Vroeger werd het als medicinale plant gebruikt, maar giftig Jakobskruiskruid wordt hinderlijk, vooral voor grazende dieren, omdat het zich blijft verspreiden. Daarom zijn veel gebieden verplaatst om verdere verspreiding te voorkomen.
Voorkomen en cultiveren van Jacob's ijzerhard.
Jakobsgras is erg giftig en in sommige gevallen, omdat het zich overmatig heeft verspreid, moet het al worden bestreden, vooral in weilanden waar dieren zijn. Jakobskruiskruid (Senecio jacobaea), vaak Jakobskruiskruid genoemd, behoort tot het geslacht van Jakobskruiskruid in de familie van samengestelde planten. De vaste plant wordt ongeveer 30 tot 120 cm hoog en groeit voornamelijk in schaarse bossen, weilanden en weilanden, op puin en bermen in Europa en Azië. De naam Jacob's-grass is afgeleid van de bloei ten tijde van Jacob's Day (25 juli) en de witte beharing die na de bloei verschijnt. In het voorjaar ontspruit Jacob's-grijswier eerst bladeren, een rozet van gevederde bladeren vlak bij de grond. Tijdens de bloeiperiode tussen juni en oktober worden heldergele, geveerde bloemen gevormd met een diameter van 15 tot 25 mm, waaruit later zaden ontstaan. Het Jakobsgras is zeer giftig en in sommige gevallen, omdat het zich buitensporig heeft verspreid, moet het al bestreden worden, vooral, vooral in weilanden waar dieren zijn, wordt de plant een volksgezondheid probleem voor de dieren.
Effect en toepassing
Jacob's-gras genoot in de oudheid een grote populariteit als medicinale plant, vooral de delen van de plant werden tijdens de bloei bovengronds gebruikt. Omdat de pyrrolizidine alkaloïden in de plantendelen hebben een toxische werking, medicinaal gebruik wordt eerder afgeraden. De alkaloïden kan onherstelbare veroorzaken lever schade, schade aan embryo's, verandering van genetisch materiaal en oorzaak kanker Alle delen van de plant bevatten de giftige stoffen, maar het grootste aandeel zit in de bloemdelen. De belangrijkste gifstoffen zijn jacobine en senecionine, zoals wetenschappers hebben aangetoond in de melk van grazend vee. Ook in honing of granen reeds gedeeltelijk zaden van het Jakobsgras konden worden bewezen. Kenmerkende vergiftigingsverschijnselen die kunnen optreden bij het gebruik van Jacobskruid zijn gastro-intestinale problemen, krampen, coördinatie moeilijkheden, gewichtsverlies, bewustzijnsverlies, gevoeligheid voor licht (lichtgevoeligheid), en ernstig lever schade die kan leiden tot de dood bij dieren. Paarden zijn bijzonder gevoelig. Bij mensen komt vergiftiging zelden voor, hooguit wanneer theemengsels die vaak worden geconsumeerd, besmet zijn. Dan symptomen zoals 피로, verlies van eetlust, haaruitval en dergelijke kunnen voorkomen. Bovendien kan contact met de plant contactallergieën veroorzaken. In de oudheid werd Jacob's-grijskruid gebruikt voor liefdesdrankjes, en in de middeleeuwen hingen mensen het als een amulet om zichzelf tegen betoveringen te beschermen. Heksen zouden de planten in bundels binden om met hun hulp te kunnen vliegen. Bladeren en bloemen werden soms gebruikt als kleurstoffen voor gele en groene kleur. Tegenwoordig wordt Jacob's-grijze kruid, indien medicinaal gebruikt, gebruikt als thee, vers sap, kompres of gebruikt in homeopathie als moedertinctuur of in lage potenties. Op aanbeveling van de federale Gezondheid Bureau in de jaren 1990 om de plant niet te nemen vanwege de giftige effecten, het belang ervan als medicinale plant is afgenomen.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Tot de jaren negentig werd St.James's verbena gebruikt als een veelzijdige medicinale plant, in de volksgeneeskunde, vooral voor urinaire urgentie, pijnlijk menstruatie (dysmenorroe) en reumatische klachten. Een kompres van versgeperste bladeren helpt daarbij zenuwpijn, ischias, gewrichtspijn, huid ontsteking en huidziekten. Het speelde ook een grote rol in neusbloedingen en menstruatie krampen Bereid als een vers sap, helpt Jakobskruiskruid de zwelling te verlichten en pijn. in homeopathie, een oertinctuur wordt bereid uit de plant en in lage potenties wordt het gebruikt voor verschillende oogaandoeningen. Deskundigen raden echter ten zeerste af langdurig intern gebruik vanwege het toxische effect, omdat het giftig is alkaloïden kan permanente lever Onze voorouders zouden deze bangmakerij waarschijnlijk niet hebben begrepen, omdat ze de Jakobskruiskruid op prijs stelden als een effectieve medicinale plant. De plant werd op veel verschillende manieren gebruikt. Waterig infusies en extracten gemaakt van het kruid waren bijzonder populair. Ze werden gebruikt om tegen te gorgelen zere keel, zere keel en amandelontsteking, koorts en diarree, griep-achtige infecties, neusbloedingen en astma Onze voorouders lieten zich duidelijk niet afschrikken door het giftige effect, kennelijk hebben ze ermee omgegaan. Zelfs Paracelsus (1493 - 1543) wist dat de dosis alleen maakt het gif. Tegenwoordig weten wetenschappers uit laboratoriumtests dat het eigenlijk niet de giftige alkaloïden van de Jakobskruiskruid zijn die het probleem vormen, maar hun afbraakproducten die schadelijk zijn voor de lever. In het dierenrijk heeft de natuur veel voorzieningen getroffen voor mogelijke slachtoffers van de plant. Insecten zijn bijvoorbeeld immuun, de rupsen van de vlinder soorten “Jakobskruiskruid” hebben zelfs de bladeren nodig als voedsel, en vele andere diersoorten zoals hazen, herten of dieren op weiland worden grotendeels beschermd doordat de bladeren scherp zijn en een onaangename smaak Deskundigen waarschuwen daarom over het algemeen voor een te grote paniekzaaierij, die doorschiet. Voor soorten die gevaar lopen, helpt het om de plant preventief uit de weilanden te halen, of als een weiland overspoeld wordt met Jakobskruiskruid, om er geen dieren te laten grazen. Als de planten worden verwijderd, moeten ze indien mogelijk worden verbrand, omdat ze zich na het drogen nog steeds kunnen voortplanten.
