vaak alsof ze jonger zijn dan ze in werkelijkheid zijn. Afhankelijk van de ernst van de verstandelijke beperking, kunnen er meerdere jaren tussen de werkelijke leeftijd en de "mentale leeftijd" liggen. Een dergelijke discrepantie is ook mogelijk bij volwassenen. De reden voor deze schijnbare leeftijdsverschuiving ligt in de cognitieve en andere mentale vermogens. Deze zijn bij mensen met een verstandelijke beperking minder goed ontwikkeld dan bij de meeste andere mensen. Dientengevolge, moeilijkheden in leren lezen, tellen of rekenen komt vaak voor. Bij jonge kinderen is een mogelijk vroeg teken onvoldoende of een late taalontwikkeling - dit symptoom alleen is echter niet voldoende om van een verstandelijke beperking te spreken. Een verstandelijke beperking kan ook van invloed zijn op emotionele verwerking en coping. Verstandelijk gehandicapte mensen voelen zich als ieder ander, maar zijn soms niet in staat hun emoties onder controle te houden. Daardoor lijken ze vaak impulsief en ongeremd. Ze kunnen vatbaarder zijn voor emotionele besmetting, waarbij ze emoties oppikken van de mensen om hen heen en ze zelf voelen. Sociale vaardigheden kunnen ook onderontwikkeld zijn. De symptomen van mentale retardatie kunnen ook worden verergerd door motorische beperkingen.
Diagnose en verloop
Mentale retardatie wordt gediagnosticeerd door de neuroloog en psycholoog. Hier wordt intelligentie gemeten met behulp van intelligentietests. Mentale retardatie wordt als volgt geclassificeerd: milde mentale retardatie (IQ tussen 50 en 69), matige mentale retardatie (IQ tussen 35 en 49), ernstige mentale retardatie (IQ tussen 20 en 34), meest ernstige mentale retardatie (IQ lager dan 20). Omdat er naast intelligentie vaak sprake is van een lichamelijke handicap, is een traditionele intelligentietest soms niet mogelijk. Daarom worden andere specifieke tests uitgevoerd om te bepalen in hoeverre het individu zelfstandig voor zichzelf kan zorgen, zoals aankleden, eten of lichte taken uitvoeren. De beoordeling van een verstandelijke beperking door middel van een intelligentietest is zeer controversieel. Inmiddels zijn diagnostische methoden al enigszins aangepast, zodat de individuele patiënt wordt beoordeeld met behulp van een systemische persoon-omgeving relatieanalyse. Andere tests worden uitgevoerd om de diagnose te ondersteunen. Naast een chromosoomanalyse en een subtelomere analyse, wordt ook een test voor het fragiele X-syndroom uitgevoerd. Het verloop van mentale retardatie is moeilijk in te delen. Vooral in het geval van een lichte verstandelijke handicap is het mogelijk om met voldoende een normaal leven te leiden therapie In de regel zijn getroffenen echter voor de rest van hun leven afhankelijk van hulp van derden. Afhankelijk van hoe uitgesproken de verstandelijke beperking is, moet aandacht worden besteed aan voorzieningen die XNUMX uur per dag adequate zorg kunnen garanderen. Qua levensverwachting zijn er geen verschillen met gezonde mensen. Bij sommige soorten verstandelijke handicaps, die voornamelijk gepaard gaan met lichamelijke beperkingen, kan de levensverwachting korter zijn.
Complicaties
Een verstandelijke beperking is een ernstige beperking in de emotionele of cognitieve prestaties van een persoon. Dit kan tot uiting komen in denkstoornissen, vermindering van intelligentie en tekortkomingen in sociale interactie. Intellectuele handicaps omvatten Downsyndroom, autisme or hersenvliesontsteking, bijvoorbeeld. In sommige gevallen krijgen patiënten medicatie en andere therapieën zoals ergotherapie, logopedie, en remediërend onderwijs en revalidatie. Er kunnen echter complicaties optreden als een patiënt een onvoorziene opflakkering van de ziekte heeft. Ook als medicijnen niet regelmatig of helemaal niet worden ingenomen, of tegen medisch advies in wordt gestaakt, kan dit tot onberekenbare problemen leiden. Complicaties omvatten ook dat de patiënt een gevaar wordt voor zichzelf of voor anderen. Daarom kan het moeilijk zijn om de betrokkene verantwoordelijke taken op het werk of in de sociale sfeer te geven, aangezien hij of zij anders kan reageren dan gezonde mensen. In sommige gevallen is het vaak raadzaam om mensen met een verstandelijke beperking in dienst te nemen in beschermde werkgebieden of om hen te laten deelnemen aan het sociale leven door middel van inclusieprojecten. Evenzo kan de toezichtratio in sociale instellingen of op de tweede arbeidsmarkt een factor zijn om complicaties te voorkomen. De hoogste prioriteit zou echter moeten zijn om het advies van artsen, psychologen en opvoeders op te volgen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als familieleden of naaste vertrouwelingen abnormaal gedrag van de betrokken persoon opmerken, moet een arts worden geraadpleegd. Als er ongepaste reacties zijn of als de getroffen persoon helemaal niet reageert op bepaalde prikkels, is dit ongebruikelijk en moet dit door een arts worden onderzocht. Afwijkingen in oogbewegingen, hoofd lichaamshouding en motorische stoornissen moeten worden onderzocht en behandeld. Ernstige mentale retardatie, verminderde intelligentie, of leren handicap moet worden voorgelegd aan een arts. Ontwikkelingsstoornissen en een gebrek aan sociale vaardigheden duiden op psychische problemen die een doktersbezoek vereisen. Stoornissen in aandacht, concentratie, en oriëntatieproblemen moeten medisch worden opgevolgd. Een vertraging in taalvorming of communicatiestoornissen zijn indicaties die door een arts onderzocht moeten worden. Als de getroffen persoon niet in staat is om een onafhankelijke levensstijl te leiden, is dagelijkse hulp nodig. Als de patiënt niet in staat is voor zichzelf te zorgen of de dagelijkse taken uit te voeren, moet een arts worden geraadpleegd. Als er problemen zijn met het begrip of als de getroffen persoon zich niet aan eenvoudige afspraken houdt, moet de oorzaak van de onregelmatigheden worden vastgesteld. Als er lusteloosheid, apathie, desinteresse in sociale activiteiten of interpersoonlijke uitwisselingen is, moeten de observaties met een arts worden besproken. Als de controle over lichamelijke uitscheidingen niet kan worden geleerd, is een doktersbezoek vereist.
Behandeling en therapie
Behandeling van een verstandelijke beperking is moeilijk. Omdat mentale retardatie meestal vanaf de geboorte aanwezig is, vroege interventie moet worden gebruikt om het te behandelen. Vroege interventie omvat verschillende behandelconcepten. Met de hulp van ergotherapie, logopedie, orthopedagogiek en individuele medicamenteuze therapie, worden zowel mentale als fysieke vaardigheden specifiek getraind. Als de verstandelijke beperking zich in een latere levensfase voordoet, bijvoorbeeld als gevolg van een ongeval, psychosociaal en opvoedkundig maatregelen tijdens revalidatie kan helpen om eerder aangeleerde en beheerste vaardigheden en functies gedeeltelijk te herstellen. Omdat alleen de basis voor de behandeling in de revalidatiecentra kan worden gelegd, is het noodzakelijk om de therapie daarna in de poliklinische revalidatiecentra voort te zetten. Om de behandeling succesvol te laten zijn, is het noodzakelijk om de verschillende therapieën gedurende het hele leven uit te voeren.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor mentale retardatie hangt sterk af van de ernst van de handicap zelf. In geen geval is een remedie van de voorwaarde van te verwachten mentale retardatie. In sommige gevallen, zoals die veroorzaakt worden door degeneratieve ziekten, kunnen de symptomen echter verergeren. Mensen met een lichte verstandelijke handicap zijn doorgaans in staat een grotendeels onafhankelijk leven te leiden. Hoewel hun enige kennis en vaardigheden wordt ontzegd, kunnen ze - met een beetje steun - een leven opbouwen dat de moeite waard is om geleefd te worden. De situatie is vergelijkbaar voor mensen met een matige verstandelijke beperking. Ze kunnen hun weg in het leven vinden, maar afhankelijk van de situatie hebben ze vaker hulp van buitenaf nodig. Tegelijkertijd is de kwaliteit van leven van deze verstandelijk gehandicapten sterk afhankelijk van de ondersteuning die ze krijgen. Verstandelijk gehandicapten die praktische en sociale vaardigheden aanleren, hebben een goede kans op een grotendeels vervullend bestaan. Ernstige en ernstige verstandelijke handicaps vereisen echter levenslange ondersteuning. Getroffen personen kunnen hun eigen weg in het leven niet vinden en zullen hier nooit uitkomen voorwaarde. Ondersteuning maatregelen zijn belangrijk, maar ze zullen niet leiden tot een toename van de intelligentie. Als mensen met een verstandelijke handicap geen ondersteunende maatregelen en helemaal geen zorg ervaren, bereiken ze meestal niet eens de mentale volwassenheid van een driejarige. Zonder ondersteuning zijn ze niet levensvatbaar.
het voorkomen
Omdat mentale retardatie meestal vele oorzaken heeft, kunnen verschillende profylactische maatregelen worden genomen. Als er in het gezin al een verstandelijke handicap is opgetreden, genetische counseling is noodzakelijk, vooral als er een kinderwens is. Zwangere vrouwen moeten dat worden geïnformeerd alcohol, nicotine en drugs het risico op mentale handicaps vele malen verhogen. Een gezond en evenwichtig dieetzijn preventieve onderzoeken bij zwangere vrouwen en voldoende vaccinatiebescherming van de moeder en later van de pasgeborene goede maatregelen om een verstandelijke beperking te voorkomen. Aangezien een verstandelijke beperking ook het gevolg kan zijn van een ongeval, zijn preventieve maatregelen ter voorkoming van ongevallen thuis, kleuterschool, school maar ook met vervoermiddelen zoals fiets, motor en auto zijn handig.
Nazorg
Met een verstandelijke beperking kan zorg en nazorg een heel eind komen. De nazorg kan bestaan uit psychosociale en fysiotherapie, evenals eventuele noodzakelijke follow-up van verslaving of criminaliteit. De laatste twee zijn taboe-onderwerpen. Helaas zijn er tot nu toe maar een paar ambulante verslavingszorgcentra die zich met dit onderwerp bezighouden en een nazorggroep voor verstandelijk gehandicapte verslavingspatiënten hebben. Dit onderwerp wint ook aan relevantie in het strafsysteem. Hierbij is vooral psychologische nazorg belangrijk. Geestelijk gehandicapte mensen hebben speciale zorg nodig als ze een trauma ervaren en zich posttraumatisch ontwikkelen spanning Afhankelijk van de leeftijd van de verstandelijk gehandicapte kan een vollere deelname aan het leven van anderen worden verkregen met spraak- en taalondersteuning of de bevordering van motorische vaardigheden. Bovendien, als er genetische oorzaken zijn, kunnen er ook fysieke beperkingen zijn, zoals korte gestalte of klompvoeten. Deze vereisen ook medische of orthopedische follow-up en Grensverkeer De nazorg voor verstandelijk gehandicapten omvat uitgebreide maatregelen die variëren naargelang de gezinssituatie en de mate van handicap. Verstandelijk gehandicapten hebben een speciale werkplek nodig. Ze hebben aanbiedingen voor begeleid wonen nodig. Het feit dat ondersteunende zorg sommige mensen heeft gemaakt Downsyndroom tot succesvolle acteurs en fotomodellen spreekt voor zich. Het bewijst dat veel mensen met een verstandelijke beperking ook een zelfstandig leven kunnen leiden.
Wat u zelf kunt doen
De meeste verstandelijke beperkingen zijn genetisch of onomkeerbaar veroorzaakt door een ziekte. Op het gebied van zelfhulp in het dagelijks leven gaat het dus niet om het genezen van de verstandelijke beperking, maar om manieren om er beter mee om te gaan. Het aanvaarden van een verstandelijke handicap als zodanig is vooral moeilijk als men er plotseling mee wordt geconfronteerd. Om het leven van alledag goed te kunnen beheren, kan psychologische ondersteuning daarom nuttig zijn. Afhankelijk van de exacte vorm van de verstandelijke beperking is ook een gestructureerde dagelijkse routine erg belangrijk. Dit helpt de getroffen persoon om beter om te gaan met het dagelijks leven. Maar ook voor de sociale omgeving kan een zinvolle structurering van belang zijn, om alle lopende taken te kunnen beheersen en toch voor zichzelf rustfasen te vinden. Om dit te laten slagen, moeten alle ondersteuningsmogelijkheden ook in het dagelijks leven worden gebruikt. Dit omvat enerzijds het aanbod dat uit de omgeving zelf komt, maar anderzijds ook alle mogelijkheden van staats- of gemeentelijke ondersteuning door middel van financiële hulp of concrete ondersteuning bij de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Veel adviescentra bieden de getroffenen een overzicht van alle aanbiedingen waarop ze recht hebben.
