De therapie | Gistschimmel in de vagina

De therapie

De behandeling van een infectie van de vagina door gistschimmels wordt meestal gedaan met fungicide of groeiremmende middelen. Onder de vaak gebruikte actieve ingrediënten zijn Nystatin, Clotrimazol of Ciclopirox. Sinds vaginale mycose is een plaatselijke infectie, plaatselijk aanvallende preparaten in de vorm van crèmes of vaginale zetpillen zijn meestal voldoende en orale medicatie is alleen nodig als de symptomen aanhouden.

De vaginale zetpillen worden vaak diep in de vagina ingebracht met een speciale applicator. Afhankelijk van de bereiding wordt aanbevolen om de zetpil een nacht te laten inwerken om lekkage te voorkomen. Crèmes worden vaak naast de zetpillen gebruikt om de uitwendige geslachtsorganen, de vulva, te behandelen.

De duur van de therapie hangt af van het gebruikte preparaat. Het is daarom raadzaam om de bijsluiter te lezen of uw arts of apotheker te raadplegen. Het is belangrijk om de medicatie regelmatig en lang genoeg te gebruiken, omdat voortijdige stopzetting van de behandeling kan leiden tot herhaling van de gist schimmel ziekte.

Bij het behandelen vaginale mycose, wordt aanbevolen om ook de seksuele partner te behandelen. De partner kan ook last hebben van een schimmelinfectie zonder symptomen, alleen als de symptomen vertraagd of helemaal niet verschijnen. Daarom moeten beide partners een behandeling ondergaan om een ​​pingpongeffect te voorkomen.

Crèmes of zalven worden vaak gebruikt bij de behandeling van een vaginale mycose. Deze bevatten fungicide actieve ingrediënten, waarbij ook ingrediënten kunnen worden gebruikt die de groei van de gistschimmels stoppen. De meeste gebruikte zalven of crèmes bevatten clotrimazol of nystatine, waarvan is bewezen dat ze effectief zijn en meestal goed worden verdragen bij de behandeling van vaginale schimmelinfecties.

Omdat zalven of crèmes alleen het buitenste deel van de geslachtsdelen bereiken, worden ze meestal gebruikt in combinatie met vaginale tabletten of zetpillen. Deze bereiken door middel van een aanbrenghulp ook de achterste, diepe delen van de vagina en kunnen zo ook het binnenste deel van de geslachtsorganen behandelen. Bij de zoektocht naar alternatieve geneeswijzen voor vaginale mycose stuit men op tal van hints en adviezen van internet of van vrienden, die reclame maken voor de mogelijkheid om de schimmel zonder medicatie te behandelen.

Deze zijn echter noch wetenschappelijk bewezen, noch doelgericht. Veel suggesties zijn zelfs schadelijk voor volksgezondheid. Dus bijvoorbeeld de trend om zitbadjes of vaginale spoelingen uit te proberen tea tree olie of azijn.

Beiden werken echter veel te agressief en het toch al gestreste vaginale slijmvlies wordt extra geïrriteerd. Ook yoghurt zou helpen vanwege het melkzuur bacteriën het bevat. Het is een feit dat bij vaginale mycose het vaginale melkzuur bacteriën worden verminderd en het verhogen van hun aantal kan het genezingsproces bevorderen.

Yoghurt bevat echter veel te weinig melkzuur bacteriën, en er zijn andere ingrediënten die de toch al verstoorde vaginale flora extra verstoren. Daarom wordt aanbevolen om eventueel terug te vallen op speciale melkzuurkuren van de apotheek. Ook voor overige niet genoemde huismiddeltjes is er geen medisch bewijs van effectiviteit. In het geval van een vaginale mycose moet een gerichte therapie altijd worden uitgevoerd onder professionele begeleiding. Om een ​​verergering van de symptomen en het gevaar van chronificatie van de schimmelziekte te voorkomen, wordt aanbevolen om zo snel mogelijk met de behandeling te beginnen.