L5-syndroom

Wat is een L5-syndroom?

Het L5-syndroom beschrijft een pijn syndroom dat wordt veroorzaakt door zenuwirritatie van de vijfde lumbale wervel. Binnen de wervelkolom loopt de spinal cord, van welke zenuwen komen langs de gehele lengte van de wervelkolom tevoorschijn om de afzonderlijke delen van het lichaam te voorzien van gevoelige en gemotoriseerde energie. Als zenuwen bekneld raken, pijn en andere problemen kunnen het gevolg zijn.

Dit is dus een wortelcompressiesyndroom. L5 is een zeer vaak aangetast segment, dat zich in het onderste deel van de lumbale wervelkolom bevindt bij de overgang naar de stuitbeen en levert het gebied van achteren dij tot aan de grote teen. De compressie van het zenuwwortel kan leiden tot pijn, verlamming en / of sensorische stoornissen in het gebied dat wordt bevoorraad door de getroffene zenuwen. Afhankelijk van de oorzaak van zenuwirritatie kunnen veel verschillende bijbehorende symptomen, afwijkingen en therapieën het gevolg zijn van het L5-syndroom.

Behandeling van het L5-syndroom

De behandeling kan sterk variëren en moet afhankelijk worden gemaakt van de oorzaak van het L5-syndroom. De behandeling van een hernia is te vaak chirurgisch, hoewel fysiotherapeutische en conservatieve therapieën even succesvol zijn. Hoewel een operatie soms veel sneller succes kan boeken, zijn de resultaten op de lange termijn gelijk aan die van een conservatieve behandeling, die minder risico's met zich meebrengt.

In sommige gevallen kan een operatie echter nodig zijn tijdens de behandeling. Bij een hernia is dit het geval bij acute beschadiging van de zenuwwortels. In het geval van tumoren of wervelkanaal stenose, is een operatie vaak de enige mogelijke oorzakelijke behandeling.

Dit geldt ook voor plotselinge incontinentie veroorzaakt door de schade. Ondersteuning van alle oorzaken van het L5-syndroom, voldoende pijntherapie moeten worden uitgevoerd om beweging mogelijk te maken en om verlichtende houdingen te voorkomen. Dit kan met licht pijnstillers uit de NSAID-groep bijvoorbeeld ibuprofen or diclofenac.

Voor ernstige pijn, opioïden zoals morfine kan ook worden gebruikt. Pijnstillende medicatie wordt voorgeschreven om een ​​pijngerelateerde verlichtende houding te voorkomen. Afhankelijk van de intensiteit van de pijn, medicijnen zoals diclofenac, ibuprofen or indomethacine kan effectief zijn.

Voor bijzonder hevige pijn worden pijnstillende opioïden voorgeschreven. Deze omvatten fentanyl, buprenorfine, hydromorfon, oxycodon en tilidine. Sommige pijnstillers een verhoogd risico hebben om een ​​afhankelijkheid te ontwikkelen.

Medicatie-inname dient met de behandelende arts of huisarts te worden besproken en indien nodig aangepast. Gerichte oefeningen van de rugspieren kunnen helpen de symptomen van een hernia met het L5-syndroom te verlichten. Men moet beginnen met weinig stress en geleidelijk toenemen.

Oefeningen zoals armondersteuning met arm en been tillen, planken, buikspieroefeningen zoals sit-ups en reuen kunnen een positief effect hebben op de houding. De periradiculaire therapie is een pijnbehandeling. Zoals de Latijnse naam suggereert, is het een kleine operatie direct bij de zenuwwortel, waarbij bepaalde medicijnen direct op de trigger van de pijn kunnen worden aangebracht met behulp van CT-controle.

Gewoonlijk wordt een mengsel van pijnverlichtende en ontstekingsremmende medicijnen geïnjecteerd om het weefsel te laten genezen. Dit omvat vaak een verdoving en cortisone, die bovendien een ontstekingsreactie stopt. PRT kan een belangrijke behandeling zijn voor ernstige en vooral chronische pijn, maar zou geen permanente oplossing moeten zijn.

Hierdoor wordt de pijn gedurende enkele dagen onderdrukt voordat een nieuwe behandeling noodzakelijk wordt. Dit kan het lichaam de tijd geven om de hernia zelf op te lossen. Bij langdurige klachten dienen fysiotherapeutische maatregelen echter op de voorgrond te staan.

Een operatie is noodzakelijk in het geval van het L5-syndroom, wanneer de wervelkanaal wordt ingesnoerd, bijvoorbeeld door degeneratieve botuitsteeksels. Hernia-schijven worden zelden geopereerd. Als de getroffen persoon echter lijdt aan een hernia met uitgesproken motorische gebreken, dwz verlamming van de beenwordt een operatie meestal onmiddellijk uitgevoerd.