Het Kanner-syndroom is vroeg jeugd autisme In dit geval is de interpersoonlijke contactstoornis al duidelijk bij baby's.
Wat is het Kanner-syndroom?
Kanner-syndroom is ook bekend als Kanner autisme, infantiel autisme of vroeg jeugd autisme. Het is een vorm van autisme met aanvang vóór de leeftijd van drie. Het syndroom wordt beschouwd als een ernstige ontwikkelingsstoornis en komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Het Kanner-syndroom is vernoemd naar het Oostenrijks-Amerikaanse kind en de adolescent psychiater Leo Kanner (1894-1981), die wordt beschouwd als de grondlegger van de kinder- en jeugdpsychiatrie in de VS. In 1943 stelde Kanner bij verschillende kinderen een autistische affectieve contactstoornis vast. Later kreeg deze aandoening de naam 'vroeg jeugd autisme. " Het Kanner-syndroom behoort tot de ernstige vormen van autisme. De getroffen kinderen zijn dus gestoord in hun gedrag, spraak en in hun sociale omgeving interacties Al in hun kinderjaren vertonen ze een opvallend verschil, vermijden ze oogcontact en vertonen ze geen reacties op gezichtsuitdrukkingen of gebaren. Gevoelens worden door hen niet begrepen of verkeerd geïnterpreteerd. In plaats daarvan zijn voorwerpen belangrijker voor hen dan mensen, en ze spelen liever met hun ouders of alleen dan met andere kinderen.
Oorzaken
De oorzaken van het Kanner-syndroom zijn meestal genetisch bepaald. Studies hebben bijvoorbeeld autisme gevonden bij beide kinderen in 70 tot 90 procent van alle onderzochte identieke tweelingen. Het autisme-percentage bij twee-eiige tweelingen was daarentegen slechts ongeveer 23 procent. De exacte oorzaak van het Kanner-syndroom is nog niet voldoende verklaard. Aangenomen wordt dat, naast genetische factoren, functioneel of structureel hersenen veranderingen spelen ook een rol. Bij ongeveer een derde van het getroffen kind treden epileptische aanvallen op in de loop van de ziekte. Neurobiologische afwijkingen zoals eetstoornissen of abnormaal huilen kunnen ook worden waargenomen. Studies van hersenen metabolisme hebben verschillen aan het licht gebracht met de algemene bevolking. Bijvoorbeeld de hersenen volume van kinderen met de ziekte is groter dan dat van hun leeftijdsgenoten. Bovendien is de hersengroei sneller tijdens zwangerschap en in de eerste levensjaren. Bovendien kunnen stoornissen in de emotionele en cognitieve ontwikkeling aanwezig zijn.
Symptomen, klachten en tekenen
De eerste symptomen van het Kanner-syndroom verschijnen meestal in de eerste levensmaanden. Bijzonder opvallend is dat getroffen kinderen menselijk contact vermijden of ernstig beperken, wat ook geldt voor ouders en broers en zussen. In plaats daarvan zijn ze meer geïnteresseerd in objecten en leggen ze alleen contact met andere mensen als hun eigen behoeften op het spel staan. Deze emotionele kilte van de kinderen valt vooral hun ouders zwaar. Er is geen sympathie, geluk of woede. Zelfs oogcontact met de moeder wordt vermeden. Bovendien maken autistische kinderen geen vrienden en spelen ze het liefst alleen. Gevoelens worden niet begrepen door kinderen die aan het Kanner-syndroom lijden. Ze drukken zelf ook geen spontane emoties uit. Vaak worden gevoelens door hen verkeerd geïnterpreteerd. Een ander typisch symptoom van Kanner-autisme is een taalontwikkelingsstoornis. De getroffen personen zijn dus nauwelijks in staat zichzelf te articuleren en hebben slechts een beperkte woordenschat. Vaak wordt een willekeurige zin constant herhaald of wordt wat er gezegd wordt zinloos nagebootst. Omdat de spraak erg eentonig klinkt, doet het denken aan een robot. Tijdens het spelen volgen de kinderen steeds weer een bepaald fantasieloos patroon. Als hun spel wordt onderbroken door andere mensen, reageren ze rusteloos of zeer angstig. Ongeveer 70 procent van alle kinderen met het Kanner-syndroom heeft een verstandelijke handicap die verband houdt met een verminderde intelligentie. Uitzonderlijke talenten zijn zeer zeldzaam bij Kanner-autisme. Soms giechelen de getroffen kinderen zonder reden en onderschatten ze de dagelijkse gevaren zoals verkeer. Bovendien treden eetstoornissen, slaapstoornissen en zelfverwonding op.
Diagnose en verloop van de ziekte
Significante componenten van de diagnose zijn de medische geschiedenis (anamnese) en een klinische observatie van het kind door de arts. Daarbij neemt de arts zijn toevlucht tot weegschalen die dienen als AIDS. Differentiële diagnose is ook belangrijk. soortgelijke symptomen kunnen dus ook voorkomen bij het Rett-syndroom, Asperger syndroom, oligofrenie (hoogbegaafdheid) of schizofrenie Het verloop van het Kanner-syndroom is vaak negatief. De ziekte kan dus niet worden genezen. Als er echter geen neurologische afwijkingen zijn of epilepsiekan nog steeds een positieve prognose worden bereikt. Hetzelfde geldt als de taal zich relatief goed ontwikkelt op de leeftijd van zes jaar en het intelligentiequotiënt meer dan 80 is.
Complicaties
Het Kanner-syndroom wordt meestal geassocieerd met verminderde intelligentie. Dit kan levenscomplicaties tot gevolg hebben als de getroffen persoon op volwassen leeftijd niet zelfstandig kan leven. Sommige autistische personen zijn hun hele leven afhankelijk van ondersteuning. Beperkingen in het dagelijkse leven zijn ook mogelijk met Asperger syndroom - maar gemiddeld zijn ze minder uitgesproken dan bij het Kanner-syndroom. Met name zwakkere manifestaties van autisme hoeven geen invloed te hebben op de manier waarop mensen hun leven leiden. Bovendien komen verschillende neurologische aandoeningen vaker voor bij personen met Kanner-autisme. Deze aandoeningen omvatten epilepsie, bijvoorbeeld. De aanvallen kunnen verdere complicaties tot gevolg hebben: vallen, onbedoeld zelfbeschadiging en obstructie van de luchtwegen behoren tot deze, evenals de algemene spanning op het lichaam geplaatst tijdens een epileptische aanval Zelfs bij behandeling zijn er verschillende complicaties mogelijk. Vooral Applied Behavior Analysis (ABA) krijgt steeds meer kritiek. De gedragstherapie methode is gebaseerd op operante conditionering en versterkt gewenst gedrag terwijl ongewenst gedrag wordt bestraft. ABA wordt voornamelijk gebruikt bij kinderen. Sommige vormen van ABA maken gebruik van aversieve stimuli die onaangenaam zijn voor het autistische kind, hoewel ze hem geen lichamelijk letsel toebrengen. In deze context meldt de literatuur nu herhaaldelijk traumatische gevolgen als gevolg van ABA. Omgekeerd kan ABA echter ook gunstig zijn. Om deze reden is een zorgvuldige toepassing van de methode noodzakelijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Het Kanner-syndroom is meestal merkbaar in de eerste levensjaren. Ouders die een koud gevoel of andere typische symptomen bij hun kind opmerken, dienen een kinderarts te raadplegen. Het zeldzame syndroom kan symptomatisch worden behandeld als het vroegtijdig wordt aangepakt. Ouders dienen een huisarts of neuroloog te zien en samen een behandeling uit te werken. Verdere bezoeken aan ergotherapeuten, internisten en psychologen zijn geïndiceerd als onderdeel van de behandeling. Kinderen die tekenen van vertonen Depressie moet worden gezien door een therapeut. Als er epileptische aanvallen of epileptische aanvallen optreden, moet de spoedarts worden gewaarschuwd. Getroffen kinderen hebben meestal hun hele leven ondersteuning nodig. Familieleden moeten nauw contact onderhouden met verschillende artsen en therapeuten en hen regelmatig informeren over de constitutie van de betrokkene. Mochten er ongebruikelijke symptomen optreden of zelfs complicaties optreden, dan moet dit onmiddellijk door een arts worden opgehelderd. Bij twijfel kan eerst de medische spoeddienst worden gecontacteerd.
Behandeling en therapie
Een oorzakelijk therapie voor Kanner is autisme niet mogelijk. Daarom blijven de symptomen van de getroffen persoon zijn hele leven zichtbaar. In de loop der jaren zijn ze echter enigszins verlicht. Als onderdeel van de behandeling dienen de communicatieve en sociale kenmerken van de patiënt te worden verbeterd. Hoe eerder het therapie begint, hoe groter de kans op succes. Bij de behandeling speelt ook de sociale omgeving van het kind een rol. De belangrijkste opleidingsgebieden voor kinderen met vroeg autisme zijn onafhankelijkheid, sociale vaardigheden en communicatie, taalvaardigheid door logopedie, en zelfbeheersing. Geschikte ondersteunende behandeling maatregelen omvatten zwemmen met dolfijnen, paarden therapieof muziektherapie. Omdat het Kanner-syndroom vaak wordt geassocieerd met andere aandoeningen, zoals Depressie or epilepsie administratie van medicijnen zoals serotonine heropnameremmers (SSRI's) kunnen nuttig zijn. Mensen met autisme zijn echter vaak gevoelig voor medicatie, waardoor de kans op bijwerkingen toeneemt.
Vooruitzichten en prognose
Om ouders zo efficiënt mogelijk te laten helpen met de therapie, zelfs in de thuisomgeving, moeten eerst de individuele sterke en zwakke punten van het getroffen kind worden bepaald en moet er samen met artsen een behandelplan worden opgesteld. De belangrijkste focus moet zijn om het kind nooit te laten denken dat hij of zij anders is dan andere kinderen of dat hij of zij ziek is. Het kind zou dat niet moeten doen groeien met het besef dat er iets mis is met hem. Het is beter om het unieke van iedereen te benadrukken en te laten zien dat iedereen zijn sterke en zwakke punten heeft. Regelmatige gedragstraining helpt het kind te leren hoe het zich in bepaalde situaties beter kan gedragen en kan helpen bij het beheersen ervan tics Dit mag echter geenszins verworden tot dressuur, waar de natuurlijkheid van het kind wordt veranderd door nieuwe regels. Het is veeleer belangrijk om het kind voorzichtig manieren te laten zien om te reageren en om het probleemoplossen stap voor stap aan te pakken. Afhankelijk van het ontwikkelingsstadium van het kind en de psychologische volwassenheid, extra fysiotherapeutisch maatregelen en logopedie kan worden gestart, waarvan sommige ook thuis in het dagelijkse leven kunnen worden geïntegreerd. Door al in een vroeg stadium contact op te nemen met kleuterscholen en scholen kan er, afhankelijk van het instituut, ook individuele begeleiding ter plaatse worden gerealiseerd.
het voorkomen
Er is geen manier om het Kanner-syndroom effectief te voorkomen. De exacte oorzaken zijn dus nog niet bekend.
Follow-up
Patiënten met het Kanner-syndroom hebben in de meeste gevallen geen specifieke en directe opties voor nazorg, dus de ziekte moet in de eerste plaats door een arts worden onderzocht en behandeld. Dit is de enige manier om verdere complicaties of verdere verergering van symptomen te voorkomen. Daarom moeten getroffen personen bij de eerste tekenen en symptomen van de aandoening contact opnemen met een arts. Over het algemeen heeft een vroege diagnose van het Kanner-syndroom een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte. In de regel is een volledige genezing niet mogelijk, zodat degenen met het Kanner-syndroom afhankelijk zijn van de steun en hulp van vrienden en hun eigen familie. Intensieve zorg is nodig om sociale vaardigheden te vergroten en verdere symptomen te voorkomen. Evenzo zijn intensieve en liefdevolle gesprekken met de getroffen persoon ook nodig, zodat Depressie of andere psychologische verstoringen komen niet voor. Vaak zijn therapieën met muziek of met dolfijnen ook erg nuttig om de symptomen van het Kanner-syndroom te verlichten. Aangezien het syndroom in sommige gevallen wordt behandeld door middel van medicatie, moet ervoor worden gezorgd dat het regelmatig wordt ingenomen en dat ook de voorgeschreven dosering wordt gevolgd.
Hier is wat u zelf kunt doen
Kinderen die aan het Kanner-syndroom lijden, hebben geïndividualiseerde therapie nodig op basis van symptomen en aandoeningen. Regelmatige gedragstraining is vooral belangrijk. Het kind moet leren om alles te integreren en te beheersen tics Hier worden vooral de ouders opgeroepen om met het kind en de stoornis om te gaan en samen met de arts en de psycholoog een adequate therapie uit te werken. Het doel is om de sterke en zwakke punten van het kind te bepalen en deze vervolgens gericht te promoten of te behandelen. In sommige gevallen, fysiotherapie en / of logopedie kunnen in de behandeling worden opgenomen. Welke maatregelen geschikt zijn, hangt volledig af van het ontwikkelingsstadium en de mentale volwassenheid van het kind. Een therapeut moet beoordelen of een bepaalde therapie passend is of dat nader onderzoek nodig is. In principe mogen ouders het kind echter niet de indruk geven dat hij of zij anders of zelfs ziek is. Het is beter om een kind met autisme in de vroege kinderjaren te accepteren zoals hij of zij is en de problemen geleidelijk aan te pakken. Hiervoor is het zinvol om contact op te nemen met scholen en kleuterscholen en het kind individuele ondersteuning te bieden.
