Aan deze symptomen herken je een L5-syndroom
Afhankelijk van de omvang van de zenuwschade, kenmerkende symptomen van L5-syndroom ontwikkelen. De getroffen personen lijden meestal aan pijn in de dermatoom van de L5 zenuwwortel.Pijn is aanwezig aan de achterzijde dij, laterale knie, voorkant en buitenkant van de onderzijde been. De pijn strekt zich uit over de achterkant van de voet tot aan de grote tenen.
De getroffenen kunnen de pijn in rust of onder stress voelen. De aangetaste delen van het lichaam kunnen ook gevoelige aandoeningen vertonen, zoals gevoelloosheid, tintelingen, trekken en vorming. Als naast de gevoelige zenuwvezels ook motorische zenuwvezels worden aangetast, treedt ook spierverlamming op.
De patiënten lijden dan aan beperkte mobiliteit in de heup gewricht en kan de been alleen met moeite. Typisch is zwakte van dorsaalflexie van de voet, waarbij de getroffen persoon niet in staat is om de voet of de grote teen op te tillen. De hielpositie is ernstig aangetast en niet haalbaar.
Een ander belangrijk symptoom is een lokaal pijn in de wervelkolom. Dit kan beklemmend en stekend zijn. Naast de bijbehorende omstandigheden van de hernia kunnen op dit punt zwelling, oververhitting en andere tekenen van ontsteking optreden.
Wat u wellicht ook interesseert in dit onderwerp:
- Rugpijn van de lumbale wervelkolom
- Tekenen van een hernia
- Symptomen van een lumbaal wervelsyndroom
Pijn bij de getroffenen been is een belangrijk symptoom van L5-syndroom. Pijn wordt vaak achterin aangetroffen dij, laterale knie, voorkant en zijkant onderbeen, achterkant van de voet en grote teen. Als een tumor of cyste op de zenuwwortel, de pijn is vaak in rust, dwz permanent.
Bij een hernia treedt de pijn vaak op onder stress. Naast pijn treden vaak gevoeligheidsstoornissen op in de getroffen leveringsgebieden van de zenuwwortel L5. Deze omvatten tintelingen, formicatie en gevoelloosheid.
De klachten kunnen tijdelijk of permanent zijn. Parese beschrijft een verlamming van de spieren als gevolg van een aandoening van de verantwoordelijke zenuwen. Zenuwcellen kunnen zich pas na een bepaalde periode herstellen na een irritatie.
Bij druk, beschadiging of circulatiestoornissen, sterven ze snel en kunnen ze niet worden vervangen. In de weken daarna degenereren de spieren en worden ze zwakker. Als de parese daarna aanhoudt, kan de spier onomkeerbaar veranderen, zodat deze geen motorische functie meer kan uitoefenen en er geen of weinig beweging via de spier kan worden bereikt.
In L5-syndroomkunnen verschillende beenspieren worden aangetast door de parese. Omdat het vaak wordt geleverd door verschillende zenuwenkan het verlies gedeeltelijk worden gecompenseerd door andere spierstrengen. De grootste motorische schade bij het L5-syndroom treedt meestal op in de teenhefferspier.
Peroneus parese is een aandoening van de zenuw peroneus communis. De gevolgen zijn sensorische stoornissen in de laterale onderbeen en achterkant van de voet en verlamming van bepaalde spieren die door de zenuw worden geleverd. Het gevolg is dat de getroffen persoon de voetlichter en de teenlichter niet kan bewegen.
Er wordt een typisch gangpatroon getoond, de zogenaamde steppergang. Dit komt doordat de voet hoger moet worden opgetild tijdens het lopen en de tenen naar de grond moeten wijzen bij het naar voren trekken van het been vanwege de zwaartekracht. Peroneale parese is een belangrijke differentiële diagnose van het L5-syndroom en moet worden uitgesloten.
Zwakte van de voetheffer is het typische faalsymptoom, dat direct duidt op schade aan de zenuwwortel op L5-niveau. Twee andere kleine spieren kunnen de voet ook optillen, maar in het geval van een totale uitval van de L5 is een duidelijke zwakte voelbaar. Het Trendelenburg-teken beschrijft een ander symptoom van motorfalen dat kan optreden wanneer de zenuwwortel L5 is beschadigd.
Ook de aangedane zenuw komt uit dit segment en levert individuele kleine bilspieren. Als deze zenuw helemaal faalt, zakt het bekken naar de andere kant omdat de spieren de bekkenring niet meer rechtop kunnen houden. Wanneer lopendwordt dit merkbaar als een soort waggelen, dat Trendelenburgteken wordt genoemd.
Het L5-syndroom beschrijft een pijn in de wervelkolom veroorzaakt door verschillende onderliggende ziekten. De hernia, de meest voorkomende oorzaak van het pijnsyndroom, kan echter ook stil zijn en helemaal geen pijn veroorzaken. In dit geval de ring van de tussenwervelschijf is gescheurd, maar er is geen zenuwwortel samengedrukt en er ontstaan geen lokale klachten omdat de uittredende massa op een andere locatie naar buiten komt. Vaak wordt de hernia later als een willekeurige bevinding bepaald.
Ook kan de pijn soms pas na vele jaren optreden en zo een oude onopgemerkte hernia aan het licht brengen. Ook andere vernauwingen van de wervels, bijvoorbeeld een tumor of spinale stenose, kunnen in eerste instantie pijnloos verlopen. De veranderingen in de wervelkolom worden vaak pas plotseling merkbaar wanneer zenuwen of de spinal cord zijn aangetast.
Alle artikelen in deze serie:
