De ziekte van Krabbe is een erfelijke stapelingsziekte die demyelinisatie van de ziekte veroorzaakt zenuwstelsel Het wordt veroorzaakt door een chromosomale mutatie. Tot op heden is de ziekte ongeneeslijk.
Wat is de ziekte van Krabbe?
De ziekte van Krabbe is een zeldzame stapelingsziekte in de cerebroside-familie. De ziekte staat ook bekend als globoïde celleukodystrofie. De ziekte is vernoemd naar de Deense arts Knud Krabbe. Hij was de eerste die de autosomaal recessieve ziekte in detail beschreef. Bij de ziekte van Krabbe hopen giftige stoffen zich op in het lichaam als gevolg van een gen mutatie. Naast de infantiele vorm is er een speciale vorm van de ziekte die pas op volwassen leeftijd begint. De ziekte van Gaucher moet worden onderscheiden van de ziekte van Krabbe. Dit is ook een erfelijke stapelingsziekte op basis van een gen mutatie. Bij beide ziekten missen de getroffen individuen een enzym. Bij de ziekte van Krabbe is het het enzym β-galactosidase. Zonder galactocerebrosidase, demyelinisatie van de zenuwstelsel optreedt. Ziekte van Gaucheraan de andere kant betreft het het enzym glucocerebrosidase, waarvan de afwezigheid andere effecten heeft op het organisme.
Oorzaken
De onderliggende oorzaak van de ziekte van Krabbe is een defect in de GALC gen Dit gen zit op chromosoom 14 en bevindt zich in sectie q3.1. Tijdens biologische vertaling wordt mRNA vertaald in eiwitten bij indiening. Tijdens translatie is het GALC-gen de blauwdruk voor het enzymatische galactocerebrosidase. Een defect in dit gen veroorzaakt vertaalfouten. In het geval van de ziekte van Krabbe vindt een deletie plaats, wat betekent dat de getroffen persoon het enzym galactocerebrosidase volledig mist. Als gevolg hiervan hopen zich stoffen op in het organisme die worden geproduceerd tijdens het metabolisme van myeline. Myeline is de isolatie van zenuwvezels in de zenuwstelsel Het enzym galactocerebrosidase breekt de metabolieten van myeline af in galactose en galactocerebrosides. Als het enzym ontbreekt, kan deze splitsing niet meer plaatsvinden. Vooral galactocerebroside en psychosine stapelen zich op. Psychosine is schadelijk voor oligodendrocyten, die zorgen voor het behoud van myeline.
Symptomen, klachten en tekenen
Patiënten met de ziekte van Krabbe worden getroffen door symptomen die lijken op die van multiple sclerose Beide ziekten zijn geassocieerd met demyelinisatie van de zenuwbanen. Aanvankelijk manifesteert deze demyelinisatie zich vaak in sensorische stoornissen. Door de afbraak van de myeline wordt de zenuwgeleidingssnelheid van de patiënten verminderd. Afhankelijk van welk deel van het zenuwstelsel momenteel wordt aangetast, kunnen motorische en cognitieve stoornissen optreden. Verlamming is denkbaar, maar ook het waarnemingsvermogen is aangetast. Onder bepaalde omstandigheden, blindheid kan bijvoorbeeld voorkomen. Doofheid is ook een mogelijkheid. In de regel is dat van de patiënt reflexen kan niet langer worden geactiveerd. Bij de infantiele ziekte van Krabbe beginnen de symptomen meestal wanneer het kind nog maar een paar maanden oud is. De getroffen baby's hebben last van huilaanvallen en raken snel geïrriteerd. De benen strekken zich vaak tonisch uit als reactie op externe prikkels. De ontwikkeling stopt en de armen buigen permanent. Hyperventilatie en koorts optreden.
Diagnose en verloop van de ziekte
Bij het diagnosticeren van de ziekte van Krabbe moet de arts rekening houden met multiple sclerose als de primaire differentiële diagnose Een CSF-monster kan informatie geven over de oorzaak van demyelinisatie. In multiple sclerose, immunoglobulinen worden gevonden in de CSF ondanks de bloed-hersenen barrière. Bij de ziekte van Krabbe, aan de andere kant, de eiwitten zijn verheven. Galactocerebrosidase kan worden gedetecteerd in de leukocyten om de diagnose te bevestigen. Fibroblastculturen kunnen ook helpen om de diagnose te bevestigen. Hetzelfde geldt voor genetische analyse, die een mutatie van het overeenkomstige chromosoom onthult. Voor de infantiele vorm van de ziekte van Krabbe is de prognose ongunstig. Getroffen individuen sterven op een gemiddelde leeftijd van 13 maanden. Voor de speciale vorm met aanvang op volwassen leeftijd is de prognose gunstiger omdat de ziekte in dit geval langzamer voortschrijdt.
Complicaties
In de meeste gevallen lijden degenen met de ziekte van Krabbe aan verschillende aandoeningen van gevoeligheid en verlamming. Als gevolg hiervan wordt het dagelijkse leven van de patiënt aanzienlijk beperkt en is de getroffen persoon afhankelijk van de hulp van andere mensen. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt ook aanzienlijk verminderd door de ziekte van Krabbe, en dat is niet ongebruikelijk leiden op cognitieve of motorische stoornissen, die de ontwikkeling van kinderen aanzienlijk kunnen beïnvloeden. Bovendien kunnen kinderen worden geplaagd of gepest, wat vaak het geval is leiden naar Depressie of andere psychische problemen. Bovendien kan de ziekte van Krabbe veroorzaken blindheid or leiden tot doofheid. Vooral bij jonge mensen, plotseling blindheid kan leiden tot ernstig Depressie Baby's huilen vaak vanwege de symptomen en hebben er ook last van koorts De familieleden of ouders kunnen ook last hebben van mentale ongemakken of Depressie vanwege de ziekte. Behandeling kan meestal alleen worden gedaan met behulp van medicijnen. Echter, transplantatie van stamcellen is ook mogelijk. In dit geval treden geen bijzondere complicaties op. Onder bepaalde omstandigheden wordt de levensverwachting van de getroffen persoon verminderd door de ziekte van Krabbe.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
De klassieke vorm van stapelingsziekte, de ziekte van Krabbe, is al vroeg duidelijk jeugd Als de familie zich bewust is van de erfelijkheid van de ziekte, is de reis naar de dokter snel. Het risico dat een kind in het gezin de ziekte van Krabbe krijgt, is groot. Broers en zussen hebben echter slechts een kans van 1 op 4 om de ziekte op te lopen. De ziekte van Krabbe wordt vaak ontdekt tijdens prenatale diagnose. Omdat de ziekte niet te genezen is, abortus is mogelijk op medische indicatie. Globoïde celleukodystrofie is altijd dodelijk in de infantiele vorm. De kinderen overlijden meestal voordat ze de leeftijd van één jaar hebben bereikt. Behalve symptoomverlichtend administratie of pijnstillers voor palliatieve doeleinden is er voor de behandelende arts niet veel te doen. De arts kan ook spierverslappende preparaten voorschrijven en sedativa In het geval van de later optredende speciale vormen van de ziekte van Krabbe zijn de therapeutische opties even slecht. Het verloop van de ziekte verloopt langzamer en de symptomen zijn mogelijk niet zo ernstig. Bij de late vorm van de ziekte van Krabbe kunnen artsen er soms verbeteringen mee realiseren stamceltransplantatie.
Behandeling en therapie
De ziekte van Krabbe wordt als ongeneeslijk beschouwd. Geen oorzakelijk therapie is beschikbaar. In tegenstelling tot de demyelinisatie van multiple sclerose, kan de progressie van de ziekte van Krabbe ook niet worden vertraagd. Daarom ligt de therapeutische focus niet op het verlengen van het leven, op het verbeteren van de kwaliteit van leven. Om dit doel te bereiken, medicamenteuze therapieën met krampstillend spasmolytica worden vaak gebruikt. Pijnstillers en sedativa kan ook symptomatische positieve effecten bereiken. Ouders van getroffen kinderen krijgen meestal psychotherapeutische zorg. Bij late vormen van de ziekte van Krabbe is, in tegenstelling tot de infantiele vorm, een vertraging in het verloop van de ziekte mogelijk. In dit opzicht hebben stamceltherapieën goede resultaten opgeleverd. In deze therapie, bloed stamcellen van een donor worden overgebracht naar de patiënt. Dit is echter allogeen stamceltransplantatie is altijd een riskante aangelegenheid. Vooral ontstekingsreacties en infecties behoren tot de mogelijkheden. Met vooruitgang op het gebied van genen therapie, kan het in de toekomst mogelijk zijn om mensen met de ziekte van Krabbe te genezen. Op dit moment is dit scenario echter nog ver weg.
Vooruitzichten en prognose
De ziekte van Krabbe biedt een slechte prognose. Veel kinderen overlijden binnen 12 tot 13 maanden na de geboorte. De levensverwachting kan worden verlengd met stamceltransplantatie Genezing van de erfelijke ziekte is nog niet mogelijk. De voorwaarde kan alleen palliatief worden behandeld. Tot de dood van het kind gaan de symptomen verder totdat er uiteindelijk een grotendeels niet-reagerende toestand optreedt. De dood treedt op als gevolg van complicaties zoals ademhalingsstilstand of cardiovasculair falen. De laat-infantiele of juveniele vorm van de ziekte van Krabbe biedt een gunstiger prognose. Kinderen met de jeugdvorm kunnen meerdere jaren leven. De eerste symptomen verschijnen veel later, wat betekent dat de ontwikkeling van de immuunsysteem is al grotendeels voltooid. De betere bescherming van het lichaam opent extra behandelingsmogelijkheden en het vooruitzicht op een relatief symptoomvrij leven. De juveniele vorm is echter ook dodelijk. Voor het kind en de naasten betekent de ziekte een grote last. Daarom krijgen getroffen gezinnen uitvoerige begeleiding, waarbij ook prognose en behandelmogelijkheden worden besproken. De vereniging ELA Deutschland e. V. geeft meer details over de prognose van de ziekte van Krabbe.
het voorkomen
Chromosoommutaties zoals de ziekte van Krabbe kunnen niet direct worden voorkomen. Gezinnen die bezig zijn met het plannen van kinderen kunnen echter het risico lopen erfelijke ziekten door te geven die worden beoordeeld via sequentieanalyse van hun DNA. Als één kind werd getroffen door de ziekte van Krabbe, is er ongeveer 25 procent kans dat nog meer kinderen de ziekte ontwikkelen.
Follow-up
Als genetisch voorwaardeDe ziekte van Krabbe is momenteel ongeneeslijk, en daarom is er geen medische nazorg in strikte zin. De cursus eindigt altijd fataal. Als de ziekte optreedt in jeugd of na de geboorte moeten ouders goed worden geïnformeerd over de ziekte van Krabbe en de therapie. Symptomatische therapie wordt dan eerst gegeven, voornamelijk om prikkelbaarheid en spastische verlamming onder controle te houden. Het komt dan tot de latere stadia van de ziekte voornamelijk palliatief maatregelen Mensen met een later begin van de ziekte vertonen dezelfde symptomen. De progressie is echter langzamer, waardoor familieleden meer tijd hebben om zich voor te bereiden en toch tijd doorbrengen met de persoon die aan de ziekte van Krabbe lijdt. De nazorg voor naasten bestaat uit psychologische ondersteuning, indien dit gewenst is. Een genetische test kan ook informatie geven over het risico dat verdere nakomelingen aan de ziekte van Krabbe lijden. EEN stamceltransplantatie is denkbaar. Dit kan echter ook geen genezing bieden. Als een stamcel transplantatie wordt geprobeerd, de nodige nazorg maatregelen zijn toegevoegd. Dit betekent bijvoorbeeld een bijzondere bescherming van de ontvanger tegen kiemen, omdat zijn immuunsysteem moet worden verzwakt voor de therapie.
Hier is wat u zelf kunt doen
De ziekte van Krabbe is tot dusverre niet te genezen. Ouders van getroffen kinderen hebben daarom vaak therapeutische ondersteuning nodig. Medicamenteuze behandeling kan door verschillende worden ondersteund maatregelen Ten eerste moet het kind de klok rond worden geobserveerd, zodat de nodige medicatie bij stuiptrekkingen snel kan worden toegediend. In aanvulling op pijnstillerskunnen lichaamsbeweging en afleiding ook verlichting brengen. In ieder geval moeten de typische motorische en cognitieve stoornissen worden behandeld in een gespecialiseerde kliniek. Ouders zouden dat moeten doen praten aan de verantwoordelijke arts over verdere behandelingsopties, aangezien het onderzoek naar deze zeldzame erfelijke ziekte snel vordert en er voortdurend nieuwe behandelingsmethoden worden gevonden. De feitelijke multiple sclerose kan worden behandeld door fysiotherapie, massages en diverse ontspanning opdrachten. Dit kan typische symptomen zoals tremoren of duizeligheid. regelmatig bekkenbodem training kan helpen bij potentieproblemen. De kwaliteit van leven van zowel het kind als de ouders kan ook worden verbeterd door uitgebreide psychologische begeleiding. Zeker na een langere ziektefase is het noodzakelijk om de leefsituatie met een specialist te bespreken en nieuwe behandelmethoden uit te werken. Tegelijkertijd moeten organisatorische taken, zoals inschrijving in speciale kleuterscholen en de aanschaf van hulpmiddelen, worden geregeld.
