Door een cervicale wervelkolom breuk of cervicale wervelkolomfractuurbegrijpt de medische professie het geheel of gedeeltelijk wervelfractuur van de cervicale wervelkolom. In de volksmond, cervicale wervel breuk wordt vaak aangeduid als een nek breuk Dit letsel brengt het risico met zich mee paraplegie indien de spinal cord van de cervicale wervelkolom wordt ook aangetast. De behandeling hangt af van de ernst en het type breuk.
Wat is een cervicale wervelkolomfractuur?
De cervicale wervelkolom, of C-wervelkolom, wordt gedefinieerd als de zeven wervels bij mensen en zoogdieren die tussen de hoofd en thoracale wervelkolom. Letsels en fracturen van de cervicale wervelkolom komen vaker voor bij kinderen en senioren. Alle zenuwbanen die het lichaam verbinden en hersenen passeert de cervicale wervelkolom, dus een breuk van dit gebied kan tal van gevolgen en symptomen hebben. De typische klachten van een cervicale wervelkolomfractuur zijn pijn in het getroffen gebied, zowel in rust als tijdens beweging, een slechte houding van de hoofd en het subjectieve gevoel van de getroffen persoon dat hij of zij het hoofd niet meer kan vasthouden. Als zenuwbanen zijn beschadigd door de wervelfractuur, bijkomend verlies van gevoel en verlammingsverschijnselen optreden, bijvoorbeeld ademhalings- of bloedsomloopstilstand of paraplegie.
Oorzaken
De mogelijke oorzaken van cervicale wervelkolomfractuur moet worden onderscheiden naargelang de getroffen persoon tot een bijzondere risicogroep behoort. Bij oudere mensen kan zelfs licht geweld, zoals vallen, gebeuren leiden tot een cervicale wervelkolomfractuur. Bij kleine kinderen en zuigelingen, de nek spieren zijn te zwak om de grote te houden hoofd stabiel, zodat zelfs lichte gewelddadige schokken kunnen leiden tot fracturen van de cervicale wervelkolom. Ernstige verkeersongevallen met frontale aanrijdingen of kop-staartbotsingen leiden ook vaker tot cervicale wervelkolomletsel bij ouderen en kinderen. Als de aangedane persoon niet tot een risicogroep behoort, zijn de oorzaken van een cervicale wervelkolomfractuur overrekking of hyperextensie van de cervicale wervelkolom, zoals kan gebeuren met directe of indirecte kracht. Veelvoorkomende oorzaken van cervicale wervelkolomfracturen zijn fiets- en motorongevallen, contactsporten en paardensportongevallen, en onzorgvuldig hoofdduiken in onbekende wateren of van buitensporige hoogte.
Symptomen, klachten en tekenen
Een cervicale wervelfractuur is een gevaarlijk letsel dat in sommige omstandigheden fataal kan zijn. Hoofdpijn en nek pijn worden waargenomen als typische symptomen. Bovendien is het draaien van het hoofd moeilijk. Dit resulteert in ondraaglijk pijn en duizeligheid Bovendien is verlamming in beide armen of slechts in één arm mogelijk. Vaak kan het hoofd niet meer rechtop worden gehouden, waardoor sommige patiënten het zelfs met hun handen proberen te ondersteunen. De halswervels kunnen onder bepaalde omstandigheden tegen elkaar verschuiven. Dit gebeurt vooral vaak bij onstabiele fracturen. Bovendien, als botfragmenten het wervelkanaalkan verdere schade aan de wervellichamen optreden. Bovendien bloeden in de wervelkanaal or spinal cord wordt vaak waargenomen. Een cervicale wervelfractuur gaat vaak gepaard met slikproblemen en blauwe plekken. Ademen functie is soms ook verminderd. Dit geldt vooral als de vierde halswervel wordt beïnvloed. Een van de ergste gevolgen van een cervicale wervelkolomfractuur is paraplegie Bovendien zijn ademhalings- en bloedsomloopstilstanden mogelijk, met de dood tot gevolg. EEN whiplash letsel kan ook resulteren in een cervicale wervelkolomfractuur. In aanvulling op hoofdpijn en nek pijn, wordt het vaak gekenmerkt door paresthesie in de ledematen, verzwakking van reflexen, duizeligheid en gehoorverlies. Zonder behandeling leidt een cervicale wervelkolomfractuur vaak tot ernstige invaliditeit of zelfs de dood. Afhankelijk van de aard van het letsel, kan een volledig herstel mogelijk zijn met tijdige behandeling.
Diagnose en verloop
Als een cervicale wervelkolomfractuur wordt vermoed na een gewelddadige impact, voert de arts eerst een fysiek onderzoek Als onderdeel van deze zorgvuldige diagnose van mobiliteit en pijn van de halswervels wordt ook de zenuwfunctie gecontroleerd. Het onderzoek wordt uitgevoerd terwijl grote spanningen op de cervicale wervelkolom worden vermeden. Aangezien een manueel onderzoek alleen het vermoeden van een cervicale wervelkolomfractuur kan bevestigen, maar dit niet kan bevestigen of uitsluiten, moet radiologische diagnostiek volgen. Röntgenstraal onderzoek van voren en van opzij is hiervoor voldoende. De Röntgenstraal beeld is informatief en kan snel worden geproduceerd, waardoor röntgenfoto's de diagnostische methode van eerste keuze zijn. Om twijfels over de diagnose weg te nemen of om verdere vragen te verhelderen, zoals het exacte verloop van de breuk of verwondingen aan de zenuwbanen, kunnen aanvullende beelden worden gemaakt in een computertomograaf (CT) of MRI (MRI). De prognose en het verloop van een cervicale wervelkolomfractuur moeten individueel worden beoordeeld op basis van de exacte vorm van letsel en eventuele aangetaste zenuwbanen.
Complicaties
De symptomen van een cervicale wervelkolomfractuur zijn meestal afhankelijk van de omvang van de fractuur. In het ergste geval lijdt de getroffen persoon aan een zogenaamde dwarslaesie en is hij uiterst beperkt in zijn dagelijks leven. Er zijn aanzienlijke bewegingsbeperkingen, waardoor de patiënt in zijn dagelijks leven afhankelijk kan zijn van een rolstoel en van andere mensen. De kwaliteit van leven wordt sterk verminderd door de cervicale wervelkolomfractuur. Verder zijn er verschillende verlammingen op het lichaam en pijn in de getroffen gebieden. Door de plotselinge verlamming en pijn is het niet ongebruikelijk voor psychische klachten of Depressie ontwikkelen. Evenzo lijden patiënten aan slaapstoornissen, waardoor ze moeilijk vocht en voedsel kunnen opnemen. In de regel bemoeilijkt hevige pijn ook het dagelijks leven, wat ook kan leiden slaapproblemen 's nachts in de vorm van pijn in rust. Het is niet ongebruikelijk dat zelfmoordgedachten optreden. Of behandeling mogelijk is voor een cervicale wervelkolomfractuur, hangt grotendeels af van de ernst van de fractuur. Er kan echter geen positief verloop van de ziekte worden gegarandeerd. In sommige gevallen zijn de getroffen personen afhankelijk van een rolstoel en andere AIDS in het dagelijks leven voor de rest van hun leven. De levensverwachting wordt echter niet beïnvloed door de cervicale wervelkolomfractuur.
Wanneer moet je naar een dokter?
Omdat een cervicale wervelkolomfractuur in het ergste geval kan leiden tot een niet meer te behandelen dwarslaesie, dient altijd een arts te worden geraadpleegd. Omdat de cervicale wervelkolomfractuur meestal wordt veroorzaakt door een ongeval, wordt de getroffen persoon in het ziekenhuis opgenomen. Anders moet de patiënt een arts raadplegen als er ernstige pijn is in de nekwervels of wervelkolom. Er treden ook aanzienlijke bewegingsbeperkingen op. Bovendien een hematoom duidt op een cervicale wervelkolomfractuur, dit gaat gepaard met slikproblemen De patiënt is niet meer in staat om op de normale manier voedsel en vloeistoffen in te nemen. Een arts moet ook worden geraadpleegd als de cervicale wervelkolomfractuur verlamming of gevoelloosheid veroorzaakt. Hoe eerder deze worden gediagnosticeerd, hoe groter de kans op een positief beloop van de ziekte. In de regel moet de cervicale wervelkolomfractuur altijd in een ziekenhuis of door een spoedarts worden behandeld. Na behandeling van de fractuur vertrouwen patiënten vaak op verschillende oefeningen en therapieën om verlamming te verminderen en de mobiliteit te herstellen.
Behandeling en therapie
Het is belangrijk om de patiënt zo min mogelijk te verplaatsen. Het hoofd moet een constante tractie krijgen, zodat het in een lichte achterwaartse buiging wordt gehouden. De gewonde patiënt moet in rugligging worden vervoerd en een cervicale kraag (cervicale brace) dragen. De behandeling van de cervicale wervelkolomfractuur hangt ook af van het exacte type letsel en bestaat voornamelijk uit het sparen en immobiliseren van het aangetaste wervelgebied. Naast immobilisatie met een gipsverband zijn er verschillende soorten cervicale brace verkrijgbaar, die acht tot twaalf weken gedragen moet worden. Conservatief therapie mag alleen worden geïnitieerd als de tussenwervelschijf tussen de 2e en 3e halswervel onbeschadigd is. Dan spreekt de arts van een stalblessure. Een onstabiele hernia, waarbij de tweede en derde wervel door de schijfblessure tegen elkaar zijn verschoven, moet operatief worden behandeld. Evenzo, als het spinal cord is gewond, conservatief therapie mag niet worden gebruikt. Er zijn goede resultaten bereikt met osteosynthese, het fixeren van de breukfragmenten met metaal implantaten.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van een cervicale wervelkolomfractuur hangt af van de aanwezige fractuur en de ernst van de beschadiging. Als de breuk van de atlas wervels stabiel zijn, de patiënt herstelt binnen zes tot acht weken. de patiënt dient voldoende rust te nemen en kalm te blijven zodat er geen complicaties optreden. Daarna kunnen de halswervels geleidelijk weer worden belast. Volledige symptoomvrijheid wordt meestal na enkele maanden bereikt. Bij een onstabiele fractuur verslechtert de prognose. Het genezingsproces duurt langer en duurt meestal drie maanden. Het getroffen gebied moet worden gespaard en voldoende gestabiliseerd tijdens het herstelproces. In zeldzame gevallen is chirurgische ingreep nodig voor correctie. Als de schade binnen één operatie kan worden verholpen, heeft de patiënt ook een goede kans op herstel. Genezing van een asfractuur duurt twee tot drie maanden tot herstel. Als de patiënt een dikke fractuur heeft, moet een genezingstijd tussen twee weken en vier maanden worden verwacht. Een atlanto-occipitale fractuur heeft een ongunstige prognose. Deze cervicale fractuur heeft een fataal verloop en is onherstelbaar. In de meeste gevallen treedt naast de breuk ook trauma op. Dit geneest volledig en laat geen secundaire schade achter. Binnen de herstelperiode moeten plotselinge bewegingen echter worden vermeden.
het voorkomen
Het is niet mogelijk om een cervicale wervelkolomfractuur volledig te voorkomen. Met name risicogroepen en hun familieleden moeten zich bewust zijn van het risico op letsel en met de nodige voorzichtigheid te werk gaan. Met tijdige behandeling kunnen ernstige complicaties worden voorkomen.
Nazorg
Na een behandelde cervicale wervelkolomfractuur, nazorg en bijbehorende fysieke en ergotherapie worden zo vroeg mogelijk gestart. Vaak gebeurt dit op de eerste dag na de operatie. Vanwege de enige kleine huid incisies, is speciale zorg voor de wond meestal niet nodig. Langzame bewegingen en gerichte oefeningen zorgen ervoor dat de mobiliteit van de wervelkolom relatief snel kan worden hersteld. Het succes van fysiotherapie hangt grotendeels af van of het ruggenmerg geblesseerd is en van de effecten van de bijbehorende beperkingen. Het doel van fysiotherapie en ergotherapie is om de patiënt in staat te stellen de dagelijkse uitdagingen weer zelf te overwinnen. In de tweede stap van revalidatie moet de patiënt snel weer in het beroepsleven worden opgenomen. Daarbij moet altijd worden afgewogen of voortzetting van het oude beroep nog mogelijk is. Vooral een zware fysieke belasting in de dagelijkse werkroutine kan een re-integratie onmogelijk maken. Deze bepaling kan psychologisch stressvol zijn en moet psychologisch worden opgevolgd. Dit is vooral het geval als de operatie niet het gewenste effect heeft gehad en de patiënt blijvende ruggenmergletsels behoudt. Bij verlamming gaat nazorg over het kunnen leven met de nieuwe omstandigheden. Hier ligt de focus van de nazorg op herstel van de zelfstandigheid. Vooral de uitdagingen van een rolstoel vragen meestal om levenslange zorg.
Hier is wat u zelf kunt doen
De cervicale wervelkolomfractuur vereist een verplichte medische behandeling, die echter in veel gevallen positief kan worden ondersteund door actieve medewerking van de patiënt. Dit begint al in de acute fase, waarin het gedrag maatregelen geadviseerd door de behandelende artsen, zoals sparen, moet beslist worden opgevolgd. Dit omvat in het bijzonder het consequent dragen van een nekbrace gedurende de door de artsen gespecificeerde tijdsperiode. Ook in de regeneratiefase zijn er middelen waarmee de getroffen persoon het genezingsproces gunstig kan beïnvloeden, idealiter in overleg met een arts of fysiotherapeut. Bijvoorbeeld deelname aan een special terug school kan de patiënt leren welke bewegingen ongunstig zijn voor de cervicale wervelkolom en hoe deze te vermijden. Zelfs 's nachts kan de patiënt het genezingsproces ondersteunen door het juiste kussen en matras te kiezen om ervoor te zorgen dat de cervicale wervelkolom wordt gepositioneerd zoals aanbevolen door de arts. Wanneer de botstructuren weer gestabiliseerd zijn na een cervicale wervelkolomfractuur, zorgt een getraind spierkorset voor extra ondersteuning. De hiervoor geschikte oefeningen worden door de fysiotherapeut aan de patiënt getoond. Dit gerichte trainingsprogramma voor een stabiele nek- en baarmoederhalsregio kan hij vervolgens thuis uitvoeren. Motorische training wordt ook aanbevolen voor delen van het lichaam waar sprake is van functieverlies als gevolg van schade aan zenuwen.
