Insertie tendopathieën zijn pijn aandoeningen veroorzaakt door irritatie van de peesinserties bij de overgang van pees naar bot. Vooral atleten hebben last van insertiepeesaandoeningen.
Wat is insertionele tendopathie?
Insertie-tendopathieën worden gezamenlijk aangeduid als ontsteking of irritatie in het peesaanhechtingsgebied, dwz de overgangszone van pees naar bot. Afhankelijk van de klinische symptomen wordt onderscheid gemaakt tussen chronische en acute insertie-tendopathieën. Terwijl acute insertie tendopathieën zich richten op pijn symptomen als gevolg van trauma, chronische irritaties van de peesinserties resulteren vaak in structureel degeneratieve veranderingen zoals verkalking, vorming van botsporen of ossificatie in de getroffen gebieden. Uitgesproken pijn in het gebied van de peesinsertie, die toeneemt met passief stretching evenals actieve spanning onder weerstand, zijn kenmerkende symptomen van insertie-tendopathie. In het algemeen kan insertionele tendopathie zich manifesteren bij alle peesinserties; vatbare sites omvatten de achillespees (achillodynie), de patellapees (patellaire tendinopathie), de supraspinatus pees (supraspinatus tendinopathie), en de peesinserties van de elleboog (tennis elleboog).
Oorzaken
In het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen primaire insertie-tendopathie, die direct wordt veroorzaakt door sportspecifieke overbelasting, en secundaire insertie-tendopathie, die kan optreden in samenhang met spierspanning als gevolg van osteoartritis of vertebragen-gerelateerde (wervelkolom-oorsprong) aandoeningen. Vooral bij atleten en ongetrainde personen worden peesinserties ernstig belast tijdens piekbelastingen. Eenzijdige belastingen, onjuiste bewegingspatronen en externe factoren (waaronder zeer harde vloeren, blootstelling aan koud) kan een verkeerde belasting van de inbrenggebieden veroorzaken, die enerzijds zorgen voor de overdracht van kracht van de pees naar het bot en anderzijds voor overmatige belasting van het kussen. Bovendien zijn malposities die van invloed zijn op de gewrichten of botbijlen kunnen leiden tot permanente mechanische irritatie van de pezen (microtrauma's). Als gevolg van pijngeïnduceerde permanente verlichting van het getroffen gebied, kunnen de aangrenzende spieren bovendien atrofiëren. Ontstekingsremmend (inclusief reumatoïde artritis, de ziekte van Bechterew) of stofwisselingsziekten kunnen ook de ontwikkeling van insertionele tendopathie bevorderen.
Symptomen, klachten en tekenen
Insertionele tendopathie manifesteert zich voornamelijk door toenemende pijn in het aangetaste lichaamsdeel. Het ongemak treedt voornamelijk op tijdens fysieke activiteit en veroorzaakt spanning en spierstijfheid naarmate het vordert. Als gevolg van de pijn kan ook permanente spierzwakte ontstaan. Atrofie kan ook voorkomen. Uitwendig is insertionele tendopathie te herkennen aan de merkbare zwelling of verdikking van de pees. Het aangetaste lichaamsgebied kan rood worden en oververhit zijn. De symptomen treden voornamelijk op bij de peesinserties van de elleboog en in het gebied van de achillespees en patellapees. Na een sportblessure, pijnlijk ontsteking of irritatie kan ook optreden in het bekkengebied. De pijn zelf kan optreden bij inspanning en in rust. Typisch, de ontsteking is het meest merkbaar 's nachts. Dit is wanneer er ernstige pijn optreedt, wat leidt tot slaapstoornissen, Depressie en andere complicaties bij patiënten. Als gevolg hiervan zijn patiënten vaak prikkelbaar en hebben ze af en toe last van depressieve stemmingen. Als gevolg van de ontlastende houding, gewrichtsslijtage, blijvende misvormingen, circulatiestoornissen en er kunnen nog een aantal andere symptomen en klachten optreden. Bij kinderen kunnen onder bepaalde omstandigheden zelfs ontwikkelingsstoornissen of blijvende spierzwakte optreden.
Diagnose en verloop
In veel gevallen is het vermoeden van insertionele tendopathie het gevolg van de klinische symptomen en de sportspecifieke stress die de betrokkene tijdens de anamnese beschrijft. Radiografisch onderzoek kan de losgeraakte gebieden in het benige gebied van de inbrengplaatsen onthullen die kenmerkend zijn voor chronische insertie-tendopathie, evenals de structurele veranderingen; in sommige gevallen kan een vergelijkende evaluatie met de andere kant nuttig zijn.Magnetische resonantie imaging (MRI) kan worden gebruikt om botveranderingen en de typische verdikking en zwelling van de pezen in het inbrenggebied (oedemateuze en vette degeneratie). Bovendien zijn de eindpunten van de pezen vertonen meestal vezelachtige opruwing. Hoewel de prognose en het beloop van insertionele tendopathieën in hoge mate afhankelijk zijn van de specifieke aangedane peesinsertie en de therapietrouw (samenwerking m.b.t. therapie) van de getroffen persoon, kunnen ze over het algemeen als goed worden beoordeeld.
Complicaties
In de meeste gevallen komt insertionele tendopathie voornamelijk voor bij atleten. Dit resulteert in pijn en ontsteking van de pezen, en er is meestal ook een ernstige bewegingsbeperking. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt door deze ziekte verminderd. Het is niet ongebruikelijk dat er pijn in de spieren optreedt, wat leidt tot een verminderd vermogen van de getroffen persoon om het gewicht te dragen. Evenzo kunnen de bewegingsbeperkingen zo ernstig zijn dat de getroffen persoon in het dagelijks leven afhankelijk is van de hulp van andere mensen. Zonder behandeling leidt insertionele tendopathie tot spierzwakte. Het dagelijkse leven van de getroffen persoon wordt aanzienlijk beperkt door deze ziekte. Het is niet ongebruikelijk dat de getroffen regio's ook opzwellen. Mocht er rustpijn optreden, dan kan deze rustpijn ook optreden leiden slaapproblemen of Depressie De behandeling wordt uitgevoerd met behulp van medicijnen of therapieën. Tijdens dit proces treden geen bijzondere complicaties op. Het is echter mogelijk dat het niet mogelijk is om de pijn en het ongemak volledig te verlichten. De levensverwachting wordt gewoonlijk niet verminderd of beïnvloed door insertionele tendopathie. In de regel kunnen bepaalde sporten niet meer zonder meer worden beoefend.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als drukpijn, spierspanning of overbelastingspijn wordt opgemerkt bij het inbrengen van de pees, moet onmiddellijk een arts of sportmedisch specialist worden geraadpleegd. Medische evaluatie is nodig als het ongemak langer dan een paar dagen aanhoudt of snel in intensiteit toeneemt. Als de klachten optreden in verband met een blessure, dient direct een arts te worden geraadpleegd. Vooral bij uitwendig zichtbare symptomen, zoals roodheid of zelfs bloeding, is medisch advies nodig. Als verharding van de spieren wordt opgemerkt, kan de ziekte al verder gevorderd zijn. Een arts moet een diagnose van insertiepeesaandoeningen stellen voordat een verdikking van de pees of andere ernstige secundaire symptomen optreden. Atleten en mensen van wie het werk hun voeten blootstelt aan geweldige prestaties spanning zijn bijzonder vatbaar voor de ziekte en moeten een arts raadplegen als ze een van de bovengenoemde symptomen ervaren. De juiste contactpersoon is de huisarts, een sportarts of een orthopeed. Als de aangedane voet helemaal niet meer kan worden verplaatst, kunt u het beste naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gaan. Idealiter wordt insertionele tendopathie behandeld in een gespecialiseerde kliniek. Kinderen moeten naar een kinderarts worden gebracht als ze tekenen van tendinopathie vertonen.
Behandeling en therapie
Therapeutische maatregelen hangt sterk af van de ernst van de pijnsymptomen en of er sprake is van acute of chronische ontsteking van de peesinsertie. Bij acute insertie-tendopathie bijvoorbeeld de behandeling maatregelen zijn in eerste instantie gericht op het immobiliseren van het getroffen gebied. Cryotherapeutisch maatregelen (inclusief CO2 of ijs) evenals oraal of lokaal aangebrachte ontstekingsremmende middelen drugs kan worden gebruikt om de behandeling te ondersteunen. Na de acute pijn symptomen zijn afgenomen, elektrotherapeutische en fysieke maatregelen (inclusief TENS, ultrageluid therapie, iontoforese) worden meestal aangegeven. Bij chronische insertie-tendopathieën worden in eerste instantie isometrische contractie-oefeningen aanbevolen om de spieren te versterken, die worden vervangen door dynamische oefeningen onder de pijngrens in het latere verloop van therapie Bijkomend infiltreert corticosteroïden, lokale warmtetoepassingen en extracorporaal schokken golftherapie (ESWT) kan waar nodig worden gebruikt om pijn te verlichten en elasticiteit te garanderen. Bovendien moet de onderliggende oorzaak van de insertionele tendopathie worden behandeld of gecorrigeerd. Als het achillespees invoeging (Achillodynie) wordt aangetast, kan schoeisel met iets verhoogde hielen in sommige gevallen al verlichting bieden. Bovendien kan bij chronische insertie-tendopathieën, met name aan de achillespees, elleboog of schouder, therapie met ACP (autoloog geconditioneerd plasma) kan worden overwogen om regeneratieve groei te stimuleren en genezing te versnellen. Chirurgische verwijdering van het aangetaste deel van de pees wordt beschouwd als ultima ratio bij insertionele tendopathieën en wordt, vanwege het risico op functionele beperkingen, alleen overwogen als conservatieve maatregelen geen therapeutisch succes opleveren.
Vooruitzichten en prognose
Invoegtendopathie moet in de regel altijd door een arts worden behandeld. Als het voorwaarde wordt niet behandeld, de pijn zal niet vanzelf verdwijnen en in de meeste gevallen zullen de symptomen aanzienlijk verslechteren. In de regel kan de hevige pijn van insertionele tendopathie goed worden behandeld met behulp van pijnstillers Dit doet niet leiden tot verdere complicaties of ander ongemak. Bovendien kan de pijn worden verlicht met behulp van verschillende therapieën en oefeningen. Dit verlicht ook het verdere verloop van de ziekte en beperkt het ongemak. Een juiste behandeling van insertionele tendopathie resulteert in de meeste gevallen ook in een positief beloop van de ziekte, hoewel een volledige genezing niet altijd kan worden bereikt. Als insertionele tendopathie niet wordt behandeld, leidt dit tot aanzienlijke complicaties en beperkingen in het dagelijkse leven van de getroffen persoon. De patiënt lijdt aan ernstige bewegingsbeperkingen en kan meestal niet meer zelfstandig het leven van alledag aan. Hij is afhankelijk van de hulp van andere mensen en lijdt aan een aanzienlijk verminderde kwaliteit van leven. De levensverwachting wordt meestal niet negatief beïnvloed door insertionele tendopathie.
het voorkomen
Sportspecifiek overmatig gebruik en dus insertionele tendopathieën kunnen worden vermeden door adequate trainingsprogramma's die zijn aangepast aan de individuele behoeften. Ook ongetrainde personen dienen overbelasting tijdens sportactiviteiten te vermijden. Bovendien beschermen goed gebouwde spieren tegen overbelasting van de pees en verminderen ze het risico op insertiepeesaandoeningen.
Nazorg
Er zijn gewoonlijk zeer weinig of geen speciale nazorgmaatregelen beschikbaar voor de patiënt met insertionele tendopathie. Bij deze ziekte is de getroffen persoon primair afhankelijk van een snelle diagnose en ook van een snelle en vooral vroege behandeling van de ziekte, zodat verdere complicaties kunnen worden voorkomen. Zelfgenezing kan niet optreden bij insertionele tendopathie, zodat getroffen personen altijd afhankelijk zijn van behandeling door een arts. In de regel wordt de behandeling uitgevoerd door medicatie in te nemen. Patiënten moeten er altijd voor zorgen dat ze hun medicatie regelmatig en in de juiste dosering innemen om hun symptomen permanent te verlichten. Vaak, concentratie oefeningen zijn ook nodig om de symptomen van insertie-tendopathie onder controle te houden. Veel van de oefeningen kunnen bij de patiënt thuis worden gedaan, wat het genezingsproces kan versnellen. De meeste patiënten zijn voor deze ziekte ook afhankelijk van de hulp en steun van hun eigen familie en vrienden, en liefdevolle en intense gesprekken kunnen ook nodig zijn, vooral om psychische stoornissen of psychische problemen te voorkomen. Depressie.
Dit is wat u zelf kunt doen
De behandeling van insertionele tendopathie hangt in de regel altijd af van de exacte oorzaak. In elk geval moet de getroffen persoon het getroffen gebied echter immobiliseren en het rustig aan doen en niet verplaatsen. Vooral sporters dienen hun sport niet meer te beoefenen als ze last hebben van insertie-tendopathie. Om het spierstelsel te versterken, hebben patiënten verschillende oefeningen tot hun beschikking die kunnen worden uitgevoerd in fysiotherapie of thuis. Vooral samentrekkingsoefeningen hebben een positief effect op het beloop van de ziekte. Dit kan ook de mobiliteit in de regio herstellen, zodat er geen beperkingen zijn in het dagelijks leven. Warmtetoepassingen zijn ook erg nuttig bij insertionele tendopathie. Denk hierbij aan hete baden of een bezoek aan een sauna. Als de klachten aan de achillespees optreden, kunnen speciale schoenen hierbij helpen, deze dienen een lichte hak te hebben en iets breder dan gewoon schoeisel ter ondersteuning van de been tijdens het lopen. De getroffen persoon moet ook regelmatig de voorgeschreven medicatie op het betreffende gebied aanbrengen om pijn te verlichten, aangezien dit ook verdere ontstekingen zal voorkomen en de huidige zal behandelen.
