Immunoglobuline E (IgE) is een antilichaam dat een belangrijke rol speelt bij het ontstaan van allergieën en bij de afweer van het lichaam tegen parasieten. Bij allergieën kan de hoeveelheid IgE in het lichaam verhoogd zijn. Daarom, als een allergie wordt vermoed, wordt een IgE-test uitgevoerd om het IgE-niveau in de bloed Maar wanneer is het IgE-niveau te hoog? Wat zijn de meest voorkomende oorzaken van een verhoogde IgE-spiegel en hoe kan de IgE-spiegel verlaagd worden? Ontdek dat en meer hier.
Wat is immunoglobuline E?
immunoglobulinen zijn eiwitten (eiwitten) en componenten van het afweersysteem van het lichaam, de immuunsysteem. immunoglobulinen worden ook wel antilichamen. Antilichamen worden geproduceerd door de immuunsysteem als reactie op vreemde stoffen, zogenaamde antigenen. Ze zijn ontworpen om ziekteverwekkers en schadelijke vreemde stoffen die het lichaam binnendringen te bestrijden. Er zijn veel verschillende antilichamen, die zijn onderverdeeld in klassen. Een van deze klassen wordt gevormd door immunoglobuline E, ook wel IgE genoemd. Elke klasse antilichamen heeft zijn eigen functie in de immuunsysteem IgE is bijvoorbeeld vooral belangrijk bij allergische reacties en ter verdediging tegen parasieten. Inzicht in laboratoriumwaarden: een controle van de belangrijkste afkortingen
Andere immunoglobulinen
Daarnaast zijn er andere immunoglobulinen die een centrale rol spelen in de afweer van de mens:
- Immunoglobuline A (IgA) wordt voornamelijk aangetroffen in lichaamsafscheidingen zoals traanvocht, speeksel, neusslijm, en moedermelk Het bindt ziekteverwekkers en veroorzaakt ontstekingsreacties.
- Immunoglobuline M (IgM) wordt aangetroffen in de bloed en wordt geproduceerd bij het eerste contact met een specifieke ziekteverwekker. Dit proces wordt de primaire immuunrespons genoemd.
- Immunoglobuline G (IgG) is een zogenaamd secundair antilichaam en vormt het grootste deel van de antilichamen in de bloed Het wordt geproduceerd tijdens herhaald contact met een specifieke ziekteverwekker. IgG zorgt ervoor dat de scavenger-cellen (macrofagen) de ziekteverwekker vernietigen. Dit wordt een secundaire immuunrespons genoemd.
Hoe ontstaat een allergie?
In een allergische reactie, reageert het immuunsysteem op antigenen uit de omgeving die eigenlijk onschadelijk zijn. De allergie-triggerende antigenen worden ook wel allergenen genoemd. Mogelijke allergenen zijn onder meer:
- Stuifmeel
- Stof tot nadenken
- huisstofmijt
- Dierenhaar
- Nikkel
- latex
Welke rol speelt IgE bij allergische reacties?
Bij bepaalde allergische reacties van het zogenaamde onmiddellijke type (type I) treedt binnen enkele seconden tot minuten na contact met het allergeen een reactie op. IgE, dat de allergie-gerelateerd ontstekingsproces, is verantwoordelijk voor dit snelle type reactie. IgE initieert de release van het neurotransmitter histamine, welke kan leiden op typische symptomen zoals zwelling, jeuk en roodheid. Naast het directe type zijn er ook type II (cytotoxisch type), type III (immuuncomplex type) en type IV (laat type) allergieën. De indeling in deze vier allergietypes is ontwikkeld door twee immunologen in het begin van de jaren zestig en is nog steeds geldig.
Wat is een IgE-test?
In bepaalde gevallen kan een arts een IgE-test uitvoeren. Dit is een bloed Test waarin een bloedbeeld wordt genomen en bloedspiegels worden bepaald met betrekking tot IgE. Een IgE-test kan om twee redenen nuttig zijn:
- Omdat er voor elk antigeen een specifiek IgE-type is, kan testen op IgE-typen worden gebruikt om te bepalen welk antigeen een allergische reactie. Hiervoor is een allergietest, meer in het bijzonder een antigeen-specifieke IgE-antilichaamtest, wordt uitgevoerd.
- Met als doel de totale hoeveelheid IgE in het bloed te bepalen, wordt de totale IgE-waarde of de totale IgE-waarde bepaald. Het totale IgE-niveau kan stijgen als gevolg van parasitaire besmetting of allergische reactie en is zelden te laag.
IgE-test - welk immunoglobuline E-type is aanwezig?
Om duidelijk te maken welke allergenen tot een bepaalde allergische reactie hebben geleid, kunnen de allergeenspecifieke IgE-antistoffen worden bepaald door middel van IgE-testen. Met behulp hiervan bloed Test, het exacte type allergie (bijvoorbeeld gras pollenallergie, schimmel allergie, huisstof mijt allergie en andere) kunnen worden bepaald. Op deze manier kunnen allergieveroorzakende stoffen in de toekomst worden vermeden of kan een passende behandeling van de allergie door de arts worden gestart.
Hoe de IgE-test werkt
De IgE-test wordt uitgevoerd met een kleine hoeveelheid bloed van de getroffen persoon. Zowel de immunoglobuline E-typen als de totale hoeveelheid IgE (totale IgE-waarde) worden bepaald in het bloedmonster. Afhankelijk van het niveau van totaal IgE in het bloed, wordt er een indeling gemaakt in verschillende klassen. Hier betekent de laagste klasse (klasse 0) dat er geen allergie is, en de hoogste klasse (klasse 6) duidt op een sterke allergie.
Wat is een normaal IgE-niveau?
De hoeveelheid totaal IgE is afhankelijk van de leeftijd. Kinderen hebben een veel lager niveau dan volwassenen. De waarde neemt toe in de eerste tien levensjaren en wordt gehandhaafd op volwassen leeftijd. De IgE-waarde wordt gemeten in U / ml, wat staat voor eenheden per milliliter bloedserum, of in µg / l, wat microgram per liter bloedserum betekent. De volgende IgE-niveaus (totaal IgE) worden als normaal beschouwd:
- Volwassenen: tot 100 U / ml (240 µg / l).
- Baby's (1 tot 3 jaar): tot 50 E / ml (120 µg / l).
- Baby's (tot 1 jaar): tot 10 U / ml (24 µg / l).
IgE-niveaus in een allergietest.
In een allergietest, wordt niet alleen het IgE-type bepaald, dat duidt op een specifiek allergeen en het dus mogelijk maakt conclusies te trekken over waarvoor men allergisch is. Daarnaast wordt ook de hoeveelheid allergeenspecifieke IgE-antistoffen gemeten. Dit geeft informatie over hoe sterk een allergie voor een bepaald allergeen kan zijn. Hiervoor wordt een bloedmonster onderzocht met behulp van een speciale laboratoriumtest. De zogenaamde Radio-Allergo-Sorbent-Test, kortweg RAST, is een methode om de hoeveelheid allergeenspecifieke IgE-antistoffen te bepalen en te classificeren. Een alternatief hiervoor is de CAP-test (carrier-polymeersysteemtest), die als iets moderner wordt beschouwd, maar vergelijkbare resultaten oplevert als de RAS-test. In totaal zijn er zes zogenaamde RAST-klassen of CAP-klassen.
| RAST-klasse | IgE (E / ml) | Resultaat / evaluatie |
|---|---|---|
| 0 | <0,35 | Onderste detectiegrens |
| 1 | 0,35 - 0,70 | Borderline / twijfelachtige relevantie |
| 2 | 0,71 - 3,50 | Iets verhoogd / relevantie mogelijk |
| 3 | 3,60 - 17,50 | Matig verheven / relevant |
| 4 | 17,60 - 50,00 | Sterk verhoogd / relevant |
| 5 | 50,10 - 100,00 | Zeer sterk toegenomen / relevant |
| 6 | > 100,00 | Zeer sterk toegenomen / relevant |
De resultaten van de RAST alleen geven geen informatie over het al dan niet aanwezig zijn van een allergie. Om een allergie te bewijzen of uit te sluiten, de medische geschiedenis (patiëntgesprek) en de resultaten van andere tests, zoals een huid test, de zogenaamde priktest, moet altijd in aanmerking worden genomen en geëvalueerd. Afwijkingen van alle bovenstaande referentiewaarden zijn niet noodzakelijkerwijs indicatief volksgezondheid problemen. Daarom is het raadzaam om de individuele bloedwaarden altijd met de behandelende arts te bespreken.
Immunoglobuline E verhoogd - wat zijn de oorzaken?
Als de totale IgE-waarde verhoogd is, dwz de totale hoeveelheid immunoglobuline E in het bloed, kan dit duiden op een allergische ziekte van type I of een parasitaire besmetting. Specifieke mogelijke oorzaken zijn onder meer:
- Allergische astma
- Allergische rhinitis, ook hooikoorts
- Allergische conjunctivitis
- Allergie voor insectengif
- Voedselallergie
- Wormplaag
De totale IgE-spiegels zijn ook vaak verhoogd bij bepaalde vormen van atopische dermatitis en netelroos. Bovendien kan een hoge IgE-waarde ook een teken zijn van het zeldzame hyper-IgE-syndroom (HIES), een aangeboren chronische ziekte waarbij het immuunsysteem wordt aangetast. Deze ziekte komt echter slechts bij ongeveer één op de 100,000 mensen voor. Te lage IgE-niveaus zijn overigens meestal niet problematisch. Slechts in zeer zeldzame gevallen aangeboren immunodeficiënties, beenmerg ziekten of nier ziekten (nefrotisch syndroom) de reden voor een te laag IgE-niveau.
Behandeling: wat te doen bij verhoogde immunoglobuline E?
De oorspronkelijke taak van immunoglobuline E, als onderdeel van het immuunsysteem, is om lichaamsvreemde stoffen te herkennen en te elimineren. Om deze taak uit te voeren, neemt de hoeveelheid IgE toe wanneer allergenen worden herkend. Een hoog IgE-gehalte is het resultaat, maar deze verhoging van IgE is niet altijd gewenst, bijvoorbeeld bij een allergie. Het IgE-niveau en dus de allergische reactie kan op verschillende manieren worden verlaagd:
- Vermijd bekende allergenen: Als er geen allergene stoffen aanwezig zijn, wordt het allergische ontstekingsproces vertraagd doordat er minder IgE vrijkomt.
- Wen het lichaam aan de allergenen: voor dit doel worden de zogenaamde hyposensibilisatie Hier worden de allergenen regelmatig in oplopende doses ingespoten door de arts onder de huid van de patiënt of oraal toegediend. Dat laatste heet sublinguale immunotherapie.
- IgE neutraliseren met een antilichaam tegen IgE: deze vorm van behandeling wordt ook wel anti-IgE genoemd en wordt alleen in bepaalde gevallen toegediend.
Belangrijk: het niveau van IgE is niet direct gerelateerd aan de ernst van allergie of parasitaire besmetting. Het kan evengoed gebeuren allergie symptomen zijn aanwezig, maar het IgE-niveau is niet significant verhoogd. Evenzo kan het IgE-niveau verhoogd zijn, maar allergie is niet aanwezig. In dit geval kan het verhoogde IgE-niveau andere oorzaken hebben, zoals eerder beschreven.
Anti-IgE - wat is het?
Anti-IgE is een antilichaam tegen immunoglobuline E. Het door de mens gemaakte anti-IgE-antilichaam omalizumab wordt momenteel gebruikt als add-on therapie voor ernstige allergische reacties astma en netelroos om de IgE-gemedieerde allergische reactie en dus symptomen te onderdrukken. omalizumab hecht zich aan de IgE-antilichamen, waardoor het allergische ontstekingsproces wordt voorkomen.
